[WN] มาคบกับฉันผู้แสนน่ารักซะดีๆ! SS 12 ผลจากการที่แฟนหนุ่มผู้ปากแข็งเมา
“จะว่าไปแล้วยามาโตะคุง ฉันมีของจะมาให้นายด้วยล่ะ”
ณ ห้องชมรมวรรณกรรมตามปกติ
ในระหว่างที่เล่นเกม RPG เมื่อเราตัดสินใจพักกันครู่นึง ยูซุก็ได้พูดแบบนั้นออกมา
“แต่นแต๊น! บรั่นดีบอนบอน!”
ยูซุหยิบกล่องขนมออกมาจากกระเป๋าของตัวเองอย่างภาคภูมิใจ
“แหงะ ดูเป็นขนมที่แพงมาก เกิดอะไรขึ้นน่ะ”
ผมถามออกไปเพราะแปลกใจกับบรรจุภัณฑ์ที่หรูหรา ยูซุตอบพร้อมกับเปิดห่อ
“พ่อแม่ฉันได้มาจากที่ทำงานน่ะ แต่เขาไม่กินก็เลยเอามาให้ฉัน มากินกันเถอะนะ”
“โอ้”
เมื่อผมเปิดกล่องออก ช็อกโกแลตรูปขวดเล็กๆ ก็ปรากฏออกมา
“งั้นก็ ทานแล้วนะครับ”
ผมกินช็อกโกแลตชิ้นเล็กๆ เข้าไปในคำเดียว
เมื่อกัดเข้าไป รสหวานของช็อกโกแลตก็กระจายเข้าไปในปาก กลิ่นหอมอบอวลของเหล้าเอ่อล้นออกมาจากข้างใน จากนั้นก็กลายเป็นรสขมทันที
“อ๊ะ อร่อยดีนี่ สมแล้วที่เป็นของแพง”
ยูซุเองก็กินด้วยและยิ้มกว้าง
“ใช่ไหมล่ะ ของแบบนี้เราคงซื้อกินเองไม่ได้หรอก”
ยูซุก็เชิดหน้าอกอย่างภาคภูมิใจเมื่อเห็นผมเห็นด้วยกับเธอ
“ขอบคุณฉันซะสิ ยามาโตะคุง”
“อา ขอบคุณนะยูซุ ยูซุนี่ทั้งน่ารัก ทั้งอัธยาศัยดี เป็นแฟนที่ดีที่สุดเลย”
“อะ อื้ม? คือว่า ต่อให้ชมฉันขนาดนั้นก็เถอะ”
ทั้งที่ผมกล่าวชมออกไปด้วยใจจริง แต่ไม่รู้ทำไมยูซุถึงได้ทำหน้างุนงง
“ไม่ๆ ไม่ใช่แค่ครั้งนี้ แต่ฉันคิดมาตลอดเลยนะ ว่ายูซุไม่ใช่แค่น่ารักเท่านั้น แต่ยังใส่ใจคนรอบข้างมากและให้เขามีส่วนร่วมตอนทำอะไรด้วยกันด้วย ฉันภูมิใจในตัวเธอจริงๆ นะ”
“ปะ เป็นอะไรไป!? ยามาโตะคุง! จู่ๆ ก็ชมฉันซะตัวลอยเลย!”
ยูซุดูหวั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด นั่นเองก็เป็นส่วนที่ทำให้เธอน่ารัก
ในตอนนั้นเอง ยูซุก็หันไปมองบรั่นดีบอนบอนด้วยท่าทางตกใจ
“ยะ อย่าบอกนะว่า…นายเมา!? แค่เม็ดเดียวเนี่ยนะ!?”
“นี่…แค่นั้นมันไม่ได้ทำให้เมาได้หรอกนะ ยูซุนี่พูดอะไรตลกชะมัด แต่นั่นเองก็น่ารักเหมือนกันนะ ไม่สิ ถ้าเกิดน่ารักขนาดนี้จะทำอะไรก็มีเสน่ห์ไปหมดนั่นแหละ ไม่ยุติธรรมเลยอะ”
“เมาเต็มที่เลยนี่! ยามาโตะคุงเวลาเมาแล้วเป็นแบบนี้เองเหรอเนี่ย!?”
ตาของยูซุหมุนติ้วราวกับทำตัวไม่ถูก เป็นอะไรไปนะ แต่ก็น่ารักดีนะเนี่ย
เอาเป็นว่าไหนๆ เธอก็เอาช็อกโกแลตมาให้เราแล้ว ขอบคุณเธอหน่อยละกัน
เห็นว่ายูซุอยากเอาโมเมนต์คู่รักไปเล่าให้กับเพื่อนๆ ด้วย ใช้โอกาสนี้เพิ่มเรื่องราวใหม่ๆ ไปเลยดีกว่า
“ยูซุ อุตส่าห์มีช็อกโกแลตอยู่ตรงหน้า ถ้ากิดไม่กินก็เสียดายแย่สิ เดี๋ยวฉันป้อนให้นะ เอ้า อ้ามม”
ผมลอกกระดาษห่อช็อกโกแลตออกแล้วยื่นไปที่ปากของยูซุ
“ยะ ยามาโตะคุงรุกหนักแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน…! ทะ ทำไงดี”
ยูซุแข็งทื่อเพราะความตกใจไปแล้ว ทั้งที่เธอเป็นคนหลงตัวเองแท้ๆ แต่กลับไม่มีพลังป้องกันเลยซะงั้น ดังนั้นจึงช่วยไม่ได้ที่ผมต้องเป็นฝ่ายรุก
“กินสิ ยูซุ”
ผมใช้แขนโอบรอบเอวยูซุเพื่อป้องกันไม่ให้เธอหนี จากนั้นก็ยัดช็อกโกแลตเข้าปากของเธอซะ
“หงุ๊บ…!?”
ยูซุกัดช็อกโกแลตลงไปพร้อมกับคร่ำครวญราวกับไม่ทันตั้งตัว
“อร่อยมั้ย”
ผมมองเธอจากระยะประชิดพร้อมกับโอบกอดเธอไว้ ยูซุหน้าแดงแจ๋แล้วก็พยักหน้า
หน้าแดงแจ๋เลยน้า น่ารักเกินไปแล้ว
“ยูซุ หูแดงแล้วนะ น่ารักจังเลยน้า”
ผมสัมผัสหูสีแดงของเธอราวกับถูกเชื้อเชิญ
“เอ๊ะ อ๊ะ หวาๆ…”
ยูซุไหล่กระตุกและไม่ขยับราวกับถูกแช่แข็ง
ในขณะเดียวกัน ผมก็กดที่ติ่งหูของเธอต่อไป
“ยะ ยามาโตะคุง…!”
“เขินเหรอ”
“ขะ เขินสิ…”
ยูซุตอบผมด้วยเสียงแผ่ว น่ารัก
“งั้นเหรอ แต่ฉันไม่หยุดหรอก ก็ยูซุตอนเขินน่ารักนี่นา”
“งะ งื้อ… นี่มันเกินกว่าที่คำนวณไว้แล้ว…! อายจะตายอยู่แล้ว…! ต้องทำอะไรบางอย่างแล้วสิ…!”
ยูซุพูดพึมพำพร้อมกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง น่ารัก
“จะ จริงด้วย ยามาโตะคุง ฉันหิวน้ำนิดหน่อยน่ะ ในกระเป๋ามีชาดำอยู่ ช่วยไปเอามาให้หน่อยได้หรือเปล่า”
“ต้องได้อยู่แล้ว รอแป๊บนึงนะ”
ผมหยิบขวดชาพลาสติกออกมาจากถุงที่เปิดทิ้งเอาไว้ตอนที่หยิบช็อกโกแลต เปิดฝา และส่งให้กับเธอ
“เอ้านี่”
“ขอบคุณนะ…ฮึบ!”
หลังจากรับชาไปแล้ว ยูซุก็มองมาที่ผมด้วยสีหน้ามุ่งมั่น
“ขอโทษนะยามาโตะคุง!’
จากนั้นเธอก็ยัดปากขวดพลาสติกเข้ามาในปากของผม
“อุ๊!?”
ผมไม่อาจตอบสนองต่อการกระทำอันป่าเถื่อนกะทันหันทัน ดื่มชาเข้าไปแบบเต็มลำคอ
“ขอร้องเถอะนะ! ถ้าเกิดคิดว่าฉันสำคัญกับนายก็จงดื่มเข้าไปซะ!”
ถ้าเกิดพูดแบบนั้นผมก็ไม่ดื่มไม่ได้สิ
พอผมดื่มเข้าไปเรื่อยๆ…หัวของผมที่เคยวูบๆ จนถึงตอนนี้ก็พลันโล่งขึ้น
“ฮะ… เมื่อกี้นี้ฉันทำอะไรลงไป…”
หลังจากดื่มชาเข้าไปขวดนึง สติสตางค์ของผมก็ได้กลับมาอย่างสมบูรณ์แบบ
“ยะ ยามาโตะคุง…! ค่อยยังชั่ว กลับมาเป็นปกติแล้ว!”
ยูซุหายใจเข้าลึก ๆ ราวกับว่าเธอรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก
ทันใดนั้นสายตาของเราก็ได้สบกัน แต่พวกเราก็ได้เบือนหน้าออกจากกันทันทีอย่างลำบากใจ
“เอ่อ สร่างแล้วใช่มั้ย”
“…อื้ม”
“จำอะไรได้บ้าง”
“…ทุกอย่าง”
ผมตอบคำถามยูซุกลับไปด้วยความรู้สึกแบบอยากตาย
จากนั้นยูซุก็ดูเหมือนจะเข้าใจความรู้สึกของผม และมองมาเหมือนกับอยากปลอบใจผม
“เอ่อ…ฉันไม่ได้ว่าอะไรนายหรอกนะ ฉันก็แค่ยังไม่พร้อมกับเรื่องแบบนี้เท่านั้น”
“พอแล้ว! เลิกพูดต่อสักทีได้มั้ย! ยิ่งทำแบบนั้นมันยิ่งเจ็บปวดนะ! อ้ากกกก! อยากตายโว้ย! อะไรกันฟะ! ไอ้หมอนั่นมันใครฟะ! ไอ้หมอนั่นที่มันควบคุมร่างกายของฉันจนถึงเมื่อกี้มันคือใครกันห๊ะ!?”
ผมจับหัวพร้อมกับดิ้นไปมากับพื้น
“มะ ไม่เป็นไรหรอกนะ! แบบนั้นดูเป็นมิตรมากกว่ายามาโตะคุงตามปกติสิบเท่าเลยนะ! เผลอๆ บุคลิกแบบนั้นอาจจะเหมาะสมกับยามาโตะคุงมากกว่าด้วยซ้ำ!”
“จะบอกว่าฉันตามปกติด้อยกว่าหมอนั่นเรอะ!? ไม่ได้อยากจะรู้เลยสักนิด! ชักอยากจะหายไปสักที่แล้วสิ!”
จากนั้นสายตาของผมก็จ้องไปยังต้นตอของความชั่วร้ายทั้งหมด บรั่นดีบอนบอน
ผมหยิบมันขึ้นมา และแกะห่อออกอย่างรวดเร็ว
“ยามาโตะคุง!? ทำไมถึงอยากกินอีกล่ะ!”
“หุบปาก! ฉันทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว! ฉันคิดวิธีอื่นที่จะจัดการกับความอัปยศไม่ได้อีกแล้ว! อย่าหยุดฉัน!”
“ไม่ ฉันจะหยุด! ถ้าเกิดนายให้ความรักมากขนาดนั้นชีวิตฉันก็ตกอยู่ในอันตรายเหมือนกัน! ฉันได้เขินตายกันพอดี!”
“ไม่ต้องห่วงไปหรอก ยูซุน่ะมีจิตใจที่แข็งแกร่งนะ เดี๋ยวเธอก็ชินมันในเร็วๆ นี้เอง นั่นเองก็เป็นส่วนที่น่ารักของเธอเหมือนกันนะ ยูซุ”
“ไม่ทันแล้ว! ว้ากกกก! กลับมาเริ่มต้นใหม่อีกแล้ว~!”
—หนึ่งชั่วโมงต่อมา เป็นผมเองที่อยากจะหายตัวไปอีกรอบนึง
![[WN] มาคบกับฉันผู้แสนน่ารักซะดีๆ! SS 12 ผลจากการที่แฟนหนุ่มผู้ปากแข็งเมา Bahasa Indonesia](https://i0.wp.com/www.orenovel.com/wp-content/uploads/2022/11/มาคบกับฉันผู้แสนน่ารักซะดีๆ.jpg "[WN] มาคบกับฉันผู้แสนน่ารักซะดีๆ! SS 12 ผลจากการที่แฟนหนุ่มผู้ปากแข็งเมา")
-
1
Chapter 1 คู่รักเริ่มแนะนำตัวหลังจากคบกันได้ไม่นาน พฤศจิกายน 22, 2022 -
2
Chapter 1 คู่รักเริ่มแนะนำตัวหลังจากคบกันได้ไม่นาน พฤศจิกายน 22, 2022 -
3
Chapter 2 คู่รักเริ่มเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงจากแบบทดสอบจิตวิทยา พฤศจิกายน 22, 2022 -
4
Chapter 2 คู่รักเริ่มเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงจากแบบทดสอบจิตวิทยา พฤศจิกายน 22, 2022 -
5
Chapter 3 ทั้งสองคนคุยกันเรื่องความห่างเหินของคู่รัก พฤศจิกายน 22, 2022 -
6
Chapter 3 ทั้งสองคนคุยกันเรื่องความห่างเหินของคู่รัก พฤศจิกายน 22, 2022 -
7
Chapter 4 คู่รักเพลิดเพลินกับเกมลงโทษ พฤศจิกายน 22, 2022 -
8
Chapter 4 คู่รักเพลิดเพลินกับเกมลงโทษ พฤศจิกายน 22, 2022 -
9
Chapter 5 คู่รักตั้งใจเตรียมสอบ พฤศจิกายน 22, 2022 -
10
Chapter 5 คู่รักตั้งใจเตรียมสอบ พฤศจิกายน 22, 2022 -
11
Chapter 6 คู่รักมองหาวิธีใช้เวลาร่วมกันแบบใหม่ๆ พฤศจิกายน 22, 2022 -
12
Chapter 6 คู่รักมองหาวิธีใช้เวลาร่วมกันแบบใหม่ๆ พฤศจิกายน 22, 2022 -
13
Chapter 7 แฟนสาวประเภทที่อยากทำให้แฟนหนุ่มหึง พฤศจิกายน 22, 2022 -
14
Chapter 7 แฟนสาวประเภทที่อยากทำให้แฟนหนุ่มหึง พฤศจิกายน 22, 2022 -
15
Chapter 8 แฟนสาวที่ลงเอยด้วยการทดสอบความกล้า ทั้งที่กลัวเจ็ดสิ่งลี้ลับของโรงเรียน พฤศจิกายน 22, 2022 -
16
Chapter 8 แฟนสาวที่ลงเอยด้วยการทดสอบความกล้า ทั้งที่กลัวเจ็ดสิ่งลี้ลับของโรงเรียน พฤศจิกายน 22, 2022 -
17
Chapter 9 แฟนหนุ่มบังเอิญพบหนังสือโป๊ที่ซ่อนอยู่ในห้องชมรม พฤศจิกายน 22, 2022 -
18
Chapter 9 แฟนหนุ่มบังเอิญพบหนังสือโป๊ที่ซ่อนอยู่ในห้องชมรม พฤศจิกายน 22, 2022 -
19
Chapter 10 สองต่อสองในห้องชมรมท่ามกลางพายุไต้ฝุ่น... พฤศจิกายน 22, 2022 -
20
Chapter 10 สองต่อสองในห้องชมรมท่ามกลางพายุไต้ฝุ่น... พฤศจิกายน 22, 2022 -
21
Chapter 11 คู่รักกำลังคิดแผนการออกเดต พฤศจิกายน 22, 2022 -
22
Chapter 11 คู่รักกำลังคิดแผนการออกเดต พฤศจิกายน 22, 2022 -
23
Chapter 12 ผลจากการที่แฟนหนุ่มผู้ปากแข็งเมา พฤศจิกายน 22, 2022 -
24
Chapter 12 ผลจากการที่แฟนหนุ่มผู้ปากแข็งเมา พฤศจิกายน 22, 2022 -
25
Chapter 13 คู่รักกับประสบการณ์อีเวนต์ถูกขังอยู่ในห้องที่โดนล็อก พฤศจิกายน 22, 2022 -
26
Chapter 13 คู่รักกับประสบการณ์อีเวนต์ถูกขังอยู่ในห้องที่โดนล็อก พฤศจิกายน 22, 2022 -
27
Chapter 14 แฟนสาวผู้กลายเป็นตำนานเมือง พฤศจิกายน 22, 2022 -
28
Chapter 14 แฟนสาวผู้กลายเป็นตำนานเมือง พฤศจิกายน 22, 2022
Comments
[WN] มาคบกับฉันผู้แสนน่ารักซะดีๆ! SS 12 ผลจากการที่แฟนหนุ่มผู้ปากแข็งเมา
“จะว่าไปแล้วยามาโตะคุง ฉันมีของจะมาให้นายด้วยล่ะ”
ณ ห้องชมรมวรรณกรรมตามปกติ
ในระหว่างที่เล่นเกม RPG เมื่อเราตัดสินใจพักกันครู่นึง ยูซุก็ได้พูดแบบนั้นออกมา
“แต่นแต๊น! บรั่นดีบอนบอน!”
ยูซุหยิบกล่องขนมออกมาจากกระเป๋าของตัวเองอย่างภาคภูมิใจ
“แหงะ ดูเป็นขนมที่แพงมาก เกิดอะไรขึ้นน่ะ”
ผมถามออกไปเพราะแปลกใจกับบรรจุภัณฑ์ที่หรูหรา ยูซุตอบพร้อมกับเปิดห่อ
“พ่อแม่ฉันได้มาจากที่ทำงานน่ะ แต่เขาไม่กินก็เลยเอามาให้ฉัน มากินกันเถอะนะ”
“โอ้”
เมื่อผมเปิดกล่องออก ช็อกโกแลตรูปขวดเล็กๆ ก็ปรากฏออกมา
“งั้นก็ ทานแล้วนะครับ”
ผมกินช็อกโกแลตชิ้นเล็กๆ เข้าไปในคำเดียว
เมื่อกัดเข้าไป รสหวานของช็อกโกแลตก็กระจายเข้าไปในปาก กลิ่นหอมอบอวลของเหล้าเอ่อล้นออกมาจากข้างใน จากนั้นก็กลายเป็นรสขมทันที
“อ๊ะ อร่อยดีนี่ สมแล้วที่เป็นของแพง”
ยูซุเองก็กินด้วยและยิ้มกว้าง
“ใช่ไหมล่ะ ของแบบนี้เราคงซื้อกินเองไม่ได้หรอก”
ยูซุก็เชิดหน้าอกอย่างภาคภูมิใจเมื่อเห็นผมเห็นด้วยกับเธอ
“ขอบคุณฉันซะสิ ยามาโตะคุง”
“อา ขอบคุณนะยูซุ ยูซุนี่ทั้งน่ารัก ทั้งอัธยาศัยดี เป็นแฟนที่ดีที่สุดเลย”
“อะ อื้ม? คือว่า ต่อให้ชมฉันขนาดนั้นก็เถอะ”
ทั้งที่ผมกล่าวชมออกไปด้วยใจจริง แต่ไม่รู้ทำไมยูซุถึงได้ทำหน้างุนงง
“ไม่ๆ ไม่ใช่แค่ครั้งนี้ แต่ฉันคิดมาตลอดเลยนะ ว่ายูซุไม่ใช่แค่น่ารักเท่านั้น แต่ยังใส่ใจคนรอบข้างมากและให้เขามีส่วนร่วมตอนทำอะไรด้วยกันด้วย ฉันภูมิใจในตัวเธอจริงๆ นะ”
“ปะ เป็นอะไรไป!? ยามาโตะคุง! จู่ๆ ก็ชมฉันซะตัวลอยเลย!”
ยูซุดูหวั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด นั่นเองก็เป็นส่วนที่ทำให้เธอน่ารัก
ในตอนนั้นเอง ยูซุก็หันไปมองบรั่นดีบอนบอนด้วยท่าทางตกใจ
“ยะ อย่าบอกนะว่า…นายเมา!? แค่เม็ดเดียวเนี่ยนะ!?”
“นี่…แค่นั้นมันไม่ได้ทำให้เมาได้หรอกนะ ยูซุนี่พูดอะไรตลกชะมัด แต่นั่นเองก็น่ารักเหมือนกันนะ ไม่สิ ถ้าเกิดน่ารักขนาดนี้จะทำอะไรก็มีเสน่ห์ไปหมดนั่นแหละ ไม่ยุติธรรมเลยอะ”
“เมาเต็มที่เลยนี่! ยามาโตะคุงเวลาเมาแล้วเป็นแบบนี้เองเหรอเนี่ย!?”
ตาของยูซุหมุนติ้วราวกับทำตัวไม่ถูก เป็นอะไรไปนะ แต่ก็น่ารักดีนะเนี่ย
เอาเป็นว่าไหนๆ เธอก็เอาช็อกโกแลตมาให้เราแล้ว ขอบคุณเธอหน่อยละกัน
เห็นว่ายูซุอยากเอาโมเมนต์คู่รักไปเล่าให้กับเพื่อนๆ ด้วย ใช้โอกาสนี้เพิ่มเรื่องราวใหม่ๆ ไปเลยดีกว่า
“ยูซุ อุตส่าห์มีช็อกโกแลตอยู่ตรงหน้า ถ้ากิดไม่กินก็เสียดายแย่สิ เดี๋ยวฉันป้อนให้นะ เอ้า อ้ามม”
ผมลอกกระดาษห่อช็อกโกแลตออกแล้วยื่นไปที่ปากของยูซุ
“ยะ ยามาโตะคุงรุกหนักแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน…! ทะ ทำไงดี”
ยูซุแข็งทื่อเพราะความตกใจไปแล้ว ทั้งที่เธอเป็นคนหลงตัวเองแท้ๆ แต่กลับไม่มีพลังป้องกันเลยซะงั้น ดังนั้นจึงช่วยไม่ได้ที่ผมต้องเป็นฝ่ายรุก
“กินสิ ยูซุ”
ผมใช้แขนโอบรอบเอวยูซุเพื่อป้องกันไม่ให้เธอหนี จากนั้นก็ยัดช็อกโกแลตเข้าปากของเธอซะ
“หงุ๊บ…!?”
ยูซุกัดช็อกโกแลตลงไปพร้อมกับคร่ำครวญราวกับไม่ทันตั้งตัว
“อร่อยมั้ย”
ผมมองเธอจากระยะประชิดพร้อมกับโอบกอดเธอไว้ ยูซุหน้าแดงแจ๋แล้วก็พยักหน้า
หน้าแดงแจ๋เลยน้า น่ารักเกินไปแล้ว
“ยูซุ หูแดงแล้วนะ น่ารักจังเลยน้า”
ผมสัมผัสหูสีแดงของเธอราวกับถูกเชื้อเชิญ
“เอ๊ะ อ๊ะ หวาๆ…”
ยูซุไหล่กระตุกและไม่ขยับราวกับถูกแช่แข็ง
ในขณะเดียวกัน ผมก็กดที่ติ่งหูของเธอต่อไป
“ยะ ยามาโตะคุง…!”
“เขินเหรอ”
“ขะ เขินสิ…”
ยูซุตอบผมด้วยเสียงแผ่ว น่ารัก
“งั้นเหรอ แต่ฉันไม่หยุดหรอก ก็ยูซุตอนเขินน่ารักนี่นา”
“งะ งื้อ… นี่มันเกินกว่าที่คำนวณไว้แล้ว…! อายจะตายอยู่แล้ว…! ต้องทำอะไรบางอย่างแล้วสิ…!”
ยูซุพูดพึมพำพร้อมกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง น่ารัก
“จะ จริงด้วย ยามาโตะคุง ฉันหิวน้ำนิดหน่อยน่ะ ในกระเป๋ามีชาดำอยู่ ช่วยไปเอามาให้หน่อยได้หรือเปล่า”
“ต้องได้อยู่แล้ว รอแป๊บนึงนะ”
ผมหยิบขวดชาพลาสติกออกมาจากถุงที่เปิดทิ้งเอาไว้ตอนที่หยิบช็อกโกแลต เปิดฝา และส่งให้กับเธอ
“เอ้านี่”
“ขอบคุณนะ…ฮึบ!”
หลังจากรับชาไปแล้ว ยูซุก็มองมาที่ผมด้วยสีหน้ามุ่งมั่น
“ขอโทษนะยามาโตะคุง!’
จากนั้นเธอก็ยัดปากขวดพลาสติกเข้ามาในปากของผม
“อุ๊!?”
ผมไม่อาจตอบสนองต่อการกระทำอันป่าเถื่อนกะทันหันทัน ดื่มชาเข้าไปแบบเต็มลำคอ
“ขอร้องเถอะนะ! ถ้าเกิดคิดว่าฉันสำคัญกับนายก็จงดื่มเข้าไปซะ!”
ถ้าเกิดพูดแบบนั้นผมก็ไม่ดื่มไม่ได้สิ
พอผมดื่มเข้าไปเรื่อยๆ…หัวของผมที่เคยวูบๆ จนถึงตอนนี้ก็พลันโล่งขึ้น
“ฮะ… เมื่อกี้นี้ฉันทำอะไรลงไป…”
หลังจากดื่มชาเข้าไปขวดนึง สติสตางค์ของผมก็ได้กลับมาอย่างสมบูรณ์แบบ
“ยะ ยามาโตะคุง…! ค่อยยังชั่ว กลับมาเป็นปกติแล้ว!”
ยูซุหายใจเข้าลึก ๆ ราวกับว่าเธอรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก
ทันใดนั้นสายตาของเราก็ได้สบกัน แต่พวกเราก็ได้เบือนหน้าออกจากกันทันทีอย่างลำบากใจ
“เอ่อ สร่างแล้วใช่มั้ย”
“…อื้ม”
“จำอะไรได้บ้าง”
“…ทุกอย่าง”
ผมตอบคำถามยูซุกลับไปด้วยความรู้สึกแบบอยากตาย
จากนั้นยูซุก็ดูเหมือนจะเข้าใจความรู้สึกของผม และมองมาเหมือนกับอยากปลอบใจผม
“เอ่อ…ฉันไม่ได้ว่าอะไรนายหรอกนะ ฉันก็แค่ยังไม่พร้อมกับเรื่องแบบนี้เท่านั้น”
“พอแล้ว! เลิกพูดต่อสักทีได้มั้ย! ยิ่งทำแบบนั้นมันยิ่งเจ็บปวดนะ! อ้ากกกก! อยากตายโว้ย! อะไรกันฟะ! ไอ้หมอนั่นมันใครฟะ! ไอ้หมอนั่นที่มันควบคุมร่างกายของฉันจนถึงเมื่อกี้มันคือใครกันห๊ะ!?”
ผมจับหัวพร้อมกับดิ้นไปมากับพื้น
“มะ ไม่เป็นไรหรอกนะ! แบบนั้นดูเป็นมิตรมากกว่ายามาโตะคุงตามปกติสิบเท่าเลยนะ! เผลอๆ บุคลิกแบบนั้นอาจจะเหมาะสมกับยามาโตะคุงมากกว่าด้วยซ้ำ!”
“จะบอกว่าฉันตามปกติด้อยกว่าหมอนั่นเรอะ!? ไม่ได้อยากจะรู้เลยสักนิด! ชักอยากจะหายไปสักที่แล้วสิ!”
จากนั้นสายตาของผมก็จ้องไปยังต้นตอของความชั่วร้ายทั้งหมด บรั่นดีบอนบอน
ผมหยิบมันขึ้นมา และแกะห่อออกอย่างรวดเร็ว
“ยามาโตะคุง!? ทำไมถึงอยากกินอีกล่ะ!”
“หุบปาก! ฉันทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว! ฉันคิดวิธีอื่นที่จะจัดการกับความอัปยศไม่ได้อีกแล้ว! อย่าหยุดฉัน!”
“ไม่ ฉันจะหยุด! ถ้าเกิดนายให้ความรักมากขนาดนั้นชีวิตฉันก็ตกอยู่ในอันตรายเหมือนกัน! ฉันได้เขินตายกันพอดี!”
“ไม่ต้องห่วงไปหรอก ยูซุน่ะมีจิตใจที่แข็งแกร่งนะ เดี๋ยวเธอก็ชินมันในเร็วๆ นี้เอง นั่นเองก็เป็นส่วนที่น่ารักของเธอเหมือนกันนะ ยูซุ”
“ไม่ทันแล้ว! ว้ากกกก! กลับมาเริ่มต้นใหม่อีกแล้ว~!”
—หนึ่งชั่วโมงต่อมา เป็นผมเองที่อยากจะหายตัวไปอีกรอบนึง
Comments