ตอนที่ 290 ภารกิจสำเร็จ

เพื่อนร่วมโต๊ะของชุยซื่อหยวนสังเกตเห็นสถานการณ์ทางนี้ก็เดินเข้ามา

ชุยซื่อหยวนมองไปเซวียเหยียนปิง ” คุณคือ ? “

” ท่านรัฐมนตรีชุย สวัสดีครับ ผมคือเสี่ยวเซวีย ! ” เซวียเหยียนปิงกล่าว

คนที่ยืนอยู่ข้างชุยซื่อหยวนเอ่ยอธิบายเสียงเบา ” เป็นผู้อำนวยการเซวียของกรมป่าไม้ครับ “

ชุยซื่อหยวนถึงค่อยนึกออก เขาพยักหน้าให้กับเซวียเหยียนปิง ” สวัสดี “

เซวียเหยียนปิงรีบเอ่ยอธิบาย ” นี่คือลูกชายกับภรรยาของผม นี่คือพ่อตา ชิงชิงกับเสี่ยวหู่บ้านผมคบหากันมาตั้งแต่เด็ก วันนี้พวกเรามาที่นี่ ก็กำลังจะปรึกษาเรื่องการหมั้นหมายของพวกเขา ! “

เซวียเหยียนปิงกล่าวจบก็มองไปทางหูเหยาหลง ” เหล่าหู นายว่าใช่ไหม ? “

 

เหล่าหูตะลึงไปเล็กน้อย เขาไม่คิดเลยว่าเซวียเหยียนปิงจะถึงกับกล้าพูดแบบนี้ พวกเขาพูดเรื่องนี้กันที่ไหน ?​ เขาพักผ่อนอยู่ชัดๆ ในเมื่อมีเรื่องขอร้องอีกฝ่าย แต่ว่ากับการแต่งงานของลูกสาว เขาจะกล้าบุ่มบ่ามได้ยังไง ?

เหล่าหูลังเลเล็กน้อย สีหน้าของเซวียเหยียนปิงก็ดูไม่ดีอย่างมาก เขามองไปทางหูเหยาหลง น้ำเสียงก็เข้มขึ้นอีกนิด เอ่ยถามอีกครั้งว่า ” เหล่าหู ! “

ชุยซื่อหยวนไม่เข้าใจรายละเอียดของเรื่องราว แล้วก็ไม่รู้เหตุผล แต่เมื่อเผชิญหน้ากับสถานการณ์แบบนี้ ใจของเขาย่อมต้องเอนเอียงไปที่หยางโป เขายกมือ ” การคบหากันก็ต้องเป็นความพอใจของทั้งสองฝ่าย จะบังคับขืนใจกันเหมือนสมัยศักดินาไม่ได้ พวกเราต้องเคารพความคิดของลูกหลานอย่างเต็มที่ ฉันว่าเจ้าหนุ่มนี่ก็ไม่เลวนะ ! “

 

รอบด้านกลับเงียบสงบลง ทุกคนต่างก็ตกตะลึง !

เซวียเหยียนปิงคิดไม่ถึงเลยว่าชุยซื่อหยวนจะพูดอย่างลำเอียงออกมาได้ชัดเจนขนาดนี้ ชัดเจนว่าเอนเอียงไปทางคนหนุ่มแปลกหน้านั่น ! ตอนนี้เขาไม่เข้าใจว่าชุยซื่อหยวนหมายความว่าอะไร ? อย่าบอกนะว่าเขากับเด็กหนุ่มคนนั้น ?

เมื่อคิดแบบนี้ เซวียเหยียนปิงก็มองทั้งสองคน ถึงกับมองเห็นความคล้ายคลึงเล็กน้อยบนใบหน้าของทั้งสอง !

คนที่มาร่วมโต๊ะทานอาหารก็สังเกตเห็นจุดนี้ ก่อนหน้าที่ตามชุยซื่อหยวนมาที่โถงใหญ่ พวกเขายังคิดว่าชุยซื่อหยวนสูงส่งถ่อมตัวถึงขนาดนี้ ตอนนี้ดูท่าแล้วกลับไม่ใช่เช่นนั้น ชุยซื่อหยวนมาสนับสนุนบางคน !

หยางโปที่เป็นจุดสนใจของทุกคนก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้ เขาดื่มชาอย่างเอื่อยเฉื่อย ไม่พูดจาเลยสักคำ

 

เซวียเหยียนปิงจนปัญหา แต่เผชิญกับสถานการณ์แบบนี้ ต่อไปถึงแม้จะยุ่งยาก เขาก็ยอมถอย เขามองไปทางเซวียหูแล้วตบศีรษะของเขา ” ไป ไปหยิบของมา ! “

เซวียหูตอบรับคำหนึ่งแล้วก็รีบวิ่งไป ไม่นานก็ถือหยกเขียวขนาดสองฝ่ามือเต็มๆ มาชิ้นหนึ่ง

” ชิงชิง ฉันรู้ว่าเธอชอบการแกะสลัก พวกเราสืบทอดหยกเขียวมาชิ้นหนึ่ง อายุยาวนานมาก ฉันดูแล้วว่าไม่เลวก็เลยเอามาให้เธอ ! ” เซวียหู่กล่าว

หยางโปเงยหน้าขึ้นมอง เห็นหยกเขียวทรงกลม ด้านบนแกะสลักไว้อย่างประณีต ดูแล้วซับซ้อนหรูหรา !

หูชิงชิงชอบการแกะสลัก มองแวบหนึ่งแล้วก็นึกชอบขึ้นมา หยกชิ้นนี้เป็นหยกเชียวเหอเถียน รูปทรงทั้งชิ้นสง่างาม โดยเฉพาะการแกะสลักอย่างสลับซับซ้อน จำเป็นต้องใช้เวลาในการศึกษามาก !

 

ชุยซื่อหยวนมองเซวียเหยียนปิง โมโหเล็กน้อย ในเมื่ออีกฝ่ายรู้จักเขาก็ย่อมต้องรู้ฐานะของเขา เวลานี้ไม่ไว้หน้าเขา ไม่รู้เพราะว่าอีกฝ่ายไม่ใช่ลูกน้องสายตรงของตัวเองหรือเปล่า ?

” ผู้อำนายการเซวีย ” มีคนดึงเซวียเหยียนปิง ฐานะเบื้องหลังของชุยซื่อหยวนไม่ธรรมดา มีคนไม่อยากให้เหล่าเซวียเดินสู่ทางตัน

แต่ว่าเซวียเหยียนปิงไม่ฟังเสียงโต้แย่ง แต่มองไปทางหูชิงชิง ” ชิงชิง หนูว่ายังไง ? “

หูชิงชิงลังเลเล็กน้อยแล้วก็ส่ายหน้า ” คุณอาเซวีย ต้องขอโทษจริงๆ หยกชิ้นนี้หนูรับไว้ไม่ได้ ! “

เซวียเหยียนปิงเปลี่ยนสีหน้า เขาถึงกับขัดใจคนใหญ่คนโตเพื่อลูกชาย ประโยคธรรมดานี้ของหูชิงชิงก็คือจุดอ่อนของเขา เขาหันไปมองหูเหยาหลง ” เหล่าหู นายคิดว่ายังไง ? “

 

หูเหยาหลงสงบปากคำ เดินไปด้านหน้า ” ถ้ายังไง ฉันช่วยเธอรับเอาไว้ไหม ? “

เหล่าเซวียแค่นเสียงหึ จับเซวียหู่ที่คิดจะพุ่งไปด้านหน้า เขาหันไปมองชุยซื่อหยวน ” ท่านรัฐมนตรีชุย ต้องขออภัยจริงๆ ครับ “

กล่าวจบก็ดึงเซวียหู่จากไป เขากระทำแบบนี้ออกมา ทำให้ชุยซื่อหยวนลอบขมวดคิ้ว

ชุยซื่อหยวนโบกมือให้กับทุกคน ” เอาล่ะ เอาล่ะ แยกย้ายกันได้แล้ว ! “

ทุกคนมองชุยซื่อหยวนกับหยางโปแวบหนึ่งแล้วถึงค่อยแยกย้ายกันไป ข่าวลือที่รัฐมนตรีชุยไร้ทายาท ดูท่านจะเป็นข่าวลอยแล้ว !

ชุยซื่อหยวนมองหยางโปแล้วก็มองหูชิงชิง ” พวกเธอกินข้าวอยู่ที่นี่ บังเอิญจริงๆ นะ “

 

หูชิงชิงมองความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ออก ก็มองเห็นหยางโปก้มหน้าดูโทรศัพท์มือถือ ” ดึกมากแล้ว ผมจะรีบกลับไปพักผ่อนแล้ว “

” ดี ! ดี ! รีบกลับไปพักผ่อนก็ดี ” ชุยซื่อหยวนกล่าว

กล่าวจบชุยซื่อหยวนก็มองหูเหยาหลง แล้วหยิบกระดาษใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋า แล้วเขียนข้อมูลการติดต่อลงไป ” ต่อไปถ้ามีเรื่องอะไรก็มาหาฉันได้ “

” โอ้ ! ได้ครับ ! ” หูเหยาลงไม่รู้ความเป็นมาของชุยซื่อหยวน แต่เมื่อกี้เขาเห็นท่าทางของเซวียเหยียนปิงก็รู้ว่าเบื้องหลังของชุยซื่อหยวนไม่ธรรมดา

หยางโปลุกขึ้นจากไป หูเหยาหลงก็รีบดันหูชิงชิง หูชิงชิงถึงได้ลุกขึ้นมาส่งหยางโปอย่างไม่เต็มใจ

” เธอไม่ต้องส่งฉันหรอก คืนนี้นับว่าทำลายเรื่องมงคลของเธอแล้ว ” หยางโปหัวเราะ

 

” พวกเราโตด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก ฉันรู้สันดานของเขาดี เขาเป็นขยะบ้าผู้หญิง ! ” หูชิงชิงด่า

หยางโปพยักหน้า คิดถึงการแนะนำก่อนหน้านี้ ธุรกิจของหูเหยาลงเกี่ยวพันกับกรมป่าไม้ไม่น้อยเลย

ไม่นาน หยางโปก็แยกกับหูชิงชิง เขาได้ที่อยู่ของบ้านหูมาจากหูชิงชิง แน่นอนว่าเขาไม่คิดจะไปทุบกระจก อีกทั้งเขายังมีเรื่องสำคัญเรื่องอื่นอีกพอกลับไปถึงบ้าน หยางโปก็โทรศัพท์หาตาอ้วนหลิว

” ช่วยฉันเรื่องหนึ่งสิ ไม่เกินสิบล้านหยวน… “

….

 

วันต่อมา หยางโปก็มาเรียนแกะสลักกับหลิ่วมีดเดียวต่อ แต่ท่าทีของเขาเหม่อลอยไม่ปกติ

หลิ่วมีดเดียวมองแล้วขมวดคิ้ว อดที่จะตำหนิไม่ได้ ” หยางโป ถ้าหากเธอเป็นแบบนี้ตลอด ก็ไม่ต้องเรียนแกะสลักแล้ว ! “

หยางโปรีบส่ายหน้า ” ขอโทษครับ ผมเหม่อไปหน่อย “

หลิ่วมีดเดียวมองไปด้านข้าง ” เธอกำลังคิดถึงชิงชิงเหรอ ? ถ้าหากเธออยากจีบสาวถึงได้มาเรียนแกะสลักกับฉันจริงๆ ฉันจะช่วยแนะนำให้เธอ เธอก็ไม่ต้องเรียนต่อแล้ว ! “

หยางโปจนปัญญา ” อาจารย์หลิ่ว ตอนนี้ท่านอย่าคิดมาก รออีกเดี๋ยวท่านก็จะรู้แล้ว “

หยางโปพูดเพิ่งจบก็มีคนเดินเข้ามาในร้าน หยางโปดีใจมาก รีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไป ” ได้มาไหม ? “

ตาอ้วนหลิวพยักหน้า ” ได้มาแล้ว ! “

 

หลิ่วมีดเดียวมองตาอ้วนแล้ว สีหน้าไม่พอใจ ” เธอมาทำไม ? “

ตาอ้วนหลิวหัวเราะเหอะเหอะ ” ท่านปรมาจารย์หลิ่ว ครั้งนี้ผมมาส่งสมบัติน่ะ ! “

กล่าวจบเขาก็หยิบหยกเขียวชิ้นหนึ่งออกมาจากกระเป๋าแล้ววางลงบนโต๊ะ พลางมองไปทางหยางโป

” ภารกิจสำเร็จ ! “