The King of Warบทที่ 1511 หมดทางถอย

Now you are reading The King of War Chapter บทที่ 1511 หมดทางถอย at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หลังจากหลี่เจียงสงอึ้งทึ่งช่วงสั้นๆ ในที่สุดดึงสติกลับมาแล้ว ทันใดนั้นในใจตกต่ำอยู่บ้าง

เขานึกได้ฉับพลัน ห้าสิบปีก่อน หลังจากหลี่จ้งทะลวงเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ เพิ่งหายตัวไปได้ไม่นานนัก ก็มีข่าวร้ายแพร่ออกมา ผู้แข็งแกร่งเก้าคนที่ออกไปด้วยกันกับหลี่จ้ง ล้วนตายในอุบัติเหตุกันทั้งหมด

เวลานั้น เรื่องนี้ยังกลายเป็นข่าวใหญ่ที่สะเทือนไปทั้งเมืองราชวงศ์ซ่านกวน หลี่เจียงสงจำได้ชัดเจนมาก ตอนนั้นเขาเห็นกับตาตนเอง ผู้แข็งแกร่งทั้งเก้าคนนั้น ตายหมดแล้ว และยังส่งผู้แข็งแกร่งทั้งเก้าลงหลุมศพด้วยตนเองอีก

แต่ว่าตอนนี้ คนที่ตายไปเมื่อห้าสิบปีก่อน กลับปรากฏตัวขึ้นกะทันหัน แค่คิดก็รู้ถึงความตื่นตกใจข้างในใจเขา ขณะเดียวกันยังมีอารมณ์สูญเสียด้วย

หลี่จ้องเหมือนอ่านความคิดของหลี่เจียงสงออก เอ่ยปากบอกว่า “โดยเฉพาะตระกูลหลี่ไม่มีผู้นำไม่ได้ ความจริงพิสูจน์ว่า แกทำได้ดีมาก”

หลี่เจียงไห่ก็หัวเราะอยู่พูดว่า “ตอนนั้น รู้แค่ว่าเจียงสงนายฉลาดหลักแหลมกว่าคนอื่น พรสวรรค์ด้านบูโดก็โดดเด่นมาก มาดูความเจริญรุ่งเรืองของตระกูลหลี่ตอนนี้ เป็นผลงานของนายจริงๆ”

ไม่นานหลี่เจียงสงเก็บอารมณ์ตกต่ำเอาไว้แล้ว มองทางหลี่จ้งถามว่า “ท่านพ่อ ความหมายของท่าน คือให้พี่หลี่เจียงไห่ ไปเอาตัวคนที่ราชวงศ์ด้วยกันกับผม?”

หลี่จ้งพยักหน้า หรี่ตาพูดว่า “ดูแล้ว กษัตริย์ซ่านกวน ก็คงรู้แล้ว เก้าคนที่หายตัวไปด้วยกันกับฉันเมื่อห้าสิบปีก่อน ไม่ได้ตาย ดังนั้นเขาถึงส่งซ่านกวนจื่อจื้อมาหาฉัน ความจริงคืออยากให้ฉันจัดส่งผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ไปราชวงศ์ซ่านกวน พอเป็นแบบนี้ ต่อให้วิถีบู๊ของหยางเฉินไม่ถูกทำลาย ราชวงศ์ซ่านกวนยังสามารถพูดได้ว่า ตระกูลหลี่ที่มาเยือนคือผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ เขาไม่มีทางขัดขวาง”

หลี่เจียงสงพูดจาโมโหเดือดดาล “เป็นตาแก่เจ้าเล่ห์คนหนึ่งเสียจริง กลับกลอกปลิ้นปล้อนเหลือเกิน!”

หลี่จ้งหรี่ตาพูดขึ้น “เวลาไม่คอยใคร ตอนนี้แกพาหลี่เจียงไห่ ไปที่ราชวงศ์ซ่านกวนสักรอบ ฉันอยากจะดูสักหน่อย หยางเฉินในตอนนี้ สรุปมีความสามารถแค่ไหน”

“ครับ!”

ไม่นาน หลี่เจียงสงและหลี่เจียงไห่ทั้งสองคนออกจากตระกูลหลี่แล้ว และไม่ได้พาใครไปด้วย มีเพียงพวกเขาสองคน

ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์คนหนึ่ง ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์คนหนึ่ง ไม่ว่าอยู่ที่แห่งใด ล้วนเป็นกลุ่มคนที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกรมาก

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป หลี่เจียงสงพาหลี่เจียงไห่มาถึงราชวงศ์ซ่านกวน

“วันนี้เจ้าบ้านหลี่ทำไมถึงว่างมาแล้วครับ?”

ซ่านกวนจื่อจื้อมาต้อนรับทั้งสองคนด้วยตนเอง หัวเราะหึๆ พูดขึ้น เหมือนกับว่าก่อนหน้านี้คนที่ไปตระกูลหลี่ ไม่ใช่เขา

ซ่านกวนจื่อจื้อพูดอยู่ ยังมองหลี่เจียงไห่ที่ยืนอยู่ข้างหลังหลี่เจียงสงอย่างลึกซึ้งแวบหนึ่ง ในใจแอบตกใจอยู่บ้าง จากบนตัวของหลี่เจียงไห่ เขาสัมผัสได้ถึงแรงกดดันวิถีบู๊อันสยองขวัญมากเข้าแล้ว

หลี่เจียงสงพูดแบบเรียบนิ่ง “หยางเฉินเหยียดหยาดตระกูลหลี่ของผม ท่านพ่อผมโกรธมาก ส่งผมมาเอาตัวหยางเฉินกลับตระกูลหลี่โดยเฉพาะ องค์ชายใหญ่คงไม่ขัดขวางหรอกมั้ง?”

ซ่านกวนจื่อจื้อแสร้งทำท่าทางตกใจ “อะไรนะ? คุณอยากพาตัวคุณหยางไป? ไม่ได้! คุณหยางเป็นถึงแขกพิเศษของราชวงศ์พวกเรา พวกเราจะให้คุณพาตัวเขาไปได้อย่างไร?”

หลี่เจียงสงพูดเสียงเย็นชา “ถ้าบอกว่า วันนี้ผมยืนหยัดจะเอาตัวเขาไปล่ะ?”

ถึงแม้เขาจะรู้ว่า ราชวงศ์ซ่านกวนอยากให้เขาลองเชิงหยางเฉิน เขาย่อมไม่ต้องกังวลว่าราชวงศ์จะตามทวงความรับผิดชอบของตระกูลหลี่เลย ตอนนี้สิ่งที่ต้องทำ ก็คือให้ความร่วมมือกับราชวงศ์ซ่านกวน แสดงละครฉากหนึ่ง

ให้คนอื่นรู้ว่า เป็นเพราะราชวงศ์ซ่านกวนไม่มีทางขัดขวางหลี่เจียงสง หยางเฉินถึงถูกตระกูลหลี่พาตัวไป

“ผมจะดูว่าใครกล้า!”

ซ่านกวนจื่อจื้อกระโดดออกมาข้างหน้าก้าวหนึ่ง พูดจาเสียงเย็นยะเยือก

หลังจากคำพูดของเขาจบลง ผู้แข็งแกร่งชั้นสูงของราชวงศ์ซ่านกวนหลายคนรีบมาล้อมรอบหลี่เจียงสงและหลี่เจียงไห่ทั้งสองคนเอาไว้

“พวกนายแน่ใจเหรอว่า อยากขวางทางพวกเราไว้?”

ในเวลานี้เอง หลี่เจียงไห่เอ่ยปากทันใด ลักษณะพลังวิถีบู๊อันน่าสะพรึงกลัวส่วนหนึ่ง กระจายออกจากบนตัวเขา

ทันใดนั้น ทั้งคฤหาสน์ราชวงศ์ซ่านกวน ล้วนถูกแรงกดดันวิถีบู๊อันน่าสะพรึงกลัวนี้ปกคลุมขึ้นมาแล้ว

ผู้แข็งแกร่งชั้นสูงราชวงศ์ซ่านกวนหลายคนที่ล้อมพวกเขาไว้นั้น ในนั้นยังมีบุคคลที่อยู่กึ่งแดนเหนือมนุษย์ด้วย เวลานี้ทุกคนล้วนสีหน้าเปลี่ยนยกใหญ่ ตอนที่แต่ละคนมองทางหลี่เจียงไห่ ท่าทางหวาดผวา

“คุณเป็น ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์!”

มีผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์ พูดจาด้วยท่าทางเคร่งขรึม

หลี่เจียงไห่หัวเราะนิ่งๆ “ในเมื่อรู้ว่าฉันเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ พวกนายควรรู้ดีว่า อาศัยแค่พวกนายเหล่านี้ เดิมทีไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน ฉันให้โอกาสพวกนายออกไป ไม่อย่างนั้น ตาย!”

ในคำพูดของเขา เต็มไปด้วยการข่มขู่

ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ซ่านกวนเหล่านั้น ไม่รู้ความจริงแจ่มแจ้ง เวลานี้ไม่มีใครถอยหลังสักคน ในสายตาคือความเคร่งขรึมที่ไม่เคยมีมาก่อน

ซ่านกวนจื่อจื้อมองหลี่เจียงสงแบบสีหน้าดูแย่พูดว่า “เจ้าบ้านหลี่ คุณทำแบบนี้ ไม่เกินเหตุไปหน่อยเหรอ? โดยเฉพาะที่นี่คือราชวงศ์ซ่านกวน!”

หลี่เจียงสงพูดจาเย็นชา “เพราะที่นี่คือราชวงศ์ซ่านกวนไง ดังนั้นพวกเราถึงไม่ได้เข่นฆ่าโจ่งแจ้ง ไว้หน้าให้ราชวงศ์เยอะมากแล้ว ถ้าองค์ชายใหญ่ไม่อยากสร้างความเสียหายใหญ่หลวงแก่ราชวงศ์ งั้นก็พาคนออกไป พวกเราจะพาแค่หยางเฉินไป”

ซ่านกวนจื่อจื้อเข้าใจแน่นอนว่าหลี่เจียงสงกำลังแสดงละครอยู่ จึงแกล้งทำเป็นพูดด้วยท่าทางไม่พอใจ “พวกคุณต้องชดใช้คืน!”

พูดจบ เขาโบกมือขึ้น “หลบไป!”

ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ซ่านกวนรู้ดีว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลี่เจียงไห่ เวลานี้ซ่านกวนจื่อจื้อให้พวกเขาหลบไป ย่อมไม่มีใครขัดขวางอีกเป็นธรรมดา

ในขณะเดียวกัน ที่พักของหยางเฉิน เขากำลังอยู่ในการฝึกฝน ยังสำนึกไม่ได้ว่า อันตรายกำลังเข้าใกล้ทางเขาอย่างช้าๆ

“ปึง!”

ทันใดนั้น ประตูห้องถูกคนกระแทกออก ซ่านกวนโหรวพุ่งเข้าอย่างสับสนลนลาน “แย่แล้ว คนของตระกูลหลี่มาแล้ว อยากพาตัวคุณไปตระกูลหลี่”

นี่เองหยางเฉินถึงค่อยๆ ลืมตาขึ้น ในสายตามีแรงอาฆาตแค้นอันดุเดือดแวบผ่าน “คนของตระกูลหลี่ อยากพาตัวผมไปตระกูลหลี่?”

ซ่านกวนโหรวพูดจาอย่างหน้าร้อนใจเต็มที่ “เป็นหลี่เจียงสงพาผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์คนหนึ่งมาที่ราชวงศ์แล้ว ตอนนี้องค์ชายใหญ่กำลังนำทีมผู้แข็งแกร่งราชวงศ์ไปขัดขวาง แต่ต้องขวางไม่ไหวแน่ คุณรีบออกไปเร็ว”

หยางเฉินไม่ได้สับสนวุ่นวาย เพราะเขานึกถึงวันนี้แต่แรกแล้ว เพียงแค่นึกไม่ถึงว่า คนของตระกูลหลี่จะมาไวขนาดนี้

ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์แกร่งมากแค่ไหน เขารู้เป็นอย่างดี อาศัยสภาพในตอนนี้ของเขา อยากจะหนีไป เดิมทีเป็นไปไม่ได้ อยู่ที่นี่ต่อ ไม่แน่ว่าอาจจะยังระเบิดกำลังทั้งหมดออกมาโจมตีอย่างไม่คาดฝันได้ สร้างความสั่นสะเทือนสยบผู้แข็งแกร่งตระกูลหลี่

“ผมหนีไม่รอดแล้ว!” หยางเฉินเอ่ยปากบอกไป

ซ่านกวนโหรวร้อนใจจนใกล้จะร้องไห้แล้ว “ต่อให้หนีไม่รอด ก็ต้องไป ถ้าไม่ไป ก็ไม่มีความหวังสักนิด”

เธอรู้ชัดอย่างมาก วิถีบู๊ของหยางเฉินไม่ได้ฟื้นกลับ เพียงแค่ครอบครองร่างกายของผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ ถึงสามารถฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพได้ในเสี้ยววินาที

หยางเฉินส่ายหน้า ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน เขาในเวลานี้ ใจเย็นไร้ที่เปรียบ

เขารู้ดี หากตอนนี้สับสนลนลานไป มีเพียงจะกระทบการดำเนินงานของสมองตนเอง แต่ทว่าอันตรายยิ่งเพิ่มขึ้น ในเมื่อหนีไม่พ้น งั้นก็อยู่ต่อไป ดูหน่อยว่ามีโอกาส ทำการสังหารทีเดียวต่อผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ของตระกูลหลี่ได้หรือไม่

ขอเพียงฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์คนหนึ่งได้ ไม่ว่าเป็นราชวงศ์ก็ดี หรือตระกูลหลี่ก็ตาม คงไม่กล้าบุ่มบ่ามจริงๆ แล้ว

เพียงแต่ อาศัยสภาพตอนนี้ของเขา อยากจะฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์คนหนึ่ง มันพูดง่ายกว่าทำจริงเหรอ?

ซึ่งในเวลานี้เอง ด้านนอกประตูมีเสียงของหลี่เจียงสงดังขึ้นกะทันหัน “หยางเฉิน นายเหยียดหยามตระกูลหลี่ ท่านพ่อฉันโกรธมาก ตอนนี้ตามพวกฉันไปหน่อย!”

Comments

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *