หลังเลิกเรียนวันต่อมา

เป็นอีกครั้งที่ห้องของมิยุมีฮิโรกิและ(MICHIKA) สามคนมารวมตัวกัน

เพียงแต่บรรยากาศหนัก ๆ ของมิยุกับคานอนก่อนหน้านี้ยังคงหลงเหลืออยู่

ช่วงนี้ทั้งสองยังพอถ่ายวิดีโอให้ดูเป็นธรรมชาติได้บ้าง แต่ถึงอย่างนั้นความกระอักกระอ่วนก็ยังมี เป็นการบ่งบอกว่ายังไม่ลงรอยกันเช่นเดิม

หาแต่วันนี้ที่เรียกให้มารวมตัวกันนั้น เพราะว่ามีเรื่องที่อย่างไรก็ต้องบอกให้ได้อยู่

 

[ทุกคน ที่อุตส่าห์มารวมตัวกันแบบนี้ขอบคุณนะ]

[ก็นะ บ้านฉันนี่]

[รุ่นพี่ฮิโระเรียกมาทั้งที ต้องมาอยู่แล้วค่ะ]

[อะฮะฮะ เรียกมาทำไมกันน้า~…]

 

มีเพียงคานอนคนเดียวที่ยังดูตื่นเต้นท่ามกลางบรรกาศหนัก ๆ 

คาดว่าสาเหตุคงมาจากฮิโรกิ ส่วนมิยุกับจินัตสึรวมสายตามาที่เขาด้วยเช่นกัน

บทสนทนาเมื่อวานหลังเลิกเรียนนั้น สำหรับคานอนแล้วอาจจะมองว่าเป็นการดูแลอย่างดีก็เป็นได้ ส่วนทางด้านพวกมิยุนั้นได้มีการอธิบายไม่ให้เข้าใจผิดแล้วเรียบร้อย ฮิโรกิจึงตัดสินรีบเข้าเนื้อหาหลัก

 

[ก่อนอื่น ทุกคนคิดยังไงกับสถานกาณ์ของ MICHIKA แชนแนลบ้าง? พอใจกันไหม?]

[ไม่เลย]

[ไม่เลยค่ะ]

[ฉันก็ด้วย คิดว่าถ้าขยับไปได้มากกว่านี้ก็คงดีน่ะ~]

[ใช่ไหม ฉันก็คิดเหมือนกัน และเพราะอย่างนั้นฉันถึงคิดแผนที่จะทลายสถานการณ์นี้ออกไปมาน่ะ]

[[[แผน?]]]

 

เมื่อทั้งสองคนเกาะติดกัน ฮิโรกิจึงพูดอย่างอามณ์ดี

 

[ก่อนอื่น เพื่อจะให้ทั้งสามคนไปข้างหน้าอย่างก้าวกระโดด เรื่องคอนเซปต์นั้นมีผลอย่างมาก โดยเฉพาะส่วน 「แฟนเก่า」 น่ะ]

[[[…]]]

 

ทั้งสามเงียบไป หากแต่พอจะรู้สึกได้จากท่าทางว่าคงคิดประมาณ 「พอแฟนเก่ามาพูดอะไรแบบนี้ชวนให้รู้สึกซับซ้อนจัง」 อยู่

แต่ฮิโรกิก็ร่ายต่อไปโดยไม่สนความคิดของทั้งสาม

 

[จุดนั้นน่ะแค่ให้เริ่มไลฟ์อีกทีก่อนก็พอ แต่ว่าจะเป็นแค่คุยธรรมดา ๆ ไม่ได้]

[แปลว่ากำหนดธีมได้แล้วเหรอ?]

 

มิยุถาม ฮิโรกิจึงยักไหล่

 

[พูดถึงเรื่องธีมน่ะนะ เหมือนกับตอนที่ลืมปิดไลฟ์ครั้งนั้นเลย เป็นการพูดถึงแฟนเก่าแบบตรงไปตรงมา—สรุปก็คือคุยกันเรื่องฉันนี่แหละ จะพูดว่าร้ายก็ได้ แค่พูดตามใจปากก็พอ ถ้าทำแบบนั้นเดี๋ยวหัวข้อคุยก็ออกมาเอง]

 

ทั้งสามคนมีสีหน้าผสมปนเปกันไปขณะที่ฟังฮิโรกิ

 

[ถ้ามีปัญหาตรงไหนก็ถามมาได้เลย]

 

มิยุยกมือขึ้นและพูดทันที

 

[นั่นน่ะ คนดูจะไม่รู้สึกแย่เอาเหรอ ถึงจะบอกล่วงหน้าว่าแฟนเก่าอนุญาตแล้วก็เถอะ แต่ถ้าว่าร้ายมาก ๆ เข้าคนที่ดูก็คงไม่พอใจกันนักหรอกมั้ง]

[ไม่เป็นไร คนที่ไม่พอใจก็คงจะมีอยู่แต่คงเป็นแค่ส่วนหนึ่งแหละ แต่ส่วนใหญ่คงจะสนุกกัน ไม่ก็อินไปเลย คิดว่าแบบนี้จะยิ่งมอบความรักให้กับพวกเธอสามคนได้มากกว่านี้น่ะ ]

 

ฮิโรกิยังคงตอบอย่างมั่นใจ กลับเป็นมิยุที่ถามอย่างกังวลแทน

 

[มีอะไรยืนยันได้ไหม?]

[ยืนยันได้สิ เพราะว่าฉันรู้อยู่แล้วว่าพวกเธอสามคนพูดจาแย่ ๆ ได้ไม่นานหรอก อีกอย่างก็แค่ระดับเดียวกับตอนที่ลืมปิดไลฟ์ครั้งนั่นน่ะแหละ ตอนนั้นฉันน่ะกลัวว่าคนจะรู้ตัวจริงเท่านั้น แต่ไม่ได้คิดมากอะไรกับเนื้อหาด้วย และก็คิดว่าคงไม่โดนว่าร้ายแบบลอย ๆ หรอก ยังไงก็ดูตื่นเต้นดี ในหลาย ๆ ความหมายน่ะนะ]

[…คือ ขอบคุณนะ ถ้างั้นฉันว่าไหวอยู่]

 

ต่อมาคานอนเป็นคนยกมือ

 

[เชิญเลย คานอนจัง]

[รุ่นพี่ฮิโระ จะดีเหรอะ? ให้พวกเรา เอ่อ พูดเรื่องแย่ ๆ ของตัวเองขนาดนั้น…]

 

ท่าทางคานอนคงจะเป็นห่วงเรื่องสภาพจิตใจของฮิโรกิ ความรู้สึกอันซื่อตรงเช่นนั้นช่างน่าดีใจเหลือจริง

 

[อืม ไม่คิดมากหรอก ขอแค่งานของทั้งสามคนประสบความสำเร็จได้ก็พอ]

[—อึก! …ถ้างั้นหนูก็ไม่มีอะไรจะค้านค่ะ]

 

เมื่อได้เห็นฮิโรกิตอบทันทีอย่างนั้น คานอนคงรู้สึกสบายใจขึ้น

อีกอย่างฮิโรกินั้นไม่ได้กำลังฝืนตัวเองอยู่แต่อย่างใด แม้ว่าจะเกิดข่าวลือใด ๆ ขึ้นมาก็ยังสามารถบอกได้ว่าเป็นสิ่งที่แฟนเก่าที่เขาไว้ใจนั้นเป็นคนพูดถึงความทรงจำเหล่านั้นขึ้นมาเอง แม้ว่าหากถูกรู้ตัวจริงแล้วจะเกิดปัญหา หากแต่สามารถมองให้เป็นความบันเทิงก็ได้เช่นกัน

เมื่อสบตากับคนสุดท้ายอย่างจินัตสึ เธอก็ทำทีอึดอัดแล้วถาม

 

[คือว่าคุยเรื่องฮีคุงได้ถึงไหนเหรอ? อยากให้บอกว่าทนได้แค่ไหนน่ะ]

[ถึงไหน เหรอ…จะบอกว่าอดทนได้แค่ไหนก็ยากอยู่นะ]

[งั้น พวกความชอบละ? ฮีคุงน่ะชอบหน้าอกก็จริง แต่ก็ชอบต้นขาสุด ๆ เลยด้วย]

[เห เพิ่งเคยได้ยินเลยค่ะ]

[ฉันด้วย]

[แค่ก แค่ก…ก็นะ คงจะพอไหวอยู่]

[[[โห~]]]

 

ถึงจะมาประทับใจเรื่องแบบนี้ก็ไม่ได้รู้สึกดีใจแต่อย่างใด หากแต่ว่าถ้ามันทำให้ทั้งสามคนมีใจจะทำก็ไม่มีปัญหา

 

[ถ้าจะให้พูด จะเติมจะแต่งเพิ่มอะไรบ้างก็ไม่ว่าหรอก ถ้ามัวแต่เกรงใจกันก็น่าเบื่อกันพอดี]

 

ต้องใจกว้าง อาจกล่าวได้ว่าเป็นการทุ่มเท่ที่ชวนเสียเลือดเสียเนื้อเป็นอย่างมาก แต่ฮิโรกิคิดว่าต้องเตรียมตัวตัดทุกอย่างทิ้งตามที่ทุกคนร้องขอ

เมื่อได้ยินคำเหล่านั้นทั้งสามคนตกใจเป็นอย่างมาก เรียกได้ว่าคงเหนือความคาดหมายสุด ๆ  

 

[พวกเธอคงกำลังคิดว่าทำไมฉันถึงยอมทำขนาดนี้ใช่ไหม? ——ให้พูดสั้น ๆ คือที่ผ่านฉันไม่มั่นใจมาตลอดเลยน่ะ เพราะฉันไม่มีประสบการณ์ในการไลฟ์มาก่อน และไม่รู้เลยว่าตัวเหมาะกับทางนี้หรือเปล่า]

[งั้นตอนนี้มั่นใจใแล้วเหรอ?]

 

ฮิโรกิส่ายหัวให้กับคำถามของจินัตสึ

 

[กลับกันเลย ไม่มีความมั่นใจอะไรทั้งนั้น ฉันลองไปศึกษาจากคลิปของสตรีมเมอร์ดัง ๆ เหมือนที่มิยุทำมาแล้ว แต่ฉันก็ไม่เข้าใจเรื่องความนิยมหรือไม่นิยมอะไรนั่นเลยสักนิด]

[ถ้างั้น ทำไมละ?]

 

มองหน้าตรงไปหาทั้งสามคนที่กำลังสงสัย และกล่าวออกมาด้วยใจจริง

 

[เพราะว่ายอมรับไม่ได้ไง ทั้งที่คลิปของพวกเธอมีเสน่ห์ขนาดนั้นแต่ผู้ติดตามกลับไม่เพิ่มขึ้นเลย ถ้าเพราะมันไม่ดีพอก็ยังทำเนา แต่ถ้ามันเป็นเพราะว่าทำไม่ได้อย่างเต็มที่เนี่ยยังไงก็รับไม่ได้]

 

ฮิโรกิพูดอย่างไม่เขินหรืออายใด ๆ เมื่อกำลังคิดว่าทั้งสามคงจะตกใจอยู่ วินาทีต่อมากลับกลายเป็นทั้งสามคนเขินขึ้นมาแทน

 

[อยู่ ๆ พูดอะไรออกมาเนี่ย จริง ๆ เลย ทางนี้ที่ฟังกลายเป็นเขินแทนแล้วเนี่ย]

[ฮีคุงเนี่ยพูดเรื่องที่คิดออกมาอย่างตรงไปตรงมาเลยเนอะ~　ดีใจเป็นพิเศษเลย]

[รุ่นพี่เท่จังค่ะ…ยิ่งเห็นแบบนี้ยิ่งรักเลยนะคะเนี่ย]

[เดี๋ยวเถอะ รุ่นน้องคลั่งรักคนนี้พูดอะไรออกมาเนี่ย!]

[อะไรกันคะ? คิดว่าถ้าไม่ได้ขอเป็นแฟนก็ถือว่าเซฟแล้วน่ะค่ะ]

[จะเป็นงั้นได้ไงเล่า!]

[คาโนนน ไม่สมเหตุสมผลเลยนะนั่นนะ]

[เอ๋— งั้นรุ่นพี่ฮิโระคิดว่ายังไงเหรอคะ?]

 

เมื่อเรื่องแปลก ๆ ที่คุยอยู่นั้นถูกโยนมาทางนี้ ฮิโรกิจึงรีบตอบกลับไปด้วยความรู้สึกอึดอัด

 

[ประมาณนั้นแหละ ขอฝากตอนไลฟ์ด้วยนะ]

[ว่างั้นละค่ะ—!]

[ว่างั้นละค่ะ—! ——ที่ไหนเล่า! ไม่ใช่ตอนนี้เธอเบรคแตกไปแล้วหรือไงเนี่ย!?]

[เอเหะเหะ~]

[ไม่ได้ชมย่ะ!]

 

เมื่อรู้สึกตัวว่าสถานการณ์ตอนนี้หยุดไม่ได้ จินัตสึจึงหันไปหาฮิโรกิแล้วพูด

 

[ก่อนอื่นยังไม่ได้ตอบดี ๆ เลยน่ะ ฉันเองก็ไม่คัดค้านอะไรนะ—!]

[งั้นเหรอ ขอบคุณนะ ถ้างั้นมาตัดสินใจเรื่องกำหนดการไลฟ์กัน ——แล้วทีนี้นะ จริง ๆ แล้วมีอีกเรื่องนึงที่อยากจะลองน่ะ]

[[อีกเรื่องนึง?]]

 

มิยุกับคานอนหยุดทะเลาะกันแล้วหันกลับไปหาฮิโรกิ

จากนั้นฮิโรกิจึงสูดลมหายใจเข้าออกลึก ๆ และพูดออกมาราวกับตัดสินใจได้แล้ว

 

[——ทุกคน ไปเดตกันไหม?]

[[[…เอ๊ะ?]]]

 

เหมือนพริบตาหนึ่งจะเห็นภาพ (MICHIKA) ทั้งสามคนมีเครื่องหมายคำถามอยู่บนหัว

ท่าทางว่าทั้งสามคนกำลังคิดว่าฟังผิดอยู่ จึงทำการหยิกแก้มของกันและกัน

 

[เดี๋ยวก่อน ที่ว่านั่นจริงเหรอ?]

 

มิยุถามที่แก้มกระตุกอยู่ถามขึ้นมา ฮิโรกิพยักหน้าอย่างมั่นใจ

 

[อา แน่นอน ฉันจะไปเดตกับทั้งสามคน——]

[หา~…พอเลย เข้าใจแล้ว ทำไมถึงพูดให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วยเนี่ย อธิบายมา]

 

มิยุเร่งเร้าให้พูดต่อขณะที่เอามือกุมหัว

ดังนั้นฮิโรกิจึงพูดต่อ

 

[ก่อนอื่นเรื่องที่คุยกันเมื่อกี้ คือฉันคิดว่าพวกเธอสามคนมีเสหน่ห์มากอย่างแน่นอนเลย]

[[[…]]]

 

ทั้งสามคนหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง เมื่อเห็นดังนั้นฮิโรกิจึงยิ้มอย่างประทับใจ

 

[ถ้าไม่เขินทุกรอบจะช่วยได้มากเลยนะเนี่ย…สรุปคือ ถ้าหากได้เห็นเสน่ห์——ความน่ารักของทั้งสามคนได้สักหน่อยละก็ คิดว่าคงกลายมาเป็นแฟนคลับอย่างแน่นอนเลย]

[แล้วไง เกี่ยวอะไรกับเดต?]

 

มิยุที่มีท่าทางไม่เข้าใจถามออกมา ฮิโรกิพยักหน้าทันที

 

[อา อย่างเรื่องที่คุยเมื่อกี้ก็มากพอจะเอาไปใช้เป็นเนื้อหาในไลฟ์ได้แล้วก็จริงอยู่ แต่ในอีกมุมนึง ถ้าได้ไปเดตกันละก็จะสามารถเห็นด้านที่น่ารัก ๆ ของอีกฝ่ายได้มากเลยนะ]

 

ตรงนั้นกลายเป็นคานอนที่เขินขึ้นมา

 

[แสดงว่าที่ผ่านมาเวลารุ่นพี่ไปเดทกับหนูเนี่ย คิดว่าหนูน่ารักมากขนาดนั้นเลยสินะคะ]

[แน่นอนสิ ไม่สิ ต้องบอกว่าน่ารักตลอดนั่นแหละ อีกอย่างเวลาที่เดตกันคิดว่าความรู้สึกนี้มันถูกส่งออกมามากขึ้นน่นะ]

[นะ นั่นสินะคะ อยากจะฟังอีกครั้งจังเลย คือว่า ขอบคุณสำหรับอาหารนะคะ…]

 

คานอนที่กำลังคิดว่ารุกได้เป็นอย่างนี้กลับถูกโต้กลับอย่างตรงไปตรงมาจนตัวระเบิด

 

[สรุปคือเราจะทำคลิปในธีมเดต และแสดงความน่ารักให้เห็นงั้นสินะ]

[อืม ประมาณนั้น]

[จะว่าไป มีวิธีพูดวิธีอื่นอีกไม่ใช่หรือไง]

[เมื่อกี้ตกใจมากเลยนะ วิธีพูดของฮีคุงเนี่ย คิดว่าจะชวนไปเดตพร้อมกันสี่คนซะแล้ว]

[เป็นไปไม่ได้แต่แรกแล้วไหม…]

 

กลายเป็นฮิโรกิที่รู้สึกงุนงงแทน แต่ครั้งนี้เหมือนมิยุกับจินัตสึจะไม่ยอมแพ้ ฮิโรกิจึงรีบเข้าประเด็นหลักเพื่อหยุดการแข่งขันที่ไม่รู้จบนี่

 

[แต่จะเดตแบบปกติคงไม่ได้ ยิ่งให้ดูเป็นธรรมชาติยิ่งยากเลย แถมฉันที่เป็นตากล้องจะต้องไม่ส่งเสียงอีก ต้องทำในลักษณะของการเล่นละครในระดับนึง ค่อนข้างกินเวลาพอสมควรเลย แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร เพราะถ้าไปได้สวยก็มีความเป็นได้ว่าจะดึงดูดความสนใจได้เป็นอย่างดีเลย]

[อืม ถ้าแค่เสียงขอฮิโรกิใช้โปรแกรมตัดออกเอาก็ได้ อีกอย่างฉันว่าความคิดนี้ก็น่าสนุกดีออก]

 

เมื่อได้ยินคำว่า 「น่าสนุก」 จากปากของมิยุที่เป็นสตรีมเมอร์เองนั้น ใจของฮิโรกิก็พลันเต้นระรัว

 

[ดีจังเลยที่มิยุพูดแบบนั้น ดีใจมากเลยนะ]

[แต่ว่า ไม่ลงคลิปแนวเดตของทุกคนเลยจะดีกว่านะ เพราะถ้าทำแบบนั้นมีหวังความน่าสนใจหรืออิมแพคก็จะลดลงไปเรื่อย ๆ น่ะ กลายเป็นว่าแผนดี ๆ จะเสียของหมด]

[จริงด้วย จริงด้วยสินะ]

 

เท่าที่ฟังแบบนั้นก็นับว่าถูกต้อง

สำหรับฮิโรกิที่เกือบจะเป็นมือใหม่ด้าน SNS แล้ว แค่คิดว่าอันไหนคิดว่าดีก็ลองทำดูเท่านั้น หากแต่ถ้าทำให้คนดูซ้ำได้ก็ย่อมต้องดีกว่า เมื่อได้รับคำแนะนำและชี้ให้เห็นในเรื่องดังกล่าว ทำให้คิดว่ามิยุเป็นสตรีมเมอร์คนดังจริง ๆ ฮิโรกิรู้สึกประทับใจอย่างตรงไปตรงมา

หากแต่มิยุดูไม่ได้ภูมิใจอะไรนัก กลับกันยังทำหน้าอึดและเบนสายตาพูดต่อ

 

[คำถามก็คือ เดตที่ว่านี่ใครจะเป็นคนไป…]

[——ค่า! หนูเอง อยากไปเดตกับรุ่นพี่ค่ะ]

 

คานอนรีบคว้าตำแหน่งนั้นด้วยความกระตือรือร้น ในแววต่างนั้นช่างส่องประกายสมกับเป็นสาวน้อยในห้วงรักเสียจริง

คาดว่าคงเล็งตำแหน่งนี้มากนานแล้ว และรอโอกาสนี้อยู่พอดี

หากแต่ฮิโรกินั้นนึกรู้สึกผิดและส่ายหัว

 

[ต้องขอโทษคานอนจังด้วยนะ แต่ถ้าให้เลือกคนเดียวคงต้องเป็นคนที่มีคนรู้จักหน่อยอย่างมิยุไม่ก็คุณจินัตสึน่ะ ตามทฤษฎีแล้วน่ะนะ]

[ถ้าตามทฤษฎีแล้วคงเป็นแบบนั้นจริง ๆ ค่ะ …แต่ว่ารุ่นพี่ไม่อยากไปเดตกับหนูเหรอคะ?]

[ตอนนี้ความรู้สึกของฉันไม่เกี่ยวด้วยน่ะ….]

[ฮึ ไม่รู้ด้วยแล้วค่ะ]

[อาฮ่าฮ่า…ขอโทษนะ]

[…ล้อเล่นค่ะ ตัวหนูน่ะยังไงก็ไม่พูดจาเอาแต่ใจหรอกค่ะ]

[คาโนนนเก่งจังเลยเนอะ~]

 

จินัตสึลูบหัวของคานอนเพื่อเป็นการปลอบใจ ทำให้ดูอารมณ์ดีขึ้นในชั่วขณะ

มิยุมองจินัตสึคนนั้นแล้วพูด

 

[งั้น จินัตสึดีไหม]

[เอ๋ ฉัน? ———เอ— ว่าไงดี ครั้งนี้ขอผ่านก่อนน่ะ]

[ทำไมละ? เป็นช่วงเวลาสำคัญของยูนิตเราเลยนะ ถ้าบอกว่าไม่อยากไปเดตกับฮิโรกิ ก็ไม่ใช่ว่ารับไม่ได้หรอกนะ?]

[ชวนเจ็บเหมือนกันนะนั่น…]

[ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย! …คือทางค่ายเขาไม่ชอบงานตรงนี้เท่าไหร่นักน่ะ แถมก่อนหน้านี้ก็มีคลิปกิจวัตรยามเช้าไปซะเยอะแล้วด้วย…จริง ๆ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากไปกับฮีคุง———เอ้ย ช่างมันเถอะ!]

 

แม้ครึ่งหลังจะเป็นการพึมพำมากกว่าอธิบาย แต่เมื่อเห็นจินัตสึกระอักกระอ่วนเช่นนั้นแล้ว ฮิโรพลันอึดอัดขึ้นมาเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม มิยุไม่สนใจใด ๆ แล้วพูดต่อ

 

[แหม งั้นก็ช่วยไม่ได้นะ]

 

จ้อง

มิยุหันมาจ้องหน้าด้วยความเขินอาย

 

 

 

[งั้น ไปไหม? เดตกัน]

 

ด้วยวิธีการพูดที่ไม่ชวนให้ทานไหม ฮิโรกิก็ตื่นเต้นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

นี่เป็นเพียงการเดตเพื่อถ่ายวิดีโอเท่านั้น หรือเรียกได้ว่าเป็นเดตจำลอง

นี่เป็นแค่การเดตของปลอมที่แต่ละคนไม่ได้อยากไปเท่านั้น

อีกอย่างหนึ่งคือในแผนนี้ฮิโรกิรับหน้าที่เป็นช่างภาพ——ไม่จำเป็นต้องทำตัวเป็นคู่เดตแต่อย่างใด

 

[มาถึงขนาดนี้แล้วจะเลิกเหรอ คงไม่ใช่ไหม?]

 

แต่ว่ามิยุก็เผยรอยยิ้มออกมาแล้วพูดราวกับจะดึงฮิโรกิออกมาจากห้วงความคิด

อย่างไรก็ไม่สามารถถอนตัวได้อีกแล้ว ฮิโรกิจึงพยักหน้าอย่างสุดแรง

 

[อา จัดให้ตามคำขอเลย]

[เป็นฮิโรกิแท้ ๆ แต่กล้าดีนี่ ถ้างั้นพรุ่งนี้หลังเลิกเรียนนะ]

[อา อือ]

 

และด้วยเหตุนี้ ฮิโรกิกับมิยุจึงจำต้องไปเดตกันหลังเลิกเรียนวันพรุ่งนี้

 

***

คืนนั้น

ฮิโรกิฝัน

ฝันถึงเรื่องราวเมื่อครั้นยังเป็นเด็ก

ฝันถึงเรื่องที่ย้ายมาอยู่ข้าง ๆ บ้านของมิยุ วันที่ได้พบหน้ากันเป็นครั้งแรก

ยามฤดูกาลที่ซากุระบานสะพรั่ง คำทักทายที่หน้าบ้านนั้นถูกเอ่ย

มิยุในวัยเด็กแอบอยู่ที่หลังแม่ตัวเอง กล่าวคำออกมาด้วยอาการกระสับกระส่าย

 

[อยากให้สนิทกัน กับมิยุนะ]

 

คำทักทาย ถูกกล่าวออกมาอย่างนั้น

ชั่วพริบตา หัวใจของฮิโรกิพลันเต้นระรัว

ตอนนี้เข้าใจอย่างท่องแท้แล้ว ว่าความรู้สึกนั้นคือ รักแรกนั่นเอง