ตั้งแต่ที่รู้ว่ามุกดาท้องแล้ว ชลธีนี่ตื่นเต้นมาก ตื่นเต้นกว่าตัวเองท้องซะอีก เขาได้จัดเตรียมอาหารเช้าให้มุกดาทุกวันเลย และในเวลาส่วนใหญ่ก็ได้ลงครัวไปทำของกินให้มุกดาด้วยตัวเอง

นีรชาและโธรณีต่างคอยบ่นเรื่องนี่อยู่ มันทำให้ตัวเองไม่มีประโยชน์อะไรเลย แทบจะทำอะไรไม่ได้เลย

“เอ๊ะ เอ๊ะ ฉันว่าชลธี ฉันเป็นแม่ของนายไหม?” นีรชาทนไม่ไหวแล้ว

“ใช่!” ชลธีพยักหน้าอย่างมั่นใจ ในเวลานี่เองบนมือของเขาก็ได้จับถือถ้วยผลไม้ที่หั่นเสร็จแล้วให้มุกดา เดินผ่านนีรชาแล้วตรงไปหามุกดา

“แล้วลูกสะใภ้ของฉันท้อง ฉันจะทำอะไรหน่อยไม่ได้หรอ?นายทำคนเดียวจนหมดแล้ว แล้วหลานในอนาคตของฉันจะไม่พูดว่าฉันไม่ได้ทำอะไรหรอ?” นีรชาบ่น

มุกดาฟังจนรู้สึกเขินไปหมด ตอนที่ตัวเองคลอดลูกคนแรกคนที่บ้านไม่มีใครได้ดูแลลูกอะไรเลย ตอนนี้ต่างแย่งกันดูแลตัวเอง ทำให้ตัวเองเองก็ซาบซึ้งเหมือนกัน

“นั้นเป็นอะไร ขอแค่ผมไม่พูดเขาก็ไม่รู้อะไรใช่ไหม!ใช่แล้วแม่ ถ้าพรุ่งนี้แม่ไม่มีอะไรทำก็บ้านแม่ยายเถอะ บอกให้พวกเขารู้บ้าง ให้พวกเขาได้ดีใจกันด้วย” ทีแรกชลธีไม่ได้อยากจะรีบบอกแม่ยายขนาดนั้น แต่กลัวว่าถ้าบอกช้าไป ก็จะแย่กว่าเดิม

“ก็ได้ พรุ่งนี้ฉันจะลองไปดูที่แม่สะใภ้ทางนั้น ไหนๆ ที่บ้านก็ไม่มีเรื่องที่ให้ฉันทำ จริงๆ เลย!” นีรชาโกรธมาก

“แม่ แม่ก็ไม่ต้องโกรธแล้ว” มุกดาจับมือของนีรชาไว้ แล้วปลอบนีรชา ในใจเธอเองก็เบื่อชลธีเหมือนกัน บังคับให้เธอกินนู้นนี่นั้นอยู่ทุกวัน เธอแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว

“แม่ก็แย่งภรรยาของผมอยู่ไม่ใช่หรอ?” ชลธีบ่น

“นายพูดอะไรน่ะ?” นีรชาฟังไม่ค่อยชัด

“ผมบอกว่าแม่ของผมดีที่สุดแล้ว” ชลธีพูดอย่างตะโกน

การตั้งท้องของมุกดาในครั้งนี้ถ้าถูกธาราวดีรู้จะจบเลย เธอต้องทุกบังคับให้กินของมากขึ้นทุกวันแล้ว ชลธีให้เธอกิน ธาราวดีให้เธอกิน และยังมีนีรชาที่แอบเอาของให้เธอกิน บวกกับของกินที่จันวิภาเอามาให้เธอกิน

มุกดาในตอนนี้รู้สึกว่าการที่ตัวเองท้องก็เป็นเรื่องที่ดี ก็เป็นเรื่องที่ไม่ดีเหมือนกัน เพราะทุกวันถูกเลี้ยงเหมือนกันหมูเลย

“แม่ ฉัน……” มองซุปไก่ที่ต้มอยู่อย่างเข้มข้น มุกดาอยากจะบอกว่าตัวเองไม่อยากกิน แต่สายตาที่ปรารถนาของธาราวดีมองเธอไว้ เธอเองก็ทนไม่ไหว ทำได้เพียงยกขึ้นมาดื่มจนหมด

“มุก ตอนนี้เธอคลอดลูกคนที่สอง ดังนั้นเรื่องโภชนาการยิ่งต้องตามให้ทันนะ!” ตอนนั้นที่คลอดอักลี่ ธาราวดีได้ดูแลคนเดียว ยังรู้สึกว่าดีพอแล้ว ตอนนี้คนเยอะขึ้น ของที่เธอส่งมาก็ไม่ค่อยมีโอกาสได้กินเลย

ดังนั้น ธาราวดีถึงได้รอให้มุกดากินแล้วเธอถึงจะวางใจได้

“อื้ม แม่ หนูคิดว่าแคลเซียมของหนูจะเยอะเกินไปรึเปล่าเนี่ย ทุกวันนี้หนูได้กินแต่ของอร่อยเยอะแยะเลย” มุกดาผ่านขั้นตอนปฏิกิริยาการตั้งครรภ์แล้ว กินอะไรก็ไม่อ้วกแล้ว

“ต้องกินเยอะๆ กินเยอะแล้วร่างกายก็จะดี ลูกที่คลอดออกมาร่างกายก็จะแข็งแรงกว่าเดิม” ธาราวดีไม่รู้สึกว่าการกินเยอะนั้นไม่ดีตรงไหน

มุกดาทำอะไรไม่ได้ ไม่ว่ายังไงของที่เอามาให้ก็ต้องพยายามกินให้หมด ไม่อย่างนั้นจะเสียน้ำใจของทุกคนหมด

“มุก” ในตอนนี้เองนาราก็ได้หิ้วของแล้วเดินเข้ามา หลังจากที่เธอดีต่อมุกดาแล้ว เห็นว่าตัวเองไม่ว่าจะทำอะไรราบรื่นมาก ขนาดก่อนหน้านี้ที่เล่นหุ้น ก็ได้กำไรไม่น้อย การลงทุนในตอนนี้เองก็ได้กำไรเป็นว่าเล่น

“พี่สะใภ้รอง” ตอนนี้นาราก็เปลี่ยนแล้ว วรรณวิมลนอนอยู่บนเตียงมานานหลายปี ธีร์ธวัชก็ได้ทำการหย่ากับเธอไปเรียบร้อยเพื่อให้นามแก่นาราอันหนึ่ง

“นั่ง นั่ง น้าธาราวดี คุณก็มาแล้วด้วยหรอ” นาราก็ได้ทักทายธาราวดี

ธาราวดีไม่ค่อยชอบเธอเท่าไหร่ แต่ที่ไม่ชอบจริงๆ คือแม่ของเธอ

เห็นธาราวดีไม่คุยกับตัวเอง นาราเองก็ไม่ได้โกรธ

“มุก ฉันได้ส่งสิริกรกลับไปแล้ว เธอบอกแล้วว่าจะไม่มาอีก ขอแค่ฉันโอนค่าใช้จ่ายให้เธอทุกเดือนก็พอแล้ว” สิริกรเห็นเมธพรถูกจับแล้ว ตัวเองก็ตกใจกลัวเป็นอย่างมาก ยังดีที่มุกดาช่วยไว้ ทำให้เธอและเมธพรได้ตัดขาดความสัมพันธ์จนหมด เธอถึงรอดจากการเข้าคุก

ดังนั้น สิริกรในตอนนี้ก็อยู่เฉยๆ มาก ไม่คิดเรื่องการแก้แค้นอะไรพวกนี้อีก ก็กลับบ้านเกิดของตัวเองไปเลย กลับไปในที่ที่เป็นของตัวเอง ใช้ชีวิตที่เหลือตรงนั้น

“อื้ม แบบนั้นก็ดี ค่าใช้จ่ายทุกอย่างต้องโอนให้เพียงพอ ไม่ว่ายังไงก็เป็นคนของตระกูลสุวรรณเลิศ” มุกดาพูดกับนารา

นาราคิดไม่ถึงว่ามุกดาจะยังเป็นห่วงชีวิตต่อไปของสิริกรอยู่ ในใจของเธอก็ยิ่งมีความมั่นใจเข้าไปใหญ่ว่า ต้องทำดีกับมุกดา มุกดาก็คือโชคของพวกเธอ

“อื้ม อื้ม ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณนะมุก นี่เป็นรังนกที่ฉันซื้อ แน่นอนอยู่แล้วว่าของที่คุณน้าซื้อก็เยอะมากพอแล้วแต่นี่เป็นน้ำใจของฉัน” นาราเอารังนกที่ตัวเองซื้อวางไว้ข้างๆ ขาของมุกดาแล้วเธอก็ไปเลย มาก็เพื่อบอกเรื่องสิริกรให้กับมุกดาฟังเท่านั้น บอกเสร็จแล้ว ก็ไม่รบกวนเวลาสองแม่ลูกของพวกเขา

“อื้ม ขอบคุณนะ” สำหรับคนที่รู้จักสำนึกผิด มุกดายินดีต้อนรับอยู่แล้ว คนก็ต้องมีเวลาที่โลภอยู่แล้ว ขอแค่ตอนสุดท้ายสามารถมองเห็นจนชัดแล้ว แบบนั้นก็ดีที่สุด

“อุแว้ อุแว้” ตามด้วยเสียงร้องไห้ของเด็กทารก พยาบาลก็ได้อุ้มเด็กออกมาจากห้องทำคลอด

“แม่ แม่ให้หนูดูด้วย” โธรณีวิ่งไม่ชนะ ถูกทุกคนกั้นไว้ข้างหลัง

ธาราวดีและนีรชายืนอยู่ข้างหน้าสุด ข้างหลังก็คือพวกยศัสวินและณฐวร โธรณีอยู่ข้างนอกกระโดดอย่างรีบร้อน รอตั้งนาน แค่ไปเข้าห้องน้ำกลับมาก็ไม่มีตำแหน่งที่ดีๆ แล้ว

“รีบอะไร เดี๋ยวก็ได้เห็นแล้ว” นีรชาหัวเราะแล้วว่าลูกสาวของตัวเอง

ทุกคนต่างเอาแต่ดูทารกอยู่ แต่ชลธีกลับรอภรรยาของตัวเองอยู่ที่หน้าห้องทำคลอดอย่างกังวล

ในที่สุด ประตูเปิดออกแล้ว มุกดาถูกเข็นออกมา บนหน้าผากของเธอเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ ชลธีรีบเดินเข้าไปหา จับมือของเธอไว้แน่นแล้วเอาผ้าเช็ดเหงื่อให้เธอ

“ลำบากแย่เลย ที่รัก ผมรักเธอ” ในตาของชลธีคลอเต็มไปด้วยน้ำตา

ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้ยินเสียงร้องของมุกดาแต่ว่าช่วงนี้เขาก็ได้ไปดูตัวอย่างการคลอดลูกบนเว็บไซต์มาเยอะ เขามองดูอย่างตื่นเต้นมาก ผู้หญิงคนหนึ่งยอมคลอดลูกให้ผู้ชาย นั้นยิ่งมากเหลือเกิน!

“ฉันก็รักนาย” มุกดาในตอนนี้กลับมีสติที่ชัดเจนมาก

ตอนนั้นที่คลอดอักลี่ ออกมามีแค่พ่อแม่ของตัวเองเท่านั้น แต่ว่าตอนนี้มีสามีของตัวเองคอยเฝ้าจนตัวเองออกมา ทำให้มุกดารู้สึกอบอุ่นมากในใจ

จบแล้วแต่มีตอนพิเศษด้วยนะ!