บางทีเขาอาจจะรู้สึกไม่สบายใจที่ปล่อยให้ทหารเฝ้าดูนาง ดังนั้นเขาจึงให้นางอยู่ที่นี่และอยู่ในกระโจมของเขา

       ท่ามกลางความมืด ฮวาจูอวี้พิงอยู่ที่โต๊ะ นางได้ยินจิ่เฟิงหลี่ เดินขึ้นไปที่เตียงนอน ก่อนจะถอดชุดชั้นนอกออกและหลับไป มันเป็นเวลาไม่ถึงเดือนที่ผ่านมาที่พวกเขาได้ใช้กระโจมร่วมกัน แต่ละคนต่างก็มีเตียงนอนของตัวเอง แต่ตอนนี้นางกลายเป็นนักโทษอีกครั้ง ร่างกายของนางรู้สึกเหนื่อยมากล้ามาตลอดทั้งคืนและแทบจะไม่สามารถเคลื่อนไหว​ได นางสามารถขดตัวลงไปเหมือนสัตว์เล็กตัว ๆ ที่ตกอยู่ในกับดักเพื่อรอโชคร้ายที่จะมาถึงต่อไปเท่านั้น

       เช้าวันรุ่งขึ้นกองทัพออกเดินทางอีกครั้งและมาถึงซูโจวใกล้พลบค่ำ ทหาร​ที่คอยรักษาเมืองซูโจวต่างก็ปกคลุมไปด้วยรอยฟกช้ำ มองดูราวกับว่าพวกเขากำลังจะล้มทั้งยืน แต่พวกเขายังคงก็รวบรวมพลังมาต้อนรับจี่เฟิงหลี่และหวังอวี้

       สถานการณ์ในซูโจวดูล่อแหลมมาก ถ้ากองทัพมาถึงหนึ่งชั่วยามต่อจากนี้ บางทีเมืองซูโจวอาจจะถูกยึดไปแล้ว กองกำลังไม่มีเวลามากและต่างก็ออกไปปกป้องเมืองในทันที

       ฮวาจูอวี้ ยังคงถูกสกัด​จุดและถูกคุ้มกันโดยทหาร พวกเขาเดินตามหลังจี่เฟิงหลี่ขึ้นไปยังหอประตูเมืองของซูโจว มองลงมาจากหอคอยนางก็เห็นเงาของสงครามอีกครั้ง

       ฉากเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวายอยู่ตรงหน้าประตูเมือง พร้อมกับร่างกายที่ตายแล้ว แขนขากระจัดกระจายและดาบที่หักอยู่บนดินที่ปกคลุมด้วยสีแดงเข้ม ทำให้เกิดความรู้สึกถึงความหดหู่ใจอย่างสิ้นเชิง

       ตรงเส้น​ของขอบฟ้าดวงอาทิตย์กำลังตกดิน ทำให้เกิดเป็นภาพวาดของท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยสีแดงของเลือด

       ภายใต้แสงจ้าล่าสุดของแสงแดด กองกำลังของอาณาจักร​เหนือและอาณาจักร​ใต้กำลังโจมตีกันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด สายตาของทุกคนเต็มไปด้วยความกระหายเลือดและแสงที่กระพริบขึ้นของดาบและชุดเกราะสะท้อนให้เห็นถึงความหนาวเย็นในหัวใจของพวกเขา

       ด้านหลังท่ามกลางเสียงกระพือปีกของธง เสียงเป่าแตรและเสียงกลองที่ดังสนั่นไปทั่ว มีผู้ชายที่ล้อมรอบไปด้วยทหารนับพัน ๆ คนของทั้งสองฝ่ายอยู่ที่นั่น​

       เขาคือเสี่ยวหยิน

       เขาไม่ใช่องค์รัชทายาท​แห่งอาณาจักรเหนือ​อีกต่อไป แต่เป็นฮ่องเต้​ของอาณาจักร​เหนือที่เป็นคนนำทัพเข้าสู่สงครามด้วยตัวเอง ฮ่องเต้​แห่ง​อาณาจักร​เหนือ​เสี่ยวหยิน

       ขี่ม้าทหารที่สูงตระหง่าน เขานั่งตัวตรงและสง่างาม​ อาภรณ์สีม่วงเข้มของเขาวูบวาบไปในสายลม ในขณะที่ผมของเขากระพือขึ้นอย่างงดงามอยู่เบื้องหลังไหล่ของเขา นกพิราบของเขาบินวนไปมาสองครั้งเหนือเขา ก่อนที่จะค่อย ๆ ลงไปเกาะบนไหล่ของเขาและเหมือนเจ้านายของมันก็ดูเต็มไปด้วยความดุร้าย

***วันนี้มาน้อยมาก เสียดาย เวอร์อิงลงครึ่งบทแรกป็นเนื้อหาเก่าของเมื่อวานผูัแปลเลยตัดเอาเฉพาะเนื้อหาใหม่มานะคะ อยากให้เสี่ยวหยินเป็นพระเอก