เผชิญหน้ากับการโจมตีของรากไม้สีดำ เเจ็คสันไม่ได้สนใจเขาจ้องมองไปยังอีกทิศทางนึงซึ่งเป็นทางที่เขาตระหนักได้ถึงบางอย่างมันคือสัตว์ประหลาดยักษ์ตัวใหญ่ที่เขาเคยเจอก่อนหน้านี้

สิ่งที่เขากังวลในที่สุดก็ปรากฏตัวขึ้นเเม้จะได้รับความช่วยเหลือจากทีมพิทักษ์จักรวาลเเละการเป็นพันธมิตรที่ดีต่อกันเเต่เเจ็คสันก็ไม่อยากดึงพวกเขาเข้ามาเสี่ยงกับสัตว์ประหลาดตนนี้

โฮก!!!

ขณะที่เเจ็คสันกำลังจ้องมองไปยังทิศทางของสัตว์ประหลาดยักษ์ ,สัตว์ประหลาดยักษ์มันก็คำรามออกมาจน เเรคคูน เเละ สตาร์ลอร์ดได้ยิน จากนั้นผืนดินโดยรอบก็สั่นสะเทือนอย่างรุนเเรง เพียงเเต่พวกเขาไม่มีเวลาให้สนใจสิ่งอื่นมากนัก การโจมตีของรากไม้สีดำจำนวนมากนี้ ได้เกินขีดจำกัดของพวกเขา เพราะพวกเขาไม่มีวิธีจัดการพวกมันได้อย่างรวดเร็ว เเละ เเม้จะจัดการไปจำนวนของพวกมันก็ราวกับไม่ได้ลดลงเเม้เเต่น้อย

“มิราจไนท์ นายพอจะมาช่วยพวกเราหน่อยได้มั้ย?”ขณะที่กำลังปิดกั้นการโจมตีของเงารากไม้สีดำ สตาร์ลอร์ด ได้กล่าวพูดออกมาเพราะเห็นมิราจไนท์ที่อยู่ด้านหลังพวกเขากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

“อันตรายกำลังใกล้เข้ามา”เพียงเเต่ เเจ็คสันไม่ได้สนใจสตาร์ลอร์ด เขากล่าวออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้

“อันตรายงั้นหรอ?ที่เรากำลังเผชิญอยู่นี่ไม่ใช่ว่ามันอันตรายเเล้วหรอกหรอ?”ได้ยินคำตอบของมิราจไนท์ สตาร์ลอร์ด รู้สึกหัวเสียอย่างมาก

ก่อนหน้านี้เเจ็คสันได้บอกเเก่ทั้งสองคนไปเเล้วว่าในป่านี้มีสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวมากกว่ารากไม้สีดำอยู่ ซึ่งตอนนั้นเเรคคูนเเละสตาร์ลอร์ดราวกับไม่ได้สนใจ เเต่ตอนนี้ สัตว์ประหลาดดังกล่าวกำลังจะมุ่งหน้ามาที่นี่ เเจ็คสันอย่างน้อยก็ต้องปกป้องพวกเขาทั้งสองคน

ฟุ่บ!

ขณะที่สตาร์ลอร์ดกำลังสบถออกมาจู่ ๆ บนท้องฟ้าก็มีเงาขนาดใหญ่ที่มองไม่เห็นรูปลักษณ์ปรากฏขึ้น สตาร์ลอร์ดได้จ้องมองไปข้างบนเพียงเเต่เขาไม่พบอะไรนี่มันค่อยข้างเเปลกอย่างมาก

“เกิดอะไรขึ้น?”เห็นเหนือศีรษะของตนเองมีเงาบดบังอยู่ สตาร์ลอร์ด เเละ เเรคคูน รู้สึกอยากรู้อยากเห็น

ฟุ่บ!

เพียงเเต่คนที่รู้ถึงสถานการณ์ในตอนนี้มีเพียงเเจ็คสันเท่านั้นเขาได้เข้ารับมือจัดการศัตรูเงารากไม้สีดำที่พวกสตาร์ลอร์ดกำลังเผชิญหน้าอยู่ตอนนี้

“ที่นี่ฉันจัดการเอง! รีบหนีไปเร็วเข้า!”เเจ็คสันกล่าวออกมา

!

สตาร์ลอร์ด เเละ เเรคคูน ในที่สุด พวกเขาก็เห็นขนาดนั้นเองก็ปรากฏมือที่เหมือนก้ามปูขนาดยักษ์โผล่ออกมามันกำลังพุ่งตรงมาที่พวกเขา โชคดีที่ มิราจไนท์ ไหวตัวทัน เขาได้กระโดดขึ้นไปบนอากาศเเละใช้ดาบของตนเองในการต้านทานการฟันของศัตรู

~~~

สตาร์ลอร์ด เเละ เเรคคูน ไม่รู้ว่านี่มันตัวอะไร มันมีขนาดมือที่ใหญ่อย่างมาก โชคดีที่ คลื่นผ่าวิญญาณของเเจ็คสันสามารถหยุดศัตรูเอาไว้ได้เล็กน้อยมันเลยทำให้ พวกสตาร์ลอร์ดมีเวลาได้สติกลับคืนมา

ฟุ่บ!

“สัตว์ประหลาดนั่นมันตัวอะไรกันเเน่?”ได้สติกลับคืนมาเเรคคูน ที่กำลังโจมตีรากไม้สีดำ เขาล่าถอยด้วยความกลัวทันที

“หรือว่าจะเป็นสัตว์ประหลาดที่มิราจไนท์บอกว่ามีขนาดตัวใหญ่เท่ายานอวกาศของฉัน?”สตาร์ลอร์ดเองก็พื่งฟื้นคืนจากอาการตกใจเมื่อครู่ เขาได้รวบรวมความคิดเล็กน้อย

ตอนนี้ เเรคคูน เเละ สตาร์ลอร์ด ได้เห็นความเเข็งเเกร่งของสัตว์ประหลาดที่ เเจ็คสันบอกเมื่อครู่ไปเเล้ว เดิม พวกเขาไม่ได้สนใจสัตว์ประหลาดพวกนี้มากนัก เเต่ตอนนี้ ถ้าจะให้พวกเขาไม่สนใจก็ไม่ได้

“อะไรกัน?ไหนบอกว่ามันมีขนาดเท่ายานอวกาศของฉัน? นี่มันใหญ่กว่ายานอวกาศของฉันอย่างเห็นได้ชัด!”หลังจากมองเห็นเงาร่างที่เริ่มมาเริ่มใหญ่สตาร์ลอร์ดรู้สึกดุเดือดอย่างมาก

!

“เร็วเข้า รีบหนีกันก่อนเถอะ!”สตาร์ลอร์ด ได้กระตุ้นบอก เเรคคูนในทันที

“ไม่ต้องให้นายบอกฉันก็กะจะหนีอยู่เเล้ว!”

ฮึ่ม!

จากนั้น เเรคคูน เเละ สตาร์ลอร์ด ก็พุ่งผ่านดงรากไม้สีดำเพื่อเตรียมหลบหนี ตอนนี้ พวกเขาไม่สามารถช่วยเหลืออะไรมิราจไนท์ได้เลย สิ่งที่พวกเขาทำได้ตอนนี้ ก็คือหลบหนีไปที่ยานอวกาศเเละกลับไปเอายานอวกาศมาเพื่อช่วยเหลือมิราจไนท์

!

ขณะที่ เเรคคูน เเละ สตาร์ลอร์ด กำลังหลบหนี พวกเขาเดินไปได้ไม่ไกลพวกเงารากไม้ก็หยุดไล่ตาม ดูเหมือนพวกมันจะวิ่งกลับไปยังพื้นที่สนามรบที่เเจ็คสันเเละสัตว์ประหลาดยักษ์กำลังสู้กันอยู่

“เร็วเข้า,เร็วเข้า!”สตาร์ลอร์ดกล่าวออกมาเขาได้กดอุปกรณ์บางอย่างบนเเขนของเขา

ติ๊ดด

นี่เป็นตัวควบคุมยานอวกาศระยะไกลของสตาร์ลอร์ด เขาได้บังคับให้มันเปิดประตูห้องโดยสารอย่างรวดเร็วจากนั้นไม่นานทั้งสองคนก็รีบกระโดดขึ้นไปบนยานอวกาศเเละสั่งให้มันลอยตัวขึ้นบนฟ้าทันที

จากนั้นสตาร์ลอร์ด เเละ เเรคคูน ก็เข้ามาในห้องคนขับ เดดพูล ที่อยู่ภายในห้องกำลังขดตัวอย่างขี้เกียจ พอเห็นทั้งสองคนดูเหมือนรีบร้อนเขาก็ตกใจทันที

“หืม?เกิดอะไรขึ้น พวกคุณทำไมดูเร่งรีบขนาดนี้?”เห็นสตาร์ลอร์ดเเละเเรคคูน กำลังส่งยานอวกาศลอยขึ้นบนฟ้า เดดพูล รู้สึกสงสัยอย่างมาก จากนั้น ยานอวกาศก็กำลังมุ่งหน้าไปยังทิศทางเเห่งนึง

“มิราจไนท์กำลังตกอยู่ในอันตราย!”