1 ชั่วโมงต่อมา

    “เนี่ยนเจิน:เราใกล้ถึงแล้วค่ะ”

    “อากิ:อีกใกล้แค่ไหน”

    “เนี่ยนเจิน:เออ~”

    เนี่ยนเจินพูดลากเสียงพร้อมกับหันหน้ามามองที่เมิ่งซิน

    “เมิ่งซิน:โทษทีนะอากิ ฉันยังไม่ได้สอนเรื่องระยะให้กับเธอน่ะเดี๋ยวฉันดูให้เอง”

    พูดจบแล้วเมิ่งซินก็เดินขึ้นไปข้างหน้าและใช้สายตาที่ดีของเธอมอง

    ‘เมิ่งซิน:แสงไฟตรงนั้นสว่างมากกว่าปกติน่าจะตรงนั้นนะ และน่าจะประมาณ 50 เมตรได้’

    “อากิ:เป็นไงมั่ง”

    “เมิ่งซิน:เหมือนจะเห็นแสงไฟอยู่ไกลๆ ประมาณ 50 เมตรได้”

    “อากิ:แปลว่าใกล้แล้วสินะ งั้นเราจะลดการใช้เสียงแล้วนะ”

    “เมิ่งซิน:OK”

    “เนี่ยนเจิน:รับทราบค่ะ”

    อากิพยักหน้าแล้วก็พูดขึ้นมาว่า

    “อากิ:เราจะเดินไปอีกประมาณ 25 เมตรแล้วฉันจะใช้ล่องหนไปดูทางก่อนนะ”

    ทั้งเมิ่งซินและเนี่ยนเจินที่ได้ยินก็พยักหน้าตอบรับ อากิที่เห็นดังนั้นก็เดินนำหน้าแล้วก็ส่งสัญญาณให้มีทั้งคู่เดินตามมา พอเดินไปได้ประมาณ 25 เมตรอากิก็ส่งสัญญาณให้ทั้งคู่หยุด อากิหันไปดูทั้งคู่อีกครั้งพอเห็นว่าทั้งคู่หยุดเขาก็ใช้สกิลล่องหนและแอบเข้าไปสอดส่องดู

    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลล่องหน]

    พออากิล่องหนแล้วเขาก็เดินเข้าไปเรื่อยๆแบบช้าๆ ยิ่งพอเขาเดินเข้าไปแสงสว่างก็ยิ่งมากขึ้น ทางเดินเริ่มเปลี่ยนจากก้อนดินเหนียวกลายเป็นหินเหมือนถ้ำก่อนหน้านี้ และพออากิเข้าไปได้ประมาณหนึ่งเขาก็เริ่มได้ยินเสียง

    “เป้ง! เป้ง!”

    “ก็อบลิน:กี้ กี่”

    “เป้ง!!”

    “ก็อบลิน:กี๋?”

   “ก็อบลิน:กี้ กี่”

   ‘อากิ:เหมือนได้ยินเสียงพวกมันกำลังขุดและคุยกันอยู่นะ’

    อากิได้เดินเข้าไปเรื่อยๆจนในที่สุดเขาก็เดินเข้าไปในเมืองแร่ ภาพแรกที่อากิเห็นคือถ้ำขนาดใหญ่มาก มันใหญ่กว่าถ้ำก่อนหน้านี้ที่เห็นอย่างลิบลับ อากิมองดูทิวทัศน์รอบๆเสร็จเขาก็มองดูก็อบลินก็เห็นว่าพวกมันกำลังขุดแร่กันอยู่ มีตัวขุดตัวขนแล้วก็ตัวคุ้มกัน ตัวที่คุ้มกันมีประมาณ 10 ตัวได้แก่ก็อบลินเวอริเออร์ 5 แล้วก็มีก็อบลินอาเชอร์อีก 5 ตัว และก็มีก็อบลินแรงงานอีกประมาณ 15 ตัว อากิพยายามมองหาก็อบลินตัวอื่นอีกแต่เขาก็ไม่เห็นอากิที่เห็นดังนั้นเขาก็ถอยกลับไปหาเมิ่งซินและเนี่ยนเจิน

    [อลิส:ปิดการใช้งานสกิลล่องหน]

    อากิได้เดินกลับมาหาเมิ่งซินและก็เนี่ยนเจิน พอมาถึงเขาก็เลิกใช้งานสกิลล่องหน เมิ่งซินที่เห็นว่าอากิมาแล้วก็เลยเอ่ยปากถามว่า

    “เมิ่งซิน:เป็นยังไงบ้าง”

    “อากิ:มีก็อบลินประมาณ 25 ตัว”

    “เมิ่งซิน:25 เลยเหรอไม่ใช่เล่นเลยน่านะ”

    “ก็อบลิน:ใช่ 25 ตัวแต่ว่าไม่ใช่ตัวต่อสู้ทั้งหมดนะ 15 ตัวเป็นแรงงานอีก 10 เป็นการ์ด”

    “เมิ่งซิน:10 ก็ยังเยอะอยู่ดี”

    “เนี่ยนเจิน:…”

    เนี่ยนเจินที่ฟังมาตั้งแต่แรกก็เอามือจับคางตัวเองแล้วเหมือนทำท่ากำลังคิดอะไรบางอย่าง อากิที่เห็นอย่างนั้นก็เลยถาม

    “อากิ:คิดอะไรอยู่อย่างงั้นเหรอ”

    “เนี่ยนเจิน:เออ”

    “อากิ:?”

    “เนี่ยนเจิน:ดิฉันขอถามอะไรหน่อยนะค่ะ”

    “อากิ:ได้สิ”

    “เนี่ยนเจิน:ท่านไม่เจอ The GuardMan อย่างนั้นเหรอคะ”

    “อากิ:การ์ดแมน?”

    “เนี่ยนเจิน:ท่านไม่เจอมันอย่างงั้นเหรอค่ะ”

    อากิสายหน้าตอบกลับเนี่ยนเจิน

    “เมิ่งซิน:เดี๋ยวๆ ไอ้ตัวที่ว่านี้มันคือยังไง”

    “เนี่ยนเจิน:มันคือก็อบลินที่วิวัฒนาการรอบที่ 3 แล้วค่ะ”

    “เมิ่งซิน:ระ รอบที่ 3?”

    “เนี่ยนเจิน:ค่ะ”

    “อากิ:ลักษณะตัวมันเป็นยังไง”

    “เนี่ยนเจิน:มันเหมือนก็อบลินปกติเลยค่ะ แต่มันตัวสูงจนเกือบชนเพดานที่เราอยู่เลยคะ และมันก็ตัวใหญ่มากๆด้วย แถมบ้างครั้งพวกมันก็ใส่ชุดเกราะทั้งตัวและชอบใช้อาวุธมือเดียวแบบใหญ่ๆค่ะ”

    “อากิ:เหมือนก็อบลินทุกอย่าง แต่สูงกว่าและใหญ่…”

    “เมิ่งซิน:…”

    ‘อากิ:รู้สึกคุ้นๆแฮะ เหมือนจำได้ว่าเคยเจอ…’

    [อลิส:เป็นตัวที่ท่านอากิเจอตอนที่กำลังจะออกจากโซนแดงป่าวคะ]

    ‘อากิ:…’

    <ราเฟล:ก็ไอ้ตัวที่งูยักษ์คาบไปกินไง>

    ‘อากิ:อ้อใช่ๆฉันจำได้ละ ถ้าเป็นไอ้ตัวนั้นและใส่ชุดเกราะมาเต็มนี้ไม่ใช่ง่ายๆแน่ๆ’

    <ราเฟล:ไม่ใช่ง่ายๆ แต่น่าจะยากเลยแหละ เพราะเราไม่มีอาวุธแบบทุบด้วย>

    [อลิส:การทุบ…]

    ‘อากิ:คิดอะไรออกหรออลิส

    [อลิส:ถ้าว่าเรื่องทุบเราก็มีคนที่ทำได้อยู่ไม่ใช่หรอค่ะ]

    ‘อากิ:! เมิ่งซิน+ดาบใหญ่ที่ให้ไป…’

    <ราเฟล:ลืมไปได้ยังนะ เมิ่งซินนี้เครื่องทุบชั้นดีเลย>

    ในตอนที่อากิกำลังคุยในหัวตัวเองอยู่ เมิ่งซินก็คิดในหัวเหมือนกัน ส่วนด่านเนี่ยนเจินที่เห็นว่าทั้ง 2 คนเงียบไปและรอจนผ่านไป 1-2 นาที เนี่ยนเจินก็พูดขึ้นมาว่า

    “เนี่ยนเจิน:เออ~ คือว่า”

    “อากิ:อะไรเหรอ”

    “เนี่ยนเจิน:คือจะเอายังไงกันต่อเหรอคะ เห็นท่านทั้ง 2 เงียบไปนานเลยถามดูค่ะ”

    “อากิ:ฉันว่าจะไปดูอีกรอบนะ เอาให้แน่ใจว่ามันอยู่รึป่าว”

    “เมิ่งซิน:นี้อากิ”

    “อากิ:อะไรเหรอ”

    “เมิ่งซิน:ตามที่เนี่ยนเจินบอกเมื่อกี้ ฉันคิดว่าพวกเราน่าจะเคยเจอมันมาแล้วนะ”

    “อากิ:คล้ายไอ้ตัวที่โดนงูกินไปใช่ไหม”

    “เมิ่งซิน:ใช่”

    “อากิ:แต่ก็ยังรับประกันไม่ได้นิว่าใช่”

    “เมิ่งซิน:นั้นก็ใช่… แต่ถ้ามันใช่ละ”

    “อากิ:ถ้าใช่แล้วจะเป็นไร เราก็จัดการมันสิได้ EXP เยอะแน่ๆ ใช่ไหมเนี่ยนเจิน”

    “เนี่ยนเจิน:ใช่ค่ะ ท่านอากิ”

    เมิ่งซินที่ได้อย่างนั้นก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อยและตอบกลับทั้ง 2

    “เมิ่งซิน:ใช่มันไม่มีตัวอะไรที่เราจัดการไม่ได้หรอก จริงไหม”

    อากิยิ้มตอบกลับเมิ่งซิน เมิ่งซินที่เห็นอย่างนั้นก็รู้สึกมันใจขึ้นและแสดงมันออกมาทางสีหน้า

    ‘อากิ:ดูเหมือนว่าเธอจะมีกำลังใจขึ้นแล้วนะ’

    <ราเฟล:แบบนี้ดีแล้วละ>

    “อากิ:งั้น ฉันไปดูอีกรอบก่อนนะ”

    “เมิ่งซิน:โอเค ไปดีมาดีละ”

    พูดจบแล้วอากิก็ใช่สกิลและก็หายไป

    [อลิส:เปิดใช่งานสกิลล่องหน เปิดใช่งานสกิลเร่งการฟื้นฟูมานา]

    ‘อากิ:ทำไมถึงเปิดเร่งการฟื้นฟูมานาด้วยละ’

    [อลิส:ท่านพี่ราเฟลบอกให้เปิดค่ะ]

    <ราเฟล:ฉันคิดว่าอาจได้ใช่เลยบอกเปิดไว้>

    ‘อากิ:โอเค… อาจได้ใช่สินะ’

    อากิได้เดินไปจนถึงที่เดิมที่เขามารอบแรก พอเข้าที่เขาก็จะมองรอบๆเพื่อสำรวจ แต่ทันใดนั้นเองก็มีบ้างสิ่งลอยเข้ามาหาอากิ

    “ฟุบ”

    [อลิส:หลบเร็วค่ะ ท่านอากิ]

    อากิที่ได้ยินอลิสบอกก็กระโดดถอยหลังมาทันที

ื    “ตูม!!!”

    เสียงของสิ่งที่ลอยเข้ามาหาอากิเมื่อกี้ได้กระแทกลงกับพื้นจนมีเสียงที่ดังมากและทำให้ฝุ่นตลบอบอวลไปหมด และมันก็ยังทำให้ก็อบลินตัวอื่นๆแตกตื่นและตื่นตัวกัน

    “ก็อบลิน:กี้?”

    “???:กื้อ กื่อ”

    “ก็อบลิน:กี๋!”

    ‘อากิ:เมื่อเหมือนได้ยินเสียงที่มันต่างจากปกตินะ ได้ยินใช่ไหม’

    [อลิส:ได้ยินค่ะ มันเสียงดูทุมกว่าก็อบลินปกติมากๆเลยค่ะ]

    ‘อากิ:นี้ราเฟล ฟังออกไหมว่าเมื่อกี้มันพูดว่าอะไร’

    <ราเฟล:เหมือนว่าเจ้าเสียงทุมจะสั่งให้ก็อบลินตัวอื่นเดินพาฝุ่นเข้ามานะ>

    ‘อากิ:… ถ้าเราจัดการพวกมันในฝุ่นละ’

    <ราเฟล:ทำได้ แต่นายต้องรอจังหวะ เดียวฉันบอกเอง>

    ‘อากิ:ได้’

    พูดจบแล้วอากิก็เอามีดสั้นที่อยู่ปลอกแขนออกมาและก็เดินเข้าไปในกองฝุ่น ทางด่านก็อบลินก็มีเดินเข้าในฝุ่น 1 ตัวเหมือนกัน อากิที่เข้าไปก่อนและล่องหนอยู่ก็ยืนรอในดงฝุ่นและเจ้าก็อบลินที่เดินเข้ามาที่หลัง ก็เหมือนว่ามันกำลังเดินเข้าไปที่จุดที่เกิดการกระแทกขึ้น อากิที่เห็นตัวมันแล้วก็ค่อยๆเดินตามมันไป จนมันหยุดอากิที่เห็นก็หยุดตาม และมันก็ได้ตะโกนขึ้นมา

    “ก็อบลิน:กี่! กี้? กี่!”

    “???:กื้อ กื่อ~”

    “ก็อบลิน:กี๋!”

    หลังจากมันตะโกนเสร็จมันก็หันหลังกลับมาและกำลังที่จะเดินกลับและผ่านอากิไป ราเฟลก็ได้ส่งสัญญาณให้อากิ

    <ราเฟล:จัดการมันเลยอากิ>

    อากิที่ได้ยินอย่างนั้นก็เอามือไปคว้าปิดปากเจ้าก็อบลินและก็เอามีดปาดคอมันทันที

    [อลิส:ท่านสังหารก็อบลินเลเวล 7 ได้รับ EXP 22 

ท่านได้ทำการลอบสังหารอย่างสมบูรณ์แบบได้รับสกิล ลอบสังหาร(F-⁽ᴬ⁾) สกิลลอบสังหารเป็นสกิลที่ใช้งานได้เมื่อเป้าหมายไม่เห็นเรา และใช่งานแบบล็อคใส่เป้าหมาย เมื่อทำการล็อคเป้าหมายแล้วจะไม่สามารถยกเลิกการล็อคได้จนกว่าเป้าหมายจะตาย และมีผลให้เป้าหมายรับรู้ถึงตัวตนของคุณยากขึ้น 3% และทำเดเมจกับเป้าหมายแรงขึ้น 4% การโจมตีแบบเซอไพรส์จะทำเดเมจเพิ่มขึ้น 2 เท่า (0/1ยังไม่เป้าหมายที่ล็อคไว้)]

    ‘อากิ:โอเครับทราบ เดี่ยวหาโอกาสใช่ แต่ตอนนี้เราทำไงต่อ’

    [อลิส:ดิฉันว่าเราถอยออกจากฝุ่นนี้และไปซ่อนกันก่อนดีกว่าไหมค่ะ]

    <ราเฟล:เป็นความคิดที่ดี เราถอยเถอะอากิ>

    ‘อากิ:ได้’

    อากิค่อยๆถอยกลับทางเดิมและออกมาจากฝุ่น พออกมาได้เขาก็มองหาที่หลบทันที และทีที่เขาเห็นก็คือหลังก้อนหินก้อนใหญ่ก้อนหนึ่งที่มีก็อบลินกับยืนอยู่ อากิรีบเดินเข้าไปหาและฆ่ามันทันที

    ‘อากิ:แล้วฉันจะใช่สกิลลอบสังหารยังไงเหรออลิส’

    [อลิส:ท่านแค่พูดหรือคิดว่า มาร์ค และมองไปที่สิ่งนั้นค่ะ]

    ‘อากิ:มาร์ค’

    [อลิส:ท่านได้ล็อคเป้าหมายแล้ว ตัวที่โดนล็อคจะมีสัญลักษณ์ขึ้นที่หัว]

    อาก็เห็นสัญลักษณ์แล้ว มันเป็นรูปหัวกระโหลกและมีกระดูกไขว้กันเป็นกากบาทอยู่บนหัวของเจ้าก็อบลิน อากิได้เดินผ่านมันไปแต่มันก็ยังไม่รู้ตัว อากิได้เดินไปข้างหลังและเอามือปิดปากมันพอปิดปากมันได้เขาก็เอามีดออกมาแล้วปาดคอมันทันที แต่หลังปาดไปแล้วแล้วมันยังดิ้นอยู่อากิที่เห็นอย่างนั้นก็แทงซ้ำลงไปที่คอมันอีกครั้งจนมันนิ่งไป

    [อลิส:ท่านสังหารก็อบลินเลเวล 8 ได้รับ EXP 25]

    <ราเฟล:ลากศพมันไปอำพรางด้วย>

    ‘อากิ:ok’

    อากิได้ลากศพเจ้าก็อบลินไปซ่อนหลังหินและหลบอยู่ตรงนั้น ผ่านไปสักแปปก็มีเสียงเสียงบ้างอย่างเกิดขึ้น

    “กลิ้ง คลื่น~~~”

    ‘อากิ:เสียงอะไรนะ’

    [อลิส:… ดิฉันคิดว่าดิฉันพอเดาได้นะคะ ว่ามันคือเสียงอะไร]

    ‘อากิ:พูดมาเลย’

    [อลิส:นั้นน่าจะเป็นเสียงโซ่คะ]

    ‘อากิ:โซ่?’

    [อลิส:ถ้าคาดการณ์จากที่โดนกระแทกก่อนหน้านี้มันน่าจะเป็น ลูกเหล็กไม่ก็ลูกตุ้มที่ติดกับโซ่และใช่เหวี่ยงไปมานะคะ]

    ‘อากิ:นั้นฟังดูแย่สุดๆเลยไม่ใช่หรอ’

    <ราเฟล:ไม่ใช่แค่แย่แต่ถึงขั้นเลวร้ายเลยแหละ ถ้าโดนเข้าไปนายได้นิ่งไปเลยแน่ๆ ระวังด้วยละ>

    ‘อากิ:โอะ’

    “???:กื้อ กื่อ”

    “ก็อบลิน:กี้?”

    “???:กื้อ!”

    “ก็อบลิน:กี้ กี่!”

    ‘อากิ:มันคุยอะไรกันนะ’

    <ราเฟล:ไอ้เสียงใหญ่มันสงสัยนะ ว่าไอ้ตัวที่ส่งไปในฝุ่นมันไม่ยอมออกมาซักทีเลย ส่งอีกตัวให้ไปดู>

    ‘อากิ:ฉันควรเข้าไปเก็บมันอีกตัวไหม’

    <ราเฟล:ไม่มันเสี่ยงเกินไปเพราะอีกเดี่ยวฝุ่นมันก็หายไปแล้ว หลบดูไปก่อน>

    “อากิ:โอเค”

    “ฟุบ ฟุบ ฟุบ ฟุบ”

    มันมีเสียงเหมือนกำลังมีอะไรบางอย่างกำลังหมุน อากิที่ได้ยินอย่างนั้นก็หันไปดูทันที พอหันไปก็เห็นว่าฝุ่นกำลังเริ่มหายไปเพราะโดนลมพัด พอฝุ่นหายไปหมดแล้วอากิก็เห็นตัวกันการกระทำทั้งหมดก่อนหน้านี้ มันลักษณะเหมือนตามที่เนี่ยนเจินบอกทั้งหมดและมันก็เหมือนตัวที่อากิเคยเห็นก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้มันสวมเกราะป้องกันทั้งตัว เกราะมันลักษณะเหมือนเกาะอัศวินแต่ทำมาด้วยสัมฤทธิ์และทำแบบหยาบๆแต่ก็ทำมาได้ปกคลุมทั้งตัว อากิมองสำรวจมันก็เห็นว่ามีแค่ช่องว่างแค่ตรงตาที่ใช้สำหรับมองและส่วนอื่นๆก็ปิดมิดชิดอย่างดีแถมข้อต่อทำออกมาดีอย่างผิดปกติ แต่อากิก็แอปดูไปสักพักจนเห็นว่าด่านหลังของมันน้อยเป็นพิเศษ

    ‘อากิ:เชี่ยอะไรวะน่ะ แม่งใส่เกราะทั้งตัวเลย’

    [อลิส:ตอนแรกก็คิดภาพไว้ด้วยล่ะค่ะ แต่ไม่คิดว่ามันจะใส่ขนาดนี้]

    <ราเฟล:ใช่มันทำออกมาดีเกินคาดเลยแหละ… แต่เดี๋ยวนะพวกมันมีอาชีพช่างตีเหล็กแล้วเหรอแถมทำได้ขนาดนี้อีก>

    ‘อากิ:หะ! ก็อบลินมันมีอาชีพช่างตีเหล็กด้วยเหรอ’

    <ราเฟล:ก็เหมือนว่าจะจำลางๆได้ว่ามีแต่มันก็ทำได้ไม่ขนาดนี้ มันแค่ตีแผ่นเหล็กแล้วมาติดตามตัวเฉยๆ ไม่ใช่ทำเป็นชุดเกราะแบบนี้แบบนี้ผิดปกติจากที่จำได้>

    ‘อากิ:… แบบนั้นมันฟังดูโคตรแย่ไม่ใช่เลยเหรอ’

    <ราเฟล:ใช่โคตรแย่เลยเพราะตอนนี้นายไม่มีอาวุธหนักติดตัวเลย>

    ‘อากิ:แล้วทำไงกันดีเนี่ย’

    [อลิส:กลับไปหาท่านเมิ่งซินดีไหมคะ]

    <ราเฟล:… ฉันว่าที่มันโจมตีอากิก่อนหน้านี้มันน่าจะเห็นแค่ลางๆเราไม่ควรออกไปเสี่ยงดีกว่า รอให้เมิ่งซินมาดีกว่าเธอน่าจะได้ยินเสียงก่อนหน้านี้แล้ว>

    5 นาทีก่อนหน้านี้

    “ตูม!!!”

    “เมิ่งซิน:เสียงมันดังมาจากข้างในเหมืองนี่หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้น กับอากิหรอ ต้องรีบไปดู”

    [ระบบ:ใช้งานสกิลเปลี่ยนร่าง]

    เมิ่งซินเปลี่ยนร่างทันทีและกำลังจะพุ่งบินไป แต่ก็โดนเนี่ยนเจินคว้าแขนไว้ซะก่อน

    “เนี่ยนเจิน:เดี๋ยวก่อนค่ะนายท่าน”

    “เมิ่งซิน:อะไร! เธอไม่ได้ยินเสียงเมื่อกี้เหรอ”

    “เนี่ยนเจิน:ฉันอยากให้ท่านใจเย็นก่อนค่ะ เมื่อกี้อาจจะเป็นเสียงถ้ำถล่มก็ได้ มันชอบเกิดขึ้นบ่อยๆตอนขุดเมืองค่ะ”

    “เมิ่งซิน:…”

    ‘เมิ่งซิน:มันก็อาจจะเป็นอย่างนั้น… ต้องใจเย็นลงหน่อย’

    “เมิ่งซิน:ok ok มันอาจจะเป็นถ้ถล่มก็ได้แต่ถ้ามันเกิน 5 นาทีแล้วอากิยังไม่กลับมาฉันจะไปดูนะ”

    “เนี่ยนเจิน:ตามใจท่านเลยค่ะ”

    5 นาทีผ่านไป

    “เนี่ยนเจิน:5 นาทีแล้วแต่ท่านอากิยังไม่กลับมาเลย”

    “เมิ่งซิน:โอเคงั้นฉันจะไปแล้วนะ”

    “เนี่ยนเจิน:ค่ะ ดิฉันจะตามไปค่ะ”

    พูดจบจบแล้วเมิ่งซินก็ตั้งท่าและกลางปีกและก็บินพุ่งตรงไปทันที เธอบินไปจนสุดปลายทางและออกมาจากอุโมงค์ พอออกมาได้เธอก็บินขึ้นไปและลอยอยู่กลางอากาศ ก็อบลินที่เห็นเมิ่งซินก็พากันแตกตื่น

    “การ์ดแมน:กื้อ!!! กื่อ กื๋อ”

    “ก็อบลิน:กี้!”

    ทันทีที่การ์ดแมนเห็นเมิ่งซิน มันก็สั่งให้ก็อบลินตัวอื่นเอาธนูยิงทันที เมิ่งซินที่ลอยอยู่ก็หลบธนูได้อย่างง่ายดาย หลังจากหลบลูกธนูทั้งหมด เธอก็เอาดาบใหญ่ออกมาจากช่องเก็บของและบินพุ่งเข้าไปหาเจ้าการ์ดแมนทันที

    เมื่อก่อนหน้านี้เล็ก

    [อลิส:ท่านอากิดูนั่นสิคะ!]

    ‘อากิ:นั่นเมิ่งซินนิ ทำไมเธอบินขึ้นไปอยู่ตรงนั้นเดี๋ยวเธอก็โดนธนูหรอก’

    หลังจากที่อากิพูดไปแป๊บเดียว ก็มีลูกธนูลอยเข้าไปหาเมิ่งซินจำนวนมากแต่เธอก็หลบได้อย่างง่ายดาย พอหลบลูกธนูทั้งหมดแล้วเธอก็เอาดาบใหญ่ออกมาจากช่องเก็บของแล้ว ก็พุ่งเข้าไปหาเจ้าการ์ดแมนทันที เจ้าการ์ดแมนที่เห็นอย่างนั้นก็เอาลูกตุ้มโยนใส่เมิ่งซิน แต่เมิ่งซินก็หลบได้อยากง่ายดาย หลังจากที่หลบแล้วเธอพุ่งเข้าไปหามันทันที เจ้าการ์ดแมนไม่มีท่าทีที่จะหลบอย่างใด เมิ่งซินพุ่งเข้าไปอย่างมั่นใจ ก่อนที่จะได้ยินเสียงตะโกนมาจากต่างด้านข้าง

    !!!”อากิ:เมิ่งซิน ข้างหลังงง~~~”!!!

    เมิ่งซินได้หันไปดูตามเสียงที่บอก เธอก็เห็นว่าลูกตุ้มนั้นมันได้โดนดึงกลับมา เธอหลบมันไม่ได้แล้วก็โดนลูกตุ้มนั้นฟาดลงไปกับพื้น

    !”ตูมมมม~~~”!

    “เมิ่งซิน:แอ็ก!”

    อากิที่เห็นอย่างนั้นก็จะวิ่งเข้าไปช่วย แต่เจ้าการ์ดแมนที่เห็นก็ดึงลูกตุ้มกลับแล้วก็เหวี่ยงใส่อากิ แต่อากิก็หลบได้และเขาก็ยังจะพยายามวิ่งเข้าไปช่วยเมิ่งซินแต่ก็โดนขัดขวางโดยเจ้าการ์ดแมน โดยคราวนี้มันได้ทิ้งลูกตุ้มไปแล้วก็เอากระบองออกมาแล้วไล่หวดอากิ 

    ‘อากิ:บ้าเอ้ยไอ้เวรนี้ก็ไล่หวดอยู่ได้ จะเข้าไปช่วยเมิ่งซินยังไงเนี่ย’

    [อลิส:ท่านอากิคะ กำลังมีก็อบลินเข้าไปหาท่านเมิ่งซินค่ะ]

    “อากิ:เวรเอ้ย!”

    ก็อบลินตัวนั้นกำลังวิ่งเข้าไปหาเมิ่งซิน อากิก็เข้าพยายามมาช่วยแต่ก็โดนเจ้าการ์ดแมนไล่กวด ในจังหวะนั้นอากิได้เอาเอามีดสั้นออกมาจากปลอกแขนแล้วก็ขว้างใส่เจ้าก็อบลินและมีดก็โดนเข้าไปที่ท้องของมัน แต่ตัวอากิเองก็โดนเจ้าการ์ดแมนเอากระบองฟาดจากจากด้านข้างจนปลิวไปไปชนกับกำแพงของถ้ำเช่นกัน

    “ก็อบลิน:กี๋!!!”

    [อลิส:ท่านสังหารก็อบลินเลเวล 7 ได้รับ EXP 22]

    “อากิ:อึก”

    “ตึม!”

    เจ้าการ์ดแมนหลังจากซัดอากิกระเด็นไปติดกำแพงถ้ำได้แล้ว มันก็ถอดหมวกออกแล้วก็คำราม

    !!!”การ์ดแมน:โกวววว~~~”!!!

    “อากิ:อะ อัก”

    อากิที่โดนฟาดและซัดมาโดนกำแพงถ้ำก็กระอักเลือดออกมา

    <ราเฟล:อลิส! เปิดการใช้งานสกิลเองเลยไม่ต้องให้อากิสั่งแล้ว>

    [อลิส:ได้ค่ะ เปิดการการใช้งานสกิลฟื้นฟู เปิดการใช้งานสกิลต้านทานความเจ็บปวด เปิดการใช้งานสกิลใจเย็น]

    <ราเฟล:ใส่ฉายานักล่าก็อบลินด้วย>

    [อลิส:ทำการสวมใส่ฉายานักล่าก็อบลิน(F-⁽ᴰ⁻⁾) ทำให้ท่านทำเดเมจต่อเผ่าพันธุ์ก็อบลินบวก 5% และรับดาเมจจากก็อบลินน้อยลง 5% ฉายาช่องที่ 1 ติดครูดาวจะไม่สามารถเปลี่ยนฉายาได้เป็นเวลา 48 ชั่วโมง]

    <ราเฟล:อากิ อากิ ได้ยินฉันไหมอากิ>

    “อากิ:…”

    <ราเฟล:อลิสเร่งการทำงานของสกินฟื้นฟูอีก>

    [อลิส:ทำการเร่งการทำงานของสกิลฟื้นฟู สกิลฟื้นฟูจะทำการรักษาเร็วขึ้น 2 เท่าแต่จะกินมานาเพิ่มอีก 200%]

    “อากิ:คะ แคก”

    <ราเฟล:อากิ ได้ยินฉันไหม>

    “อากิ:ดะ ได้ยิน”

    อากิตอบราเฟลด้วยเสียงแผ่วเบา

    <ราเฟล:โอเคฟังนะ นายตอนนี้ต้องหายใจเข้าลึกๆแบบช้าๆทำตามฉันนะ ซูด~>

    “อากิ:ซูด~! คะ แคก!”

    อากิได้กระอักเลือดเลือดออกมาอีกครั้ง

    <ราเฟล:โอเคทำอีกครั้ง>

    “อากิ:ซูด~~~ คะ แคก”

    อากิทำตามที่ราเฟลบอกแล้วเขาก็หน้ากระอักเลือดออกมาอีกครั้งแต่รอบนี้มันน้อยกว่าทุกครั้ง อลิสที่เห็นอย่างนั้นก็ถามราเฟลว่า

    [อลิส:ท่านพี่กำลังทำอะไรเหรอคะ]

    <ราเฟล:ฉันกำลังพยายามให้อากิกระอักเลือดที่ออกด้านในออกมา>

    [อลิส:อากิเลือดออกจากด้านในจากการกระแทกเหรอคะ]

    <ราเฟล:ใช่ เพราะตอนอากิกระแทกเข้ากับกำแพงถ้ำหลังเขากระแทกก่อนส่วนอื่นๆ ฉันเดาว่าอากิน่าจะเลือดออกจากภายในเพราะจากการหายใจที่สั้นและถี่ของเขา>

    [อลิส:ถ้าเลือดออกจากภายในแล้ว ท่านพี่ทำยังไงถึงทำให้ท่านอากิกระอักเลือดออกจากปากได้เหรอคะ]

    <ราเฟล:สกิลฟื้นฟูของเขาไง>

    [อลิส:? อ้อแบบนี้นี่เองท่านให้ร่างกายท่านอากิเร่งการรักษาตัวเองแล้วบีบบังคับให้เลือดหาทางออกสินะคะ]

    ตอนที่อลิสและราเฟลกำลังคุยกันอยู่ อากิก็ยังหายใจเข้าออกตามที่ราเฟลบอกจนในที่สุดเขาก็เลิกกระอักเลือก

    <ราเฟล:โอเคตอนนี้นายยังเจ็บอยู่ข้างในอยู่ไหม>

    “อากิ:ยะ ยังเจ็บอยู่แต่ฉันไหวแล้วน่าจะยืนได้แล้ว”

    [อลิส:เหมือนแขนขวาท่านจะงอไปผิดด้านนะคะท่านอากินะคะ]

    อากิได้หันไปดูแขนตัวเองก็เห็นว่าแขนของเขานั้นงอออกไปด้านนอกไม่ได้งอเข้ามาหาตัวเอง อากิที่เห็นอย่างนั้นก็เอามือข้างซ้ายจับแขนข้างขวาแล้วก็ดึงเข้าหาตัวเอง

    “อากิ:อ็าก!!!”

    “แกร็บ”

    “อากิ:ซูด~~ ฮู~~~ เอาล่ะเอาไงต่อทีนี้”

    อากิได้หันไปดูที่เจ้าการ์ดแมนเห็นว่าตอนนี้มันกำลังสู้อยู่กับเนี่ยนเจินอยู่ โดยที่มันตอนนี้ได้เสียตาข้างขวาและก็โดนกัดและโดนข่วนที่หัวเป็นแผลเวอะว่ะ และดูเหมือนตอนนี้เนี่ยนเจินกำลังได้เปรียบอยู่ อากิที่เห็นอย่างนั้นก็เลยรีบเข้าไปหาเมิ่งซินก่อน

    “อากิ:เมิ่งซิน เมิ่งซิน”

    [อลิส:ดูเหมือนว่าท่านเมิ่งซินจะสลบไปแล้วนะคะ]

    ‘อากิ:ใช่… เอาเธอไปหลบกันก่อนเถอะ’

    อากิลากตัวเมิ่งซินไปหลบ แต่ตอนที่อากิกำลังลากตัวเมิ่งซินไปก็มีก็อบลิน 4-5 ตัวออกมาขวางอากิที่เห็นอย่างนั้นก็เอาดาบ 2 เล่มออกมาจากช่องเก็บของ

    [อลิส:ลดประสิทธิภาพของสกิลฟื้นฟูให้กับเป็นปกติ ทำการเปิดใช้งานสกิลฟันดาบ ทำการเปิดใช้งานสกิลดาบคู่ ทำการใช้งานเปิดสกิลสมาธิ ทำการเปิดใช้งานเร่งความเร็ว เปิดใช้งานสกิลล่องหน]

    หลังจากอากิใช้สกิลเสร็จแล้วก็อบลินก็พากันงงเล็กน้อยที่เห็นว่าอากิหายไป

    “ก็อบลิน:กี้?”

    “ก็อบลิน:กี่ กี้?”

    “ก็อบลิน:กี๋” 

    แต่พวกมันก็ไม่ได้สนใจและเดินเข้าไปหาเมิ่งซิน

    ‘อากิ:โอ้ เธอทำแบบนี้ได้ด้วยเหรออลิส’

    <ราเฟล:ฉันเป็นคนบอกเธอเองแหละ ทำไมมีปัญหาอะไรหรือเปล่า>

    ‘อากิ:เปล่าๆ ไม่มีปัญหาอะไรฉันแค่จะบอกว่าฝากจัดการด้วย’

    [อลิส:ไว้ใจดิฉันได้เลยค่ะ]

    หลังจากที่อลิสเปิดใช้งานสกิลต่างๆให้กับอากิแล้ว เขาก็พุ่งเข้าไปหาพวกก็อบลินทันที

    [อลิส:ใช้งานสกิลคำสาป ใช้งานสกิลลอบสังหารล็อคเป้าหมาย]

    ก็อบลิน 5 ตัวที่อยู่ข้างหน้าอากิ หลังจากโดนคำสาปเข้าไปพวกมันก็กระสับกระส่ายเล็กน้อย

    “ก็อบลิน:กี๋!”

    อากิที่เห็นโอกาสก็พุ่งเข้าไปตัดคอตัวที่ใกล้ที่สุดทันที

    [อลิส:ใช้งานสกิลฟัน  

สกิลลอบสังหารทำงานกับเป้าหมาย จัดเป้าหมายเสร็จสิ้น 

สังหารก็อบลินเลเวล 9 ได้รับ EXP 24

ใช้งานสกิลรอบสังหารล็อคเป้าหมาย]

    “ก็อบลิน:กี้?”

    ก็อบลินที่เห็นว่าอยู่ดีๆ หัวของเพื่อนมันก็ขาดก็พากันตกใจ

    “ก็อบลิน:กี๋!!!”

    อากิที่เห็นโอกาสอย่างนั้นก็ไม่ปล่อยไว้และไล่ตัดคอพวกมันจนหมด

    [อลิส:ใช้งานสกิลฟัน  

สกิลลอบสังหารทำงานกับเป้าหมาย จัดเป้าหมายเสร็จสิ้น 

สังหารก็อบลินเลเวล 7 ได้รับ EXP 22

ใช้งานสกิลรอบสังหารล็อคเป้าหมาย

ใช้งานสกิลฟัน  

สกิลลอบสังหารทำงานกับเป้าหมาย จัดเป้าหมายเสร็จสิ้น 

สังหารก็อบลินเลเวล 10 ได้รับ EXP 26

ใช้งานสกิลรอบสังหารล็อคเป้าหมาย

ใช้งานสกิลฟัน  

สกิลลอบสังหารทำงานกับเป้าหมาย จัดเป้าหมายเสร็จสิ้น 

สังหารก็อบลินเลเวล 5 ได้รับ EXP 20

ใช้งานสกิลรอบสังหารล็อคเป้าหมายใช้งานสกิลฟัน  

สกิลลอบสังหารทำงานกับเป้าหมาย จัดเป้าหมายเสร็จสิ้น 

สังหารก็อบลินเลเวล 9 ได้รับ EXP 24

สกิลฟันดาบความชำนาญเพิ่มขึ้นE>D- ความชำนาญในการใช้อาวุธประเภทดาบเพิ่มขึ้นจาก 7%>10%

สกิลดาบคู่ความชำนาญเพิ่มขึ้นF->F ความชำนาญในการใช้ดาบคู่เพิ่มขึ้นจาก 2%>4%

สกิลฟันความชำนาญเพิ่มขึ้นF->F เดเมจจากการฟังเพิ่มขึ้นจาก 4%>7%]

    หลังจากอากิจัดการก็อบลินตัวอื่นๆจนหมด เขาก็กลับมาเอาตัวเมิ่งซินไปซ่อน

    “อากิ:เอาล่ะตรงนี้น่าจะปลอดภัย”

    อากิได้พาเมิ่งซินมาหลบตรงที่หลังหินก่อนหน้านี้ที่เขาหลบอยู่

    <ราเฟล:ไปช่วยเนี่ยนเจินกันเถอะ>

    ‘อากิ:OK ไปกันเถอะ’

    อากิรีบมาช่วยเนี่ยนเจินทันที พอมาถึงก็เห็นว่าเนี่ยนเจินกำลังสู้กับเจ้าการ์ดแมนอยู่ และสถานการณ์ไม่ค่อยสู้ดีเพราะเจ้าการ์ดแมนยังมีแผลเท่าเดิมส่วนเนี่ยนเจินนั้นมีแผลเต็มตัวทั้งลูกธนูและรอยโดนทุบ อากิที่เห็นอย่างนั้นก็จะเข้าไปช่วยแต่ก็โดนห้ามไว้ก่อน

    [อลิส:เดี๋ยวก่อนค่ะท่านอากิ]

    ‘อากิ:มีอะไรเหรออลิส’

    [อลิส:ดิฉันว่าขึ้นไปจัดการพวกตัวธนูข้างบนก่อนไหมคะ ค่อยลงมาจะจัดการเจ้าการ์ดแมน]

    <ราเฟล:ฉันเห็นด้วยกับอลิสนะขึ้นไปจัดการพวกเธอธนูก่อนเถอะ>

    ‘อากิ:… โอเคงั้นจัดการพวกตัวธนูก่อน หวังว่าเนี่ยนเจินยังจะทนไปได้นะ’

    อากิที่ล่องหนอยู่ก็ปีนขึ้นมาตามนั่งร้านแล้ว ก็เริ่มมองหาตัวที่ใกล้ที่สุดก่อนอากิได้เห็นว่าตัวทางขวาเขานั้นใกล้ที่สุด อากิได้เอามีดในปลอกแขนเล่มสุดท้ายออกมาได้ย่องเข้าไปหามัน 

    [อลิส:ใช้งานสกิลลอบสังหารล็อคเป้าหมาย]

    อากิได้ย่องมาข้างหลังมันแล้วก็เอามือปิดปากมัน แล้วก็เอามีดปาดคอมันทันที

    [อลิส:สกิลรอบสังหารทำงานกับเป้าหมาย กำจัดเป้าหมายเสร็จสิ้น

ท่านได้สังหารก็อบลินอาเชอร์ เลเวล 21 ได้รับEXP 73.5]

    ‘อากิ:ตัวต่อไปอยู่ไหน’

    [อลิส:ทางซ้ายขึ้นไปอีกชั้นนึงค่ะ]

    อากิหันไปดูตามที่อลิสบอก เขาก็เห็นว่ามันกำลังง้างธนูแล้วเล็งไปหาเนี่ยนเจินอยู่ อากิที่เห็นอย่างนั้นก็เอาหน้าไม้ออกมาและเล็งไปที่มันทันที

    [อลิส:ใช้งานสกิลลอบสังหารล็อคเป้าหมาย เปิดการใช้งานสกิลโฟกัส เปิดใช้งานสกินเล็งเป้า]

    หลังจากอลิสเปิดงานใช้งานสกิลให้อากิแล้ว เขาก็เหนียวไก่ทันที

    “ฟิว! ชึก!”

    ลูกดอกได้ไปปักเข้าไปที่ลำตัวของเจ้าก็อบลิน 

    “ก็อบลิน:กะ กี๋”

    หลังจากโดนลูกดอกปักเข้าไปที่ลำตัวมันก็ตกลงไปข้างล่าง

    “ตุบ!!”

    เนี่ยนเจินพี่กำลังสู้กับเจ้าการ์ดแมนอยู่ก็ได้ยินเสียงบางอย่างตกลงมา เธอรีบใช้หางตาหันไปดูทันที สิ่งที่เห็นคือร่างของเจ้าก็อบลินที่โดนลูกศรปักที่ท้อง

    ‘เนี่ยนเจิน:ท่านอากิมาแล้วสินะ ต้องถ่วงเวลา’

    [อลิส:ท่านสังหารก็อบลินอาเชอร์เลเวล 22 ได้รับ EXP 77 ท่านเลเวลอัพ23-24 ฟื้นฟูมานา 10 % ฟื้นฟูเลือด 10 % ได้รับพ้อย 4]

    ‘อากิ:ยังเหลืออีกไหม’

    [อลิส:ยังเหลืออีก 3 ตัวตรงนั้นค่ะ ทางขวาของท่านอากิ]

    อากิหันไปดูก็เห็นว่าพวกมัน 3 ตัวกำลังยืนอยู่ที่เดียวกัน

    ‘อากิ:หืม พวกมันยืนอยู่ด้วยกันแฮะ จัดการไงดี’

    <ราเฟล:เสานั้นไงอากิ>

    ‘อากิ:ใช่เสาค้ำยันนั่นไงขอบคุณมากนะราเฟล’

    อากิรีบไต่ลงไปตรงที่เสาค้ำยันทันที พอลงมาแล้วอากิก็ยืนอยู่หน้าเสานั้น

    ‘อากิ:เอาไงต่อล่ะทีนี้ ไม่มีของใช้ตัดเลย’

   <ราเฟล:จะใช้อุปกรณ์ทำไม เมื่อนายมีมันอยู่แล้ว>

    ‘อากิ:หะ! หมายความว่ายังไงที่มีมันอยู่แล้ว’

    [อลิส:หมัดของท่านไงคะท่านอากิ]

    ‘อากิ:จะให้ฉันต่อยเสานี้เหรอ’

    [อลิส:ใช่ค่ะ]

    ‘อากิ:เอาจริงดิ’

    <ราเฟล:พูดมากว่ะ ต่อยไปดิ>

    ‘อากิ:… OK’

    ว่าแล้วอากิก็ต่อยไปที่เสานั้นตามที่ราเฟลและอลิสบอก

    “ตูม!!”

    หลังจากอากิต่อยเสาไปนั่งร้านข้างบนก็เสียสมดุลและก็เทเจ้าพวกก็อบลินทั้ง 3 ตัวนั้นลงมา

    “เก็ก เก็ก!!”

    “ก็อบลิน:กี้?” 

    “โครม~!!!!”

    [อลิส:ท่านสังหารก็อบลินเวอร์ริเออเลเวล 22 ได้รับ EXP 66  ท่านสังหารก็อบลินอาเชอร์เลเวล 23 ได้รับ EXP 80.5 ท่านสังหารก็อบลินอาเชอร์เลเวล 23ได้รับ EXP 80.5]

    ‘อากิ:ฉะ ฉันต่อยได้ได้จริงด้วย’

    <ราเฟล:อย่ามัวแต่อึ้งไปช่วยเนี่ยนเจินได้แล้ว>

    [อลิส:แจ้งเตือนมานาท่านเหลือ 31%]

    ‘อากิ:ต้องรีบแล้วสินะ’

    อากิรีบปีนลงมาจากนั่งร้านระหว่างเขาปีนนั้นก็ได้บางสิ่งมา

    [อลิส:ท่านปีนป่ายตามจำนวนที่กำหนดท่านได้รับสกิล ปีนป่าย(F-⁽ᴰ⁾) ทำให้ท่านปีนป่ายได้คล่องแคล่วขึ้น 5%]

    ‘อากิ:หะ แค่ปีนก็ได้สกิลเหรอ’

    <ราเฟล:อย่ามัวแต่ดูสกิล! ลงไปช่วยได้แล้ว>

    ‘อากิ:โทษที’

    หลังจากที่โดนดุอากิก็รีบลงไปจนถึงพื้น พอลงมาถึงเขาก็เอาดาบออกมาจากช่องเก็บของ 1 เล่ม ละก็เดินและรอจังหวะที่เข้าไปจัดการเจ้าการ์ดแมน แล้วในตอนนั้นเองเหมือนว่าเนี่ยนเจินจะรับรู้ถึงอากิได้

    ‘เนี่ยนเจิน:กลิ่นเลือดนี่มัน! ท่านอากิสินะ’

    เนี่ยนเจินยกจมูกขึ้นมาดมและหาตำแหน่งของอากิ

    “เนี่ยนเจิน:ซูด! ซูด!!”

    ‘เนี่ยนเจิน:กลิ่นมาจากตรงนั้น! ข้างหลังมันสินะ ท่านอากิน่าจะหาโอกาสอยู่ฉันน่าจะสร้างให้เขาได้’

    เนี่ยนเจินที่คิดได้อย่างนั้น ก็พุ่งเข้าไปหาเจ้าการ์ดแมน เจ้าการ์ดแมนที่กำลังโมโหสุดขีดก็พุ่งเข้าไปหาเนี่ยนเจินเหมือนกัน พอถึงระยะเจ้าการ์ดแมนก็ยกกระบองขึ้นและฟาดลงกับพื้นทันที เนี่ยนเจินที่วิ่งเข้ามาก็หลบและเธอก็สไลด์ตัวลงและเข้าไปที่ด้านหลังขาของเจ้าการ์ดแมนแล้วก็ระดมขวนโจมตีไปที่ขาพับของมันที่เป็นสวนชุดเกาะสวนหนัง 

    “การ์ดแมน:โฮกกก~~~”

    เจ้าการ์ดแมนร้องด้วยความเจ็บ และนั้นตอนที่มันกำลังร้อง มันก็หันหลังและรีบหมุนตัวและหันเอากระบองฟาดเนี่ยเจินจนกระเด็นไป แต่เนื่องจากขาพับมันได้รับบาดเจ็บจากการที่โดน เนี่ยนเจินขวนและทำให้มันเสียสมดุลและล้มหงายหลังล้มไป

    “ตุ้ม เกร็ง! เขร็ง!!”

    เสียงล้มพร้อมกับเสียงโลหะปะทะกันดังไปทั่ว

    ‘เนี่ยนเจิน:เสียงมันล้มใช่ไหมฉั นต้องรีบลุกไปจัดจากการมาแล้ว’

    “เนี่ยนเจิน:อืม!”

    เนี่ยนเจินพยายามลุกขึ้นแต่แต่เธอก็ลุกขึ้นมาไม่ได้ เธอได้กัดฟันและใช้แรงขึ้นดันตัวเองขึ้นมา

    “เนี่ยนเจิน:อ็าก! หึบ!”

    หลังจากลุกขึ้นมาเธอก็มองไปที่เจ้าการ์ดแมนทันที พอมองไปเธอก็เห็นว่าหัวมันโดนตัดหัวไปแล้ว

    “เนี่ยนเจิน:หะ?”

    เยี่ยนเจินมองด้วยความมึนงงไปได้แปปเดียว เธอก็นึกขึ้นได้พร้อมกับได้คำตอบ

    ‘เนี่ยนเจิน:อะ! น่าจะเป็นฝีมือท่านอากิสินะ’

    ย้อนกลับไปก่อนหน้าสักเล็กน้อย

    ‘อากิ:แล้วจะจัดการมันยังไงละเนี่ย ไม่มีอาวุธหนักเลย’

    [อลิส:ตรงนั้นค่ะท่านอากิ —>]

    อากิได้หันไปดูตามที่อลิสบอก อากิก็ได้เห็นดาบใหญ่ของเมิ่งซินที่ตกอยู่กับพื้น อากิรีบเข้าไปเก็บมันทันทีหลังจากเกือบขึ้นมาแล้ว อากิก็หันกลับไปหาเนี่ยนเจินพอกันกลับไปก็เห็นเนี่ยนเจิน โดนฟาดกระเด็นไป ส่วนเจ้าการ์ดแมนมันก็ล้มหงายหลังไป 

    “ตุ้ม เกร็ง! เขร็ง!!”

    อากิที่เห็นจังหวะนั้นก็พุ่งเข้าไปทันที แต่ในระหว่างนั้นเจ้าการ์ดแมนก็พยามที่จะลุกขึ้น อลิสเลยใช่สกิลคำสาปใส่มัน

    [อลิส:ใช้งานสกิลคำสาป ใช้งานสกิลลอบสังหาร/ล็อคเป้าหมาย เปิดใช่งานสกิลฟันดาบ ใช่งานสกิลฟัน]

    ในตอนที่เจ้าการ์ดแมนที่กำลังจะลุกขึ้น มันก็โดนสกิลคำสาปและก็ล้มลงกลับไปเหมือนเดิม

    “การ์ดแมน:โกล?”

    อากิที่พุ่งเข้ามาก็ยกดาบขึ้นมาและก็ฟันลงไปที่คอของเจ้าการ์ดแมน

    “ทรวก! กรุบ! ตุ้ม!”

    เสียงดาบฝ่าผ่านเนื้อและกระดูกดังลั่น พร้อมกับตามมาด้วยเสียงดาบที่กระแทกลงกับพื้นถ้ำ

    [อลิส:ท่านสังหารฮอบก็อบลินเวอริเออร์ เลเวล 33 ได้รับ EXP 198 ท่านเลเวลอัพฟูมานา 10% ฟื้นฟูเลือด 10% ได้พ้อย 4 มานาของท่านเหลือ 17% ทำการปิดการใช่งานสกิลทั้งหมด]

    หลังจากที่มานาเหลือต่ำอลิสก็ปิดการใช้งานสกิลทั้งหมด รวมถึงต้านทานความเจ็บและก็ฟื้นฟู ทำให้ความเจ็บที่รู้สึกได้น้อยก่อนหน้านี้ถาโถมเข้าใส่อากิ

    “อากิ:อ็าก!!”

    ‘อากิ:ความเจ็บปวดที่รู้สึกนี้คืออะไร ทำก่อนหน้านี้ไม่เจ็บขนาดนี้นิ!’

    อากิทรุดลงกับพื้นเพราะความเจ็บปวด อากิพยามจะลุกขึ้นมาแต่ก็ไม่สำเร็จ

    “อากิ:ขยับสิวะ ขยับ!! อ็าก~”

    “พริบ”

    อากิที่ล้มลงไปอีกครั้งก็ไอออกมา

    “อากิ:แคก! แคก!!”

    อากิรู้สึกถึงของเหลวที่อยู่บริเวณปาก เขาได้เอามือตัวไปจับแล้วเอามาดู

    ‘อากิ:เลือด มันยังไม่หยุดอี…’

    อากิสลบเพราะความเจ็บปวดที่มาจากทั่วร่างกายของเขาเพราะใช่งานพวกมันเกินขีดจำกัด และการที่อากิเดินและทำสิ่งต่างๆก่อนหน้าได้ก็เพราะสกิลของเขาล่วนๆ พอสกิลโดนปิดเขาก็อาการทรุดลงทันทีและสลบไป

    [อลิส:เออ ท่านพี่ค่ะเราจะไม่ทำอะไรหรอค่ะ]

    <ราเฟล:ไม่ใช่ว่าเราจะไม่ทำอะไร ฉันแค่ดูอาการของอากิอยู่ถ้ามันแย่กว่านี้เดี่ยวฉันบอกให้เปิดสกิลเอง เพราะตอนนี้เขายังทนได้อยู่เก็บมานาสำรองไว้ก่อน>

    [อลิส:… รับทราบค่ะ]

              จากผู้แต่ง

    ก็หายไปนานตามประสาของผม แต่ก็จะกลับมาต่อละคัฟ รู้สึกพอมีไฟกลับมาละ