ชลธีกลับมาถึงบ้าน นัทธ์ก็ได้เคี่ยวโจ๊กเปล่าไว้ให้เรียบร้อยแล้ว พร้อมทั้งกับข้าวง่ายๆ รสชาติดีไว้หลายอย่าง ทว่าเขากินอาหารที่อยู่ในปากก็ไม่มีรสชาติอะไรเลย

ตอนนี้ไม่ถ่ายท้องแล้ว ทว่าในใจมักรู้สึกเบาหวิวอยู่ตลอดเวลา อะไรมันหายไปนะ

"คุณชาย คุณต้องการเติมข้าวไหม?" นัทธ์มองชลธีอยู่นานแล้ว จานข้าวก็ว่างเปล่า แต่เขาก็ยังนั่งกัดช้อนที่อยู่ในปากอยู่เลย ก็ไม่รู้ว่ากับข้าวท่าทางจะอร่อยเกินไปหรือเปล่า

"หือ? ไม่กินแล้วแหละ เก็บเถอะ" ชลธีถึงได้รู้ตัวว่าตนเองกินข้าวจนหมดจานจดสะอาดเอี่ยมอ่องไปแล้ว

หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว เขาก็ไปนั่งลงบนโซฟาเพื่อเปิดโทรทัศน์ดู ในโทรทัศน์แสดงอะไร เขาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ เพราะว่าหน้าจอโทรทัศน์เอาแต่ฉายใบหน้าของมุกดาอยู่ตลอดเวลา

นั่งก็ไม่ได้ ยืนก็ไม่ได้ เลยเดินออกไปเดินเล่นที่สวนดอกไม้ ทว่าเดินไปเดินมาก็รู้สึกหมดพลัง

นี่ตัวเองเป็นอะไร? ไม่เคยมีลักษณะแบบนี้ปรากฏออกมาก่อนเลย

"ฮัลโหล พร นายว่างไหม เราไปดื่มกันสักแก้วไหม" อยู่บ้านก็ลำบากใจจริงๆ ชลธีเลยนัดทศพรออกไปดื่มเหล้ากันสักหน่อย

"ได้ ที่เดิมนะ ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้" ทศพรก็รู้สึกว่าอยู่บ้านแล้วมันน่าเบื่อจนอึดอัดชะมัด ทั้งสองคนก็เลยนัดกันไปดื่มเหล้าที่ผับประจำ

"ชล แกอธิบายให้มุกฟังอย่างละเอียดหรือยัง? แล้วมุกเขายกโทษให้แกไหม?" ชลธีเดินมาอย่างร้อนรน ขนาดทศพรเองยังไม่ทันพูดอะไรก็เดินไปแล้ว

ต่อมาจึงได้อธิบายให้ทศพรเข้าใจดีแล้ว จนทำให้ทศพรที่คอยเป็นห่วงอยู่เบาใจไปตั้งเยอะ งั้นที่แกไปแล้วใช้เวลาตั้งสองเดือน มุกดาไม่โกรธก็บ้าแล้ว

"ฉันอธิบายให้เธอฟังแล้ว เธอก็ยกโทษฉันแล้ว" ชลธีดีใจมาก มุกของเขาเป็นผู้หญิงที่แสนดีจริงๆ ตอนแรกเขาก็เตรียมคำพูดต่างๆ นานาไว้มากมายเลย แถมยังมีพยานอีกมากมายตั้งหลายคน แต่ว่าไม่ต้องใช้เลย เธอก็เชื่อมั่นในตนเองแล้ว เขาซาบซึ้งมาก ที่มาความเชื่อมั่นมันไม่ง่ายเลย

"ยกโทษให้แกแล้วเหรอ? งั้นแกก็ถึงขั้นไปเป็นเพื่อนธินิดาตอนที่เธอผ่าตัดขาแล้ว ที่แกสัญญากับเธอเอาไว้แกต้องปิดให้มิดนะ นิสัยของมุกเป็นเด็กผู้หญิงที่แข็งแกร่งไม่สามารถหลอกลวงได้" ทศพรเคยใกล้ชิดกับมาแล้วหลายครั้ง ถึงได้เข้าใจนิสัยของมุกดาค่อนข้างดี

"ฉันไม่ได้โกหกเธอเลย ฉันแค่ไปเป็นเพื่อนธินิดาผ่าตัดเท่านั้นเอง แถมบอกเธอทุกอย่างแล้ว มันเป็นเรื่องที่ฉันติดค้างเธอ ฉันก็ต้องชดใช้คืนให้เธอ ต่อไปก็ไม่ต้องติดหนี้กันอีกแล้ว" ชลธีทำเพื่อชดใช้หนี้บุญคุณคืน ถึงได้ใช้ช่วงเวลาที่มุกดาต้องการตนเองมากที่สุด ในการไปจากตนเอง

ทว่าเขาไม่คิดเลยว่า เรื่องนี้ทำให้เขาหลงกลติดกับดักของธินิดาไปได้

ทศพรได้ยินคำพูดของชลธีแล้ว จากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ชลธีเป็นคนรักษาคำพูดคนหนึ่งเลย กระทั่งเขาได้พูดกับธินิดาแล้ว เช่นนั้นเขาก็ต้องรักษาสัญญาทำให้ได้

ทั้งสองดื่มเหล้าไปหลายแก้ว ต่างก็รู้สึกว่าน่าเบื่อชะมัด

"หรือว่าพวกเราไปหาพวกเธอกันไหม สามสาวเที่ยวไปกินข้าวข้างนอกดูไม่ปลอดภัยอยู่นะ" ชลธีอดใจไม่ไหวจริงๆ

"ฉันก็เป็นห่วงเรื่องนี้อยู่พอดี งั้นพวกเราไปกันเลย" ชลธีพูดออกมาหนึ่งประโยคจนไปกระทบก้นบึ้งหัวใจของทศพรเข้า เขาได้ยินว่ามุกดากับจันวิภาสามคนออกไปฉลองกัน

ชายหนุ่มตัวโตทั้งสองคนหาข้ออ้างที่ดีที่สุดแล้ว พลางวางแก้วเหล้าลง เพื่อไปหากลุ่มของมุกดา

"นี่ มุก ฉันรู้สึกว่าทำไมแกถึงได้ยกโทษให้กับพี่ชายของฉันล่ะ? เขายังมาหาฉันให้ฉันเป็นพยานด้วยนะ ฉันยังไม่ออกโรงเลย พวกแกสองคนก็คุยกันเสร็จแล้ว" โธรณีกินกุ้งมังกรไปด้วย ซึ่งในใจก็มีคำถามอีกมากมาย

"ความจริงแล้วฉันไปสอบถามที่โรงพยาบาลมาแล้ว คุณหมอคนนั้นบอกกับฉันว่าเด็กมีพัฒนาการไม่สมบูรณ์ แถมยังเอารูปในเวลานั้นเอามาให้ฉันดูด้วย" มุกดาพูดขึ้นมา วันนี้ทุกคนดื่มน้ำผลไม้กัน ไม่ได้เมามายกันอีกแล้ว

"พี่ชายแกพูดแล้ว ว่าเขาไปฝรั่งเศสกับธินิดา คือเคยติดหนี้บุญคุณกันในปีนั้นมาก่อน ครั้งนี้ถือว่าชดใช้คืนหมดเรียบร้อยแล้ว เขากับธินิดาก็ไม่ติดค้างอะไรกันอีก ครั้งนี้ฉันเชื่อเขา พอกลับมาเขาก็ไม่ได้สานความสัมพันธ์กับธินิดาจริงๆ แม้ว่าธินิดาจะโทรศัพท์มาหาเขาหรือส่งข้อความมาก็ตาม เขาก็ไม่ตอบกลับ" มุกดาเลือกที่จะให้อภัยในตัวชลธียังมีอีกความหมายหนึ่งในนั้นด้วย แต่ว่าตอนนี้ไม่สามารถพูดหลุดปากไปได้

"ดูท่าแล้วชลธีตัดสินใจบอกลากับอดีตที่ผ่านไปแล้ว และเขาก็มีเริ่มต้นชีวิตใหม่กับแก" จันวิภารู้สึกว่าบทสรุปแบบนี้อาจจะเป็นบทสรุปที่ดีมากเรื่องหนึ่งเลย ดังนั้นเธอเลยยกแก้วเหล้าขึ้น แม้ว่าจะเป็นการดื่มน้ำผลไม้ก็ตามก็ต้องดื่มให้ออกรสออกชาติกันไปเลย

"จ้า พี่ชายของฉันคนนี้เขาพูดคำไหนคำนั้น เขายอมตกลงตัดขาดกับธินิดาแล้ว นั่นก็หมายถึงเป็นความจริงตามนั้น มาชนแก้วกัน" หญิงสาวทั้งสามคนดื่มพร้อมกัน

"แต่ว่ายัยธินิดาอะไรนั่นยังอยู่ที่บริษัทของพวกเรานะ ก็แค่ย้ายออกไปจากห้องทำงานของท่านประธานแต่ไปอยู่สำนักงานเลขาธิการแทน ด้วยนิสัยของเธอแล้วต้องไม่ปล่อยไปให้ขาดทุนแน่" โธรณีเข้าใจธินิดาค่อนข้างดี จนเธอเริ่มกังวลพี่ชายตนเองอยู่ตงิดๆ

ผู้หญิงคนนั้นวันทั้งวันเอาแต่เสนอหน้าเหมือนอย่างกับแมลงหวี่บินตอมให้พี่ชายเห็นอย่างไม่ขาดสาย กลัวเหลือเกินว่าวันไหนมีแผนการขึ้นมา จนทำให้พี่ชายของตนเองกับพี่สะใภ้เข้าใจผิดกันขึ้นมาอีก

"ต้องเป็นเพราะว่าพี่ชายของแกไม่อยากเสียหน้ามั้ง ตระกูลยืนนานเป็นตระกูลที่มีหน้ามีตาในพระนคร ยัยธินิดานั่นไม่พูดออกมาว่าจะลาออก พี่ชายแกก็ไม่สามารถไล่เธอออกได้ ทว่าพี่ชายแกกระดากปาก เราสองคนเห็นดีนะ เราก็จัดการไล่ผู้หญิงคนนั้นออกไปจากบริษัทฮอนดากรุ๊ปไปเลย!" จันวิภาพูดจบก็จัดการแกะเปลือกกุ้งมังกรที่อยู่ในมือเสร็จพอดี จากนั้นเธอก็เอากุ้งมังกรยัดปากตนเอง พร้อมทั้งเคี้ยวทันที

"ใช่สิ จันทร์ แกนี่ช่างฉลาดจริงๆ เลย พวกเขากระดากปากกัน งั้นเราสองคนก็สามารถทำได้นี่" โธรณีเธอชอบเรื่องทำร้ายคนอื่นแล้วตนเองได้ประโยชน์ประเภทนี้มากที่สุดแล้ว

มุกดาเองก็ไม่ได้ห้ามปรามเพื่อนสนิทกับเพื่อนที่ดีของเธอเลย การที่ธินิดาอยู่ในบริษัทฮอนดากรุ๊ป เธอก็รู้สึกว่ามันทิ่มจนระคายตาอยู่ ซึ่งถ้าเธอลาออกไปแล้วก็เป็นเรื่องที่ดีมากแน่นอน แบบนี้ก็ไม่เท่ากับว่าเป็นการฉีกหน้าตระกูลยืนนานอีกแล้ว

ทั้งสามคนกำลังกินกันอย่างเอร็ดอร่อย เวลานี้เองมีเด็กหนุ่มหล่อเหลาคนหนึ่งเดินเข้ามาหา "พี่มุกครับ" ณฐวรไม่คิดเลยว่าจะมาเจอกับมุกดานั่งอยู่ข้างถนนด้วย

"ณัฐ?" มุกดาเห็นคนหน้าตาดีณฐวรคนนั้น วันนี้ณฐวรแต่งตัวดูสบายๆ ทรงผมก็จัดทรงตามสบาย ทว่าในความทำตัวสบายของเขานั้น มันทำให้ทุกคนไม่อาจจะละสายตาไปได้เลย

"พี่มุกครับ พวกคุณก็ชอบกินกุ้งมังกรร้านนี้กันหรือครับ ผมเองก็ชอบ" ณฐวรเข้ากับคนง่ายจนถึงขั้นนั่งลงข้างมุกดาอย่างสนิทใจ

"พี่สาวสองคนนี้สวยมากเลยครับ พี่มุกดาครับ แนะนำให้ผมรู้จักสักหน่อยได้ไหม?" EQของณฐวรถือว่าดีมาก ถึงขั้นอยู่กับมุกดาด้วย นั่นก็ต้องเป็นเพื่อนสนิทของมุกดาแน่นอน เพื่อนของมุกดาเขาก็ต้องให้เกียรติเช่นกัน

"อ้อ คนนี้คือจันวิภา หรือว่าพี่แสนดีของนาย ส่วนคนนี้คือโธรณี หรือพี่จันทร์ของนาย คนนี้คือณฐวร เป็นน้องชายของฉันคนหนึ่ง" หลังจากออกมาจากงานเลี้ยงในผับของคุณโจนส์แล้ว มุกดาก็ไม่เจอกับณฐวรอีกเลย

ทว่าทั้งสองคนหน้าตาช่างโดดเด่นสะดุดตา จนถึงขั้นมองแวบเดียวก็ลืมไม่ลงเลยทีเดียว

"ณฐวรนายหน้าตาหล่อมาก ชิชะ คนที่มุกดารู้จักทำไมถึงได้หน้าดีขนาดนี้นะ" จันวิภาจ้องมองณฐวร เด็กคนนี้อายุน่าจะ 18-19 ประมาณนั้น ใบหน้ายังมีความเป็นเด็กอยู่เลย

"นี่แกหลอกชมป่ะเนี่ย? ฮ่าๆๆ!" คำพูดของมุกดา ทำให้ทุกคนต่างหัวเราะครืน