เกิดใหม่พร้อมกับระบบไร้พ่าย 123 – เส้นทางสังหารของลั่วเทียน

Now you are reading เกิดใหม่พร้อมกับระบบไร้พ่าย Chapter 123 – เส้นทางสังหารของลั่วเทียน at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

Chapter 123 – เส้นทางสังหารของลั่วเทียน

ไม่มีใครขวางทางเขาได้แม้กระทั้งพระเจ้าก็ตาม!

เพราะว่าความโกรธของบิดาคนนี้ยังไม่หาย!

มันราวกับว่าท้องฟ้าแห่งความตายได้ถูกบดขยี้จิตใจและจิตสำนึกของลั่วเทียนทำให้คนปกติต้องทรมาณเล็กน้อย.

แต่ลั่วเทียนไม่รู้สึกสงสารเพราะไอ้สัตว์เหล่านั้นไม่เท่ากับหญิงตั้งครรภ์ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องลงนรก.

ไฟแม็กม่าที่ลุกไหม้ที่มือของเขายังคงเผาไหม้อย่างบ้าคลั่งจนหัวของผู้นำลาดตะเวนกลายเป็นเถ้าถ่าน เศษขี้เถ้าลอยสู่พื้นดิน ด้วยลมที่มาอย่างฉับพลันมันก็จายไปรอบๆ ดูเหมือนว่าวิญญาณของผู้นำจะกลับคืนสู่ความว่างเปล่า

หลังจากนั้น…

ลั่วเทียนก็เงยหน้ามองไปยังเมฆสีดำที่ระเบิดขึ้นมา ดวงตาของเขาเบิกกว้างและรู้สึกตื่นเต้นทันทีขณะที่พึมพำกับตัวเอง “บอสมาแล้ว!”

ร่างที่เรืองแสงสีทองทั่วทั้งตัว แม้ว่าจะไม่ได้เรืองแสงสว่างเท่าไรนักแต่ก็ยังถือว่าเป็นมินิบอส.

ขณะที่เมฆแปรปรวน ตามมาด้วยหอกที่พุ่งทะลุชั้นบรรยากาศ รูปร่างของหอกที่คล้ายกับงูสีดำที่ดูราวกับมีชีวิตกำลังเปล่งประกายเพลิงสีดำที่เป็นกลิ่นแห่งความตาย.

จากนั้นก็มีคนรูปร่างสูงว่าสามเมตรที่ด้านบนเปลือยเปล่าเผยให้เห็นกล้ามที่ราวกับเหล็กดำ ร่างกายของเขาให้ความรู้สึกเหมือนกับอาจจะเกิดระเบิดเวลาไหนก็ได้.

กลิ่นอายที่ทรงพลังออกมาจากร่างกายของคนนี้.

กลิ่นอายที่แตกต่างไปจากผู้นำลาดตะเวนก่อนหน้านี้.

ความแตกต่างนี้เป็นช่องว่างขนาดใหญ่ของการบ่มเพาะ!

ผู้บัญชาการผู้ไม่รู้จักตาย หยู่ฮั่น!

ขั้นแรกของขอบเขตปราณสุดยอดเชียวชาญ.

พลังของเขาแข็งแกร่งมากและเขาก็เป็นหนึ่งในสี่สุดยอดผู้พิทักษ์ของราชาทมิฬ!

การปรากฏตัวของเขาทำให้ใบหน้าของคนในโลกหลักเปลี่ยนไปอย่างมาก ทุกคนต่างก้มหน้าและไม่กล้าที่จะมองเขา.

กลัว.

ความกลัวเหล่านี้ไม่อาจอธิบายได้ด้วยคำพูด.

ในขณะที่พวกเขากำลังลืมความหวาดกลัว หัวของเขาก็ถูกทิ่มเข้าไปในอกของเขาและเป็นขาของเขาที่ไม่ได้ตั้งใจที่จะคุกเข่าก็คุกเข่าทันที.

ลั่วเทียนสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันและเริ่มที่จะมุ่ยหน้า จากนันเขาก็ตะโกน: “ข้าบอกให้ยืนขึ้น! ไม่มีใครได้รับอนุญาติให้คุกเข่า!”

เสียงของเขาก้องไปบนฟ้า!

มันเหมือนกับสายฟ้าที่ผ่าลงในที่มืด.

หลายคนมองมาที่ลั่วเทียน ตาของพวกเขาลังเลและมีการต่อสู้อยู่ภายในจิตใจของพวกเขา.

มนุษย์ต้องมีความภาคภูมิใจเป็นของตัวเอง.

พวกเขาสามารถถูกทุบตีได้ พวกเขาสามารถถูกฆ่าได้ พวกเขาสามารถเยาะเย้ยและสนุกสนานได้ แต่มนุษย์ไม่ควรที่จะไม่เครารพตัวเอง พวกเขาต้องมีศักดิ์ศรีและเส้นแบ่ง เข่าของเขาสามารถคุกเข่าให้กับสวรรค์ได้ พวกเขาสามารถคุกเข่าให้กับผืนดินได้ พวกเขาสามารถคุกเข่าให้กับพ่อแม่ได้ แต่พวกเขาไม่อาจคุกเข่าให้กับศัตรูได้!

ยายเฒ่าเป็นคนแรกที่ยืนขึ้นและตะโกนออกมาว่า “ทุกคนยืนขึ้น!มีอมตะที่นี่เราไม่ต้องกลัว!”

“5555…”

“อมตะ?”

“มนุษย์ที่อ่อนแอมากๆอย่างนี้มีคุณสมบัติใดที่จะเป็นอมตะ?” ขณะที่ลอยอยู่บนอากาศหยู่ฮั่นเหลือบมองไปที่ลั่วเทียน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจและเยาะเย้ย “ยายเฒ่า ข้าคิดว่าเจ้ายิ่งเลอะเลือนมากไปแล้วด้วยวัยเพียงเช่นนี้ เจ้าคิดหรือว่าคำทำนายของเจ้าจะกลายเป็นความจริง?”

“การบ่มเพาะของมนุษย์คนนี้อยู่เพียงขอบเขตระดับ 8 ปราณเชียวชาญ ด้วยการบ่อมเพาะขนาดนี้ อย่างพูดถึงการฆ่าราชาทมิฬเลย เขาไม่มีแม้กระทั่งขัดรองเท้าของเข้าด้วยซ้ำ! 555…”

เสียงหัวเราะ!

เสียงหัวเราะนี้คล้ายกับคนป่าที่ได้ยินเรื่องตลก.

ยายเฒ่ามองไปที่ลั่วเทียนด้วยสาตตาที่มั่นคง จากนั้นเธอก็พูดเบาๆว่า“หยู่ฮั่น เจ้าได้ทำทำชั่วมามากมาย ไม่ว่าเจ้าจะแข็งแกร่งแค่ไหน เจ้าก็ไม่อาจหนีความตายพ้นได้ แน่นอนว่าอมตะจะช่วยให้เราฆ่าเจ้า.”

“ทุกคนยืนขึ้น.”

“อย่าไปกลัวเขา ตราบเท่าที่มีอมตะอยู่ เขาจะปกป้องเราแน่นอน.”

ไม่นานหลังจากนั้น…

บางคนได้มองไปที่ยายเฒ่าก่อนที่จะมองไปที่ลั่วเทียนที่อยู่ไม่ไกล ขาของพวกเขาก็เริ่มที่จะขยับ.

หลายคนต้องการยืนขึ้น.

ทันใดนั้น…

มันเป็นเวลาเดียวกันหยู่ฮั่นที่ได้ตะโกนออกมา “คุกเข่าเบื้องหน้าข้า! บิดาคนนี้จะทำให้คนที่กล้าลุกขึ้นเจ็บปวดเจียนตาย!”

ลั่วเทียนมองไปที่หยู่ฮั่น จากนั้นก็เผ่าพันธุ์หลักของโลก โดยไม่ได้พูดอะไร.

เขากำลังรอ!

กำลังรอเผ่าพันธุ์หลักของโลกตัดสินใจ.

ถ้าคนเหล่านี้ยังคงคุกเข่า เขาจะทิ้งภารกิจที่ถูกกระตุ้นมาทันที.

มันเป็นจุดที่ไม่อาจช่วยคนเหล่านี้ได้.

มันจะได้ประโยชน์อะไรกับคนที่ยอมเสียศักดิ์ศรี?

หลายคนยังคงคุกเข่าทำให้หัวใจของลั่วเทียนพังทลายลง.

ยายเฒ่ามองไปที่ลั่วเทียนแล้วมองไปที่คนของนางที่กำลังคุกเข่า การแสดงออกของเธอกลายเป็นน่าเกลียดและตะโกนด้วยพลังทั้งหมด“พวกเจ้าอยากจะคุกเข่าตลอดชีวิตงั้นรึ? เจ้าไม่อยากที่จะกลายอาบแสงและเป็นมนุษย์จริงๆอีกครั้งรึ? ทุกคนต้องการเห็นศัตรูของเจ้ามีความสุขไปกับชีวิตตลอดไปรึ?”

“ยังได้รับความทุกข์ไม่พอ?”

เสียงของเธอราวกับลูกศรที่เจาะเข้าไปในจิตวิญญาณของทุกคน.

โดยเฉพาะคำพูดสุดท้ายที่ว่า เจ้ายังทุกข์ไม่พอ ทำให้หัวใจของพวกเขาสั่นสะท้าน.

ทันใดนั้น…

ดวงตาของเขาก็จ้องมองและค่อยเต็มไปด้วยเรื่องเก่าๆ มือของพวกเขาดันร่างกายของพวกเขาค่อยๆลุกขึ้นยืนด้วยบนเท้าที่สั่นๆของพวกเขา.

ท่าทางของหยู่ฮั่นกลายเป็นโหดร้าย เขาโบกหอกในมือของเขาและลำแสงสีดำก็พุ่งตรงไปยังหญิงสาวที่ใกล้ที่สุด ไฟสีดำขดรอบๆคอของหญิงสาวคนนั้น.

“เจ้าต้องการกบฏ?”

“เจ้าเป็นขยะราคาถูก เข้ามีคุณสมบัติพองั้นรึ?”

หยู่ฮั่นขยับหอกของเขาและไฟดำก็รัดแน่นขึ้น เมื่อเขากำลังตัดหัวองผู้หญิงคนนั้นออกเขาก็ตระหนักว่าไม่ว่าเขาจะใช้แรงมากเท่าไร เขาก็ไม่อาจขยับแขนได้ เมื่อเขามองขึ้นเขาก็สังเกตเห็นลั่วเทียนปรากฆตัวขึ้นตอนไหนก็ไม่รู้และจับลงบนไฟสีดำพร้อมกับรอยยิ้มที่ปากของเขา.

หยู่ฮั่นยิ้ม.

และจากนั้นก็เงยหน้าพร้อมกับหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง.

“แต่เดิมข้าต้องการให้เจ้ามีชีวิตอยู่สองสามนาที แต่ไม่คิดว่าเจ้าจะรีบตายขนาดนี้.”

“นั่นดีเกินไปแล้ว.”

“บิดาคนนี้จะส่งเจ้าลงหลุมเอง.”

เมื่อเสียงจางหาย…

ไฟสีดำทั้งหมอของหยู่ฮั่นก็ระเบิดขึ้นและกลายเป็นงูขนาดใหญ่.

เพียงกระพริบตา…

งูไฟสีดำขนาดใหญ่ก็อ้าปากเพื่อที่จะกลืนกินลั่วเทียนทั้งเป็น.

หัวใจของลั่วเทียนหดเกร็ง.

ไฟสีดำคือกลิ่นอายแห่งความตายและเมื่อสัมผัสแล้วพวกมันจะลุกลามอย่างบ้าคลั่ง มีทางเดียวที่จะกำจัดกลิ่นอายแห่งความตายได้ก็คือ ทำลายมันให้หมด.

ทันทีหลังจากนั้น…

ลั่วเทียนเริ่มขมวดคิ้วขณะที่เขาตะโกน “ฆ่าที่แกนปีศาจ วันนี้บิดาจะทำลายหัวใจของเจ้า!”

“จิตสังหารหลั่งไหลสวรรค์!”

“เข้ามาเลย…”

จิตสังหารได้ไหลออกจากทะเลจิตวิญญาณของลั่วเทียนพุ่งสู่ท้องฟ้า ก่อให้เกิดร่างขนาดใหญ่ที่ถือเคียวมาอยู่ด้านบน.

กริมริปเปอร์?!

จิตสังหารที่น่ากลัวนั่นคือกริมริปเปอร์?

ลั่วเทียนตกใจเพราะเขาไม่เคยนึกเลยว่าจิตสังหารของเขาที่ปล่อยออกมาจะทำให้มันก่อตัวเป็นกริมริปเปอร์ เขาจะไม่รู้สึกตื่นเต้นได้อย่างไร?

กลิ่ยอายความตาย หึ?

บิดาคนนี้เป็นโครตเง้าของความตาย!เจ้าต้องการแข่งกลิ่นอายแห่งความตายกับข้า? นี่มันสมองเจ้าหรือสมองหมากันแน่?!

อีกสองสามวินาที…

จิตสังหารกริมริปเปอร์นั้นได้โบกเคียวตัดไปที่กลิ่นอายแห่งความตายที่เป็นงูจนมันกลายเป็นสองส่วน มันยังไม่จบแค่นี้ เพราะในอีกไม่กี่นาทีต่อมากริมริปเปอ์ก็อ้าปากและดูดกลิ่นอายงูนั้นเข้าไปในปาก.

ในเวลานั้น…

มีเสียงดัง “วูซ” ในทะเลสติของลั่วเทียน.

คลื่นพลังขนาดใหญ่พุ่งเข้ามาในทะเลจิตสำนึก

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที…

จิตสังหารก็เริ่มแข็งแกร่งขึ้นราวกับเพิ่มระดับใหญ่ๆขึ้นมาทันที! ลั่วเทียนมีความสุขเพราะตระหนักได้ว่ากลิ่นอายแห่งความถูกจิตสังหารของเขาดูดซับและสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับเขาได้ นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!

เมื่อถูกฆ่าก็หมายถึงความตาย.

เมื่อดื่มโลหิตได้แสดงให้เห็นเส้นทางสังหาร ลั่วเทียนก็ได้รับผลกระทบโดยไม่รู้ตัว.

พูดให้ตรงจุด จิตสังหารของลั่วเทียนที่อยู่เฉยๆก็เริ่มค่อยๆเปลี่ยนแปลง.

เส้นทางสังหารถูกแบ่งออกไปได้หลายประเภท.

เส้นทางสังหารที่ลั่วเทียนจะเดินเข้าไปนั้นมีความแข็งแกร่งกว่าเส้นทางชูร่าของดื่มโลหิต เส้นทางสังหารที่เขากำลังเดินไป มันเป็นเส้นทางสังหารของเขาเอง!

ในเวลานั้น…

บุคคลิกของลั่วเทียนก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อกลิ่นอายที่ยโสได้เริ่มระเบิดขึ้นจากภายในตัวของเขาและเขาก็หัวเราะอย่างเย่อหยิ่ง “ด้วยพลังแค่นี้เจ้ากล้าที่จะมาอวดต่อหน้าข้า? เข้ามาสิ มาเลยไอ้สารเลว!”

————–

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด