นิรุตติ์เข้ามาและมองไปที่วารุณีที่กำลังนั่งอยู่บนเตียง มุมปากของเขายกขึ้น “คุณรู้ไหม เจ้าสาวในสมัยโบราณก็เหมือนคุณแบบนี้แหล่ะ นั่งข้างเตียงรอสามีกลับมา เพราะฉะนั้นวารุณี เธอรอฉันอยู่เหรอ?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ วารุณีโกรธจนหน้าแดง

“หน้าไม่อาย!” เธอลุกขึ้นยืนมองเขาอย่างระวังตัว

คนคนนี้บอกว่าเธอเป็นเจ้าสาวของเขาและเขาเป็นสามีของเธอ

นี่ไม่ใช่ไร้ยางอายแล้วคืออะไรล่ะ?

ต้องรู้ว่า แม้ว่าจะมีเรื่องไม่ถูกกันระหว่างพวกเขา แต่พวกเขาก็เป็นพี่น้องกันแท้ๆ เขาพูดคำพูดแบบนี้ แสดงว่าเขาไม่ได้รับ

“หน้าไม่อาย?” นิรุตติ์เหมือนได้ฟังเรื่องตลกและหัวเราะออกมา “วารุณี คุณพูดแบบนี้ทำให้ผมเสียใจจริง ๆ คุณรู้ไหมว่าทำไมผมถึงพาคุณมาที่นี่”

วารุณีไม่ได้พูดอะไร แค่มองเขาอย่างระมัดระวังมากขึ้น

นิรุตติ์ไม่ได้โกรธและเดินตรงไปหาเธอ

เมื่อวารุณีเห็นเขาเข้าใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ ร่างกายเริ่มก็ตึงเครียด และก้าวออกไปสองสามก้าว “หยุด อย่าเข้ามา!”

นิรุตติ์ทำเป็นไม่ได้ยินและเดินหน้าต่อไป

วารุณีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องถอยห่างออกไป

แต่พอถอยกลับได้ไม่กี่ก้าว ด้านหลังก็เป็นกำแพง นิรุตติ์ผลักวารุณีเข้ากับกำแพงและมองลงมาที่เธอ “ผมพาคุณมาที่นี่เพราะ

ผมอยากให้คุณอยู่กับผม คุณรู้ไหมว่าผมรักคุณ และรักคุณมาโดยตลอด ผมต้องการแย่งคุณจากนัทธี ตอนนี้เป้าหมายของผมสำเร็จแล้ว ตอนนี้คุณไม่ใช่ภรรยาของนัทธี แต่เป็นของผม ดังนั้นคุณจะพูดได้ไงว่าผมไร้ยางอาย ”

เมื่อได้ฟังคำพูดแบบนั้น วารุณีโมโหจนหัวเราะออกมา “นิรุตติ์ หมายความว่ายังไง ที่แย่งฉันไปแล้วฉันเป็นภรรยาของคุณ? ฉันจะบอกคุณให้นะ ว่ามันไม่ใช่ ฉันเป็นภรรยาของนัทธี และจะเป็นแบบนั้นตลอดไป!”

นิรุตติ์หงุดหงิดกับคำพูดของเธอและยื่นมือจับคางของเธอ “คุณต้องการจะบอกว่าคุณกับนัทธีไม่ได้หย่ากัน ดังนั้นคุณเป็นภรรยาของเขาตลอดชีวิตอย่างนั้นเหรอ? หึ ตราบใดที่ฉันต้องการ ฉันสามารถยุติการแต่งงานของคุณกับนัทธีได้ทุกเมื่อ และผมก็สามารถหาศพปลอมเป็นคุณ เพื่อให้ไอ่นัทธีคิดว่าคุณตายแล้ว ตราบใดที่คุณตายการแต่งงานของคุณกับเขาจะถูกยุติโดยอัตโนมัติ เข้าใจไหม?”

“นาย…นายมันไร้ยางอายเกินไปแล้ว” วารุณีโกรธจนตัวสั่นไปทั้งตัว

วารุณีไม่ได้ตอบรับ

นิรุตติ์ยิ้มอย่างเศร้าโศก “คุณพูดถูก ผมรักอาสะใภ้รองของผม แต่ตอนนี้ คนที่ผมรักคือคุณ ผมไม่ได้คิดว่าคุณเเป็นตัวแทนของอาสะใภ้รองผม ผมแยกแยะได้อย่างชัดเจนว่าตอนนี้ผมรักใคร”

“อะไรนะ?” วารุณีเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อ

เขาไม่ได้ใช้เธอเป็นตัวแทนแม่ยายของเธอ

นิรุตติ์เข้าหาเธออีกครั้ง อุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน และเอื้อมมือออกไปเล่นกับผมของเธอ “วารุณี เชื่อผมสิ สิ่งที่ผมพูดเป็นความจริง เมื่อก่อนผมเคยรักอาสะใภ้รองจริง ๆ แต่ในรักต้องห้ามนี้ ยังมีอีกครึ่งหนึ่งคือความรักในแบบครอบครัว ไม่ใช่ทั้งหมดที่เป็นความรัก หลังจากคุณปรากฏตัว ผมได้ทิ้งความรู้สึกและความหมกมุ่นกับอาสะใภ้รองของผมแล้ว ผมในตอนนี้รักคุณนะ เพราะงั้น วารุณีอยู่กับผมได้ไหม?”

“ไปให้พ้น!” วารุณีผลักเขาออกไปอีกครั้ง

พูดตามตรงแล้ว เมื่อได้รู้ว่าเขาไม่ได้รักแม่ยาย แต่รักเธอ วารุณีรู้สึกกลัวมากขึ้น

ตอนแรกเธอคิดว่าถ้านิรุตติ์รู้ว่าเธอไม่ใช่แม่ยาย นิรุตติ์อาจจะปล่อยความคิดสกปรกของเขาได้

แต่เธอกลับคาดไม่ถึงว่าเขาจะไม่รักแม่สามีแล้ว คนที่รักคือเธอคนนี้ แล้วเธอจะทำให้เขาเลิกคิดเรื่องสกปรกๆ เกี่ยวกับเธอได้อย่างไร?

ตอนนี้เขาจะให้เธออยู่กับเขาแล้ว ในวันข้างหน้าไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรกับเธอบ้าง

เมื่อเห็นความกังวลของวารุณี นิรุตติ์ก็ถอนหายใจ “วารุณี คุณทำแบบนี้ผมเสียใจนะ”

วารุณีบีบมือของเธอแน่น ตัวเธอสั่นเล็กน้อย “นิรุตติ์ นายมันโรคจิต”

“ใช่ ผมมันเป็นคนโรคจิต ตราบใดที่ผมได้ตัวคุณมา ผมเป็นคนโรคจิตแล้วยังไงล่ะ” นิรุตติ์ยักไหล่ และไม่ได้โกรธเลยที่เธอพูดเขาแบบนั้น

เขายิ้มแล้วพูด “วารุณี เธอลองคิดให้ดี ผมจริงจังนะและก็จริงใจกับเธอด้วย อยู่กับผมดีกว่าอยู่กับนัทธีแน่นอน อย่าคิดนานนักล่ะ ผมกลัวว่าผมจะรอไม่ไหว”

พอพูดจบเขาก็สัมผัสใบหน้าของเธอ แล้วหันหลังเดินออกจากห้องไป

วารุณีเช็ดหน้าด้วยความรังเกียจ และทันใดนั้นก็ทรุดตัวลงกับพื้นด้วยอาการตัวสั่น

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ

เดิมทีเธอคิดว่านิรุตติ์พาเธอมาที่นี่เพื่อใช้เธอจัดการกับนัทธี

ต่อมานิรุตติ์บอกกับเธอว่าที่พาเธอมาที่นี่เพื่ออยากได้ตัวเธอ แต่เธอก็คิดว่าเขาใช้เธอเป็นตัวแทนแม่สามีของเธอ

แต่ตอนนี้เธอพึ่งรู้ว่าไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด แต่สุดท้ายก็เพื่อเธอ