เต๋าซวี่จำสิ่งที่จงหนิงซีพูดได้ วันนั้นเธอหาข้ออ้างชวนจงหนิงซีออกมาหาอะไรกินด้วยกัน แต่ต้องมาเจอคำถามแบบนั้นจากหล่อน

เธอทั้งโกรธทั้งเศร้า เพราะตอนนั้นเธอเริ่มคิดว่าจงหนิงซีจะไม่ชอบผู้หญิงด้วยกัน เธอเลยคิดว่าถ้าเธอหยุดคุยหยุดเจอจงหลิงชีซักสัปดาห์หนึ่งความชอบของเธอที่มีให้หล่อนจะลดลงบ้าง

แค่นิดหน่อยก็ยังดี

แต่ไม่เลย เธอมักจะย้อนกลับไปอ่านแชทของพวกเธอสองคน และยิ้มให้กับบทสนทนานั้น แต่เมื่อเธอคิดว่าพวกเราเป็นแค่เพื่อนกัน ความเจ็บในใจของเธอก็ย้อนกลับมาอีกครั้ง

ชาวเน็ตอีกคนมาคอมเม็น : ฉันกลัวว่านี้จะเป็นแค่เรื่องแต่ง..

จขพ : ฉันหวังให้มันเป็นเรื่องแต่ง ฉันจะได้เขียนตอนจบที่มีความสุขกับเธอได้ ไม่ใช่แบบที่มันเป็นตอนนี้

โพสต์นี้ถูกสร้างขึ้นไม่กี่วันก่อน มันน่าทึ่งมากที่จะได้รับความนิยมในระยะเวลาแค่นั้น

เต๋าซวี่ มุ่ยปาก เธอมองแชทของจงหนิงซี พยายามต่อต้านความรู้ที่อยากจะส่งข้อความหาหลอนให้รู้แล้วรู้รอด

เธอจิบน้ำก่อนจะเริ่มเลื่อนอ่านต่อ

วันนี้อากาศกำลังดีเลย : เธอมีบุคลิกภาพที่ดีมาก ตอนนั้นเธอบอกฉันว่า “ฉันอารมณ์ไม่ดี ขอละนะสัปดาห์นี้ไม่ต้องมาหาฉัน” เพราะงั้นฉันเลยไม่ไปหาเธอ ตอนนี้พอมองกลับไป มันเป็นความคิดที่โง่มากๆ ฉันควรจะปลอบเธอ แต่ฉันกลับ…ตอบไปแค่ “ได้” ในตอนนั้นฉันไม่ได้คิดว่าฉันชอบเธอ ดูเหมือนฉันเอาแต่พูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดใช่ไหมหละ มันไม่แปลกหรอกที่เสี่ยวถังจะโกรธไปพักใหญ่ๆ ก่อนจะกลับมาคืนดีกันในสัปดาห์ต่อมา

วันนี้อากาศกำลังดีเลย : เธอยังอัพเดตโมเม็นของเธออยู่ มีรูปกับคนอื่นหลายรูป รูปภาพที่เธอเอาหัวไปพิงไหล่ของเพื่อนร่วมห้อง เล่นฟุตบอลกับเพื่อนผู้ชาย ทุกรูปดูสนิทและใกล้ชิดกับเพื่อนทุกคน ฉันไม่กล้ากดไลค์รูปไหนเลยเพราะเธอยังโกรธฉันอยู่ ฉันดูโพสต์ของเธอทั้งหมด รู้สึกสั่นคลอนที่ฉันอาจจะเป็นแค่เพื่อนออนไลน์ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันในชีวิตจริงเลยเท่านั้น

วันนี้อากาศกำลังดีเลย :  ฉันคนประเภทที่จะหนีออกมาถ้าเจออะไรที่มันยาก เพราะงั้นทันทีที่ฉันรู้ตัวว่าฉันเป็นตัวตนที่ไม่จำเป็นสำหรับเสี่ยวถัง ฉันก็เริ่มทำตัวห่างเหินกับเธอ ฉันก็มีเพื่อนของฉัน ฉันไม่ได้โดดเดี่ยว ฉันไม่ได้คิดว่าฉันต้องการจะมีความสัมพันธ์ ที่ดีกับเธออะไรขนาดนั้น สัปดาห์หลังจากนั้น เรายังส่งข้อความหากกันในวีแชท แต่มันก็น้อยครั้งลงเมื่อเทียบกับตอนที่เราส่งหากันทุกวัน เมื่อกับช่วงที่เราพึ่งเพิ่มเพื่อนกันใหม่ๆ

คอมเม็นเพิ่มเติมจากชาวเน็ต

จขพแม้งโครตขี้ขลาด บอกได้เลย

ไม่รู้ทำไม แต่ฉันรู้สึกเหมือนกำลังอ่านนิยายเศร้าๆ

โดยโปรด ขอให้โพสต์นี้ Happy Ending ถ้ามัน Bad Ending ฉันต้องร้องไห้แน่เลย

แล้วต่อไปเกิดอะไรขึ้น! ต่อไปเกิดอะไรขึ้น! ฉันอยากจะรู้!

จงหนิงซี ตอบกลับบางคอมเม็นแล้วเริ่มเล่าเรื่องต่อ

วันนี้อากาศกำลังดีเลย : จุดเปลี่ยนคือช่วงสิ้นเดือนกันยายน ช่วงเวลาเดียวกับปีที่แล้ว มหาลัยของเราเปิดช้า เพราะงั้นทุกอย่างรวมถึง การฝึกทหาร และงานปฐมนิเทศนักเรียนใหม่ก็จะช้าไปด้วย คืนก่อนวันชาติ เพื่อนของฉันถามฉันว่าอยากจะไปงานปฐมนิเทศไหม เพราะฉันกำลังเบื่อเลยตกลงไป มหาลัยเชิญนักร้องมีชื่อมาด้วย และก็ยังมีโปรแกรมของตัวเอง มันไม่มีที่นั่งให้เรา เพราะต้องยืนตลอดฉันเลยเมื่อยขามาก เพื่อนฉันถามว่าจะกลับไหม แล้วฉันก็ตอบ โอเค

(ผู้แปล : ที่จีนนักเรียนต้องฝึกทหารเป็นวิชาบังคับตั้งแต่ม.ต้นจนถึงมหาลัยปี 1 ทั้งผู้หญิงผู้ชาย ส่วนวันชาติจีนจะเป็นวันที่ 1 ตุลาคม)

วันนี้อากาศกำลังดีเลย :  เป็นเรื่องบังเอิญที่โชว์ต่อไปคือโชว์ของเสี่ยงถังพอดี เธอแสดง….เซียงเซิง 5555 (ผู้แปล : เซียงเซิงประมาณเดียวของพี่โน๊ตแต่มีสองคน) ฉันคิดไม่ถึงเลยว่า เสียงถังจะแสดงเซียงเซิงเป็น เธอแต่งตัวด้วยเสื้อโค๊ทยาวและถักเปียสองข้าง กับคู่ของเธอ ทำให้คนดูหัวเราะ พวกเขาตบมือด้วยความชื่อชม ฉันอดที่จะส่งข้อความไปหาเธออย่างช่วยไม่ได้ บอกเธอว่ามันตลกมาก เธอไม่ได้ตอบทันที ฉันเลยรอข้อความจากเธอเมื่อฉันกลับถึงหอ เธอถามฉันว่า “อยากเรียนไหม? ฉันจะสอนเธอแต่เธอต้องกินข้าวเช้ากับฉันทุกวัน”

วันนี้อากาศกำลังดีเลย :  ฉันบอกเลย เสีย;ถังเป็นเพื่อนที่ดีมาก ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนออนไลน์หรือในชีวิตจริง ฉันพูดถึงเรื่องนี้เพราะว่าก่อนหน้านี้ฉันยุ่งมากจนไม่ได้ทำอะไรในตอนเช้าเลยทำให้ฉันไม่ได้กินข้าวเช้ามานานมากแล้ว เธอจำเรื่องนั้นได้ ช่วงก่อนหมดหน้าร้อนเธอช่วนฉันไปหาอะไรกินกับเธอทุกวันถึงแม้ว่าเราจะชนะเกมแล้ว เธอถึงกับให้เพื่อนของฉันเอาข้าวเช้ามาให้ฉันแทนตอนทีเธอไม่ว่าง เพื่อที่ฉันจะได้ไม่ปวดท้องกระเพาะในภายหลัง ฉันขำนิดหน่อยก่อนจะตอบไปว่า “ไม่เอาอะ” เธอตอบมาว่า “อย่าพลาดโอกาสแบบนี้สิ ถ้าพลาดไปแล้วจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว ไม่ลองคิดดูสักหน่อยหรอ?”

วันนี้อากาศกำลังดีเลย :  ฉันไม่อยากเรียนเซียงเซิงจริงๆ เพราะฉันมีการบ้าน มีหนังสือเรียนต้องอ่าน แต่พอเห็นเสียงถังคะยั้นคะยอขนาดนั้น ฉันเลยตอบไปว่า “ฉันจะกินข้าวกับเธอ แต่ไม่เรียนไอ้นั้นนะ ได้ไหม?” เสี่ยวถังตอบมาว่า “ได้สิ”

จงหนิงซีมีปัญหาเรื่องโรคกระเพาะ เต๋าซวี่ ได้รู้เรื่องช่วงหยุดหน้าร้อนปีที่แล้ว ตอนที่พ่อแม่ของจงหนิงซีไปทำงานต่างประเทศทิ้งเธอไว้คนเดียว หลอนตื่นสายทุกวันและสั่งอาหารมากิน ครั้งที่ จงหนิงซี บอกกับเธอว่าหล่อนจะไม่เล่นเกมวันนั้น

เต๋าซวี่ถาม “เป็นอะไรหรือเปล่า?”

จงหนิงซีตอบ “ฉันปวดท้องกระเพาะ ฉันไม่ค่อยโอเค”

หลังจากถามคร่าวๆ เธอพบว่ามันเกิดจากเวลาการกินอาหารที่ไม่แน่นอนเพราะหล่อนชอบไม่กินข้าวเช้า ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปสุขภาพของเธอจะยิ่งแย่ลง

และตอนนั้นเต๋าซวี่รู้สึกว่าการที่เธอลองเสี่ยงกับ “ซื้ออาหารเช้าให้ทั้งเทอม” ที่เธอให้ไว้กับจงหนิงซีเพื่อที่จะได้สนิทกับหล่อนนั้นเป็นความคิดที่ถูกต้องแล้ว

เธอนี้มันฉลาดจริงๆ

*********************************

เสี่ยวถังเธอมันร้าย

-A Cup of Owls