[ยะฮู─! ขอโทษที่สาย─น้า!]

 

ที่หน้าสถานี จินัตสึกำลังเดินโบกไม้โบกมือ

จินัตสึสวมเสื้อยืดมีลาย กางเกงเลกกิ้งสีดำ เป็นชุดลำลองที่เผยให้เห็นรูปร่างที่สมกับเป็นนางแบบออกมา

 

[อ๊ะ จินัตเตะ เหนื่อยหน่อยนะ]

[คือว่า ขอบคุณที่เหน็ดเหนื่อยนะคะ]

[เหนื่อยหน่อยนะ]

[โอ๊ะ เอ๋? บรรยากาศมันแปลก ๆ ไหมอะ?]

 

จินัตสึสัมผัสได้ถึงท่าทางแปลก ๆ จากสามคนนี้ได้ทันทีจึงเอียงคอเล็กน้อยด้วยความฉงน

 

[ไม่หรอก คือว่า จะว่าไงดี…]

[จะว่าไปแล้ว เดี๋ยวจะไปไหนกันเหรอ?]

 

มิยุก้าวออกมาข้างหน้าแทนฮิโรกิที่ไม่รู้จะอธิบายยังไง

 

[จินัตเตะ คิดว่าส่งข้อความไปบอกแล้วนะ]

[อ๊ะ─ โทษที พอดีรีบออกมาเลยไม่ได้ตั้งใจอ่านน่ะ─ เอ─ ไหนดูซิ~… 「วันนี้เหล่าแฟนเก่าจะจัดประชุมสาวเลิฟโฮเทลกัน」　]

 

ชั่วพริบตานั้นจินัตสึก็แก้มกระตุกแล้วหันมายิ้มให้ทางนี้

 

[…เอาจริงอะ?]

[จริงยิ่งกว่าจริง แต่ตอนนี้มีเรื่องนึงกวนใจอยู่ อยากจะถามจินัตเตะหน่อยน่ะ]

[เอ๊ะ หือ?]

 

มิยุชำเลืองมองฮิโรกิหนึ่งครั้ง หันกลับหาจินัตเตะแล้วถาม

 

[จินัตเตะน่ะ คือสงสัยว่า…กับฮิโรกิ เคยไปที่ที่ว่าด้วยกันไหมน่ะ…]

 

มิยุทำท่ากระสับกระส่ายขณะที่ถาม ส่วนจินัตสึเข้าใจความหมายของคำถามดีเลยหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง  

 

[เอ๊ะ ไม่ คือ…]

[การตอบสนองแบบนี้ ว่าแล้ว…เชียว…]

 

คานอนเริ่มทำท่าทางหงุดหงิดขึ้นมาเช่นกัน  ขณะที่เหตุการณ์กำลังโกลาหลไม่ได้นั้น ฮิโรกิจึงคิดจะเข้าแทรก────

 

[────ไม่ใช่แล้ว! ฉันแค่เคยชวนฮีคุงเท่านั้นเอง!]

 

จินัตสึตะโกนออกมาเสียงดัง

คราวนี้เป็นตาของมิยุ คานอนรวมถึงฮิโรกิที่อ้างปากค้างแทน

 

[ตะ แต่ว่า ตอนเข้าไปไม่รู้เลยว่าเป็นสถานที่แบบนั้น! อีกอย่างสุดท้ายแล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นด้วย!]

 

ฮิโรกิเริ่มพูดเสริมเพื่อมิยุกับคานอนที่ยังค้างอยู่

 

[ชะ ใช่ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ตอนนั้นแค่จะหาที่หลบฝนแล้วบังเอิญเจอที่นั่นพอดีเท่านั้นเอง]

[พูดจริง ๆ นะ เพิ่งจะมารู้ว่าเป็นที่แบบไหนหลังเข้าไปเอง คือว่าฉันเอง ก็เกิดกลัวขึ้นมาเหมือนกัน…]

[ไม่เป็นไร เข้าใจแล้วแหละ มากพอแล้วด้วย ขอโทษที่ให้พูดนะ]

 

มิยุก้มหัวขอโทษ ตามด้วยคานอน

พอเห็นจินัตสึสับสน ฮิโรกิก็ขอโทษออกมาเช่นกัน

 

[ตอนที่ฉันโดนถามไม่รู้จริง ๆ ว่าจะทำยังไงเลยเผลอทำตัวแปลก ๆ ไป ครั้งนี้เป็นความผิดของฉันเอง ขอโทษจริง ๆ นะ]

[ไม่หรอก ไม่ใช่เรื่องที่ต้องขอโทษเลย…อะฮะฮะ พอได้แล้วน่า ทุกคนเงยหน้าขึ้นเถอะ]

 

หลังเจ้าตัวพูดทั้งสามคนก็เงยหน้าขึ้น

เมื่อยืนจบแล้วจินัตสึก็ส่งสัญญาณมาต่อ

 

[งั้นถ้าตัดสินใจแล้วละก็ ไปลุยกันเล้ย! เลิฟโฮเทล!]

 

ทั้งที่อยู่หน้าสถานีแต่กลับพูดคำนั้นออกมาเสียงดัง ชวนให้รู้สึกสิ้นหวังขึ้นมา

เมื่อไม่สามารถจะทานไหวแล้ว จึงเริ่มหาข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่ที่เป็นเป้าหมายล่วงหน้าจากนั้นก็เริ่มพาเดินไปในตรอกซอกซอย

เดินไปได้ไม่กี่นาที

ถึงสถานที่ที่เป็นเป้าหมาย เป็นอาคารหน้าตาสวยงามและภายนอกดูเปล่งประกาย

 

[…ถึงแล้วนะ]

 

เมื่อฮิโรกิพูด มิยุกับคานอนที่ซ่อนอยู่ข้างหลังก็ออกมามองอาคารด้วยความประหลาดใจ

 

[ที่นี่ เลิฟโฮเทลจริงเหรอ?]

[จะดูยังไงก็เห็นเป็นโรงแรมธรรมนะคะ ชื่อก็ด้วย ไม่รู้สึกว่าเป็นอะไรแบบั้นเลยค่ะ]

 

หากมองแบบผ่าน ๆ ก็จะมองเห็นเป็นโรงแรมธรรมดา

ทั้งสองคนดูมึน ๆ เล็กน้อยเอียงคอใส่ ทางด้านจินัตสึเดินไปที่กระดานเมนูตรงกำแพงอย่างเงียบ ๆ  

โดยมีแผนให้เลือกหลายราคาเขียนไว้อยู่ รวมถึง 「พักผ่อน」 ด้วย

 

[ราคาที่เขียนอยู่ถือว่าโอเคไหมคะ? ถึงจะเห็นว่าสามารถเลือกแผนพักผ่อนได้ก็เถอะค่ะ]

[ไม่สิคาโนนน เดี๋ยวก่อนนะ ที่นี่น่ะเลิฟโฮเทลจริง ๆ นะ]

 

(มิยุรู้จริง ๆ ด้วย…)

 

หากเป็นไปตามที่คิดไว้ หมายความว่ามิยุรู้เรื่องสถานที่นี้อยู่พอสมควร

และคานอนที่ยังมีท่าทางเหมือนจะยังรับไม่ได้นั้น

 

[หมายความว่ายังไงคะ? อธิบายมาให้ชัด ๆ หน่อยค่ะ]

 

เมื่อสายตาที่แสนจะบริสุทธิ์จ้องเข้ามาที่เธอ มิยุที่รู้สึกกระอักกระอ่วนกับสายตานั้นจึงกล่าวตอบ

 

[คือ จะว่าไงดี โรงแรมปกติเนี่ยมีไว้สำหรับพักค้างคืนเนอะ? เพราะฉะนั้นปกติแล้วพักผ่อนเนี่ยมันไม่ใช่เท่าไหร่…]

[────ง่ะ!]

 

ในที่สุดคานอนก็เข้าใจความหมายทั้งหมดได้แล้ว หน้าจึงแดงขึ้นมาในทันที

 

[…ขอโทษนะคะ เข้าใจที่จะสื่อแล้วค่ะ]

 

คานอนกลับเข้าไปหลบหลังของฮิโรกิอีกครั้ง ส่วนฮิโรกิก็ได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ  

แค่เข้าไปยังยากขนาดนั้น จากมุมมองของฮิโรกิตอนนี้กำลังคิดว่าจะมีใครผ่านไปผ่านมาในช่วงถามตอบนี้หรือไม่ ไปให้ความสำคัญกับจุดนั้นมากกว่า

เพราะไม่ว่าจะยังไงหากมีคนรู้จักมาเห็นว่าพาผู้หญิงสามคนเข้าเริ่มโฮเทลคงไม่ใช่เรื่องตลกแน่นอน ทำให้ต้องระวังตัวให้ดีก่อนจะเข้าไป

ผ่านประตูอัตโนมัติเข้าไปก็จะพบกับหมายเลขห้องเรียงรายอยู่บนหน้าจอไว้สำหรับตรวจสอบห้องว่าง แผนกต้อนรับที่นี่เป็นแบบไม่มีพนักงานจึงสามารถชำระเงินและเช็คอินได้ด้วยตนเอง ดังนั้นสิ่งที่ทำก็คือเลือกห้องว่างสำหรับแผนพักผ่อนชั่วคราว ชำระเงินเรียบร้อยและได้รับคีย์การ์ดมา  

ยืนรอลิฟต์ด้วยความเงียบอย่างสมบูรณ์แบบ เกิดเป็นบรรยากาศตึงเครียดขึ้นมา

────ปิ๊งป่อง

เสียงลิฟต์ที่ลงมาถึงทำให้สามสาวถึงกับสะดุ้ง

เมื่อประตูเปิดออกก็พบว่ามีคู่รักคู่หนึ่งเดินออกมา เมื่อเดินผ่านพวกฮิโรกิไปแล้วถึงกับต้องหันกลับมามองถึงสองครั้ง …คาดว่าคงสร้างความเข้าใจผิดให้อย่างแน่นอน

ผิดกับฮิโรกิที่กำลังกุมหัว  มิยุที่มีท่าทางตื่นเต้นอย่างน่าประหลาดก็เข้ามาคุยด้วย

 

[นี่ คนที่ออกมาเมื่อกี้น่ะ]

[หยุด อย่าพูดไปมากกว่านั้น]

[ไร้ยางอายค่ะ…มากันตอนกลางวันแทรก ๆ ในวันหยุดแบบนี้…]

[คาโนนน คือใครมาเห็นพวกเราตอนนี้ก็คิดเหมือนกันนะ…]

[งือ…]

 

คานอนพึมพำอะไรบางอย่างพร้อมตัวสั่นอย่างถึงที่สุด จังหวะที่กำลังจะล้มก็ได้มิยุกับจินัตสึช่วยประคองไว้

 

(ถ้าฉันไม่อยู่ตรงนี้ก็คงเป็นแค่ประชุมสาว ๆ ของจริงน่ะนะ)

 

แม้จะสายไปแล้วแต่ฮิโรกิก็รู้สึกผิดที่พามา แต่หากปฏิเสธขึ้นมาไม่ว่าอย่างไรก็จะโดนลากมาด้วยอยู่ดี ดังนั้นเขาจึงยอมแพ้และหยุดคิดเรื่องไร้ประโยชน์

ลิฟต์พาขึ้นมาถึงชั้นสาม เมื่อมาถึงหน้าห้อง 305 พวกฮิโรกิก็สอดคีย์การ์ดเข้าไปและประตูก็เปิดออก

ภายในห้องมีความกว้างขวาง

เตียงสีเรียบขนาดใหญ่ โทรทัศน์ ตู้เย็น แถมยังมีเก้าอี้ไม่มีขาและโต๊ะ การตกแต่งภายในเรียบง่ายเช่นนี้ในมุมมองของมิยุและคานอนนั้นยังคงเห็นเป็นเพียงห้องของโรงแรมทั่วไป

 

[เฮ้อ]

 

หลังปิดประตูฮิโรกิก็ถอนหายใจ อีกสามคนที่เหลือเพิ่มการระวังตัวและเว้นระยะห่างออกไป

 

[ไม่ดิ ปฏิกิริยาแบบนั้นมันโหดร้ายไปหน่อยไหม… ────แล้วหลังจากนี้จะทำอะไรต่อ?]  

 

ฮิโรกิที่ใจเสียลงไปนั่งบนเก้าอี้ไม่มีขาแล้วถาม ทางมิยุที่เริ่มได้สติแล้วจึงเริ่มพูด

 

[งั้น อาบน้ำกันก่อนไหม]

[เอ๊ะ เอาจริงดิ?]

[สี่คนเลยเหรอคะ!?]

 

เริ่มจากจินัตสึที่ตกใจ ตามด้วยคานอนที่แสดงปฏิกิริยาแบบเกินเบอร์ออกมา

มิยุที่ทนไม่ไหวจึงเดินไปสับหัวคนอนหนึ่งทีแล้วพูดต่อ

 

[สี่คนมันเข้าพร้อมกันไม่ได้อยู่แล้วไหม แต่เข้ากันแค่สามคนไม่นับฮิโรกิก็ได้อยู่นะ ประหยัดเวลาด้วย]

[เดี่ยว คือจำเป็นต้องเข้าไปอาบน้ำขนาดนั้นไหมก่อน? ฉันว่าไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่เลยอะ]

[แต่ถ้าทุกคนอาบน้ำกันก็จะดูสมจริงขึ้นนะ แบบว่าให้ฟีลสาว ๆ มาประชุมกันจริง ๆ แถมถ้าเอาเครื่องสำอางค์ออกก็ดีด้วย ────ฮิโรกิคิดงั้นไหม?]

 

ฮิโรกิที่กำลังวอกแวกไปเล่นสมาร์ทโฟนก็หวั่นไหวกับคำถามที่โยนมาอย่างกระทันหันของมิยุ

 

[อ๋อ อือ น่าจะนะ]

[ตอบอะไรมาเนี่ย ตั้งใจหน่อยสิ]

[คนที่ก่อนจะเข้าห้องก็หลบอยู่หลังฉันตลอดแล้วจะมาดูกระตือรือร้นตอนเข้าห้องเนี่ยไม่ต้องพูดเลย]

[น่าหงุดหงิดจริง เป็นแค่ฮิโรกิแท้ ๆ ]

 

มิยุหยิบหมอนบนเตียงแล้วโยนใส่ ฮิโรกิรับได้พอดิบพอดีแล้วเอามาใช้แทนที่วางศอก

 

[เอาเป็นว่าถ้ามีอะไรก็ให้เรียกแล้วกัน แน่นอนว่าเรื่องถ่ายทำด้วยนะ]

[เอ๋ จะถ่ายซีนอาบน้ำด้วยเหรอคะ!?]

[[[ไม่อยู่แล้วสิ!]]]

 

สามคนตบมุกออกมาในทันที ทางคานอนเอามาลูบอกตัวเองด้วยความโล่งใจ

 

[คาโนนนเนี่ย จริง ๆ แล้วเป็นมุตสึริจัง*สินะ~…]

[มะ ไม่ใช่แล้วค่ะ!]

 

คานอนส่ายหัวไปมาด้วยความเขินอายหลังโดนจินัตสึแกล้งเล่น

และผลสุดท้ายก็คือพวกกมิยุสามคนตัดสินใจกันว่าจะไปอาบน้ำ

ด้านฮิโรกิจึงตัดสินใจฆ่าเวลาด้วยการเล่นสมาร์ทโฟน

 

────ซ่า

ได้ยินเสียงฝักบัวจากห้องน้ำ

อึก ฮิโรกิกลืนน้ำลาย

ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำมิยุบอกไว้ว่า [ห้ามแอบดูเด็กขาดเลยนะ] แต่อันที่จริงฮิโรกิไม่ได้คิดจะเช่นนั้นอยู่แล้ว

เพียงแต่ความตระหนักรู้ในความเป็นผู้ชายนั้นยังคงอยู่

 

[────ว๊าย!?]

 

จังหวะนั้นเสียงของคานอนก็ดังขึ้นมาจากในห้องน้ำ

ฮิโรกิดีดตัวขึ้นทันที แต่พอได้ยินเสียงหัวเราะตามมาก็กลับลงไปนั่งเหมือนเดิม

ท่าทางทั้งสามคนจะสนุกกันอยู่ ฮิโรกิแอบรู้สึกแปลกแยกเล็กน้อย

และเมื่อมองไปรอบห้องแบบผ่าน ๆ ก็ค้นพบจุดที่แตกต่างจากโรงแรมปกติเสียที

ให้พูดอย่างง่ายก็คือ ชั้นวางของข้าง ๆ กับหมอนมีห่อพลาสติกไม่คุ้นเคยวางเรียงรายอยู่บนนั้น เป็นของที่ปกติแล้วไม่มีทางจะมาวางประเจิดประเจ้อแบบนี้ได้เลย เมื่อได้เห็นของเช่นนั้นแล้วจึงคิดได้ว่าเป็นอุปกรณ์อำนวนความสะดวกของที่แห่งนี้

พอเปลี่ยนจะอารมณ์ด้วยการเปิดทีวีก็พบกับภาพน่าสงสัยจึงรีบปิดทันที

เหตุบังเอิญก่อนหน้านี้ทำให้ต้องเข้าเลิฟโฮเทลไปกับจินัตสึ ตัวเธอนั้นรู้ตัวตอนที่เข้าไปอาบน้ำ จากนั้นก็รีบออกไปในทันที ด้วยเหตุนี้ช่วงเวลานั้นจึงไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริง ๆ หากแต่ยังจำสีหน้าของจินัตสึตอนที่ห้องจากห้องได้เป็นอย่างดี

เป็นสีหน้าที่ผสมกันระหว่างความหวาดกลัวกับความโล่งใจรวมถึงเศษเสี้ยวของความผิดหวังเข้าด้วยกันอย่างซับซ้อน

แม้จะคิดว่าการออกจากห้องในทันทีนั้นไม่ใช่เรื่องผิด แต่ถึงอย่างนั้นฮิโรกิก็ยังคงคิดอยู่เรื่องหนึ่ง

ว่าเหตุการณ์ในตอนนั้นเป็นชนวนในการเลิกรากันของเขากับจินัตสึหรือไม่────นั่นเอง

ระหว่างที่คิดถึงเรื่องนั้นอยู่ก็ได้ยินเสียงไดร์ฟเป่าผมดังขึ้น แสดงว่าสาว ๆ อาบน้ำเสร็จแล้วงั้นหรือ หลังจากนั้นไม่นานประตูห้องน้ำที่เชื่อมกันกับห้องแต่งตัวก็เปิดออก

 

 

คนที่ปรากฏออกมาคือจินัตสึ ผมที่ถูกปล่อยออกมามีความเปียกชื้นเล็กน้อย และเมื่อรวมเข้ากับชุดคลุมอาบน้ำแล้วยิ่งขับเสน่ห์ทางเพศออกมาได้อย่างชัดเจน เมื่อได้เห็นรูปร่างนั้น ฮิโรกิใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

 

[ฟิ้ว~ มีอ่างน้ำวนกับไฟหลากสีด้วย แอบเล่นไปซะเยอะเลย]

[อะ อีกสองคนละ?]

[น่าจะอีกสักพักละน้า~ คู่นั้นดูสนุกกันมากด้วยสิ ส่วนฉันไม่ใช่พวกชอบอาบน้ำนานเท่าไหร่เลยออกมาก่อนแหนะ]

 

จินัตสึถือขวดน้ำข้างนึงขณะที่พูดแล้วเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามกับฮิโรกิ

เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์ที่อยู่กันแค่สองคนทำให้รู้สึกอึดอัด ทำเอานึกถึงเรื่องเข้าใจผิดก่อนหน้านี้ที่ว่าทั้งคู่เคยมาเลิฟโฮเทลกันขึ้นมา

จินัตสึหลบสายตาเมื่อเห็นท่าทีนั้นของฮิโรกิ

 

[จะว่าไป โทษนะ เป็นความผิดของฉันเองถึงได้เข้าใจผิดกันไปแบบนี้]

[ไม่หรอก เมื่อกี้ก็บอกไปแล้วนี่ว่าเป็นความผิดฉันด้วยน่ะ]

[…คือว่า ตอนที่มาด้วยกันตอนนั้น ฉันทำตัวไม่ถูกเลยน่ะ]

[รู้อยู่แล้ว ฉันเองก็เหมือนกัน ไม่รู้ว่าควรจะพูดเรื่องนี้ไหมนะ ────แต่เอาจริง ๆ ถ้าฉันที่เป็นผู้ชายเป็นคนนำก็คงจะดีกว่านี้ก็ได้นะ]

[เอ๊ะ!? คนนำ!?]

 

จินัตสึตะโกนโวยวายออกมาเสียงดังแล้วปิดหน้าอกของตัวเองทันที

ฮิโรกิที่เดาว่าน่าจะเข้าใจผิดอะไรบางอย่างจึงรีบอธิบายต่อ

 

[ไม่ใช่แล้ว ไม่ได้จะสื่อแบบนั้น! หมายถึงว่าถ้าตอนนั้นใจเย็นลงกว่านี้แล้วเป็นคนพาออกจากห้องเองคงจะดีกว่าน่ะ]

[อ๋อ เรื่องนั้นเหรอ …อะฮะฮะ นั่นสิเนอะ────!]

 

เพื่อกำจัดบรรยากาศแปลก ๆ ออกไป จิตนัตสึจึงยิ้มออกมาอย่างไม่มีเหตุผล

และเมื่ออุตส่าห์ปรับเปลี่ยนบรรยากาศสำเร็จ ฮิโรกิที่คิดว่าจะเปลี่ยนเรื่องคุยอยู่แล้วจึงถามในสิ่งที่สงสัย

 

[คุณจินัตสึ คือว่าทำไมถึงได้คิดอยากจะมาทำไลฟ์ตรงนี้เหรอ?]

 

เมื่อถามออกไปอย่างเป็นธรรมชาติเท่าที่ทำได้ จินัตสึก็จ้องกลับมา

สายตานั้นเหมือนจะตามหาความหมายอะไรบางอย่างจนฮิโรกิเผลอกลืนน้ำลาย

จากนั้นไม่นาน

 

[────ถ้าได้อยู่กับฮีคุง กับพวกมิยุก็คิดว่าคงรู้สึกดีมากเลยน่ะ]

[เอ๊ะ]

[สงสัยว่าพูดอะไรใช่ไหม โทษนะ ล้อเล่นน่ะ]

 

เมื่อเห็นจินัตสึยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์อีกครั้ง ฮิโรกิก็พลันหรี่ตามอง

 

[ไม่นี่ ไมได้ว่าอะไรกับการที่พูดจะสิ่งที่คิดออกมาเลยสักนิดนะ ฉันน่ะ]

[ฮีคุงเนี่ยไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ยอมฟังที่พูดตลอดเลยเนอะ~ แต่ว่านะ หัวใจของหญิงสาวมันซับซ้อนนี่นา]

[คงเป็นงั้นจริง ๆ ละนะ ที่ไม่สามารถจะเข้าใจได้ทั้งหมดเนี่ยรู้สึกผิดเหมือนกันนะ]

[อ๊ะ ฮีคุงเนี่ยเป็นผู้ชายที่ดีจริง ๆ นะ─! ต้องป๊อบมากแน่เลย]

[เคยบอกแล้วไง ว่าอย่าอำกันเล่นให้มากนักเนี่ย]

[โทษทีนะโทษที สำนึกผิดแล้ว ทีนี้เรื่องที่คุยอยู่น่ะน้า~────]

 

────ฟิ้─ว เสียงไดร์ฟเป่าผมดังขึ้นพร้อมกับเสียงคุยของมิยุและคานอนที่ดังขึ้นใกล้ ๆ  

ทันใดนั้นจินัตสึก็ดื่มน้ำไปครึ่งหนึ่งและลุกยืนขึ้น ยิ้มอย่างสดใสและพูดออกมา

 

[การคุยลับ ๆ จบแต่เพียงเท่านี้ เอาเป็นว่าฉันเองก็มีเป้าหมายในการทำแบบนี้เหมือนกัน ไม่ต้องกังวลไม่ต้องเป็นห่วงเลยจ้า!]

[งั้นเหรอ เข้าใจแล้ว]

 

ฮิโรกิที่โล่งใจเล็กน้อยเผยรอยยิ้มออกมา แต่จินัตสึกลับหน้าแดงและหลบตาหนี

จากนั้นจึงรีบมุ่งหน้าไปที่ห้องแต่งตัว คานอนกับมิยุที่กำลังจะออกมาถึงกับตกใจ

 

[อะฮะฮ่า สำเร็จแล้ว~! จะว่าไปคาโนนนเนี่ยปล่อยผมแล้วลุคเปลี่ยนนะเนี่ย~ เป็นเด็กมอปลายแบบฉิวเฉียดเลย]

[โธ่ เสียมารยาทจริงค่ะ หนูเป็นนักเรียนมอปลายเต็มตัวเลยนะคะ รุ่นพี่เองก็ด้วย พอปล่อยผมแล้วดูเป็นผู้ใหญ่~ไปอีกขั้นเลยค่ะ]

[นี่แหนะ มาว่าหน้าแก่เหรอเนี่ย─!]

[ไม่ได้พูดขนาดนั้นเลยนะคะ โธ่ อย่างเข้ามากอดด้วยค่ะ ]

[ว่าแต่ ทั้งสองคนคุยอะไรกันเหรอ? จินัตเตะขึ้นเร็วด้วยสิ]

 

มิยุถามด้วยสีหน้าสงสัย จินัตสึตอบทันที

 

[แบบว่าไปเล่าให้ฮีคุงฟังว่ามิวจังกับคาโนนนอาบน้ำยังไงกันบ้างน่ะ]

[[ห๊ะ!?]]

 

มิยุกับคานอนส่งเสียงออกมาพร้อมกัน ฮิโรกิจึงส่ายหัวอย่างลนลาน

จินัตสึที่ดูเหมือนยังอยากจะแกล้งต่อจึงเดินตามหลังพวกมิยุออกมาและพูดต่อ

 

[เร็วเข้าทั้งสองคน ลงเตียงกันเลย!]

[[ว๊าย!?]]

 

ทั้งสามคนกระโจนเข้าไปบนเตียงและเริ่มเล่นสนุกกัน

 

[เดี๋ยวสิ จับตรงไหนกันคะเนี่ย!?]

[อา~ เล็กนิดเดียวเองน้า~]

[อะฮ่าฮ่า จินัตเตะเนี่ยอย่างกับตาลุงเลย]

[อย่ามาบอกว่าเล็กนะคะ! อยู่ในวัยกำลังโตค่ะ!]

 

ทั้งสามคนเอามือจับหน้าอกกันเอาขาพาดกันอยู่ กลายเป็นสถานการณ์ที่อธิบายได้ยากไปแล้ว

ฮิโรกิยังคงมองภาพที่เกิดขึ้นต่อไปเรื่อย ๆ ด้วยความอึดอัด

 

[นุ่มจัง ขี้โกงจัง!]

[เดี่ยว มิวจังนวดแรงไปแล้ว]

[ฮึ่ย ก้นก็ด้วย!?]

 

บางทีการได้เปลือยเปล่าอาบน้ำด้วยอาจทำให้ความสัมพันธ์แน่นแฟ้นขึ้นก็เป็นได้ ท่าทางจะดูเปิดใจกันมากกว่าแต่ก่อน

ดังนั้นฮิโรกิจึงได้มองดูสถานการณ์ที่ไม่อาจมองตรง ๆ นี้ต่อไป

จากนั้นก็สบตากับมิยุ

 

[มองอะไรอยู่น่ะ ไอโรคจิต]

[…ทุกคนลืมมีการมีอยู่ของฉันไปแล้วนี่ เหตุสุดวิสัยชัด ๆ ]

[แต่ก็มองมาอยู่ดีนี่]

 

ดูท่าเสียงที่บ่นฮิโรกิของมิยุจะส่งไปถึง คานอนกับจินัตสึจึงรู้สึกตัวแล้ว

…ทั้งสองคนลืมฮิโรกิไปอย่างสมบูรณ์แบบ

ทั้งสามคนแยกออกจากกัน เวลาสกินชิปหมดลงแล้ว

จากนั้นคานอนที่ลุกขึ้นมาก็หันไปเจออะไรบางอย่าง

 

[เอ๋? นี่อะไรเหรอคะ?]

 

คานอนถามด้วยด้วยความเรียบง่ายโดยที่ในมือถือซองพลาสติกอยู่

ฮิโรกิกับจินัตสึชะงักไปพร้อมกัน แต่ตรงนั้นมิยุที่ลังนอนสบาย ๆ ก็เห็นมามองแล้วตอบ

 

[หือ─ ไม่ใช่ซองขนมเหรอ?]

[เป็นซองขนมที่แปลกดีนะคะ เอ─]

[อย่านะ!]

 

ฮิโรกิที่ขยับตัวได้แล้วพุ่งเข้ามาหยิบออกจากมือของคานอน ทำให้เธอมองมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ

 

[อยู่ ๆ ทำอะไรคะเนี่ย มีอีกตั้งเยอะเลย ไม่เห็นต้องมาแย่งจากมือนี่ค่ะ]

[คือ ไม่ใช่นะ นี่มัน เอ่อ…]

 

มิยุที่นึกสนใจเอื้อมมือไปหยิบเพื่อเอามาดูบ้าง หลังจากได้เห็นแล้วก็เอาไปวางคืนทันที

 

[ลืมไปเลย ที่นี่มันเลิฟโฮเทลนี่]

[เห…?]

 

จินัตสึตัดสินใจกระซิบบอกคานอนที่กำลังสับสนอยู่

หลังจากได้ฟังแล้วใบหน้าของคานอนก็เปลี่ยนสี

 

[คะ คือว่า หนูไม่รู้ก็เลย…]

 

หันไปมองฮิโรกิอย่าไม่ทราบสาเหตุ และทำปากพะงาบ ๆ อย่างสิ้นแรง

 

[อ๊ะ อ๋อ ไม่เป็ไรนะ โอกาสที่จะได้เห็นของจริงแบบนี้มันน้อยนี่นา]

[คะ ค่ะ …เป็นครั้งแรก ที่ได้เห็นเลยค่ะ…]

 

ฟิ้ว คานอนที่ช็อตจนควันออกหูค่อย ๆ หย่อนตัวลงนั่งบนพื้นด้วยความน่าสงสาร

จากนั้นมิยุก็ลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วเริ่มปรับอารมณ์ใหม่

 

[เอาละ สงบใจกันแล้วมาถ่ายงานเถอะ]

[นะ นั่นสินะ]

 

ฮิโรกิเริ่มหยิบสมาร์ทโฟนออกมาเตรียมถ่าย ส่วนมิยุไปเปิดกระเป๋าแล้วหยิบขาตั้งกล้องสำหรับสมาร์ทโฟนออกมา

 

[หือ นั่นอะไรน่ะ?]

[ขาตั้งกล้องไง?]

[งั้น ก็ไม่ต้องเอาฉันมาถ่ายน่ะสิ?]

[ตามนั้น]

[…]

 

เมื่อได้ยินคำตอบแสนจะธรรมดาออกมา ทำเอาฮิโรกิอึ้งจนพูดไม่ออก จึงคิดจะถามอะไรสักอย่างเพื่อฟื้นสติ

 

[งั้นให้ฉันมาทำอะไร?]

[วันนี้น่ะนะ~…แค่มาสำรวจสถานที่อะน้า ตอนแรกว่าจะพกพวกอุปกรณ์ให้แสงมาด้วย แต่ก็อยากมาดูก่อนว่าต้องใช้อะไรบ้าง เลยยังไม่ได้ตัดสินใจน่ะ]

[เหรอครับเนี่ย…]

 

ฮิโรกิปล่อยตัวนั่งลงบนเก้าอี้ มิยุทำท่าผายมือออก

 

[อยู่ตรงนั้นเดี่ยวหลุดเข้ามาในซีนถอยไป ──── อื─ม ถ้าอยู่ตรงทางเดินก็จะไม่เกะกะแล้ว เงาก็ไม่สะท้อนด้วย]

[ครับ ครับ…]

 

เมื่อโดนปฏิบัติอย่างตัวเกะกะ ฮิโรกิจึงเดินนั่งตรงทางเดินด้วยอาการจิตตก

 

[รุ่นพี่ น่าสงสารจังค่ะ]

[ใช่ม้า~ มิวจังใจร้ายไปหน่อยเนอะ]

 

ความเห็นใจของทั้งสองคนทำให้ยิ่งเจ็บปวดเข้าไปอีก

ส่วนมิยุเหมือนจะไม่รู้สึกตัว

 

[ทั้งสองคนพร้อมไหม? เซ็ตกล้องเสร็จแล้วเริ่มกันได้เลย ถ้าห่วงเรื่องหน้าผมก็รีบเข้านะ?]

[เดี่ยวก่อน!]

[หนูขอเวลานิดเดียวค่ะ!]

 

สมกับเป็นผู้หญิงเสียจริง รวมมิยุเข้าไปด้วยเป็นสามคนมุ่งหน้าเข้าไปในห้องน้ำ

ทั้งสามคนกลับมานั่งบนเตียง ได้เวลาที่ 「ประชุมสาวเลิฟโฮเทลเฉพาะแฟนเก่า」 กำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว

นี่คือแผนการดำเนินงานในคืนนี้ หลังจากจบไลฟ์สตรีมทักทายของยูนิต (MICHIKA) เสร็จสิ้น ก็จะทำการอัปโหลดสิ่งนี้ลงไป เรื่องราวจึงดำเนินไปในลักษณะนี้

 

[แล้วก็นะ~ คิดว่าควรจะเปิดหัวข้อความรักกันในสถานที่แบบนี้นะ ที่ผ่านมาทั้งสองคนเคยคบกับใครมามากแค่ไหนเหรอ?]

[คะ คือหนูเคยคบกับแค่รุ่นพี่ก๊ะ!]

[…ฉันเหรอ โนคอมเมนต์แล้วกัน]

[เห~ คาโนนนเป็นพวกรักเดียวใจเดียวนี่เนอะ แต่ว่าไปทำไมจินัตเตะถึงได้โนคอมเมนต์เนี่ย!?]

[อะฮะฮะ ขอเถอะน้า~…]

[────กริ๊ก]  

 

มิยุขอพักชั่วคราว กดหยุดการถ่ายในสมาร์ทโฟนแล้วหันไปหาทั้งสอง

 

[เดี๋ยวก่อนนะทั้งสองคน แข็งไปไหม? เนื้อหาที่คุยด้วย ฉันจะช่วยขยายหัวข้อได้ยังไงกัน]

[ก็แบบ เนอะ~…?]

[พอคิดว่ารุ่นพี่กำลังดูอยู่ จะทำยังไงก็ประหม่าค่ะ…]

 

ทั้งสองคนหันไปมองฮิโรกิที่นั่งอยู่ตรงทางเดินด้วยความรู้สึกผิด พร้อมทั้งมิยุ────

 

[หยึย หวา!? ตกใจหมดเลย นึกว่าเป็นซาชิกิวาราชิแล้วเนี่ย!]

[เดี๋ยวดิเฮ้ย ลืมฉันไปงี้เลยเรอะ]

 

ฮิโรกิเข้ามาสับหัวมิยุลงไปหนึ่งที ทำให้เกิดอาการไม่พอใจ

 

[ก็ช่วยไม่ได้นี่ เงียบสนิทจนลบตัวตนได้อยู่แล้วมั้งนั่น]

[มิยุเป็นของบอกไม่ใช่เหรอ ว่าแม้แต่เสียงหายใจก็ไม่ให้เข้าไปน่ะ]

[อ๊ะ จะว่าไปแล้ว…ขอโทษค่ะ]

 

ทันใดนั้นก็ลูบหัวของมิยุด้วยความอ่อนโยน ทำให้แก้มเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความเขินอาย

 

[ถ้าสำนึกผิดแล้วก็ไม่เป็นไร ────แล้วก็ทั้งสองคน ถ้าฉันเกะกะจะออกไปข้างนอกนะ เอาไง?]

 

หันไปส่งเสียงหาจินัตสึและคานอน ทั้งคู่ก็ส่ายหัวให้

 

[ต่อจากนี้ฮีคุงจะมาเป็นปกติแล้วนี่นา จะมาสะดุดตรงนี้ไม่ได้หรอกเนอะ]

[หนูก็ด้วยค่ะ จะพยายามเต็มที่!]

[เหรอ งั้นจะคอยเฝ้าดูต่อไปนะ มิยุเองก็กลับมาได้แล้ว]

[…เข้าใจแล้วน่า โธ่]

 

การถ่ายทำเริ่มต้นอีกครั้ง

ครั้งนี้เป็นไปด้วยความราบรื่น…หากจะกล่าวเพิ่ม ไม่ว่าจะเป็นไปในดีหรือแย่แต่การสนทนาก็สามารถต่อได้เรื่อย ๆ แล้ว ถึงแม้ว่าจะเดินไปเดินมาก็ไม่เกิดปัญหา การถ่ายทำยังคงดำเนินอยู่ในห้องไปจนเสร็จสิ้น

ขากลับทั้งสี่คนแวะร้านอาหารสำหรับครอบครัวเพื่อรับประทานอาหารเย็นพร้อมกับตรวจสอบวิดีโอไปด้วย

 

「มะ เมื่อกี้หนูเข้าใจผิดว่าเจ้าสิ่งนี้เป็นซองขนมด้วยแหละค่ะ～！」

「อะฮะฮะ นั่นน่ะกินไม่ได้หรอกนะ！ ใช้แบบนั้นไม่ได้น้า！」

「จินัตเตะก็เหมือนกันนี่ เมื่อกี้ใช้อ่างน้ำวนยังส่งเสียงแปลก ๆ ออกมาอยู่เลย～」

「เดี๋ยวสิ～ เรื่องนั้นเขาห้ามพูดนะ～！」

「「「ฮ่า ๆ ๆ 」」」

[เอ ─คือ นี่มัน…]

[ทิ้ง]

[ทิ้งเถอะะ]

[ทิ้งเถอะค่ะ]

 

มติเป็นเอกฉันท์แล้วว่าวิดีโอประชุมสาวเลิฟโฮเทลต้องถูกทิ้ง ──── หรือก็คือระงับมันเอาไว้ก่อน

ไม่อาจทราบได้ว่าเป็นเพราะสถานที่หรือไม่ ตั้งแต่ช่วงกลางของวิดีโอนั้นเต็มไปด้วยความประหม่า หาจำเป็นจะต้องแก้ไขก็ต้องตัดต่อกันยกใหญ่

และนี่เป็นสิ่งที่ถูกค้นหากันทีหลัง ว่าเลิฟโฮเทลที่นักเรียนมัธยมปลายใช้ได้นั้นเป็นคนละอย่างกัน ดังนั้นการตัดสินใจลบวิดีโอทิ้งถือว่าเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว

สรุปก็คือการถ่ายทำครั้งแรกนั้นจบลงด้วยความล้มเหลว สำหรับฮิโรกินั้นคิดว่ายังมีอะไรอีกมากสำหรับเส้นทางนี้ ทางพวกมิยุก็ดูเหมือนจะไม่ได้ใส่ใจอะไร

 

[เอาละ เปลี่ยนอารมณ์แล้วเตรียมไลฟ์กันเถอะ]

[นั่นสิเนอะ─ ฉันน่ะ ตอนนี้รู้สึกว่าเริ่มตื่นเต้นแล้วละ]

[ส่วนหนูจะระวังไม่ให้เผลอพูดชื่อรุ่นพี่ฮิโระค่ะ]

[เรื่องนั้นน่ะ ขอฝากด้วยจริง ๆ นะ]

 

หลังการคุยกันระหว่างมื้ออาหารจบลง ทั้งสี่คนก็มุ่งหน้ากลับไปยังบ้านของมิยุอีกครั้ง

 

****

 

เวลาหนึ่งทุ่ม

ตามกำหนดการ ได้เวลาเปิด MICHIKA チャンネル (MICHIKA แชแนล)แล้ว มิยุ·จินัตสึ·คานอน ──── (MICHIKA) ทั้งสามคนกำลังเริ่มไลฟ์สตรีมแล้ว

คราวนี้ฮิโรกิไม่ได้อยู่ที่ห้องชั้นสองของมิยุ หากแต่เป็นห้องนั่งเล่นที่ชั้นหนึ่งเพื่อทำการเฝ้ามองจากระยะไกล แน่นอนว่าหากมีเรื่องที่ต้องแจ้งหรือระวัง ก็สามารถส่งข้อความผ่านทางสมาร์ทโฟนได้ในทันที อีกเรื่องนึงคือพ่อแม่ของมิยุออกไปข้างนอกและจะกลับมาดึก

เริ่มต้นแบบเดียวกับไลฟ์สตรีมครั้งก่อน เปิดด้วยการทักทายของทั้งสาม

ตามด้วยการแนะนำตัวแบบสั้น ๆ เมื่อจบลงแล้วมิยุก็เป็นตัวแทนกลุ่มในการพูดต่อ

 

「ครั้งก่อน ช่วงสุดท้ายของไลฟ์ในช่องของฉันได้สร้างปัญหาให้ขึ้นมา อาจทำให้ผู้ชมเกิดความไม่สบายใจ ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ค่ะ」

 

ทั้งสามคนก้มหัวลง จากนั้นมิยุก็คลายสีหน้าตึงเครียดออกและเริ่มกล่าวต่อ

 

「และพวกเรามีอีกหนึ่งเรื่องงที่ต้องแจ้งให้ทราบ ที่จริงแล้วพวกเรา (MICHIKA) ทั้งสามคนนั้น มีประวัติในการคบกับผู้ชายธรรมดา ๆ คนเดียวกันคนนึงค่ะ แน่นอนว่าไม่ใช่การคบซ้อนค่ะ เพียงแค่เป็นจุดร่วมกันเท่านั้น เรื่องที่ฉันอยากจะไลฟ์ร่วมกันกับทั้งสองคนนี้เป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอนค่ะ」

 

มิยุพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความจริงจัง เป็นที่ชัดเจนมากว่ามีความกังวลอยู่ในใจ

จินัตสึกับคานอนที่นั่งเรียงกันอยู่ก็กังวลเช่นกัน แม้แต่ฮิโรกิที่นั่งอยู่ก็มือไม้สั่นไปหมด

คอมเมนต์ส่วนใหญ่เต็มไปด้วยการให้กำลังใจ หรืออย่างน้อย ๆ การพูดจาว่าร้ายกับตัวมิยุก็ไม่เกิดขึ้นเลย เรียกได้ว่าเป็นไปในทางที่ดีอย่างน่าแปลกใจ และอีกส่วนนึงที่มองว่าเป็นเรื่องสนุกสนานราวกับงานเทศกาลเท่านั้นเช่นกัน

เมื่อได้เห็นคอมเมนต์ดังนั้นแล้ว มิยุจึงจ้องอยู่หน้ากล้องต่อไป

 

「แม้สำหรับพวกเราแล้วจะเป็นเหตุสุดวิสัย แต่ก็คิดว่าควรจะบอกกับผู้ชมทุกกคน จึงได้ปรึกษากันและตัดสินใจประกาศให้ฟังกัน และสุดท้ายแล้วก็คิดว่ามาประกาศที่นี่ค่ะ」

 

มิยุเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย

 

「พวกเรา (MICHIKA) จีงมีคอนเซปต์ว่าเป็น [สตรีมเมอร์สามคนที่เคยมีแฟนเก่าคนเดียวกัน] และจำดำเนินไปในลักษณะนี้ค่ะ เรียกว่าเป็นความท้าท้ายเลยค่ะ เอเหะเหะ」

 

จินัตสึกับคานอนก็พูดขึ้นมาต่อเช่นกัน

 

「เป็นเรื่องท้าท้ายจริง ๆ แหละ พวกเราเองก็เป็นผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกัน～！ถ้าใจดีกันหน่อยจะดีใจมากเลย─ค่ะ」

「เกี่ยวกับเรื่องนั้นน่ะค่ะ พอดีว่าหนูเคยมีแต่ความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์เท่านั้นเลยไม่ต้องรู้สึกผิดใด ๆ เลยค่ะ」

「แต่ว่าคาโนนนเนี่ยไม่ค่อยพูดถึงเรื่องในอดีตเลยนะ แม้แต่กับพวกเราน่ะ」

「กะ ก็มันน่าอายนี่คะ…แถมไม่อยากให้อีกฝ่ายเขาเดือดร้อนด้วยน่ะค่ะ」

「ร้ายนัก─นะ！」

「ไม่ใช่แล้วค่ะ! รุ่นพี่เองนั่นแหละ เห็นแบบนี้แต่บ๊องเอาเรื่องเลยแท้ ๆ !」

「เดี๋ยวก่อน สัญญาว่าจะไม่พูดแล้วไม่ใช่เหรอ～！」

「อาฮ่าฮ่า ทั้งสองเนี่ยก็พอ ๆ กันเลยเนอะ」

「รุ่นพี่มิวไม่ต้องมาพูดเลยค่ะ!」

「จริงด้วย～ อายุเยอะสุดแท้ ๆ～」

「โธ่ อายุไม่เกี่ยวสักหน่อย」

 

เมื่อได้เห็นภาพความสนิทกันเช่นนี้ ฮิโรกิก็แอบยิ้มออกมาเหมือนกัน

ผู้ชมส่วนใหญ่ไปในทางเดียวกัน คอมเมนต์ทางบวกเยอะขึ้นเรื่อย ๆ  

หลังจากนั้นก็เป็นการสนทนาแสนครึกครื้นเต็มไปด้วยความเป็นกันเอง การไลฟ์สตรีมเปิดช่องครั้งนี้ดำเนินไปได้อย่างไม่ติดขัดใด ๆ  

 

TL มุตสึริจัง คือพวกลามกหลบใน