ตอนที่ 918 ประณาม

 

จู่ๆบรรยากาศในสถานที่ก็อึดอัดขึ้นมา เพราะไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าคนที่มาจะหลุดคําพูดแบบนี้ออกมาได้ !

 

ดูเหมือนจะสัมผัสได้ว่าบรรยากาศที่โต๊ะหลักมีบางอย่างผิดปกติ โต๊ะทั้งซ้ายและขวาต่างเงียบเสียงลงทันทีพวกเขาเหลือบมองไปทางคนที่เดินเข้ามาในห้องโถงก็เงียบลงทันที

 

กงเสียวเจิ้งมองมาทางหยางโป เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้แล้วมองไปรอบๆอีกครั้ง เธอเดินตามหยางโปทั้งสองเข้ามาก็ไม่มีใครเข้ามาทักทายเธอเพราะตอนนี้เธอยังไม่ใช่แม้แต่ดาราแต่คนที่นั่งรอบตัวเธอทั้งหมดล้วนเป็นดาราดัง!

 

กงเสี่ยวเจิ้งจ้องไปที่หยางโปด้วยใบหน้าที่ค่อนข้างประหม่า เพราะกลัวว่าจะเกิดความขัดแย้งขึ้นในงาน

 

หยางโปนั่งนิ่งมาก ไม่ได้ตื่นตัวลุกขึ้นและไม่ได้ตื่นตัวที่จะเข้าไปทักทายเลยสักนิด!

 

“ ผู้กํากับหยู จะให้คุณไปนั่งที่โต๊ะด้านข้างได้ยังไง? โต๊ะนี้ใครควรนั่ง ใครไม่ควรนั่ง หรือยังมีคนไม่รู้ตัวเองอีก”ผู้กํากับหัวล้านคนหนึ่งลุกขึ้นพูด

 

สายตาของทุกคนหันมองไปทางหยางโปอีกครั้ง ทําเหมือนว่าโต๊ะนี้มีแค่เพียงสถานะอย่างเขาเท่านั้นที่ไม่เหมาะสม !

 

หยางโปไม่ได้พูดอะไร โต๊ะหลักมีเพียงผู้กํากับหรือโปรดิวเซอร์นั่งอยู่ชายหัวล้านก็เป็นผู้กํากับหนุ่มที่มีชื่อเสียงในประเทศคนหนึ่งแต่แค่หยางโปไม่รู้จักเขาเท่านั้น

 

“ ทําไมคุณหน้าด้านขนาดนี้ ผมพูดขนาดนี้แล้วหรือว่าคุณยังไม่เข้าใจใช่ไหม? ” เมื่อผู้กํากับหัวล้านเห็นว่าหยางโปไม่ขยับก็ลุกขึ้นและชี้ไปที่หยางโปทันที

 

ทุกคนต่างมีความคิดที่จะรอดูละครนี้กัน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ต้อนรับคนนอกผู้นี้อย่างหยางโป

 

แต่ก็ยังมีไม่น้อยคนที่ระบุชื่อเสียงเรียงนามผู้กํากับหัวโล้นได้ !

 

ในงานยิ่งมีความอึดอัดเพิ่มมากขึ้นไปอีก หยางโปจิบชาเงยหน้าขึ้นเหลือบมองไปที่ผู้กํากับหัวล้านแต่ไม่ได้พูดอะไรจากนั้นก็มองไปที่หยูกัง!

 

หยูกังที่ยืนอยู่ที่นั่น เหงื่อทั่วหน้าผาก เขารู้สึกว่าเสื้อข้างในเปียกซึมไปหมดแล้ว เขาไม่ควรมาที่นี่ไม่ควรรับคําเชิญงานเลี้ยงหลังจากที่เขาพูดคํานั้นออกมา ก็รู้สึกว่าบรรยากาศในห้องไม่ปกติ

 

เขารู้สึกเสียใจต่อการกระทําทันที

 

เขาไม่ควรพูดคํานั้นออกมา! เขารู้สึกว่าตอนที่ตัวเองพูดออกมานั้นมีความจริงใจมาก แต่คนอื่นกลับรู้สึกว่าคําพูดนั้นของเขาพูดเพราะโกรธพวกเขาคิดว่าเป็นเพราะหยูกังไม่มีที่นั่ง

 

ถึงได้เอ่ยขึ้นมาว่าจะไปนั่งที่โต๊ะด้านข้าง! พวกเขาเข้าใจตัวเองผิดไปหมด!

 

หยูกังหันไปมองหยางโป เกือบจะร้องไห้ออกมาแล้ว เขาเป็นผู้กํากับชาวฮ่องกง ตอนนั้นเขากับกัวฉาวอวี่เคยมีเรื่องกันมาก่อนและไปทําให้หยางโปขุ่นเคืองใจเข้า จึงถูกเขาสั่งสอนเวลานั้นเขายังรู้สึกเสียใจที่ไปทําให้ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่โกรธเคืองเข้า ตอนนี้เมื่อเขาได้มาพบกับหยางโป

 

ดูเหมือนเขาจะอดไม่ได้ที่จะรู้สึกร้อนรน!

 

เวลานี้เมื่อหยูกังเห็นผู้กํากับหัวล้านชี้มือไปที่หยางโป และเห็นหยางโปหันหน้ากลับมามองเขา

 

ทําเอาหัวใจของเขาเกือบจะหลุดออกมา เขาจึงรีบโบกมืออย่างรวดเร็วและพูดออกว่า

 

“ ไม่ ไม่ ผมอยากไปนั่งโต๊ะที่อยู่ทางด้านข้างเองจริงๆ! คุณหยางนั่งอยู่ที่นี่เหมาะสมแล้ว! ”

 

สีหน้าของหยูกังเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขาถึงกับกลัวว่าคนอื่นจะพูดอะไรที่ทําให้เขาแย่ไปกว่านี้ออกมา !

 

เมื่อผู้กํากับหัวล้านเห็นแบบนี้กลับโกรธจัด เกือบจะชี้นิ้วไปที่หน้าผากของหยางโปเข้าให้แล้ว

 

“ ผมกําลังว่าให้คุณอยู่ คุณได้ยินไหม? ”

 

หยูกังเกือบจะร้องไห้ออกมาแล้ว เขาจึงโบกมืออีกครั้ง “ ผู้กํากับกง คุณไม่ต้องพูดอีกแล้ว

 

ผมจะไปเดี๋ยวนี้ จะไปเดี๋ยวนี้ !”

 

พอพูดจบ หยูกังก็เดินตรงไปนั่งที่โต๊ะทางด้านซ้าย!

 

ผู้กํากับกงหัวล้านถึงกับตกใจไปทันที เขาต่อว่าหยางโป แต่ทําไมผู้กํากับหยูกังถึงทําแบบนั้น!

 

แต่ในเวลานี้หัวของเขาเต็มไปด้วยความคิดที่อยากจะขับไล่หยางโปออกไป จึงไม่ทันคิดอะไรมาก

 

” คุณเป็นผู้กํากับจากไหน? หรือคุณเป็นโปรดิวเซอร์จากที่ไหน ทําไมคุณถึงมานั่งอยู่ตรงนี้อย่างน่าไม่อายแบบนี้”

 

คนอื่นๆที่นั่งอยู่ที่โต๊ะหลัก สังเกตเห็นความผิดปกตินานแล้ว เมื่อสักครู่เห็นหน้าผากของหยูกังเต็มไปด้วยเหงื่อเห็นได้ชัดว่ากลัวมาก แล้วเขากลัวใคร? เขาเป็นผู้กํากับดังชาวฮ่องกงชายหัวล้านก็เพิ่งได้รับความนิยมได้ไม่นาน สถานะของทั้งสองแตกต่างกันมากเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะกลัวผู้กํากับกง!

 

มีเพียงความเป็นไปได้เดียวเท่านั้น เขากําลังกลัวชายหนุ่มที่นั่งนิ่งอยู่คนนี้ ชายหนุ่มคนนี้ต้องมีที่มาที่ไปที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน !

 

ไม่มีใครในที่เกิดเหตุเตือนผู้กํากับกง ทุกคนแค่นั่งดูการแสดง รู้สึกตื่นเต้นและคาดหวังอยู่ในใจราวกับว่ากําลังรอคอยการแสดงใหญ่ที่จะเริ่มต้นขึ้น!

 

กงเสี่ยวเจิ้งนั่งอยู่ที่โต๊ะทางด้านขวา จู่ๆก็รู้สึกถึงความตึงเครียดขึ้นมา ถ้าหยางโปถูกไล่ออกไปจริงๆต่อไปในอนาคตเธอคงอยู่ยากในวงการนี้!

 

ดาราสาวสวยแซ่หลีที่นั่งโต๊ะเดียวกัน จู่ๆก็หันมามองเธอและถามด้วยน้ําเสียงที่อ่อนโยนและทุ่มต่ําว่า“สาวน้อยเมื่อกี้เห็นเธอเดินเข้ามาพร้อมกับเขา ชายหนุ่มคนนั้นเป็นใครงั้นเหรอ?”

 

“ เขาเป็นเถ้าแก่ของบริษัทเรา” กงเสี่ยวเจิ้งรีบตอบอย่างค่อนข้างปลาบปลื้มใจ

 

ดาราสาวที่แซ่หลี่มีสีหน้าท่าที่อ่อนโยนมาก “ทําไมฉันรู้สึกคุ้นตาจังเลย ”

 

“ เถ้าแก่ของเราเพิ่งนําหัวงูทองสัมฤทธิ์กลับมาจากสหรัฐอเมริกา มีข่าวรายงานจากสื่อมากมายคุณคงเห็นข่าวนี้มาบ้างใช่ไหม? ” กงเสี่ยวเจิ้งกล่าว

 

ดาราสาวที่แซ่หลี่ก็คิดออกขึ้นมาในทันที “ เขานั่นเอง คนๆนี้น่าฟังมาก !”

 

คนอื่นๆที่โต๊ะนี้ต่างทยอยหันไปมอง ในงานมีบางคนที่พอจะเข้าใจ และแน่นอนว่าก็มีบางคนที่ไม่เข้าใจเมื่อได้ยินว่ากงเสี่ยวเจิ้งมากับหยางโป มีบางคนถึงกับถามตรงๆออกมาว่า

 

” เถ้าแก่ของคุณไร้สมองมากจริงๆ? เขาเป็นแค่เจ้าของบริษัทสื่อบันเทิงเล็กๆแห่งหนึ่งเท่านั้นยังกล้าต่อกรกับผู้กํากับกงอีก?”

 

“ คุณดูสิ ผู้กํากับหยูถึงกับถูกเขาไล่ไปแล้ว เขานี่มันไม่มีมนุษย์สัมพันธ์เลย ต่อไปในอนาคตวงการนี้จะสั่งสอนเขาเองว่าควรวางตัวยังไง!”

 

เสียงของดาราสาวค่อนข้างดัง ทุกคนในห้องต่างก็ได้ยิน เมื่อชุยอี้ผิงได้ยินก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเขานิ่งเงียบไม่พูดอะไรมาตลอด เพราะเขารู้ดีว่าหยางโปจะต้องมีทางออกแต่เขาไม่เข้าใจว่าทําไมหยางโปถึงต้องทําแบบนี้

 

หยางโปส่ายหัวเบาๆ ” หยูกัง !”

 

หยูกังเดิมนั่งอยู่ที่โต๊ะนักแสดงชาย เมื่อได้ยินเสียงนี้ก็ลุกขึ้นเสียงดัง ” เอี้ยด “ และรีบวิ่งไปหยุดยืนอยู่ที่ด้านหน้าหยางโป ด้วยน้ําเสียงสะอื้น “ คุณหยาง คุณเรียกผมใช่ไหม ?”

 

“คุณอธิบายให้ชายหัวล้านฟังหน่อยสิว่าทําไมผมถึงต้องนั่งที่โต๊ะนี้” หยางโปชี้ไปที่ชายหัวล้าน

 

หยูกังมีสีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เขายังคงจําได้แม่น ตอนนั้นที่เกิดความขัดแย้งกับหยางโปขึ้นคิดว่าเขาเป็นคนโง่ถึงแม้จะไม่อยากทําให้ชายหัวล้านขุ่นเคืองใจ แต่เขาก็ยังเอ่ยปากพูดออกมาว่า“ผมนับถือคุณหยางมากและยังเคารพคุณหยางมากด้วยเหมือนกันด้วยความจริงใจจากก้นบึงของหัวใจของผม !”

 

“ ผมนับถือคุณมากจริงๆ ” หยูกังพยายามคิดอย่างหนักและพบว่าเขาไม่ค่อยรู้เรื่องของหยางโปมากนักความทรงจําที่มีต่อหยางโปมากที่สุดคือเขาเอาชนะกัวฉาวอวี่สามพันล้านหรือจะต้องพูดเรื่องพวกนี้จริงๆ ?

 

หานเสี่ยวผิงโบกมือ ขัดจังหวะของหยูกัง เขาหันไปมองหน้าหยางโป”คุณหยาง ครั้งนี้ไว้หน้าผมสักครั้งเถอะนะอย่าได้สนใจเสี่ยวกงเลย เขาไม่เคยพบเจอกับโลกภายนอกต้องขอโทษคุณด้วยจริงๆ !”

 

ทันทีที่คําพูดนี้หลุดออกมา ทุกคนที่นั่งอยู่ต่างก็ตกตะลึงหานเสี่ยวผิงที่เงียบมาตลอด ทําให้ทุกคนคิดว่าหยางโปไม่มีความสําคัญอะไรแต่หลังจากได้ยินคําพูดนี้ ก็ไม่มีใครคิดว่าหยางโปไม่สําคัญอีกต่อไปแล้วแต่เป็นเพราะหานเสี่ยวผิงไม่กล้าที่จะเข้าไปแทรกแซง!