Chapter 130: คุณไปขุดเหมืองมาหรอ

เนื่องจากทุกคนได้รับบาดเจ็บหานเฟยจึงไม่มีความตั้งใจที่จะล่าสมบัติต่อไป ท้ายที่สุดพวกเขาก็พอจะได้ของออกมาจากถ้ำแมงปอง แต่เพราะสมาชิกของพวกเขาได้รับบาดเจ็บทีมนี้จึงสูญเสียพลังการต่อสู้ไปอย่างสิ้นเชิง

หนึ่งวันต่อมาสารพิษในร่างกายของสมาชิกในทีมได้หายไปอย่างสมบูรณ์ ในขณะนี้พวกเขานั่งเป็นวงกลมอยู่บนดาดฟ้าเรือ

มีชั้นวางของตั้งอยู่บนดาดฟ้าซึ่งมีหม้ออยู่บนนั้นอีกที พวกเขากําลังสวาปามของในหม้อ

หานเฟยขมวดคิ้ว “เหอเสี่ยวยุบอกให้หนูแดงลดไฟลงหน่อย น้ำจะแห้งแล้ว”

เหอเสี่ยวยูคว้าหนูแดงที่ทําหน้าที่เป็นเปลวไฟที่ก้นหม้อและยัดเห็ดชิ้นใหญ่เข้าไปในปากของเธอ “หานเฟยทําไมคุณถึงมีหม้อและผลไม้วิญญาณในเรือของคุณด้วยเนี่ย?”

“เพราะฉันต้องกินเมื่อไปทะเลยังไงล่ะ!”

เซียวู่ฉางอุทาน “หานเฟยทักษะการทําอาหารของคุณยอดเยี่ยมมาก ยังไงก็ตามขอผลไม้ระดับต่ำเหล่านี้บ้างได้ไหม? บางทีฉันอาจจะลองทําอาหารด้วยตัวเองก็ได้!”

“คุณสามารถไปที่ร้านหม้อไฟของฉันเพื่อศึกษามันดูเองได้นะ”

เซียว่ฉางยิ้มอย่างเชื่องช้า “ลืมไปเลยแม้ว่าหม้อไฟจะอร่อย แต่ฉันก็ไม่คิดว่าจะมีเวจะลาทําอาหารกินเอง”

เจียงน่านหายจากอาการบาดเจ็บแล้วเขาจึงกินอาหารได้ด้วยตัวเอง “ฉันได้ยินมาว่าอาหารที่ร้านหม้อไฟของคุณจะต้องใช้ไข่มุกคุณภาพปานกลางหลายสิบเม็ด คุณทําให้ราคาถูกกว่านี้ไม่ได้หรอ”

หานเฟยอธิบายว่า “ราคานี้ต่ำอยู่แล้ว คุณคิดว่าผลไม้ระดับต่ำเหล่านี้มีราคาถูกหรอ?”

หวังไปยยังคงหน้าซีด แต่ปากของเขาปูดด้วยความร้อนจากอาหาร “หมู่บ้านของเราไม่ได้ร่ำรวย ชาวบ้านธรรมดาไม่สามารถจ่ายได้จริง ๆ แต่ในเมืองแตกต่างกัน ไข่มุกคุณภาพระดับกลางหลายสิบเม็ดผู้คนส่วนใหญ่สามารถซื้อได้”

หานเฟยพยักหน้า “ใช่ฉันจะเปิดในเมืองด้วยที่ตั้งใจไว้น่ะนะ…เฮ้คุณต้องการเห็ดอะไรไหม”

เหอเสี่ยวหยู่ตะโกน ใช่!”

เจียถงเห็นด้วย “ขอด้วย”

เฉินซิงถามว่า “มีลูกบอลสีเหลืองอีกไหม”

“มันเรียกว่ามันฝรั่ง ชื่อนี้จําง่ายกว่า”

ด้วยเหตุนี้หานเฟยจึงไปที่ห้องเพื่อเอามันฝรั่งออกมา ในความเป็นจริงเขาเอาพวกมันออกมาจาก หลอมจักรวาล ตอนนี้เขาปลูกพืชผลในพื้นที่ครึ่งหนึ่งของพื้นที่ 60 ตารางฟุตในหลอมจักรวาล

คนที่อยู่ด้านอื่น ๆ รวมทั้งคนที่ตื่นขึ้นมาแล้วก็เอาแต่กลืนน้ำลาย มันช่างทรมานจริงๆที่ต้องดูคนอื่นกิน แถมมันยังเป็นอาหารที่มีกลิ่นหอมมาก ๆ

หูคุนตื่น แต่เขายังคงตาขาวและไม่ตอบสนองต่อสิ่งใดเหมือนคนปัญญาอ่อน..

ณ ขณะนี้

เรือประมงบินผ่านไปที่ละลํา

ฟางซิงและสมาชิกในทีมของเธอมาก่อนตามด้วยทีมของ เพลิงสวรรค์,ตะวันสวรรค์ และไม้สวรรค์

พวกเขาตะลึงเมื่อเห็นหานเฟยและพรรคพวกกินข้าว ทําไมพวกเขาไม่ไปล่าขุมทรัพย์? พวกเขายอมแพ้แล้วหรอ? ทําไมพวกเขาถึงทําอาหารกินกันในทะเลแบบนี้?

เรือประมงของหมู่บ้านไม้สวรรค์แล่นเข้ามาและมีหญิงสาวที่มีใบหน้าอ้วนกลมยื่นศีรษะออกมาจากเรือ “เฮ้! พวกคุณไม่ได้ล่าสมบัติเหรอ?”

เหอเสี่ยวยหน้ามุ่ย “ไม่ล่ะ เหมียวมูมูคุณน้ำลายสอแล้วนะ คุณต้องการบ้างไหม”

ดวงตาของเหมียวมมูสว่างขึ้นและเธอมองไปที่หานเฟย ” ฉันขอได้หรอ?”

“แน่นอน! แต่แค่คุณเท่านั้นนะไม่งั้นเราจะมีอาหารไม่เพียงพอที่นี่”

ทันทีที่หานเฟยพูดเช่นนั้นเหมียวมูมูก็กระโดดข้ามไป เธอดมกลิ่นและดวงตาของเธอก็ส่องแสง “ว้าวมันหอมมาก! ฉันอยากจะลิ้มลองแล้ว”

ความสนใจของเหมียวมูมูอยู่ที่อาหารจนเธอไม่ได้ถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับหูคุนและคนอื่น ๆ

ครู่ต่อมาเซี่ยวุ่ฉวงตะโกนบอกหญิงสาวที่เพิ่งขึ้นจากน้ำ “หยุนเฉียนคุณต้องการหม้อไฟไหมหน่อยมั้ย?”

หยุนเฉียนเป็นกัปตันทีมเด็กของหมู่บ้านฝนสวรรค์ เมื่อได้ยินเสียงของเซียวู่ฉางเธอก็เข้ามาและถามอย่างช่วยไม่ได้ “นี่เป็นวิธีการล่าสมบัติของคุณเหรอ? เหมียวมูมูทําไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ด้วยล่ะ?”

เหมียวมูมไม่เคยกินของอร่อยขนาดนี้มาก่อน เธอไม่มีเวลาตอบสนองหยุนเฉียนดังนั้นเธอจึงฮัมเพลงเป็นการตอบรับ

พวกเขาเขยิบที่ว่างให้หยุนเฉียน เด็กหญิงคนนี้ดูเย็นชาเล็กน้อย แต่เมื่อเธอได้กัดชิ้นเห็ดชิ้นแรกเธอก็ต้องตะลึง ซึ่งเป็นปฏิกิริยาที่ผู้คนจากหมู่บ้านน้ำสวรรค์เคยชิน

เซียวู่ฉางถามว่า “แล้วเป็นอย่างไรบ้าง? อร่อยไหม”

หยุนเฉียนพยักหน้าอย่างแรง “โอวพระเจ้า! ฉันไม่เคยได้กินอะไรอร่อยขนาดนี้มาก่อนเลย!”

“ว่างๆก็มาที่หมู่บ้านของเราสิแล้วฉันจะพาไปกิน”

หานเฟยสะกิดเหอเสียวยู “พวกเขารู้จักกันหรอ”

เหอเสี่ยวหยู่พยักหน้า “ใช่! อย่างเหมียวมูมูเป็นเพื่อนของฉัน เซียว่ฉางและหยุนเฉียงก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน! เราต้องมีเพื่อนในเมืองไม่อย่างนั้นคนในเมืองจะกลั่นแกล้งเราน่ะ”

เหอเสี่ยวหยูชี้ไปที่ผู้คนจากหมู่บ้านอาทิตย์สวรรค์และจันทร์สวรรค์

ในขณะนี้หัวหน้าทีมของหมู่บ้านเหล่านี้ต่างพูดไม่ออก เฮ้พวกคุณมาทําอะไรที่นี่? คุณจริงจังกับการแข่งขันหรือเปล่า?

ในทีมจากหมู่บ้านหัวใจสวรรค์ฟางซิงแอบกลืนน้ำลายอย่างลับๆและถามหญิงสาวที่อยู่ข้างๆเธอว่า “เราจะไปหาพวกเขาดีไหม? มันดูอร่อยมาก”

“แต่เราไม่รู้จักพวกเขาดี!”

ฟางชิงพยักหน้า “ตกลงลืมมันซะ เราสามารถมีปฏิสัมพันธ์กับเหอเสี่ยวหยูในเมืองได้มากขึ้นในอนาคต ดูเหมือนเธอจะมีความสัมพันธ์บางอย่างกับคนอ้วนนั่น”

ทีมเด็กจากหมู่บ้านอาทิตย์สวรรค์

กูหลงยู่หรี่ตาของเขา “ดูเหมือนว่าจะมีการต่อสู้ในทีมเด็กของหมู่บ้านน้ำสวรรค์นะผู้ชายคนหนึ่งถูกจับที่ดาดฟ้า บางคนกําลังรับประทานอาหารในขณะที่บางส่วนอยู่ข้าง ๆ และดูพวกเขากิน โฮโฮ…”

หมู่บ้านตะวันสวรรค์

เฉินตงแนะนํา “หลีกเลี่ยงคนอ้วนนั่นในรอบที่สาม ทีมของพวกเขามีการต่อสู้ภายใน แต่เขากินอย่างสบายใจราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น คนแบบนี้ไม่สามารถเป็นคนธรรมดาได้”

หลังจากนั้นไม่นาน

นายกเทศมนตรีนําผู้นําทั้งแปดหมู่บ้านปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า

นายกเทศมนตรีชักสีหน้ายาว หานเฟยและสมาชิกในทีมกินข้าวอย่างมีความสุขตามลําพังได้อย่างไร? มันทําให้น้ำลายเขาเต็มปากไปหมดแล้ว! เขาขู่ให้หัวหน้าหมู่บ้านน้ำสวรรค์บอกสูตรอาหารให้เขาในภายหลัง

ตอนนี้ใบหน้าของเฒ่าจําวมืดไปหมด เป็นเรื่องน่าอับอายที่มีคนทรยศอยู่ในทีมหมู่บ้านของเขา

นายกเทศมนตรีมองลงไป “ทีมเด็กของหมู่บ้านน้ำสวรรค์หยุดกินก่อน รอบสองจบลงแล้ว แสดงสิ่งที่คุณพบในรอบนี้มา!”

หานเฟยรีบวางหม้อทิ้งและเหอเสี่ยวหยูกระซิบ “เดี๋ยวไว้ไปกินข้าวกันเถอะ”

เหมียวมูมูตาสว่างขึ้น “ฉันไปได้จริงหรอ”

“แน่นอน!” เหอเสี่ยวหยู่อุทาน

ทุกคน: “…”

ไม่นานทุกคนก็เข้าที่

ผู้นําทีมต่างพากันยืนรอ

ทีมผู้ใหญ่ของหมู่บ้านหัวใจสวรรค์วางถ้วยรางวัลไว้ที่หัวเรือและกัปตันของพวกเขาก็ตะโกนว่า “หมู่บ้านหัวใจสวรรค์ได้รับสิ่งมีชีวิตหายาก 6 ชนิดลูกปัดผี 12 เม็ดต้นไม้เหล็กทะเล 1 ลูกและผลไม้วิญญาณต้นไม้เหล็ก 1 ผล พวกเขายังฆ่าสัตว์ผู้พิทักษ์แห่งต้นไม้เหล็ก 1 ตัวและปูหินวิญญาณด้วย”

ใบหน้าของหลาย ๆ คนเปลี่ยนไป การได้รับผลไม้วิญญาณของต้นไม้เหล็กคุณจะต้องต่อสู้กับสัตว์ร้ายผู้พิทักษ์ซึ่งเป็นอันตรายมาก อย่างไรก็ตามมันคงไม่ใช่ปัญหาสําหรับดวงใจสวรรค์ที่แข็งแกร่งมาก

ฟางซิงหัวหน้าทีมเยาวชนของหมู่บ้านดวงใจสวรรค์ตะโกนว่า “ ทีมแด็กของหมู่บ้านหัวใจสวรรค์ได้รับปลาวิญญาณหายาก 3 ตัวผลไม้วิญญาณแห่งน้ำ 1 ลูกและแตงกวาทะเลแดง 1 ลูก”

“แตงกวาทะเลสีแดง?”

ทําเอาหลายคนตกใจ สิ่งนี้เป็นสมบัติล้ำค่ามากของการประมง หลังจากได้รับมันไม่เพียง แต่สามารถปรับปรุงความแข็งแกร่งทางกายภาพ แต่ยังดูดซับพลังงานทางจิตวิญญาณจํานวนมาก มันสามารถเพิ่มอัตราความสําเร็จได้อย่างน้อย 10% เมื่อมีคนพยายามเป็นปรมาจารย์ตกปลา

บนท้องฟ้าหัวหน้าหมู่บ้านดวงใจสวรรค์ยิ้ม “ฮ่าฮ่าไม่เลว”

ผู้นําหมู่บ้านคนอื่น ๆ ส่งเสียงดัง เลิกอวด! เป็นเพียงเพราะหมู่บ้านหัวใจสวรรค์ของคุณอยู่ในตําแหน่งที่ดี! คุณอาจจะวางแตงกวาทะเลแดงไว้ที่นี่ล่วงหน้าก็ได้

หวังไปูกระซิบ “พวกเขาแข็งแกร่งจริงๆ ถ้าเป็นในอดีตพวกเขาจะได้ที่หนึ่งในการแข่งขันนี้”

เซียบู่ฉางไม่ประทับใจ “ โฮโฮ! ผลไม้ฝ่ายวิญญาณเพียง 1 ผล…”

ผู้คนจากหมู่บ้านน้ำสวรรค์ดูสบาย ๆ แต่หมู่บ้านอื่นแตกต่างออกไป หมู่บ้านเพลิงสวรรค์จันทร์สวรรค์และตะวันสวรรค์ดูประหม่าในขณะที่หมู่บ้านต่างๆเช่นไม้สวรรค์ฝนสวรรค์และลมสวรรค์ไม่ได้ออกอาการอะไรมาก พวกเขารู้ว่าพวกเขาจะแพ้อยู่ดี

จากนั้นก็ถึงคราวของหมู่บ้านตะวันสวรรค์

“ทีมผู้ใหญ่ได้ปลาวิญญาณหายาก 7 ตัวหินเหล็กดําหนึ่งแท่งไม้ไผ่หนึ่งผลไผ่หนึ่งสัตว์ผู้พิทักษ์หนึ่งตัวและกุ้งหัวโตกลายพันธุ์…”

“ทีมเด็กมีสัตว์หายาก 4 ตัวลูกเต่าหุ้มเกราะ 1 ตัวและไพลิน 1”

หมู่บ้านตะวันสวรรค์

หมู่บ้านเพลิงสวรรค์

หมู่บ้านลมสวรรค์

หมู่บ้านฝนสวรรค์

หมู่บ้านไม้สวรรค์

ในที่สุดก็ถึงคราวของหมู่บ้านน้ำสวรรค์

ซินไร่ตะโกนด้วยใบหน้าสีดํา “หมู่บ้านน้ำสวรรค์ได้รับสิ่งมีชีวิตที่หายาก 5 ตัวลูกปัดผี 6 เม็ดไพลิน 3 เม็ดและหินเหล็กดํา 1 ก้อน…”

ซินไม่รู้สึกละอายใจเล็กน้อย คราวนี้พวกเขาพบสมบัติที่เดียวกับหมู่บ้านจันทร์สวรรค์ แต่ในไม่ช้าพวกเขาก็สูญเสียนายประมงสองคนไปหลังจากที่พวกเขาต่อสู้กับอีกฝ่าย เพื่อรักษาความแข็งแกร่งของพวกเขาซินไห่มีแต่ต้องนําสมาชิกในทีมหนีออกไปเท่านั้น

อย่างไรก็ตามหลังจากที่พวกเขาออกไปพวกเขาไม่พบสมบัติอื่นและสมบัติอื่น ๆ ทั้งหมดถูกยึดครองโดยหมู่บ้านอื่นแล้ว ด้วยความสิ้นหวังเขาทําได้เพียงพาทีมไปที่เหมืองก้นทะเลเพื่อขุดอัญมณีล้ำค่า แต่สุดท้ายพวกเขาไม่ได้อะไรเลย

“ฮ่าฮ่า!”

มีคนล้อเลียนว่า “ฉินไห่คุณไปทําเหมืองมาหรอ”

มีคนกลับ “ใช่! พวกเขาต่อสู้กับเราเพื่อหาสมบัติและเราขับไล่พวกเขาออกไป แล้วพวกเขาก็ไม่มีที่ไปน่ะ!”

แม้แต่ทีมเยาวชนของหมู่บ้านฝนสวรรค์ก็ยังหัวเราะ

กูหลงยู่เหน็บแนม “เจ้าอ้วนเจ้าไปขุดด้วยหรือเปล่า? ไหนดูซิเจ้าได้อะไร”