ประตูเวทมนตร์ลึกลับเเห่งนี้ราวกับไม่มีระยะทางจำกัดเมื่อเเจ็คสันเดินผ่านเข้าไป เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่เย็นลึกลับเเปลก ๆ โชคดีที่เขาสวมใส่ชุดสูทภูติมายา ทำให้เเจ็คสันไม่ค่อยรู้สึกเย็นมากนัก เขาได้เดินทางมาที่ คามาร์-ทัช ที่ตั้งอยู่ในเทือกเขาหิมาลัยในปัจจุบัน

“ด้านหน้าคือสถานที่พำนักของปรมาจารย์เอนเชี่ยนวัน ท่านชอบอยู่อย่างสันโดษในสถานที่เเห่งนี้ ทั้งยังไม่ชอบสิ่งอำนวยความสะดวกในยุคสมัยใหม่”เดินออกจากประตูเวทมนตร์พ่อมดรุ่ยเคอกล่าวอธิบาย

หลังจากเดินออกมาเเจ็คสันก็ส่อประกาย เขากวาดสายตาไปโดยรอบเห็นทุ่งหิมะเเละภูเขาจำนวนมากสถานที่เเห่งนี้ค่อนข้างเป็นทิวทัศน์ที่งามตาส่อให้เห็นถึงความบริสุทธิ์ไร้มลทิน

คามาร์-ทัช เเห่งนี้ค่อนข้างเป็นสถานที่ที่เเจ็คสันชื่นชมเบื้องหน้าเต็มไปด้วยเส้นทางทอดยาวออกไปไกลเเต่เป็นโลกที่ดูเเล้วเงียบสงบ

“เป็นสถานที่ที่มีชีวิตชีวามากทั้งยังตกอยู่ในภวังเเห่งความเงียบสงบที่เหมาะเเก่การพักผ่อน”มองไปรอบ ๆ เเจ็คสันบ่นพึมพัมออกมาเบา ๆ

เทือกเขาหิมาลัยในฐานะที่เป็นสันเขาของโลกเเม้ว่ายอดเขาจะมีออกซิเจนค่อนข้างต่ำเเต่สิ่งเหล่านี้กลับไม่มีผลกับเหล่าพ่อมดพวกนี้โดยสมบูรณ์ ทั้งสถานที่เเห่งนี้กลับปกคลุมไปด้วยหิมะหนาตาทำให้รู้สึกถึงความบริสุทธิ์ของสถานที่ เเจ็คสันรู้สึกว่าจิตใจของเขาค่อนข้างสงบอย่างมาก

“สถานที่เเห่งนี้ค่อนข้างเงียบสงบ ๆ ทั้งยังเป็นที่อยู่อาศัยของพ่อมดคนอื่น ๆ ที่ชอบสันโดษเช่นเดียวกัน”ได้ยินเสียงบ่นเบา ๆ ของมิราจไนท์ พ่อมดรุ่ยเคอกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เเม้ว่าตัวตนเหล่าพ่อมดจะลึกลับเเละคล้ายกับตระกูลโบราณที่ดำรงอยู่มา เเต่ประชากรของพวกเขาโดยรวมเเล้วมีไม่ถึง 500 คน ดังนั้นเชื้อสายที่สืบทอดของพวกเขานั้นค่อนข้างน้อยมาก

เเม้จะถูกเรียกว่าอิทธิพลพ่อมด ประชากร 500 คน หากเทียบกับประชากรบนโลกเเล้วกลับน้อยมาก เเน่นอนว่ามีน้อยคนที่คนจะรู้จักสถานที่เเห่งนี้เเละเข้ามาขอความช่วยเหลือ ส่วนมากพวกเขาก็ให้ความช่วยเหลือเฉพาะผู้ที่เดือดร้อนจริง ๆ ดังนั้นนี่จึงเป็นเส้นทางเเห่งการชำระความทุกข์

เช่นเดียวกับ เเจ็คสัน ที่เคยดูภาพยนตร์มาร์เวล เขาจำได้ว่าเคยมีผู้คนที่เดือดร้อนได้เดินทางมาที่นี่เพื่อทำการรักษาท้ายที่สุดพวกเขาหากได้รับการยอมรับก็จะกลายเป็นหนึ่งในอิทธิพลเหล่าพ่อมด

“ฉันจะไปรายงานท่านปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันก่อน คุณช่วยรออยู่ที่นี่สักครู่”เห็นมิราจไนท์ชื่นชมทิวทัศน์ของที่นี่อย่างไม่วางตา พ่อมด รุ่ยเคอ กล่าวขัดจังหวะ

“พวกคุณไม่จำเป็นต้องรีบร้อนก็ได้ก่อนหน้านี้ฉันก็ได้ปล่อยให้คุณรอ การเฝ้ารออยู่ที่นี่สักครู่ย่อมไม่เป็นปัญหาอันใด”เเจ็คสันไม่ได้สนใจการขัดจังหวะของพ่อมดรุ่ยเคอ

จากนั้นภายใต้การนำของพ่อมดทั้งสองคนทั้งสามคนได้เดินไปยังสิ่งปลูกสร้างธรรมดา ก่อนที่ พ่อมดรุ่ยเคอจะปล่อยให้มิราจไนท์รออยู่ที่นี่

…

ลมหนาวได้สอดเเทรกผ่านซึมเข้าหนังกระดูก เพียงเเต่พอหลังจากเข้าสู่ที่พักเเห่งนี้กลับอบอุ่นอย่างมาก สถานที่เเห่งนี้เป็นบ้านไม้ขนาดใหญ่ที่ดูเก่าเเก่อย่างเเท้จริง

ทันใดนั้นพ่อมดทั้งสองคนก็เดินจากไป เเจ็คสันได้เห็นเงาใครบางคนที่ดูลึกลับเป็นชายหญิง เเม้เขาจะกระตือรือร้นอยากพบปรมาจารย์เอนเชี่ยนวัน เเต่เขาก็ค่อนข้างอยากรู้จักสถานที่เเห่งนี้ให้มากขึ้น

ฟุ่บ!

จากนั้นพ่อมดรุ่ยเคอเเละพ่อมดไต้เหวิ่นก็กลับมาพร้อมนำทางเเจ็คสันไปยังห้องนึงที่มีม่านปิดหน้าห้องซึ่งเเจ็คสันเองก็ไม่ได้ลังเลอะไร

เเจ็คสันได้เดินทางเข้าสู่ห้องจนเห็นหญิงสาวที่สวมใส่เสื้อคลุมที่เรียบง่ายพ่อมดคนนี้ก็คือ พ่อมดหยุนเหมิง เขาอยู่ที่คามาร์-ทัชเเห่งนี้ เเละ ทำการฝึกฝน ตั้งเเต่เด็กจนโต พ่อมดหยุนเหมิงได้ใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ที่นี่

เเจ็คสันกวาดตามองไปทั่วรอบห้องเเห่งนี้มันให้ความรู้สึกราวกับโลกที่ปลีกเเยกออกไป

~~

ในขณะที่เเจ็คสันเดินเข้าไปศูนย์กลางระบบในร้านค้าของเขาก็ส่องสว่างขึ้น เเจ็คสันรู้สึกสงสัยอย่างมาก เป็นไปได้ไหมที่ระบบกำลังเตือนเขาถึงบางอย่าง

ฟุ่บ!

เเจ็คสันได้ดำดิ่งจิตวิญญาณของเขาเข้าไปดูเเท่นบูชาที่กำลังส่องเเสง เขาได้เเยกจิตเข้าไปเพื่อที่จะสำรวจต้นตอของเเสงสว่างในครั้งนี้เพียงเเต่เขาก็ต้องเรียกคืนสติอย่างรวดเร็วเมื่อมีเสียงนึงดังผ่านเข้ามายังหูของเขา

“ยินดีที่ได้พบ มิราจไนท์”เมื่อเห็นเเจ็คสันไม่ได้มีท่าทีตกใจเสียงเหล่านี้ได้กล่าวพูดขึ้น ซึ่งเเจ็คสันเองก็เหมือนกับคุ้นเคยเสียงนี้มาก่อน

วินาทีต่อมาเเจ็คสันได้ออกจากจิตสำนึกของเขา เขาจำได้ว่าเสียงนี้คือ เสียงของปรมาจารย์เอนเชี่ยนวัน พ่อมดสูงสุดของโลก

“พลังจิตเเกร่งกล้าอย่างมาก นี่มัน…”เเจ็คสันรู้สึกบีบรัดหัวใจเพียงเพราะเสียงที่ถูกส่งออกมา

นี่ไม่ใช่การโจมตีทางจิตวิญญารเเต่อย่างใด เพราะหากนี่เป็นการโจมตีทางจิตวิญญาณเเล้วเเจ็คสันย่อมสามารถตรวจจับได้ผ่านชุดสูทของเขา เเต่เพราะพลังจิตของปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันเเข็งเเกร่งอย่างมาก เเละ เเจ็คสันก็หวาดกลัวความเเข็งเเกร่งนี้ นั่นเป็นเหตุผลให้จิตวิญญาณของเเจ็คสันได้รับผลกระทบโดยอัตโนมัติ

เเจ็คสันต้องการความช่วยเหลือจากระบบเพียงเเต่พลังจิตอันเเกร่งกล้าของปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันทำให้เเจ็คสันหอบหายใจออกมา

“สวัสดี ปรมาจารย์เอนเชี่ยนวัน”เเจ็คสันที่หอบหายใจลึก ๆ เขาจ้องมองไปที่ใบหน้าของปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันเเละกล่าวทักทายกลับ