“อา…”

มาริออสจูบอย่างดุดัน บีบขย้ำเต้าสวยแรงๆ ก่อนจะกระแทกเข้าใส่จนสุดแรงอีกครั้ง คราวนี้หญิงสาวได้ต้อนรับความใหญ่ยาวหมดทั้งตัว สะโพกอวบเผยอรับอย่างยินดี

“อืม… แน่นจัง”

หนุ่มหล่อหน้าแดงก่ำ เลิกจูบ และโยงตัวขึ้นสูงโยกขย่มลงใส่ร่างสาวขาวเนียนด้วยความดุดัน

“อา… อา… อา…”

พิมรักกรีดร้องด้วยความหฤหรรษ์ ลีลาการเคลื่อนไหวของ มาริออสร้อนแรงบ้าคลั่ง จนเนินสาวร้อนจัดราวกับถูกสุมด้วยไฟ พอเขาสอดใส่ถี่ระรัวอีกสักพัก หล่อนก็สุขสมรุนแรงอีกครั้งอย่างง่ายดาย

“อา… อา…”

ร่างสาวอวบอัดเผยอหยัดรับการกระแทกกระทั้นอย่างบ้าคลั่งมาริออสสอดใส่ไม่หยุด กระแทกเข้าหาด้วยความดุดัน ตะกุยตะกายพุ่งทะยานเข้าไปราวกับอดยากมาแรมปี สองร่างโยกไหว สอดประสานเข้าหากันด้วยเปลวสวาทรุนแรง

หญิงสาวครางเรียกชื่อของมาริออสซ้ำแล้วซ้ำเล่า กอดรัดร่างกำยำชื้นเหงื่อเอาไว้แน่น เผยอร่อนรับการบดอัดอย่างยินดี

“อา… ไม่ไหวแล้ว… อา…”

หล่อนถูกกระแทกกระทั้นอีกไม่กี่ครั้งก็สุขสมตามมาอีกระลอก กล้ามเนื้อสาวกระตุกบีบรัดรอบท่อนชายเต็มแรง ถี่ระรัว จนคนที่พยายามยืดเวลาเอาไว้คำรามลั่น

“ไม่ไหวแล้ว… อ๊ากกก…”

ในที่สุดร่างกำยำที่กระแทกกระทั้นไม่ลืมหูลืมตาก็แตกกระส่ำรุนแรง ความสุขซ่านพ่นกระฉูดเข้าใส่หลืบสาวล้ำลึก กายหนุ่มเกร็งกระตุกราวกับกำลังจะตายดับ

นี่เขาพึ่งตกลงมาจากสวรรค์ใช่ไหมเนี่ย?

มาริออสถามตัวเองลั่นอก พยายามกอบโกยลมเข้าปอดให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

มันก็แค่การลงโทษลงทัณฑ์ผู้หญิงแพศยาคนหนึ่งเท่านั้น

ชายหนุ่มพลิกลงจากร่างอวบของพิมรัก ลุกขึ้นยืนคว้ากางเกงขึ้นมาสวมใส่ด้วยท่าทางเรียบเฉยราวกับไม่ใช่ผู้ชายคนเดียวกันกับคนที่พึ่งจะเสร็จสมอยู่ภายในร่างของหล่อน

พิมรักมองด้วยความเจ็บปวด น้ำตาเอ่อซึมด้วยความเจ็บใจ หล่อนเม้มปากแน่น บอกตัวเองว่าห้ามร้องไห้ออกไปให้ผู้ชายใจร้ายใจดำอย่าง มาริออสเห็นเด็ดขาด

“กินยาคุมเสียด้วยล่ะ ฉันไม่ได้ใช้ถุงยาง”

คนฟังเหมือนถูกตบจนคว่ำ หล่อนกำมือแน่น ไม่กล้าขยับ เพราะเจ็บที่กลางลำตัวมากนัก

“ไม่ต้องมาสั่ง เพราะฉันกินแน่อยู่แล้ว” หล่อนโต้ตอบด้วยเสียงที่เย็นชาซ่อนความอ่อนแอเอาไว้อย่างมิดชิด

“ฉันไม่มีทางปล่อยให้เลือดเนื้อเชื้อไขของคนเลวๆ อย่างนายมาเกิดในท้องฉันแน่”

มาริออสแค่นยิ้มหยัน “มันคือความคิดที่ดี เพราะเราสองคนแค่เอากันมันส์ๆ เท่านั้น” แล้วเขาก็หยิบเสื้อผ้าของหล่อนโยนมาใส่หน้า

“ลีลาเธอไม่เบานะ รีดน้ำฉันจนเกลี้ยงเชียว”

“ไอ้คนสารเลว”

พิมรักไม่มีทางเลือก คว้าเสื้อผ้าจะมาสวมใส่ แม้มือจะสั่นเทาแค่ไหน แต่ก็สามารถทำได้สำเร็จ

“ก็แค่นี้แหละ”

“ออกไป”

มาริออสสบายใจแล้ว จึงเดินออกห่าง มุ่งตรงไปที่เตียงนอน “ฉันจะพาพี่เพนน์กลับบ้านเดี๋ยวนี้”

พิมรักไม่โต้ตอบนั่งกอดเข่าอยู่ที่ผนังห้อง

“และฉันจะไม่บอกพี่เพนน์ว่าเธอคิดจะทำอะไรกับเขา”

“มันเรื่องของนาย”

“แต่เรื่องของเรา ฉันจะบอก”

“อย่า… อย่าเชียวนะ ห้ามพูดถึงเรื่องน่าบัดสีนี้เชียวนะ” คนตัวเล็กรีบผุดลุกขึ้นยืน

“เธอไม่ต้องการให้ฉันรับผิดชอบหรือ เห็นอยากได้ผัวที่มีนามสกุล ซาเวลลาสจนตัวสั่นนี่”

“ใช่ ฉันอยากมีผัว อยากมาก แต่ต้องไม่ใช่นาย จำเอาไว้”

“ก็ตามใจ งั้นเรื่องนี้จะเป็นความลับ”

พิมรักสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ข่มความเสียใจเอาไว้อย่างสุดกำลัง

“มันคือทางออกที่ดีที่สุดเลยล่ะ”

มาริออสหันมาหรี่ตาแคบมอง มองด้วยสายตามืดลึกไม่บอกความรู้สึกให้รู้เลย

“ใช่ มันควรเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว”

พิมรักเมินหน้าหนี ขณะที่มาริออสจับร่างของพี่ชายขึ้นพาดบ่า “อย่าลืมกินยาคุมเด็ดขาด จำเอาไว้”

“ไม่ต้องกังวล ถ้าฉันลืม ฉันก็จะรับผิดชอบผลที่ตามมาเอง นายไสหัวไปได้แล้ว”

ประตูห้องถูกปิดสนิทลงแล้ว พร้อมๆ กับหล่อนที่ถูกทิ้งเพียงลำพังภายในห้องพักของโรงแรม

หยาดน้ำตาที่พยายามซ่อนเอาไว้ทะลักไหลออกมาอย่างสุดจะกลั้นได้อีก พิมรักสะอื้นได้จนตัวสั่นสะท้าน ร่องรอยรักที่ถูกมาริออสตีตราเอาไว้ยังคงเต็มตื้นอยู่ในความรู้สึก

และเขาก็ไม่ได้ข่มขืนหล่อนจริงๆ เขาแค่ใช้ความช่ำชองเชี่ยวชาญคุกคามเท่านั้น แต่เพียงแค่นั้นหล่อนก็หลงระเริงไปกับอเวจีสวาทที่เขาสร้างขึ้นอย่างง่ายดาย

มือเล็กถูกยกขึ้นปิดหน้าอย่างสิ้นหวัง ทุกภาพ ทุกสัมผัสของ มาริออสยังคงติดตรึงอยู่ภายในความทรงจำ เขาโลมเลีย ลิ้มรสไปทั่วทุกตารางนิ้วบนร่างสาว ฟอนเฟ้นอย่างเมามัน หล่อนยังจดจำวินาทีที่ยอดถันถูกดูดอมได้เป็นอย่างดี หล่อนเสียวซ่านไปทั้งตัว ร้อนฉ่าอัดแน่นที่อุ้งเชิงกรานมากมายจนน่าตกใจ แต่นั่นก็ยังไม่เท่ากับยามที่ลิ้นสากเลียไล้กลีบเนื้อนุ่ม เพราะแค่เขาตวัดเลีย หล่อนก็เกร็งกระตุกไปทั้งร่าง เขาลวกหล่อนด้วยลิ้นร้อนจัด แผดเผาหล่อนด้วยฝ่ามือกระด้าง หล่อนต้านทานมาริออสไม่ได้เลย

ยอมศิโรราบเป็นทาสสวาทของเขาอย่างยินดี

ทำไม… ทำไมหล่อนถึงได้ยอม… ยอมให้เขาฟอนเฟ้น ล้วงล้ำ ยอมอ้าขาให้เขาสอดแทรกความอหังการใหญ่โตเข้ามาหา วินาทีแรกหล่อนเจ็บราวกับร่างกำลังจะฉีกขาด แต่หลังจากนั้น หลังจากที่เขาเริ่มต้นจูบบดคลึงปากอิ่ม และถูไถยอดทรวงด้วยนิ้วยาว หล่อนก็อุ่นซ่านขึ้นมา ความเจ็บปวดค่อยๆ จางหายไป โดยมีความเสียวสุดใจเข้ามาแทนที่

หล่อนครวญครางเร่งเร้า และเป็นฝ่ายขยับสะโพกขึ้นหา จนมาริออสกระแทกอัดลงมาแรงๆ อีกครั้ง และคราวนี้เขาได้เข้ามาอยู่ภายในกายของหล่อนทั้งตัว หล่อนได้ยินเขาคำรามกระหึ่ม ยามโยกคลึงกับกลีบนาง หน้าตาหล่อจัดแดงก่ำ ฟันขาวสะอาดขบกัดกันตลอดเวลา

หล่อนมีความสุข เสร็จสมรุนแรงหลายต่อหลายครั้ง

และตอนนั้น… ตอนที่ถูกครอบครองเร่าร้อนจากมาริออส หล่อนกลับจำไม่ได้เลยว่าตัวเองหลงรักเพเรอคลิส

นี่หล่อนเป็นบ้าอะไรไป เป็นบ้าอะไรไป

คนตัวเล็กครางออกมาอย่างอดสู ทรมานเพราะความเลือดเย็นของมาริออสจนแทบจะขาดใจ พรหมจารีย์ของหล่อนไร้ค่าชะมัดในสายตาของผู้ชายป่าเถื่อนคนนี้

“ฉันเกลียดนาย มาริออส ซาเวลลาส!”