Chapter 110: มนุษย์ผู้ชั่วร้าย

ให้ตายเถอะเมื่อฉันแข็งแกร่งขึ้นฉันจะหาคุณให้พบและเอาชนะคุณให้ได้

หานเฟยยังคงเปิดจดหมาย เขาอยากเห็นว่าผู้ชายคนนี้จะบอกอะไร จดหมาย

“คุณยังมีชีวิตอยู่หรอ”

หานเฟยแทบจะอาเจียนเป็นเลือด อะไร? คุณคิดว่าฉันจะตายหรอไง?

จดหมายกล่าวต่อ:

“ศิษย์ที่รักของฉันฉันประหลาดใจที่คุณอ่านจดหมายฉบับนี้ ฉันนึกไม่ถึงว่าจะมีใครบางคน จากหมู่บ้านขยะแบบนี้สามารถรอดชีวิตจากราชากังและได้รับทักษะร่างกายที่ทําลายไม่ได้ แน่ นอนสิ่งที่ฉันคาดไม่ถึงที่สุดก็คือคุณผ่านประตูหกประตูของปลาดาวหกแฉกได้ ความกล้าหาญ ดังกล่าวเป็นเรื่องที่น่ายกย่อง คนธรรมดาคงหนีไปแล้ว คุณเป็นสาวกที่คู่ควรกับฉันจริงๆ”

หานเฟยตกใจ โหยๆ ใครอยากเป็นสาวกของคุณกัน ฉันไม่ยอมรับมันหรอกนะ ไม่ช้าก็เร็วฉัน จะเอาชนะคุณและฟาดสมองของคุณสักที

หานเฟยอ่านจดหมายต่อไป

“ใช่แล้ว ประตูทั้งหกนี้เป็นโอกาสที่ฉันทิ้งไว้ให้คุณ ในหมู่ประตูเหล่านี้มีเพียงสองประตูแร กเท่านั้นที่เป็นการทดสอบชีวิตหรือความตาย เมื่อคุณผ่านสองประตูแรกแล้วสองประตู สุดท้ายเป็นเพียงการทดสอบความแข็งแกร่งขั้นพื้นฐานเท่านั้น การที่คุณได้มาที่นี่แสดงให้เห็นว่า คุณไม่เพียง แต่มีความสามารถเท่านั้น แต่ยังเต็มไปด้วยความกล้าหาญอีกด้วย.. แต่คุณยังอ่อนแอ เกินไปดังนั้นฉันจะไม่ให้โอกาสคุณมากเกินไป โดยเฉพาะเมื่อคุณอยากเริ่มต้นอย่างเป็นทางการบน เส้นทางแห่งการฝึกฝนนี้ ฉันคิดว่าถ้าคุณสามารถหาสมบัติที่ฉันทิ้งไว้ในการประมงระดับสามได้ คุณค่อยสามารถพิจารณาได้ว่ามันเริ่มต้นอย่างเป็นทางการในเส้นทางการเป็นลูกศิษย์ของฉันจริงๆ แล้ว อย่างไรก็ตามถ้าคุณยังไม่เชี่ยวชาญทักษะร่างกายที่ไม่สามารถทําลายได้อย่างเต็มที่คุณจะ ไม่ได้รับสมบัติในการประมงระดับสามนั้นแม้ว่าคุณจะเป็นนักตกปลาในตํานานอยู่แล้วคุณก็ต้อง ตายอย่างแน่นอน”

เมื่ออ่านข้อความนี้หานเฟยก็กัดฟัน แล้วการที่ฉันได้มาที่ถ้ําก้นทะเลนี้ฉันไม่เสี่ยงจะไม่ถูกฆ่า หรอ? ทําไมคุณไม่บอกเรื่องนี้ที่หลุมฝังเรือ ทําไมคุณถึงมาใส่จดหมายเอาที่นี่เล่า

“ศิษย์ที่รักโอกาสนี้เป็นเพียงให้คุณปูพื้นฐาน โอ้! ตอนนี้คุณน่าจะกลายเป็นคนอ้วนตัวใหญ่ แล้ว ไม่เป็นไร นี่เป็นเพียงชั่วคราว ตราบใดที่คุณฝึกฝนอย่างหนักคุณจะผอมในแปดหรือสิบปี พลังที่ฉันทิ้งไว้ในร่างกายของคุณเพียงพอสําหรับคุณสําหรับคุณในการใช้ทักษะร่างกานที่ไม่ สามารถทําลายได้ได้อย่างเต็มที่ แต่อย่าลืมเรียนรู้ทักษะการฝึกร่างกายอื่น ๆ ควบคู่ไปกับการฝึก ร่างกายที่ไม่สามารถทําลายได้ และอย่าให้ใครรู้ว่าคุณกําลังฝึกสิ่งนี้อยู่ แม้ว่าจะไม่มีคนรู้จักมากนัก แม้แต่ในเมือง แต่ถ้ามีคนพบว่าคุณฝึกทักษะนี้คุณจะต้องประสบปัญหาอย่างหนัก นอกจากนี้ขอ เตือนอีกครั้งว่าอย่าเอ่ยชื่อฉัน…”

“เอาล่ะ นั่นคือทั้งหมดที่ฉันอยากบอกและมันจะไปได้ไกลแค่ไหนนั้นขึ้นอยู่กับตัวคุณเอง สําห รับปลาดาวหกแฉกตัวนี้ฉันยังเขาไว้ที่นี่มาหลายปีแล้วและเขาควรถูกปล่อยไป บดหินสีดํานั่นและ ผนึกบนสถานที่แห่งนี้จะถูกปลดล็อก มันมีเลือดแห่งชีวิตของปลาดาวหกแฉกในหินสีขาว ถ้าเขา ต้องการฆ่าคุณก็แค่บดขยี้มัน จากนั้นเขาจะถูกฆ่า มันใช้งานได้ภายในหนึ่งร้อยไมล์ แม้คุณจะไม่ สามารถจัดการมันด้วยกําลังของคุณคุณก็สามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย”

ตาของหานเฟยสว่างขึ้นทันที นี่คือสิ่งที่ดี!

ไม่สิ เจ้าปลาดาวดูน่าสงสารมาก จะมากเกินไปมั้ยถ้าฉันจะรีดไถเขาเพื่อพลังวิญญาณอีก 100 ปี เอาเป็นว่าขอ 50 ปีของเขาก่อนแล้วกัน!

ด้วยเหตุนี้หานเฟยจึงวิ่งออกไปอย่างมีความสุข

เมื่อปลาดาวหกแฉกเห็นหานเฟยออกมาจากประตูดวงตากลมโตทั้งหกของเขาก็รีบหันไป ผนึกถูกปลดล็อกแล้วหรือเปล่า? ไม่ ไม่ใช่ ฉันยังไม่สามารถออกไปได้ เขาปลดผนึกไม่ได้งนหรอ?

จากนั้นเขาก็เห็นหานเฟยถือหินสีดําไว้ในมือซ้ายและก้อนหินสีขาวในมือขวาและเขากําลังมอง ไปที่พวกมัน

ปลาดาวหกแฉกตื่นตระหนก มนุษย์? คุณกําลังทําอะไร? มนุษย์ฉันให้สมบัติแก่คุณได้นะ!

หม,คุณหกแฉก ฉันทําทุกอย่างผ่านความยากลําบากและอันตราย อย่างที่คุณเห็นฉันเสีย สละตัวเอง ฉันเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาและน่าดึงดูด แต่ดูฉันตอนนี้ฉันกลายเป็นลูกชิ้นไปแล้ว! สิ่งนี้ทําให้หัวใจของฉันบอบช้าอย่างรุนแรง คุณไม่แสดงความขอบคุณฉันบ้างหรอ?

ปลาดาวหกแฉกพูดอย่างรวดเร็วว่าฉันสามารถให้สมบัติแก่คุณได้

สุภาพบุรุษไม่เอาเปรียบผู้อื่น ฉันเป็นคนที่โลภอยากได้สมบัติหรือเปล่า? ไม่เลย! สุภาพบุรุษ หาเงินด้วยวิธีการที่ยุติธรรม เก็บสมบัติไว้ให้ตัวเองเถอะ! แต่คุณให้ฉันพลังวิญญาณ 100 ปีกับ ฉันแทนเป็นไง? เมื่อคุณมอบให้ฉันฉันจะขยี่หินดําทันทีและยกเลิกผนึก

ปลาดาวหกแฉกตกใจ โอ้พระเจ้าแห่งทะเล! ฉันไม่พลังถึง 100 ปีด้วยซ้ํา! ตอนนี้ฉันเหลือพลัง แค่ประมาณ 50 ปีเท่านั้น! นี่คือพลังวิญญาณแห่งการอยู่รอดของฉันฉันสามารถให้สมบัติแทนได้นะ

หานเฟยไม่เชื่อเขา ฉันบอกว่าฉันไม่ใช่คนโลภขนาดนั้น! โอเคฉันไม่อยากทําให้เรื่องนี้ยากสําห รับคุณ ให้พลังงาน 50 ปีแก่ฉันแล้วฉันจะปล่อยคุณไป

มากที่สุดสิบปี มิฉะนั้นฉันจะถูกกินเมือฉันออกไป

หานเฟยโต้กลับสี่สิบปี ในฐานะสิ่งมีชีวิตลึกลับฉันเชื่อว่าคุณมีหนทางที่จะอยู่รอดอยู่แล้ว

มนุษย์ มากที่สุด 20 ปี คุณกําลังทําลายโอกาสในการอยู่รอดของฉันอยู่นะ

30 ปีไม่น้อยไปกว่านี้แล้ว!

ยี่สิบห้าปี นี่คือทั้งหมดที่ฉันสามารถให้ได้ ปลาดาวเริ่มเบื่อหน่าย

หานเฟยเงียบไปชั่วขณะ สามสิบห้าปี

ปลาดาวหกแฉก: “???”

ปลาดาวหกแฉกอยากจะตบเขาเหลือเกิน ทําไมผู้ชายคนนี้ถึงกลับกลอก เขาบอกว่าสามสิบปี ไม่ใช่เหรอ! ทําไมจู่ๆเขาเพิ่มอีก 5 ปีล่ะ?

ปลาดาวหกแฉกยอมแพ้ มนุษย์คุณชนะ 30 ปีฉันจะให้คุณ ตอนนี้ปล่อยฉันไปได้แล้ว

หานเฟยกล่าวอีกครั้ง สามสิบห้าปี! นี่คือข้อเสนอสุดท้ายของฉัน

ปลาดาวหกแฉกอยากจะร้องไห้ ฉันทําอะไรผิดหรือเปล่า? ทําไมฉันต้องพบกับปีศาจตนนี้? เขาเป็นคนแย่ที่สุดเลย!

ปลาดาวหกแฉกถามว่าคุณสัญญาว่าจะปล่อยฉันไปใช่ไหม

แน่นอนฉันสาบานในนามของพระเจ้าแห่งท้องทะเลฉันจะปล่อยคุณไปแน่นอน

ทันใดนั้นพลังวิญญาณจํานวนมหาศาลก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าหานเฟยและเขาก็ยิ้มกว้าง

มนุษย์คุณสามารถทําตามสัญญาของคุณตอนนี้ได้หรือไม่?

ด้วยคลื่นมือของหานเฟยพลังวิญญาณจํานวนมหาศาลหายไปและดวงตาทั้งหกของปลาดาว หกแฉกก็กระตุกในเวลาเดียวกัน ผู้ชายคนนี้มันอะไรกัน ดูดซับพลังวิญญาณได้ขนาดนั้น!

แครัก!

หานเฟยบดขยี้หินดําจนแหลกคามือ และพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณหกแฉก แม้ว่าทะเลจะไม่มีที่ สิ้นสุดฉันหวังว่าเราจะได้พบกันอีกในอนาคต”

ฝุ่นโคลนลอยขึ้นในหลุมขนาดใหญ่ทันทีและปลาดาวตัวใหญ่ก็กลายเป็นขนาดเท่าฝ่ามือและ ค่อยๆเลือนหายไปเพราะฝุ่นจํานวนมาก

หานเฟย: “ ”

ในเวลาเดียวกันเสียงของปลาดาวหกแฉกก็ดังขึ้นในหัวของเขาเจ้ามนุษย์ผู้ชั่วร้ายฉันไม่อยาก จะเจอคุณอีกแล้ว

หานเฟยแข็งที่อ ฉันยังพูดไม่จบ ทําไมวิ่งหนีเร็วจัง นี่มันความเร็วของสิ่งมีชีวิตลึกลับระดับ 36 เหรอ ฉันมองไม่ทันเลย

ไม่เป็นไรแต่อย่างใด เขานอนอยู่ในน้ําค่อยๆดูดซับน้ําพุจิตวิญญาณ ครึ่งชั่วโมงต่อมาหานเฟ ยมองไปที่จุดพลังวิญญาณ 690,006 จุดของเขาและเปล่งประกายด้วยความยินดี ฉันรวย! แน่นอนว่าการล่าขุมทรัพย์เป็นวิธีที่เร็วที่สุดในการร่ํารวยในโลกนี้

แต่เมื่อเขามองลงไปที่ร่างที่เหมือนลูกบอลของเขารอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็แข็งขึ้นทันที

“ให้ตายเถอะเหรินเทียนเฟย! ไอ้คุณคนเลว!”

หานเฟยแทบจะจินตนาการได้ว่าเขาจะกลายเป็นตัวตลกที่น่าหัวเราะของชาวบ้านอย่างไรเมื่อ เขากลับไปที่หมู่บ้านน้ําแห่งสวรรค์

ในตอนเย็นที่ทะเลหลายคนเก็บคันเบ็ดและเตรียมตัวกลับบ้าน

เรือประมงสีขาวปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันและมีมนุษย์ไขมันที่ยืนจับคางของเขาไว้ด้วยมือข้า งหนึ่งด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง

แก๊งปลามังกร

หานเฟยพยายามประสานมือไว้ด้านหลังของเขาเพื่อให้ดูสง่างามมากขึ้น แต่เมื่อเขารู้ว่าเขา อ้วนเกินไปที่จะทําเช่นนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีดํา

“หยุดเถอะเจ้าอ้วนนั่นนี่คืออาณาเขตของแก๊งปลามังกร ไม่อนุญาตให้บุคคลที่ไม่ได้รับอนุ ญาตเข้ามา”

หานเฟยเงยหน้าขึ้นพร้อมกับกระตุก “คุณเรียกใครว่าอ้วน? พูดอีกครั้งสิ?”

ชายผู้นั้นเยาะเย้ย “อ้วนการอ้วนไม่ใช่ความผิดของคุณ แต่การไม่ปฏิบัติตามกฏของเรามันผิด คุณรู้หรือไม่ว่าผู้นําของเราคือใคร? ผู้นําของเราคือ…”

ขั้วะ

ชายคนนั้นถูกส่งลอยสูงขึ้นไปในอากาศ

“คุณกล้าดียังไง! พี่น้องมาที่นี่เร็ว มีคนบุกเข้ามาในดินแดนของเรา…”

ติดตามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ : ว่างๆก็เลยเอานิยายมาแปลไทย