วันหยุดฤดูร้อนที่แสนสนุกได้ผ่านไปแล้ว ตอนนี้โรงเรียนได้กลับมาเปิดอีกครั้ง

งานประลองที่จัดขึ้นปีละสองครั้งเป็นเป็นโอกาสทองที่เหล่าอัศวินฝึกหัดจะได้แสดงความสามารถของตน

ถ้าทำผลงานออกมาได้ดีล่ะก็ อาจจะสามารถทำให้เซนต์สนใจพวกตนได้

และทำให้โอกาสที่จะได้กลายเป็นอัศวินที่แท้จริงสูงขึ้น

องครักษ์ส่วนตัวของเซนต์คนปัจจุบัน เลย์ล่า สกอตต์ ถือเป็นตัวอย่างที่ดี เธอทำผลงานออกมาได้อย่างยอดเยี่ยมตั้งแต่ยังอยู่แค่ปี 1 และกลายเป็นที่สนอกสนใจของผู้คน เรียกได้ว่าเธอจะได้กลายเป็นองครักษ์เมื่อไหร่ก็ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น

เวอร์เนลเองก็เป็นหนึ่งในคนที่เล็งตำแหน่งแชมป์ไว้เช่นกัน

เอลริสเองก็จะมาดูการแข่งขันนี้ด้วย เขาจะแสดงความน่าอับอายให้เธอเห็นไม่ได้

ไม่เป็นไร เขาพยายามทำใจให้สงบ

การฝึกที่ทุ่มเทมาจนถึงวันนี้จะไม่สูญเปล่า เขาแค่ต้องพยายามทำให้ดีที่สุดก็พอ

ตั้งแต่ที่การแข่งขันเริ่มขึ้น เวอร์เนลก็สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้คนแล้วคนเล่าได้ด้วยความเร็วสูง

เขาใช้พละกำลังที่ฝึกมาปัดดาบของอีกฝ่ายจนกระเด็น พร้อมกับหลบการโจมตีด้วยความคล่องแคล่ว เขาสามารถกำราบผู้เข้าแข่งขันส่วนมากได้ด้วยการโจมตีครั้งเดียว

ข้างๆเขาคือจอห์นที่ได้มารู้จักกันในเหตุการณ์ตัวประกัน จนได้กลายเป็นเพื่อนกันในเวลาต่อมา จอห์นเองก็สามารเข้ามาจนถึงรอบสี่คนสุดท้ายได้เช่นกัน

ผู้เข้าแข่งขันที่เข้ามาถึงรอบสุดท้ายนั้นได้แก่เวอร์เนล จอห์น ไอน่า ฟอกซ์ ที่เป็นลูกสาวของตระกูลองครักษ์

สุดท้ายคือแมรี่ เจ็ต ที่ถึงแม้ว่าจะไม่มีชื่อเสียงมากนัก กลับมีความสามารถทั้งด้านดาบและเวทมนตร์เหนือกว่าคนอื่นๆในชั้นปีเดียวกันอย่างทาบไม่ติด เด็กสาวทั้งสองคนนั้นจัดได้ว่าเป็นคนสวย ผมสีแดงและสีฟ้าให้ความรู้สึกเหมือนเป็นขั้วตรงข้ามกัน

ในรอบสี่คนสุดท้ายจะเป็นการต่อสู้ระหว่างแมรี่ปะทะไอน่า และเวอร์เนลปะทะจอห์น ผู้เข้าแข่งขันเพศเดียวกันต้องมาสู้กันเอง

เป็นรอบของไอน่าและแมรี่ก่อน ทั้งสองคนชักอาวุธออกมาและหันเข้าหากัน

ไอน่าเป็นผู้ใช้ดาบยาว ส่วแมรี่นั้นใช้เรเปียร์เป็นอาวุธ

แน่นอนว่าไม่มีการใช้อาวุธจริง

อาวุธเหล่าที่ถูกเตรียมไว้โดยสถาบัน พวกมันค่อนข้างจะทื่อทีเดียว

ที่ทำแบบนี้ก็เพื่อไม่ให้มีความแตกต่างทางด้านอาวุธมากเกินไปสำหรับผู้ที่มาจากตระกูลที่ร่ำรวยหรือยากจน

แต่ถึงดาบจะทื่อยังไง อาวุธก็ยังเป็นอาวุธ

ต่อให้เป็นแท่งเหล็กธรรมดา ก็เพียงพอที่จะฆ่าคนได้ถ้าโจมตีที่จุดอ่อน ถ้าประมาทก็อาจถึงตายได้ เคยมีเคสแบบนั้นเกิดขึ้นมาก่อน

เพราะแบบนั้น ถึงแม้ทั้งสองคนจะไม่ได้ใช้อาวุธจริงๆ ก็ไม่ได้ทำให้บรรยากาศจริงจังนั้นลดน้อยลงไปเลย

“ชั้นได้เห็นการต่อสู้ครั้งก่อนของเธอแล้ว ความสามารถของเธอน่ะไม่เลว…โอกาสที่จะกลายเป็นผู้ชนะการแข่งขันนั้นมีอยู่ไม่น้อยเลย ถ้าแค่คู่ต่อสู้ของเธอไม่ใช่ชั้นล่ะก็นะ”

“….”

“ชั้นน่ะต่างจากเธอ เพื่อปกป้องเกียรติของท่านพ่อในฐานะองครักษ์ ชั้นจะแพ้ที่นี่ไม่ได้”

“…เข้าใจแล้ว”

บิดาของไอน่าคือหนึ่งในองครักษ์ที่ทำหน้าที่รับใช้เซนต์

ด้วยอายุที่มากขึ้น ทำให้เขาจำเป็นต้องส่งต่อตำแหน่งองครักษ์ส่วนตัวให้แก่เลย์ล่า แต่ตัวเขาก็ยังถือเป็นอัศวินที่มีชื่อเสียง

ไอน่าได้ตัดสินใจแล้วว่ามีเพียงเธอเท่านั้นที่เหมาะสมกับตำแหน่งองครักษ์ส่วนตัวนั้น เธอสานต่อเตนารมณ์ของบิดาและเอาตำแหน่งที่ถูกเลย์ล่าแย่งไปกลับคืนมา

…จริงๆแล้วท่านพ่อของเธอก็ไม่ได้เสียใจอะไรกับการที่สูญเสียตำแหน่งองครักษ์ส่วนตัวไปเลย เขาโล่งใจด้วยซ้ำที่ผู้มีความสามารถมากกว่าเขาเข้ามาสานต่อตำแหน่งให้…

ต่อหน้าคำประกาศของไอน่า แมรี่ทำเพียงตอบกลับเบาๆ

“…สุดยอดไปเลยนะ…แต่ว่า ชั้นเองก็แพ้ไม่ได้”

“เป็นคนหยิ่งยโสจริงๆเลยนะเธอเนี่ย ก็ดี เพราะชั้นจะแสดงให้เห็นเองว่าเราต่างกันแค่ไหน”

ไม่ใช่แค่สีผม แต่บุคลิกนิสัยเองก็เป็นขั้วตรงข้ามกัน

เมื่อได้ยินสัญญาณเริ่มการแข่ง ทวินเทลของไอน่าโบกสะบัด เธอพุ่งเขาใส่แมรี่ด้วยความเร็วสูง ส่วนแมรี่ก็เพียงปัดป้องการโจมตีที่เข้ามาอย่างเงียบๆเท่านั้น

วิชาดาบของไอน่านั้นเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบตามตำรา ตรงตามแบบอย่างไม่มีผิดเพี้ยน

เธอเรียนรู้ท่วงท่าเหล่านี้มาตั้งแต่ยังเยาว์วัย

แมรี่หลบการโจมตีนั้นได้ด้วยการขยับเพียงเล็กน้อย และจับแขนของไอน่าไว้

ทันใดนั้นเอง มือของไอน่าก็ถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง ทำให้การเคลื่อนไหวของเธอทื่อลง

ไอน่าพยายามจะใช้เวทย์ไฟเพื่อทำลายน้ำแข็งนั้น แต่นั่นเป็นการเปิดช่องว่างให้แมรี่นำเรเปียร์มาจ่อไว้ที่ลำคอของเธอ

“สิ้นสุดการแข่งขัน! ผู้ชนะ แมรี่ เจ็ต!”

สาวน้อยผมสีฟ้าเอาชนะมาได้ในรอบการแข่งขันระหว่างผู้หญิง

แมรี่ยื่นมือไปหาไอน่าเพื่อจับมือ แต่ไอน่ากลับปัดมือนั้นทิ้งก่อนที่จะวิ่งออกไปจากลานประลองทั้งน้ำตา

แมรี่ทำได้เพียงมองตามหลังเธอด้วยสีหน้าเหงาหงอยก่อนจะจากไปเช่นกัน

หลังจากนั้นก็เป็นรอบระหว่างเวอร์เนลและจอห์น

ทั้งสองคนยืนอยู่บนลานประลองพร้อมยิ้มให้แก่กันและกัน

“ไม่คิดว่าเราจะได้สู้กันแบบนี้ เอาจริงๆก็อยากจะลองสู้กับนายสักครั้งมาตั้งนานแล้วล่ะ”

“อา มาทำให้เป็นการต่อสู้ที่ไม่มีอะไรค้างคาใจกันเถอะ”

เวอร์เนลตอบหลับจอห์นด้วยจิตวิญญาณที่แน่วแน่ ทั้งสองคนยกอาวุธของตนขึ้นมา

อาวุธของเวอร์เนลคือเกรทซอร์ดที่ต้องใช้สองมือถือ เป็นดาบขนาดใหญ่ที่ยาวกว่า 1.8 เมตร

จำเป็นต้องใช้พละกำลังมหาศาลเพื่อจะถือมัน แต่ก็เป็นอาวุธที่มีพลังทำลายชั้นยอด

และเวอร์เนลในตอนนี้มีกล้ามเนื้อมากเพียงพอที่จะถือครองมันแล้ว

ส่วนทางจอห์นเป็นผู้ใช้ดาบสองมือ ดาบสั้นในมือหนึ่งและดาบยาวในอีกมือ

อาวุธที่แท้จริงของเขานั้นจะถูกสร้างมาให้ใช้เข้าคู่กัน แต่เนื่องจากกฏของการประลองที่ผู้เข้าร่วมจำเป็นต้องใช้อาวุธที่ถูกเตรียมไว้ให้ ทำให้เขาไม่มีทางเลือก

“ไปล่ะนะ”

ทันทีที่สิ้นสุดสัญญาณ เวอร์เนลก็พุ่งเข้าใส่จอห์น

เขาวาดวงสวิงฟันเกรทซอณืดไปด้านหน้า

จอห์นสามารถหลบการโจมตีได้อย่างง่ายดาย แต่เวอร์เนลได้คำนวนเรื่องนี้ไว้แล้ว เขากวาดใบดาบไปด้านข้างเป็นการโจมตีต่อเนื่อง

นี่เป็นวิธีที่เวอร์เนลใช้ในการเอาชนะคู่ต่อสู้ในรอบก่อนๆ

ถ้าโจมตีโดนเขาจะจัดการอีกฝ่ายได้ในครั้งเดียว ถ้าโดนหลบได้ก็แค่โจมตีตามต่อด้วยการกวาดดาบไปในทิศทางที่คู่ต่อสู้หลบ แรงกระแทกนั้นมากพอที่จะส่งคู่ต่อสู้บินออกนอกกลานประลอง ทำให้ตกสนามแพ้ไป

แต่จอห์นกลับกระโดดข้ามการโจมตีนั้นได้และย่นระยะมาใหล้

จอห์นเล็งดาบเข้าที่คอของเวอร์เนล ซึ่งเวอร์เนลก็สามารถหลบได้ด้วยการเอนตัวไปข้างหลังในท่วงท่าที่น่าเหลือเชื่อ[*เดอะ แมททริกซ์]

ขาของเขานั้นแข็งแรงพอที่จะรองรับท่วงท่าที่ขาดความสมดุลนี้ เขายกดาบขึ้นเพื่อฟันจอห์นจากด้านล่าง

จอห์นกลิ้งหลบได้ทันท่วงที เว้นระยะห่างเพื่อตั้งตัวก่อน

ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายได้ตั้งหลัก เวอร์เนลพุ่งเข้าโจมตีอีกรอบโดยที่จอห์นสกัดเอาไว้ได้ด้วยการไขว้ดาบทั้งสองขาบหนีบไว้

ดาบที่ปะทะกันก่อให้เกิดเสียงกระทบดัง การโจมตีนั้นทำให้จอห์นถึงกับเข่าทรุดลงจากน้ำหนัก

ถึงเขาจะรับการโจมตีไว้ได้ นี่ก็ถูกเปลี่ยนเป็นการต้านพลังกายแทน

“อึก…ไอ้บ้ากล้ามเนื้อเอ๊ย…”

“จะขอรับไว้…เป็นคำชมแล้วกัน”

เวอร์เนลกดน้ำหนักเพิ่มลงไปอีก

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจอห์นกำลังพ่ายแพ้ในด้านพลังกาย

จอห์นปาดาบสั้นเข้าใส่เวอร์เนล

เวอร์เนลหลบการโจมตีของดาบสั้นไปโดยสัญชาตญาณ แต่นั่นก็ทำให้พลังโจมตีของเขาอ่อนลงไปชั่วครู่

จอห์นถือโอกาสนี้รวมพลังและดันดาบของเวอร์เนลขึ้น ทำลายสมดุลของเขา

“ได้ตัวแล้ว!”

“….”

จอห์นฟันดาบยาวขึ้นจากด้านล่าง

เวอร์เนลสังเกตเห็นถึงดาบสั้นที่อยู่ใกล้เท้าของเขา

เป็นดาบที่จอห์นปาออกมาเมื่อสักครู่

เขาทิ้งเกรทซอร์ดในมือและใช้เท้าดีดดาบสั้นขึ้นมาแทนที่ ก่อนจะป้องกันการโจมตีของจอห์นด้วยดาบนั้น

ในเวลาเดียวกัน เขาก็ใช้มืออีกข้างจับคอจอห์นไว้และยกขึ้นมา

“อึก…!”

ดาบของจอห์นหลุดจากมือ เปิดช่องให้เวอร์เนลกระทุ้งเข่าใส่ลำตัวของเขา

จอห์นร่วงลงกับพื้น ส่วนเวอร์เนลก็หยิบดาบสั้นขึ้นมาจ่อที่คอของจอห์น

จอห์นทำได้เพียงหัวเราะแห้งๆพร้อมกับชูมือยอมแพ้

“สิ้นสุดการแข่งขัน! ผู้ชนะ เวอร์เนล!”

เมื่อการต่อสู้สิ้นสุดลง เวอร์เนลก็ยื่นมือเข้าหาจอห์นเพื่อดึงเขาให้ลุก

จอห์นจับมือนั้นไว้และยืนขึ้น ทั้งคู่จับมือและชื่มชมความสามารถของกันและกัน

แมรี่มองฉากนั้นด้วยความอิจฉาเล็กน้อย พร้อมก้มมองมือของตัวเองที่ถูกปัดโดยสาวน้อยผมแดงเมื่อสักครู่

รอบรองชนะเลิศจบไปแล้ว ต่อไปเป็นรอบสุดท้าย

การต่อสู้ระหว่างเวอร์เนลและแมรี่

ทั้งสองคนตั้งท่าสู้ เวอร์เนลถือเกรทซอร์ด แมรี่ถือเรเปียร์

“เริ่มได้!”

การต่อสู้เริ่มต้น เวอร์เนลใช้วิธีเดิมด้วยการพุ่งเข้าใส่และฟันไปข้างหน้า

แมรี่หลบได้ง่ายๆ ก่อนที่เวอร์เนลจะกวาดดาบเข้าหาเธออีกครั้ง

เป็นท่าเดิมเลย ถึงเขาจะใช้วิธีนี้จนมาถึงรอบรองชนะเลิศได้ก็เถอะ แต่มันไม่เป็นแพทเทิร์นมากไปหน่อยหรือ

แมรี่จึงกระโดดหลบการโจมตีนั้น—ซึ่งเป็นไปตามที่เวอร์เนลคาดไว้เลย เพราะว่าครั้งนี้เวอร์เนลกวาดดาบในมุมที่สูงกว่าครั้งก่อนๆ

“….!”

แมรี่เผลแกระพริบตาด้วยความตกใจ

เธอเข้าใจแล้วว่าเขาสร้างแพทเทิร์นนั้นขึ้นมาเพื่อเวลานี้โดยเฉพาะ

เขาใช้วิชาเดิมตั้งแต่ต้นจนถึงรองชนะเลิศ จนมาเปลี่ยนในรอบชิง

การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนั้นจะทำให้คู่ต่อสู้ตกใจได้

แต่ครู่ต่อมา กลายเป็นเวอร์เนลเสียเองที่ต้องตกใจ

แมรี่หลบการโจมตีของเขาได้ด้วยการม้วนตัวกลางอากาศ

ทันทีที่เธอตกถึงพื้น เธอก็พุ่งเข้าหาเวอร์เนลด้วยเรเปียร์ในทันที

เขาหลบการโจมตีได้ด้วยการถอยหลัง แต่แมรี่ก็ไล่ต้อนเขาต่อได้ด้วยการแทงไม่หยุดพัก

การต่อสู้นี้รู้ผลแล้ว—ทุกคนคิดแบบนั้น

แต่เวอร์เนลเอนตัวไปข้างหลังเหมือนกับรอบที่แล้ว พร้อมง้างขากับพื้นสนาม

จากนั้น ก็เตะ! ลูกเตะที่เหมือนกับลูกปืนใหญ่ดีดเรเปียร์ของแมรี่ขึ้นไปกลางอากาศ

แมรี่ถอยหลังกลับทันทีเพื่อสร้างระยะห่าง จากนั้นจึงยิงเวทย์น้ำแข็งใส่เรเปียร์ที่ยังหมุนอยู่กลางอากาศ

เรเปียร์ที่ถูกยิงเปลี่ยนทิศทางมายังแมรี่ และปักลงตรงหน้าเธอพอดิบพอดี

“…ยอดเยี่ยม ไม่นึกเลยว่าคุณจะสามารถใช้ลูกเตะที่รุนแรงแบบนั้นได้ในสถานการณ์เช่นนั้น”

“เธอนั่นแหละสุดยอด ทำเอาบลัฟที่ชั้นอุตส่าห์เก็บไว้สำหรับรอบสุดท้ายเสียเปล่าเลย”

“…ทำเอาตกใจเลยค่ะ”

การต่อสู้เพิ่มจะเริ่มต้นได้ไม่นาน แต่ทั้งสองคนก็ยิ้มให้กัน แสดงให้เห็นว่ายอมรับในความสามารถของอีกฝ่าย

ทั้งสองเริ่มตั้งท่าสู้อีกครั้ง

“ฮ่ะ!”

แมรี่พุ่งเข้าหาก่อนด้วยการแทงความเร็วสูง

เวอร์เนลใช้ใบดาบของเกรทซอร์ดกันไว้ได้ เกิดเป็นเสียงเหล็กกระทบดังกังวาล

“โอร่าา!”

เวอร์เนลเหวี่ยงดาบไปด้านหน้า แต่กลับตัดได้แค่อากาศ เพราะแมรี่ไม่อยู่ตรงจุดนั้นแล้ว

เธอดีดตัวกลับทันทีที่รู้สึกได้ถึงการโจมตี จากนั้นจึงพุ่งเข้าใส่อีกรอบ

รูปแบบการต่อสู้ของเธอจะใช้ความรวดเร็วเป็นหลัก โจมตีด้วยความเร็วแล้วตามด้วยหลบหลีกด้วยความเร็ว

ส่วนเวอร์เนลนั้นเป็นพวกที่โจมตีซึ่งๆหน้า

ถ้าอยู่ในระยะโจมตี เวอร์เนลก็จะใช้ความยาวของเกรทซอร์ดให้เป็นประโยชน์ เป็นรูปแบบที่ง่ายๆเช่นนั้น

ฝีมือของทั้งสองคนนั้นสูสีกัน พวกนักเรียนที่ดูอยู่ก็ไม่แน่ใจว่าใครจะชนะ

แมรี่ เต้นเหมือนผีเสื้อ ต่อยเหมือนผึ้ง[*มุฮัมมัด อาลี]

หรือเวอร์เนลที่รับการโจมตีและเคานเตอร์กลับ

แต่ในที่สุด แมรี่ก็อ่อนแรงลงก่อน

ต่างจากแมรี่ที่วิ่งไปทั่วสนาม เวอร์เนลไม่ได้ก้าวขาออกจากจุดเดิมเลย

ตั้งแต่แรกแล้ว แรงกายของผู้ชายและผู้หญิงน่ะมันต่างกัน

ช่วยไม่ได้ที่แมรี่จะอ่อนแรงก่อน

“เธอเริ่มจะหายใจไม่ทั่วท้องแล้วนะ ก็เล่นขยับตัวซะขนาดนั้น”

“ฮ่าา…ฮ่าา…คุณยังดูไม่เหนื่อยเลยนะคะ”

“ก็ฝึกมาบ้างน่ะ”

“…ยอดเยี่ยม แต่ว่า…คนที่จะชนะก็คือชั้นค่ะ”

ดูเหมือนว่าเวอร์เนลจะได้เปรียบ

แต่ก็ไม่ใช่ว่าแมรี่โจมตีอย่างต่อเนื่องมาโดยไม่มีแผนเลย

เธอชี้ไปที่เท้าของเวอร์เนล ในที่สุดเขาก็รู้ตัวว่าตัวเองขยับขาไปไหนไม่ได้

“นี่มัน…! เวทย์น้ำแข็ง!”

“ค่ะ คนอย่างคุณน่ะคงจะสามารถหลบการโจมตีด้วยเวทย์ได้ในยามปกติ…เพราะแบบนั้น”

เธอพูดแบบนั้นในขณะที่ร่ายเวทมนตร์

ขาที่ขยับไม่ได้อยู่แล้วตอนนี้ถูกแช่แข็งไปเสีย

“ชั้นค่อยๆลดอุณหภูมิลงเรื่อยๆทีละน้อย…เพื่อที่คุณจะไม่ทันสังเกต”

“แย่แล้วสิ!”

“คุณหนีไปไหนไม่ได้แล้ว”

เวทย์ของไอน่าครอบคลุมไปถึงมือของเวอร์เนล ทำให้เขาไม่สามารถยกอาวุธได้

ร่างกายขยับไม่ได้ ถ้าฝืนจะขยับก็อาจถูกขยี้อยู่ใต้น้ำแข็งนั้นได้

ถ้าเป็นเวทย์ไฟก็น่าจะสามารถลดอาการลงได้บ้าง แต่เวอร์เนลไม่ได้เ้ชี่ยวชาญในเวทมนตร์ถึงขนาดนั้น…หรือต่อให้ทำได้ เธฮก็คงไม่ปล่อยให้เขาทำ

แมรี่วิ่งไปข้างหน้าพร้อมกระชับเรเปียร์ในมือ

ที่เธอต้องทำก็แค่นำดาบไปจ่อที่คอนั้น

แต่แล้วเธอก็เห็นสิ่งที่ไม่คาดฝัน—น้ำแข็งที่ห่อหุ้มเขาอยู่ค่อยๆปริแตกออก

“อุโอ๊วววว!”

เวอร์เนลร้องคำรามลั่น น้ำแข็งรอบตัวเขาแตกเป็นเสี่ยงๆ

บ้าพลังอะไรขนาดนี้ ถึงกับฝืนทะลุน้ำแข็งออกมาได้

…ไม่ ปัญหาไม่ใช่ตรงนั้น

ไม่ว่าจะแข็งแรงแค่ไหน ถ้าคนเราพยายามที่จะขยับร่างกายที่แข็งอยู่ ก็จะทำให้มันแตกหักได้

ที่เวอร์เนลทำเรื่องเช่นนี้ได้ ก็เป็นเพราะว่าเวทมนตร์ไม่ได้แช่แข็งไปถึงด้านในของเขา

แมรี่ไม่รู้ว่าเวอร์เนลครอบครองเวทมนตร์ธาตุมืดที่คอยตามรังควานเขามาตั้งแต่เมื่อก่อน

ด้วยพลังแบบเดียวกับแม่มด ทำให้ร่างกายของเวอร์เนลทนทานกว่าคนทั่วไป

เวอร์เนลควบคุมพลังนี้ของตัวเองไม่ได้ แต่ดุเหมือนว่ามันจะป้องกันไม่ให้พลังของแมรี่แช่เวอร์เนลไปจนถึงด้านใน

ในระหว่างที่แมรี่ยังตกใจอยู่กับเรื่องที่เกิดขึ้น…การต่อสู้ก็จบลง

เวอร์เนลใช้เกรทซอร์ดปัดเรเปียร์ของเธอทิ้งไปก่อนจะนำไปพาดไว้ที่คอของเธอก่อนที่จะรู้ตัวเสียอีก

“การต่อสู้จบลงแล้ว!”

“ได้ผู้ชนะแล้วครับ! แชมเปี้ยนของเราคือ เวอร์เนล!”

เมื่อได้ยินคำตัดสินจากกรรมการ ผู้บรรยายก็ประกาศผลเสียงดังลั่น

เวอร์เนลถอนดาบออก และยื่นมือเข้าหาคู่ต่อสู้ของเขาก่อนที่จะฉลองชัยชนะ

แมรี่ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนที่จะคว้ามือนั้นไว้ด้วยรอยยิ้มเล็กๆ

และแล้วงานประลองก็จบลง