Bannou “Murazukuri” Cheat de Otegaru Slow Life ~Mura desu ga Nani ka?~ 8: ลูกบ้านคนที่สอง
chapter 8
“แสดงให้ฉันเห็น?”
เซเลนถามผมขณะที่เธอสงสัยว่าผมกำลังพูดถึงอะไร
ผมจึงตัดสินใจสร้างโกดังเพื่อจะได้อธิบายได้ง่ายขึ้น เราไม่มีความจำเป็นเร่งด่วนที่จะต้องสร้างโกดังในตอนนี้ เเต่ไม่ช้าไม่เร็วยังไงก็ต้องสร้างอยู่ดี
<< 20 คะแนนหมู่บ้านจะถูกใช้เพื่อสร้างโกดัง *{ใช่}||{ไม่}>>
ทันทีหลังจากที่ผมเลือกใช่ โกดังที่ทำจากดินก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเรา
“……ฮะ?”
เธออ้าปากกว้างเเละตกตะลึง
“นี่คือสิ่งที่พรสวรรค์ของผม [ อาคารหมู่บ้าน ] สามารถสร้างสิ่งที่ผมต้องการได้ในทันทีเเต่แน่นอนว่ามันไม่สามารถสร้างทุกสิ่งได้ อันที่จริงตอนนี้ผม สามารถเลือกสิ่งอำนวยความสะดวกได้เพียง 10 ชนิดเท่านั้น”
นอกจากนี้ เนื่องจากคะเเนนของแต่ละรายการ ผมจึงสร้างได้จำนวนจำกัดเท่านั้น
“รอเดี๋ยวสิ ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องพรสวรรค์ ที่ทำแบบนี้นั้นมาก่อน! คงไม่ใช่ว่าไร่ตรงนั้นก็….”
“ใช่ พรสวรรค์ของผมเอง”
“ไม่น่าล่ะ การที่จะเตรียมไร่สร้างโกดังในระยะเวลาอันสั้น คิดอีกกี่ทีก็เป็นไปไม่ได้”
เมื่อเซเลนเข้าใจสถานการณ์ คำพูดก็ผุดขึ้นที่ตรงหน้าของผมอีกครั้ง
<<ทำให้เธอเป็นชาวบ้าน? *{ใช่} || {ไม่}>>
ไม่ ไม่ ไม่มีทางที่ เซเลนจะอาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่เรียบง่ายเช่นนี้!
ผมย้อนคิดในใจเมื่อตัดสินใจจะไม่สนใจต่อข้อความนั้น
“แต่เธอแน่ใจจริงๆ หรือว่าจะเลิกหมั้นกับราอูล? ผมคิดว่าตระกูลอัลเบล์ ก็คงอยู่ไม่สุขเเน่”
เมื่อเทียบกับตระกูลอัลเบล์ ตระกูลเคาน์วัซเลอต้า ก็ถือว่าขาดเเคลนกำลังรบ
ดังนั้น หากตระกูลเคาน์วัซเลอต้ายกเลิกข้อตกลงนี้เพียงฝ่ายเดียว ก็ไม่แปลกใจเลยที่ครอบครัวอัลเบิล์จะตอบโต้ด้วยการส่งกำลังทหารเข้ามา
“ต่อให้เป็นตระกูล อัลเบล์ ก็ไม่ว่างพอที่จะมาเเค้นเคืองวัซเลอต้าจริงไหม ยิ่งไปกว่านั้นหากไปสร้างศัตรูเพิ่มก็มีเเววจะโดนข้าศึกล้อมหมดทุกทิศทางไง”
ตระกูลอัลเบล์อาจมีอำนาจ แต่เนื่องจากอาณาเขตที่กว้างใหญ่ จึงมีเพื่อนบ้านที่เป็นศัตรูมากมายที่ต้องกังวล กล่าวอีกนัยหนึ่ง การทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขากับตระกูลเคาน์วัซเลอต้า ไม่ใช่สิ่งที่ตระกูลอัลเบล์ จะไปทำส่งครามด้วย
เซเลน เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่มีพรสวรรค์ 2 อย่าง นอกจาก [ ดาบคู่ ] ซึ่งเป็นพรสวรรค์ที่ช่วยเพิ่มความสามารถในการต่อสู้ด้วยดาบสองเล่ม เธอยังมี [มนตร์ฟ้า] เวทมนตร์น้ำและน้ำแข็ง
อันที่จริง เนื่องจากเธอมีส่วนร่วมในสนามรบ เธอจึงได้รับสมญานามว่า: [เจ้าหญิงใบมีดเเข็ง]
“สุดท้ายก็โดนกำหนดให้ถูกส่งตัวไปเป็นเจ้าสาวอยู่ดี โชคดีบังเอิญน้องชายได้รับพรสวรรค์ที่เเข็งเเกร่ง ตราบใดที่น้องฉันยังอยู่ที่นั่น เดี๋ยวพวกเขาก็จัดการได้หล่ะ”
(ถ้าจำไม่ผิดน้องชายของเธอก็อายุประมาณผม)
“อย่างไรก็ตาม การอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้ดูแย่นัก”
“ฮะ? คงไม่ได้วางเเผนที่จะอยู่ที่นี้หรอกนะ”
“ใช่? ฉันไม่มีที่ให้กลับเเล้วด้วยสิ ถึงมีที่ให้กลับก็ไม่อยากกลับไป”
<<ตอนนี้เซเลนเป็นชาวบ้านแล้ว>>
หืม? เธอกลายเป็นชาวบ้านด้วยตัวเธอเอง?!! ทั้งที่ไม่ได้กดเลือก {ใช่} เลยเเท้ๆ
เมื่อผมตรวจสอบ มันบอกจริง ๆ ว่าตอนนี้ผมมีชาวบ้านสองคน
จำนวนคะแนนที่ผมได้รับในแต่ละวันเพิ่มขึ้นเป็น 12 คะแนนเช่นกัน
ที่สำคัญกว่านั้นคือ…
“ไม่คิดจะคิดใหม่เหรอ? แม้จะเป็นพรสวรรค์ผมก็ตาม ความจริงก็ยังคงเป็นที่รกร้างว่างเปล่าที่ยังไม่ได้พัฒนา เรายังไม่มีบ้านเรือนที่ดี และการเก็บเกี่ยวก็ไม่ได้เยอะ ในขณะเดียวกันด้วยพลังของธอ ก็ยังสามารถหาที่พักที่ดีได้กว่านี้”
“จะบอกว่าไม่อยากให้ฉันอยู่ที่นี่เหรอ ลุค?”
“เปล่า ไม่ใช่เเบบนั้น….”
ด้วยเหตุผลบางอย่างเซเลนถามในขณะที่มองมิเลียอย่างเฉียบขาด
ที่แปลกไปกว่านั้นมิเลียตอบกลับด้วยใบหน้าที่เฉียบคมของเธอเอง
ทำไมสองคนนี้ถึงจ้องตากันเขม็งล่ะ นี่ควรจะเป็นการพบกันครั้งแรกไม่ใช่เหรอ…?
“พูดตามตรง นี่ไม่ใช่สภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับลูกสาวของตระกูลสูงศักดิ์หรอกนะเเละก็พวกเราไม่มีแม้แต่เตียงหรือห้องอาบน้ำที่นี่ค่ะ”
“ก็เหมือนกับในสนามรบเลย ดังนั้นนี่จึงไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับฉัน นอกจากนี้ จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามอนสเตอร์ตัวอื่นโจมตีเหมือนอย่างก่อนหน้านี้เกิดขึ้นอีก? ไม่เห็นด้วยเหรอว่าต้องใช้กำลังของฉัน? หรือคุณกำลังบอกว่าคุณมีพลังมากพอที่จะปกป้องลุค?”
ฉันรู้สึกถึงบรรยากาศที่อันตรายเมื่อมิลเลียและเซเลนคุยกัน
(เฮ้ ทำไมสองคนนี้ถึงขัดแย้งกันอย่างงี้น๊าา…?)
“เหรอคะ ถ้าอย่างนั้นก็เชิญทำตามใจชอบได้เลยค่ะ เเต่สำหรับที่นี่ไม่ว่าจะมีชาติกำเนิดสูงส่งขนาดไหนก็ไร้ความหมายค่ะ ดิฉันเป็นชาวบ้านคนแรก คุณคือคนที่สอง ดังนั้นดิฉันจะเป็นคนที่เหนือกว่าระหว่างเรา”
“โอ้ สรุปคือคุณกำลังพูดว่านั่นคือสิ่งเดียวที่คุณมีข้อได้เปรียบเหนือฉัน?”
“ก็ไม่เชิง. ดิฉันสามารถเปรียบเทียบหน้าอกของเราได้ แต่ถึงอย่างนั่นดิฉันก็คิดว่ามันเล็กเกินไป”
“เรียกใครว่าหน้าอกเล็ก!?”
“ดิฉันเคยพูดคำว่า ‘หน้าอกแบน’ เมื่อไหร่”
“เงียบไปเลย! ฉันโตแล้วนะรู้ไหม!”
“ขอบอกไว้ก่อนว่า ตอนดิฉันอายุ สิบห้าก็ใหญ่กว่าสามเท่าของที่อวดอะค่ะ”
“…! ฉะ-ฉันเพิ่งเริ่มโต อีกหน่อยก็เเซงกลับได้!!”
เซเลนน้ำตาคลอและตะโกนอย่างนั้น
…สำหรับผม ผมแค่มองไปทางอื่น ผมไม่อยากยุ่งเกี่ยวอะไรมากไปกว่านี้แล้ว ผมเลยแอบหนีไปอย่างลับๆ
====
ขอเเจ้งการเปลี่ยนคำพูด
ตระกูล อัลเบอร์ต เปลี่ยนเป็น อัลเบล์
โรงเก็บของ เปลี่ยนเป็น โกดัง
**อิงตามคนเเปลมังงะครับ เพื่อให้อ่านเเล้วไม่สับสนกัน
ติดตามข้อมูลข่าวสารการเเปลได้ที่ FB: องค์หญิงผู้ชื่นชอบน้ำตาล
-
1
Chapter 1: My Gift is [Village Building] มกราคม 29, 2022 -
2
Chapter 1: My Gift is [Village Building] มกราคม 29, 2022 -
3
Chapter 2: Make A Village Here? มกราคม 29, 2022 -
4
Chapter 2: Make A Village Here? มกราคม 29, 2022 -
5
Chapter 3: ขอเเนะนำให้ลอง มกราคม 29, 2022 -
6
Chapter 3: ขอเเนะนำให้ลอง มกราคม 29, 2022 -
7
Chapter 4: ทำให้เธอเป็นชาวบ้าน มกราคม 29, 2022 -
8
Chapter 4: ทำให้เธอเป็นชาวบ้าน มกราคม 29, 2022 -
9
Chapter 5: เพาะเมล็ด มกราคม 31, 2022 -
10
Chapter 5: เพาะเมล็ด มกราคม 31, 2022 -
11
Chapter 6: ออกจากครอบครัว กุมภาพันธ์ 2, 2022 -
12
Chapter 6: ออกจากครอบครัว กุมภาพันธ์ 2, 2022 -
13
Chapter 7: ไม่ได้เจอกันนาน กุมภาพันธ์ 12, 2022 -
14
Chapter 7: ไม่ได้เจอกันนาน กุมภาพันธ์ 12, 2022 -
15
Chapter 8: ลูกบ้านคนที่สอง กุมภาพันธ์ 18, 2022 -
16
Chapter 8: ลูกบ้านคนที่สอง กุมภาพันธ์ 18, 2022 -
17
Chapter 9: บ้านหลังใหม่ มีนาคม 7, 2022 -
18
Chapter 9: บ้านหลังใหม่ มีนาคม 7, 2022
Comments
Bannou “Murazukuri” Cheat de Otegaru Slow Life ~Mura desu ga Nani ka?~ 8: ลูกบ้านคนที่สอง
chapter 8
“แสดงให้ฉันเห็น?”
เซเลนถามผมขณะที่เธอสงสัยว่าผมกำลังพูดถึงอะไร
ผมจึงตัดสินใจสร้างโกดังเพื่อจะได้อธิบายได้ง่ายขึ้น เราไม่มีความจำเป็นเร่งด่วนที่จะต้องสร้างโกดังในตอนนี้ เเต่ไม่ช้าไม่เร็วยังไงก็ต้องสร้างอยู่ดี
<< 20 คะแนนหมู่บ้านจะถูกใช้เพื่อสร้างโกดัง *{ใช่}||{ไม่}>>
ทันทีหลังจากที่ผมเลือกใช่ โกดังที่ทำจากดินก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเรา
“……ฮะ?”
เธออ้าปากกว้างเเละตกตะลึง
“นี่คือสิ่งที่พรสวรรค์ของผม [ อาคารหมู่บ้าน ] สามารถสร้างสิ่งที่ผมต้องการได้ในทันทีเเต่แน่นอนว่ามันไม่สามารถสร้างทุกสิ่งได้ อันที่จริงตอนนี้ผม สามารถเลือกสิ่งอำนวยความสะดวกได้เพียง 10 ชนิดเท่านั้น”
นอกจากนี้ เนื่องจากคะเเนนของแต่ละรายการ ผมจึงสร้างได้จำนวนจำกัดเท่านั้น
“รอเดี๋ยวสิ ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องพรสวรรค์ ที่ทำแบบนี้นั้นมาก่อน! คงไม่ใช่ว่าไร่ตรงนั้นก็….”
“ใช่ พรสวรรค์ของผมเอง”
“ไม่น่าล่ะ การที่จะเตรียมไร่สร้างโกดังในระยะเวลาอันสั้น คิดอีกกี่ทีก็เป็นไปไม่ได้”
เมื่อเซเลนเข้าใจสถานการณ์ คำพูดก็ผุดขึ้นที่ตรงหน้าของผมอีกครั้ง
<<ทำให้เธอเป็นชาวบ้าน? *{ใช่} || {ไม่}>>
ไม่ ไม่ ไม่มีทางที่ เซเลนจะอาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่เรียบง่ายเช่นนี้!
ผมย้อนคิดในใจเมื่อตัดสินใจจะไม่สนใจต่อข้อความนั้น
“แต่เธอแน่ใจจริงๆ หรือว่าจะเลิกหมั้นกับราอูล? ผมคิดว่าตระกูลอัลเบล์ ก็คงอยู่ไม่สุขเเน่”
เมื่อเทียบกับตระกูลอัลเบล์ ตระกูลเคาน์วัซเลอต้า ก็ถือว่าขาดเเคลนกำลังรบ
ดังนั้น หากตระกูลเคาน์วัซเลอต้ายกเลิกข้อตกลงนี้เพียงฝ่ายเดียว ก็ไม่แปลกใจเลยที่ครอบครัวอัลเบิล์จะตอบโต้ด้วยการส่งกำลังทหารเข้ามา
“ต่อให้เป็นตระกูล อัลเบล์ ก็ไม่ว่างพอที่จะมาเเค้นเคืองวัซเลอต้าจริงไหม ยิ่งไปกว่านั้นหากไปสร้างศัตรูเพิ่มก็มีเเววจะโดนข้าศึกล้อมหมดทุกทิศทางไง”
ตระกูลอัลเบล์อาจมีอำนาจ แต่เนื่องจากอาณาเขตที่กว้างใหญ่ จึงมีเพื่อนบ้านที่เป็นศัตรูมากมายที่ต้องกังวล กล่าวอีกนัยหนึ่ง การทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขากับตระกูลเคาน์วัซเลอต้า ไม่ใช่สิ่งที่ตระกูลอัลเบล์ จะไปทำส่งครามด้วย
เซเลน เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่มีพรสวรรค์ 2 อย่าง นอกจาก [ ดาบคู่ ] ซึ่งเป็นพรสวรรค์ที่ช่วยเพิ่มความสามารถในการต่อสู้ด้วยดาบสองเล่ม เธอยังมี [มนตร์ฟ้า] เวทมนตร์น้ำและน้ำแข็ง
อันที่จริง เนื่องจากเธอมีส่วนร่วมในสนามรบ เธอจึงได้รับสมญานามว่า: [เจ้าหญิงใบมีดเเข็ง]
“สุดท้ายก็โดนกำหนดให้ถูกส่งตัวไปเป็นเจ้าสาวอยู่ดี โชคดีบังเอิญน้องชายได้รับพรสวรรค์ที่เเข็งเเกร่ง ตราบใดที่น้องฉันยังอยู่ที่นั่น เดี๋ยวพวกเขาก็จัดการได้หล่ะ”
(ถ้าจำไม่ผิดน้องชายของเธอก็อายุประมาณผม)
“อย่างไรก็ตาม การอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้ดูแย่นัก”
“ฮะ? คงไม่ได้วางเเผนที่จะอยู่ที่นี้หรอกนะ”
“ใช่? ฉันไม่มีที่ให้กลับเเล้วด้วยสิ ถึงมีที่ให้กลับก็ไม่อยากกลับไป”
<<ตอนนี้เซเลนเป็นชาวบ้านแล้ว>>
หืม? เธอกลายเป็นชาวบ้านด้วยตัวเธอเอง?!! ทั้งที่ไม่ได้กดเลือก {ใช่} เลยเเท้ๆ
เมื่อผมตรวจสอบ มันบอกจริง ๆ ว่าตอนนี้ผมมีชาวบ้านสองคน
จำนวนคะแนนที่ผมได้รับในแต่ละวันเพิ่มขึ้นเป็น 12 คะแนนเช่นกัน
ที่สำคัญกว่านั้นคือ…
“ไม่คิดจะคิดใหม่เหรอ? แม้จะเป็นพรสวรรค์ผมก็ตาม ความจริงก็ยังคงเป็นที่รกร้างว่างเปล่าที่ยังไม่ได้พัฒนา เรายังไม่มีบ้านเรือนที่ดี และการเก็บเกี่ยวก็ไม่ได้เยอะ ในขณะเดียวกันด้วยพลังของธอ ก็ยังสามารถหาที่พักที่ดีได้กว่านี้”
“จะบอกว่าไม่อยากให้ฉันอยู่ที่นี่เหรอ ลุค?”
“เปล่า ไม่ใช่เเบบนั้น….”
ด้วยเหตุผลบางอย่างเซเลนถามในขณะที่มองมิเลียอย่างเฉียบขาด
ที่แปลกไปกว่านั้นมิเลียตอบกลับด้วยใบหน้าที่เฉียบคมของเธอเอง
ทำไมสองคนนี้ถึงจ้องตากันเขม็งล่ะ นี่ควรจะเป็นการพบกันครั้งแรกไม่ใช่เหรอ…?
“พูดตามตรง นี่ไม่ใช่สภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับลูกสาวของตระกูลสูงศักดิ์หรอกนะเเละก็พวกเราไม่มีแม้แต่เตียงหรือห้องอาบน้ำที่นี่ค่ะ”
“ก็เหมือนกับในสนามรบเลย ดังนั้นนี่จึงไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับฉัน นอกจากนี้ จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามอนสเตอร์ตัวอื่นโจมตีเหมือนอย่างก่อนหน้านี้เกิดขึ้นอีก? ไม่เห็นด้วยเหรอว่าต้องใช้กำลังของฉัน? หรือคุณกำลังบอกว่าคุณมีพลังมากพอที่จะปกป้องลุค?”
ฉันรู้สึกถึงบรรยากาศที่อันตรายเมื่อมิลเลียและเซเลนคุยกัน
(เฮ้ ทำไมสองคนนี้ถึงขัดแย้งกันอย่างงี้น๊าา…?)
“เหรอคะ ถ้าอย่างนั้นก็เชิญทำตามใจชอบได้เลยค่ะ เเต่สำหรับที่นี่ไม่ว่าจะมีชาติกำเนิดสูงส่งขนาดไหนก็ไร้ความหมายค่ะ ดิฉันเป็นชาวบ้านคนแรก คุณคือคนที่สอง ดังนั้นดิฉันจะเป็นคนที่เหนือกว่าระหว่างเรา”
“โอ้ สรุปคือคุณกำลังพูดว่านั่นคือสิ่งเดียวที่คุณมีข้อได้เปรียบเหนือฉัน?”
“ก็ไม่เชิง. ดิฉันสามารถเปรียบเทียบหน้าอกของเราได้ แต่ถึงอย่างนั่นดิฉันก็คิดว่ามันเล็กเกินไป”
“เรียกใครว่าหน้าอกเล็ก!?”
“ดิฉันเคยพูดคำว่า ‘หน้าอกแบน’ เมื่อไหร่”
“เงียบไปเลย! ฉันโตแล้วนะรู้ไหม!”
“ขอบอกไว้ก่อนว่า ตอนดิฉันอายุ สิบห้าก็ใหญ่กว่าสามเท่าของที่อวดอะค่ะ”
“…! ฉะ-ฉันเพิ่งเริ่มโต อีกหน่อยก็เเซงกลับได้!!”
เซเลนน้ำตาคลอและตะโกนอย่างนั้น
…สำหรับผม ผมแค่มองไปทางอื่น ผมไม่อยากยุ่งเกี่ยวอะไรมากไปกว่านี้แล้ว ผมเลยแอบหนีไปอย่างลับๆ
====
ขอเเจ้งการเปลี่ยนคำพูด
ตระกูล อัลเบอร์ต เปลี่ยนเป็น อัลเบล์
โรงเก็บของ เปลี่ยนเป็น โกดัง
**อิงตามคนเเปลมังงะครับ เพื่อให้อ่านเเล้วไม่สับสนกัน
ติดตามข้อมูลข่าวสารการเเปลได้ที่ FB: องค์หญิงผู้ชื่นชอบน้ำตาล
Comments