คุณนายโรสคิดจะเที่ยวที่ประเทศจีนเหมือนกัน เธอยังไม่รู้ว่าจะไปเที่ยวที่ไหนเลย พอได้ยินมุกดาแนะนำแบบนี้แล้ว เธอก็ยอมรับมันอย่างยินดี

"น้าโรส หนูอยากชวนน้าไปดูการเต้น น้าดูสิ พวกเราไม่ได้เจอกันมานานแค่ไหนแล้ว น้าควรจะทำตัวเป็นเจ้าภาพไหมคะ?" ตอนนี้เองธินิดาก็ถึงรู้สึกตัว

"ได้สิ ในเมื่อพวกเธอพูดแบบนี้แล้ว ฉันก็ตกลงรองประธานมุกดาก่อนแล้วกัน ในเวลาห้าวันนี้ ตอนแรกฉันยังไม่มีแพลนไปเที่ยวที่ไหน งั้นก็ไปคุยเรื่องวัฒนธรรมชากับรองประธานมุกดาแล้วกัน แล้วค่อยไปดูบัลเลต์กับน้ำผึ้ง ฉันยังต้องเผื่อเวลาให้คุณนายเจนนี่เพื่อนของฉัน งั้นก็แพลนไว้แบบนี้แล้วกัน" คุณนายโรสก็เป็นคนไหวพริบเร็ว เธอรีบวางแผนการเดินทางของตนทันที

"ขอบคุณค่ะคุณนายโรส งั้นพรุ่งนี้เช้าดิฉันจะไปรับคุณ พาคุณไปเที่ยวชมนะคะ" มุกดาไม่ได้ไม่พอใจที่ธินิดาทำตามตนเอง ใบหน้าเธอยังคงรอยยิ้มอ่อนๆเอาไว้ ให้คนที่เห็นแล้วรู้สึกเป็นมิตรมาก

"น้าโรส งั้นวันมะรืนหนูไปรับน้าที่โรงแรมนะคะ" ธินิดาเหลือเวลาให้มุกดาแค่วันเดียว เธอมองขวางมุกดา วัฒนธรรมชาบ้าอะไรกัน ตัวเองยังไม่รู้เลยยังจะพาคุณนายโรสไปเรียนรู้อีก อย่าไปทำงามหน้าให้ใครเขาว่าล่ะ แต่ว่าเธอก็จะช่วยมุกดาเต็มที่! ช่วยให้หล่อนขายหน้าให้สุดๆไปเลย ให้คุณนายโรสเกลียดมุกดาเข้าไส้เข้ากระดูก

"เอาล่ะๆ เป็นเด็กดีจริงๆ งั้นก็ตัดสินใจแบบนี้แล้วกัน ฉันเหนื่อยแล้ว คุณนายเจนนี่ พวกเราออกไปเดินเล่นกันไหม" คุณนายโรสเชื้อเชิญคุณนายเจนนี่

"อืม ดีเลย เมื่อกี้ทานไปเยอะเหมือนกัน พวกเราควรจะออกไปเดินเล่นได้แล้ว ไม่งั้นอาหารคงไม่ย่อยแน่" คุณนายเจนนี่ลุกขึ้น มองดูมุกดากับธินิดา เธอรู้ดีกับการกระทำของพวกหล่อน แต่เธอจะดูสิว่าลูกสาวตนจะทำยังไง โอกาสครั้งนี้ได้มายากนัก เธออยากช่วยมุกดาจริงๆ แต่เห็นท่าของมุกดาแล้ว เหมือนจะไม่ต้องการนะ ตนคงต้องลงมือตามโอกาสแล้วล่ะ

คุณนายทั้งสองคนไปแล้ว เหลือแค่มุกดา ชลธีและธินิดาสามคน

"เป็นยังไงบ้าง กินอิ่มหรือยัง? จะออกไปเดินเล่นหน่อยไหม?" งานเลี้ยงในวันนี้ชลธีดูยุ่งมาก เขาไม่ไปหาคนอื่น คนอื่นก็มาหาเขาอยู่ดี ดังนั้นเขาไม่มีเวลาได้ดูแลมุกดาเลย

"กินอิ่มแล้ว อิ่มมากด้วย งั้นพวกเราออกไปเดินเล่นกันเถอะ ได้ยินว่าสวนดอกไม้ที่นี่สวยมาก อยากไปดูจังเลย" มุกดาคล้องแขนชลธีเอาไว้

คุณนายโรสคิดจะเที่ยวที่ประเทศจีนเหมือนกัน เธอยังไม่รู้ว่าจะไปเที่ยวที่ไหนเลย พอได้ยินมุกดาแนะนำแบบนี้แล้ว เธอก็ยอมรับมันอย่างยินดี

"น้าโรส หนูอยากชวนน้าไปดูการเต้น น้าดูสิ พวกเราไม่ได้เจอกันมานานแค่ไหนแล้ว น้าควรจะทำตัวเป็นเจ้าภาพไหมคะ?" ตอนนี้เองธินิดาก็ถึงรู้สึกตัว

"ได้สิ ในเมื่อพวกเธอพูดแบบนี้แล้ว ฉันก็ตกลงรองประธานมุกดาก่อนแล้วกัน ในเวลาห้าวันนี้ ตอนแรกฉันยังไม่มีแพลนไปเที่ยวที่ไหน งั้นก็ไปคุยเรื่องวัฒนธรรมชากับรองประธานมุกดาแล้วกัน แล้วค่อยไปดูบัลเลต์กับน้ำผึ้ง ฉันยังต้องเผื่อเวลาให้คุณนายเจนนี่เพื่อนของฉัน งั้นก็แพลนไว้แบบนี้แล้วกัน" คุณนายโรสก็เป็นคนไหวพริบเร็ว เธอรีบวางแผนการเดินทางของตนทันที

"ขอบคุณค่ะคุณนายโรส งั้นพรุ่งนี้เช้าดิฉันจะไปรับคุณ พาคุณไปเที่ยวชมนะคะ" มุกดาไม่ได้ไม่พอใจที่ธินิดาทำตามตนเอง ใบหน้าเธอยังคงรอยยิ้มอ่อนๆเอาไว้ ให้คนที่เห็นแล้วรู้สึกเป็นมิตรมาก

"น้าโรส งั้นวันมะรืนหนูไปรับน้าที่โรงแรมนะคะ" ธินิดาเหลือเวลาให้มุกดาแค่วันเดียว เธอมองขวางมุกดา วัฒนธรรมชาบ้าอะไรกัน ตัวเองยังไม่รู้เลยยังจะพาคุณนายโรสไปเรียนรู้อีก อย่าไปทำงามหน้าให้ใครเขาว่าล่ะ แต่ว่าเธอก็จะช่วยมุกดาเต็มที่! ช่วยให้หล่อนขายหน้าให้สุดๆไปเลย ให้คุณนายโรสเกลียดมุกดาเข้าไส้เข้ากระดูก

"เอาล่ะๆ เป็นเด็กดีจริงๆ งั้นก็ตัดสินใจแบบนี้แล้วกัน ฉันเหนื่อยแล้ว คุณนายเจนนี่ พวกเราออกไปเดินเล่นกันไหม" คุณนายโรสเชื้อเชิญคุณนายเจนนี่

"อืม ดีเลย เมื่อกี้ทานไปเยอะเหมือนกัน พวกเราควรจะออกไปเดินเล่นได้แล้ว ไม่งั้นอาหารคงไม่ย่อยแน่" คุณนายเจนนี่ลุกขึ้น มองดูมุกดากับธินิดา เธอรู้ดีกับการกระทำของพวกหล่อน แต่เธอจะดูสิว่าลูกสาวตนจะทำยังไง โอกาสครั้งนี้ได้มายากนัก เธออยากช่วยมุกดาจริงๆ แต่เห็นท่าของมุกดาแล้ว เหมือนจะไม่ต้องการนะ ตนคงต้องลงมือตามโอกาสแล้วล่ะ

คุณนายทั้งสองคนไปแล้ว เหลือแค่มุกดา ชลธีและธินิดาสามคน

"เป็นยังไงบ้าง กินอิ่มหรือยัง? จะออกไปเดินเล่นหน่อยไหม?" งานเลี้ยงในวันนี้ชลธีดูยุ่งมาก เขาไม่ไปหาคนอื่น คนอื่นก็มาหาเขาอยู่ดี ดังนั้นเขาไม่มีเวลาได้ดูแลมุกดาเลย

"กินอิ่มแล้ว อิ่มมากด้วย งั้นพวกเราออกไปเดินเล่นกันเถอะ ได้ยินว่าสวนดอกไม้ที่นี่สวยมาก อยากไปดูจังเลย" มุกดาคล้องแขนชลธีเอาไว้

ที่นี่ไม่ค่อยมีคนแล้ว ฟ้าก็เริ่มมืดลงเรื่อยๆ เดินเข้าไปก็เห็นลานเล็กๆที่ถูกล้อมไว้ รั้วไม่สูงมากประมาณเข่า ลานตรงกลางมีบ้านหลังหนึ่ง รอบๆบ้านหลังนั้นมีต้นไม้เล็กๆที่ไม่สูงมากปลูกอยู่

"นกยูง!" มุกดาเหลือบไป ก็เห็นตรงลานเล็กๆที่มีพื้นที่ว่างนั้นมีนกยูงกำลังเดินมาอย่างสง่างาม และยังหยุดพักอยู่ใกล้ต้นไม้เล็กๆนั้น

นกยูงได้ยินเสียงคนมา มันก็มองมุกดาอย่างสูงสง่า อาจเป็นเพราะกระโปรงที่มุกดาใส่ในวันนี้สวยมาก มันรู้สึกอยากจะท้าประลอง นกยูงที่เห็นมุกดาก็เริ่มรำแพนหางตัวเองออกมาอย่างงดงาม

"ชล ชล นายดูสิ ดูสิ นกยูงรำแพนหางแล้ว" มุกดารู้สึกตื่นเต้นมาก นกยูงตัวนั้นรำแพนหางแล้ว และตัวอื่นก็ไม่พอใจทยอยกันรำแพนหางบ้าง

"สวยจังเลย สวยมาก พวกคุณสวยจังเลย คุณนกยูง!" มุกดาเห็นนกยูงที่กำลังแข่งความสวยกันอยู่ ก็ตื่นเต้นจนร้องตะโกนต่อหน้านกยูง

"เหอะ คุณนายเจนนี่ ดูหนูมุกคนนั้นสิ เก่งมากจริงๆ ที่ทำให้นกยูงรำแพนหางได้หมด ไปกันเถอะ พวกเราไปดูกัน สวยมากเลยนะ" คุณนายโรสที่เดินมาถึงตรงนี้ เห็นท่าทางของมุกดา เธอก็เริ่มรู้สึกนับถือหล่อนในใจ

ประวีร์ก็เดินมาเหมือนกัน ทุกคนต่างก็ยืนล้อมรั้วมองดูนกยูงรำแพนหาง

คุณนายโรสคิดจะเที่ยวที่ประเทศจีนเหมือนกัน เธอยังไม่รู้ว่าจะไปเที่ยวที่ไหนเลย พอได้ยินมุกดาแนะนำแบบนี้แล้ว เธอก็ยอมรับมันอย่างยินดี

"น้าโรส หนูอยากชวนน้าไปดูการเต้น น้าดูสิ พวกเราไม่ได้เจอกันมานานแค่ไหนแล้ว น้าควรจะทำตัวเป็นเจ้าภาพไหมคะ?" ตอนนี้เองธินิดาก็ถึงรู้สึกตัว

"ได้สิ ในเมื่อพวกเธอพูดแบบนี้แล้ว ฉันก็ตกลงรองประธานมุกดาก่อนแล้วกัน ในเวลาห้าวันนี้ ตอนแรกฉันยังไม่มีแพลนไปเที่ยวที่ไหน งั้นก็ไปคุยเรื่องวัฒนธรรมชากับรองประธานมุกดาแล้วกัน แล้วค่อยไปดูบัลเลต์กับน้ำผึ้ง ฉันยังต้องเผื่อเวลาให้คุณนายเจนนี่เพื่อนของฉัน งั้นก็แพลนไว้แบบนี้แล้วกัน" คุณนายโรสก็เป็นคนไหวพริบเร็ว เธอรีบวางแผนการเดินทางของตนทันที

"ขอบคุณค่ะคุณนายโรส งั้นพรุ่งนี้เช้าดิฉันจะไปรับคุณ พาคุณไปเที่ยวชมนะคะ" มุกดาไม่ได้ไม่พอใจที่ธินิดาทำตามตนเอง ใบหน้าเธอยังคงรอยยิ้มอ่อนๆเอาไว้ ให้คนที่เห็นแล้วรู้สึกเป็นมิตรมาก

"น้าโรส งั้นวันมะรืนหนูไปรับน้าที่โรงแรมนะคะ" ธินิดาเหลือเวลาให้มุกดาแค่วันเดียว เธอมองขวางมุกดา วัฒนธรรมชาบ้าอะไรกัน ตัวเองยังไม่รู้เลยยังจะพาคุณนายโรสไปเรียนรู้อีก อย่าไปทำงามหน้าให้ใครเขาว่าล่ะ แต่ว่าเธอก็จะช่วยมุกดาเต็มที่! ช่วยให้หล่อนขายหน้าให้สุดๆไปเลย ให้คุณนายโรสเกลียดมุกดาเข้าไส้เข้ากระดูก

"เอาล่ะๆ เป็นเด็กดีจริงๆ งั้นก็ตัดสินใจแบบนี้แล้วกัน ฉันเหนื่อยแล้ว คุณนายเจนนี่ พวกเราออกไปเดินเล่นกันไหม" คุณนายโรสเชื้อเชิญคุณนายเจนนี่

"อืม ดีเลย เมื่อกี้ทานไปเยอะเหมือนกัน พวกเราควรจะออกไปเดินเล่นได้แล้ว ไม่งั้นอาหารคงไม่ย่อยแน่" คุณนายเจนนี่ลุกขึ้น มองดูมุกดากับธินิดา เธอรู้ดีกับการกระทำของพวกหล่อน แต่เธอจะดูสิว่าลูกสาวตนจะทำยังไง โอกาสครั้งนี้ได้มายากนัก เธออยากช่วยมุกดาจริงๆ แต่เห็นท่าของมุกดาแล้ว เหมือนจะไม่ต้องการนะ ตนคงต้องลงมือตามโอกาสแล้วล่ะ

คุณนายทั้งสองคนไปแล้ว เหลือแค่มุกดา ชลธีและธินิดาสามคน

"เป็นยังไงบ้าง กินอิ่มหรือยัง? จะออกไปเดินเล่นหน่อยไหม?" งานเลี้ยงในวันนี้ชลธีดูยุ่งมาก เขาไม่ไปหาคนอื่น คนอื่นก็มาหาเขาอยู่ดี ดังนั้นเขาไม่มีเวลาได้ดูแลมุกดาเลย

"กินอิ่มแล้ว อิ่มมากด้วย งั้นพวกเราออกไปเดินเล่นกันเถอะ ได้ยินว่าสวนดอกไม้ที่นี่สวยมาก อยากไปดูจังเลย" มุกดาคล้องแขนชลธีเอาไว้