ตอนที่ 604: อาณาจักรอันดับ 1

 

ฉากที่โอ่อ่าและงดงามนี้ เป็นเรื่องอะไรที่ทุกคนในอาณาจักรเทียนหยุนไม่เคยที่จะคิดฝันกันมาก่อน พวกเขาไม่เคยคิดถึงฉากนี้มาก่อนจริงๆ แต่ว่าตอนนี้มันได้เกิดขึ้นจริงแล้ว ทำให้ในใจของทุกคนต่างก็พากันตื่นเต้น เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะสามารถทำสำเร็จได้

 

ในความคิดของพวกเขา แค่เป็นขุมอำนาจชั้น 3 ระดับสูงสุดก็ถือว่าน่าตกใจมากแล้ว โดยเฉพาะวังเทียนจี้ พวกเขาคิดว่าเมื่อสามารถกลับไปยังจุดสูงสุดเหมือนตอนแรกได้เมื่อไหร่ จะยอมจุดธูปชั้นสูงเพื่อบูชาเลย ทำให้ในใจของพวกเขาตอนนี้อดที่จะพองโตไม่ได้

 

สายตาของพวกเขาต่างก็พากันมองไปยังอี้เทียนหยุน หากไม่มีอี้เทียนหยุน พวกเขาก็คงยังจะเอ้อระเหยลอยชาย พร้อมกับขุมกำลังที่ตกต่ำลง พร้อมที่จะถูกจับได้ทุกเมื่อ

 

“ทุกคนไม่จำเป็นต้องกังวลเกินไปนัก แม้ว่าข้าจะลงมือกับอาณาจักรชื่อหลง แต่นั่นก็เป็นเพราะว่าอาณาจักรชื่อหลงลงมือกับข้าก่อน ข้าเป็นประเภทที่หากคนอื่นไม่หาเรื่องข้า ข้าก็จะไม่ไปหาเรื่องคนอื่น ตราบเท่าที่ไม่ตอแยข้า ข้าก็จะไม่ลงมือกับอาณาจักรของทุกคน” อี้เทียนหยุนพูดอย่างไม่ใส่ใจ

 

ในใจของมหาจักรพรรดินับไม่ถ้วนต่างก็ผุดความรู้สึกดีใจขึ้นมา ดูเหมือนว่าในใจของมหาจักรพรรดิคนใหม่นี้จะกว้างอย่างมาก ไม่คิดที่จะคิดบัญชีจากเรื่องเมื่อคราวก่อน

 

โดยที่ไม่ปล่อยให้พวกเขาต้องดีใจนานไปนัก อี้เทียนหยุนก็ได้พูดเสริมขึ้นว่า “แม้ว่าจะเป็นอย่างนั้น แต่ตัวเลือกที่ทุกคนเลือกเมื่อตอนนั้น ข้าก็ได้จำใส่ใจแล้ว”

 

ในใจผู้คนพลันหนาวยะเยือกขึ้นมา ราวกับถูกน้ำเย็นราดลงหัว โดยเฉพาะไอ้คำว่าจำใส่ใจไว้แล้วนี่ ทำเอาในใจของพวกเขาสั่นสะท้าน ไม่รู้ว่าอี้เทียนหยุนคิดจะทำอะไรกับพวกเขา?

 

“แน่นอนว่าเรื่องนี้ย่อมไม่ง่าย เมื่อขึ้นเป็นมหาจักรพรรดิใหม่ ก็ต้องมีการแสดงออกกันบ้าง” มหาจักรพรรดิเฉียนหยวนดื่มชาหอมกรุ่นอย่างช้าๆ ขณะที่สีหน้าของเขายังคงเฉยชา

 

แม้ว่าอาณาจักรเฉียนหยวนจะด้อยกว่าอาณาจักรชื่อหลง แต่ก็ใช่ว่าจะบีบบี้ได้ตามใจ การมาในคราวนี้ก็เพื่อต้องการอยู่ด้วยกันอย่างสงบ ดังนั้นจึงไม่คิดที่จะสร้างปัญหาอะไร

 

ข้อพิสูจน์ที่ดีที่สุดก็คือการที่เขามาเป็นพยานในการขึ้นครองราชย์ของอี้เทียนหยุนเมื่อครั้งก่อน การที่อาณาจักรอันดับ 2 มาร่วมงานด้วย นี่ถือว่าให้หน้ากับเขามากแล้ว

 

“มันแน่นอนอยู่แล้ว หากเป็นพวกเราก็คงทำแบบนี้เช่นกัน เมื่อเลือกข้างผิด ผลลัพธ์ที่ได้ก็น่ากลัวจริงๆ…” ชายชราที่อยู่ใกล้ๆ สายหัว เรื่องแค่นี้คิดว่าพวกเขาจะไม่รู้อย่างงั้นเหรอ?

 

ขุมอำนาจชั้น 3 หรือขุมอำนาจระดับอาณาจักร ล้วนแต่เข้าใจในเรื่องนี้ได้อย่างชัดแจ้ง ตัวอย่างเช่นเมืองที่มีองค์ชายหลายคนต้องการนั่งบัลลังก์ พวกเขาก็จะมีการต่อสู้ภายในอย่างลับๆ ขึ้น และการที่จะเลือกสนับสนุนองค์ชายคนไหนก็เป็นเรื่องที่สำคัญมากสำหรับเหล่าขุนนาง หากเลือก ผิด อย่างนั้นชะตากรรมคงเป็นเรื่องที่สามารถจินตนาการได้

 

“น้ำใจของเจ้า ข้าขอรับไว้ ขอบคุณสำหรับของขวัญ จากนี้ไป ข้าจะไม่เอ่ยเรื่องนี้กับพวกเจ้าอีก แต่หากว่าหาเรื่องข้า หรือทำให้คนของข้าบาดเจ็บ ไม่ว่าจะเป็นอาณาจักรไหน ชะตาเดียวที่รอพวกเจ้าอยู่ คือเหมือนกันกับอาณาจักรชื่อหลง!”

 

อี้เทียนหยุนสีหน้าเย็นชา พร้อมกับปลดปล่อยแรงกดดันกระจายออกไปทั่วทุกที่อย่างแรง ทำเอาในใจของมหาจักรพรรดิทั้งหลายแตกตื่น แรงกดดันที่น่าสะพรึงนี้ ทำให้ในใจของพวกเขาหล่นไปถึงตาตุ่ม พวกที่ระดับต่ำหน่อยต่างก็พากันขาสั้น ขณะที่บางคนก็มีเหงื่อออกซุ้มหลังไปเรียบร้อยแล้ว

 

เพียงแค่แรงกดดันที่ปล่อยออกมาก็ทำเอาพวกเขารู้สึกยากจะต้านแล้ว หากว่าลงมือขึ้นมาจริงๆ ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นความรู้สึกแบบไหน?

 

“ระดับราชาวิญญาณ…”

 

ขณะที่มหาจักรพรรดิเฉียนหยวนสัมผัสถึงกลิ่นอายนี้ เขาก็ได้ทำการประเมินคร่าวๆ ออกมาแล้วก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกสงสัยขึ้นไปอีก ว่าทั้งที่อยู่ในระดับราชาวิญญาณ แต่ทำไมถึงได้โค่นอาณาจักรชื่อหลงได้? ยังไงก็ตาม จากข้อความที่แนวหน้าส่งมา เหมือนว่าจะใช้วิชาลับอะไรหรือใช้สมบัติ อะไรสักอย่าง เพราะอยู่ๆ ก็ทำให้มีพลังที่สามารถสังหารเทพได้

 

แม้ว่าเขาจะไม่เห็นฉากนั้นด้วยตัวเอง แต่การที่สามารถระเบิดพลังที่สามารถสังหารบรรพชนไท่ซางได้ ย่อมไม่ใช่ของธรรมดาอย่างแน่นอน

 

“แล้วสมบัติชิ้นนั้นมันคืออะไรกันแน่?” ในสายตาของมหาจักรพรรดิเฉียนหยวนวาบประกายเย็นชาและสงสัยขึ้น แต่เรื่องนี้เขาไม่สามารถเข้าไปแตะได้

 

เขาไม่รู้ว่าความอดทนของอี้เทียนหยุนนั้นต่ำแค่ไหน แล้วก็ไม่รู้ว่าจะใจกว้างกับสถานการณ์แบบใด ดังนั้น เขาจึงไม่กล้าที่จะถามออกไปตามใจ นี่เป็นไพ่ในมือผู้อื่น แล้วเขายังจะบอกกับตนตรงๆ เหรอ?

 

อย่างน้อยถ้าเป็นเขาก็คงไม่พูดเหมือนกัน ต่อให้จะเป็นคนที่ตนไว้ใจที่สุดก็ตาม!

 

“ใช่ ใช่ พวกเราจะไม่ทำอย่างแน่นอน จะไม่สร้างปัญหาอย่างเด็ดขาด”

 

“ใช่แล้ว พวกเราจะทำเหมือนผู้ฝึกตนของอาณาจักรเทียนหยุนเป็นเหมือนกับแขกของพวกเรา….”

 

พวกเขาต่างก็พากันพยักหน้าด้วยสีหน้าซื่อสัตย์ ไม่มีแสดงสีหน้าไม่พอใจ ไม่เห็นแก่ประโยชน์ของตน

 

มองดูสีหน้าที่เชื่องเชื่อของทุกคน ในใจอี้เทียนหยุนก็ไม่ได้เกิดแรงกระตุ้นแม้แต่น้อย ไม่ได้รู้สึกว่าต้องเย่อหยิ่งแต่อย่างใด นี่เป็นเพราะความแข็งแกร่งของเขาทำขึ้น หากไร้ซึ่งพลัง ก็จะถูกทุกคนนินทา!

 

จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นเบาๆ ก่อนที่สมบัติล้ำค่าทั้งหลายจะตกไปยังตรงหน้าเหล่ามหาจักรพรรดิที่เลือกสนับสนุนเขา ซึ่งฉากนี้ทำเอาหลายคนต้องแสดงสีหน้าตกใจออกมา

 

“นี่ให้เจ้า” อี้เทียนหยุนพูดอย่างเฉยชา

 

“ขอบคุณ ขอบคุณมหาจักรพรรดิเทียนหยุน!”

 

พวกเขารู้สึกตื้นตัน ก่อนหน้านี้พวกเขาได้แต่มองสมบัติพวกนี้ด้วยความกระหาย แต่ก็ได้แค่อยากเท่านั้น ไม่กล้าที่จะเอาจริงๆ แต่ใครจะรู้ว่าเพียงพริบตาพวกมันก็มาอยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้วทำเอารู้สึกไม่อยากจะเชื่อไปตามๆ กัน

 

อาณาจักรที่เลือกสนับสนุนอี้เทียนหยุนนั้นค่อนข้างอ่อนแอ ดังนั้น สมบัติพวกนี้สำหรับพวกเขาแล้ว เปรียบได้กับสมบัติของประเทศเลยทีเดียว

 

ตอนนี้เมื่อได้เขามอบสมบัติล้ำค่าพวกนี้ให้กับตน แล้วจะไม่ให้พวกเขาตื่นเต้นได้ยังไง

 

อาณาจักรอื่นๆ ต่างก็พากันมองหน้ากัน ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน นี่ช่างเป็นตบรางวัลและลงโทษที่ยุติธรรมดีจริงๆ พวกที่เลือกสนับสนุนอี้เทียนหยุน ทันใดนั้นก็พลันได้ประโยชน์ขึ้นมา

 

“มหาจักรพรรดิคนใหม่นี้ น่าสนใจจริงๆ ช่างเป็นคนที่ใจใหญ่นัก ไม่อย่างนั้นบางที คงเกิดปัญหา” มหาจักรพรรดิเฉียนหยวนพยักหน้า เขามาที่นี่เพื่อมาจัดการเรื่องราวให้กระจ่างหากอีกฝ่ายเป็นพวกชอบใช้อำนาจกดขี่ พวกเขาจะได้คิดวิธีรับมือไว้

 

“อืม ที่เหลือจากนี้ข้าก็จะไม่ขอพูดมาก” ในตอนนี้อี้เทียนหยุนก็ได้เผยรอยยิ้มออกมา แล้วพูดว่า “ยินดีต้อนรับทุกคนสูงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้อย่างเป็นทางการ ขอให้ทุกคนสนุกกันให้เต็มที่!”

 

เขาทำการปรบมือ ส่งสัญญาณให้เหล่านางรำที่เตรียมพร้อมอยู่แล้วเข้ามาทำการแสดง เมื่องานเลี้ยงเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ เหล่าอาณาจักรใหญ่ๆ ก็ไม่ได้สนใจที่จะดู ในใจแต่ละคนต่างก็รู้สึกเหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก ดีที่อี้เทียนหยุนมีจิตใจกว้างขวาง ไม่อย่างนั้น พวกเขาคงต้องถึงจุดจบอย่างแน่นอน

 

หากเปลี่ยนเป็นอาณาจักรชื่อหลง ต่อให้พวกเขาไม่ตาย แต่ก็ต้องถูกถลกหนังออกมาอย่างแน่นอน

 

อย่างรวดเร็ว งานเลี้ยงกลางคืนก็ได้จบลง เหล่ามหาจักรพรรดิจากเมืองใหญ่ที่รอดชีวิตมาได้ต่างก็กังวลว่าอี้เทียนหยุนจะกลับคำพูดในทันที พร้อมกับสั่งให้โจมตีพวกเขาอย่างเด็ดขาดแต่หลัง จากรอมาได้สักพัก พวกเขาก็พบว่าทุกคนต่างก็พากันคิดมากเกินไป

 

“ตกลงว่าอาณาจักรเทียนหยุนขึ้นเป็นอาณาจักรอันดับ 1 แล้วใช่ไหม?”

 

“นี่ก็ไม่แน่นัก หากว่ากลุ่มคนที่เหลืออยู่ของอาณาจักรชื่อหลงคิดจะลงมือ พวกเราจะไม่เหมือนกับเนื้อที่ติดอยู่ในซอกฟันเหรอ?”

 

“แต่ตราบที่มหาจักรพรรดิเทียนหยุนยังอยู่ ใครมันจะกล้ามาหาเรื่องพวกเขาตามใจ แค่ไม่ถูกหาเรื่องก่อนก็ถือว่าดีเท่าไหร่แล้ว ”

 

“ขอแค่ไม่มาหาเรื่องพวกเรา เรื่องอื่นก็ไม่มีปัญหา”

 

เหล่ามหาจักรพรรดิทั้งหลายต่างก็รู้ซึ้งถึงฐานะของอาณาจักรเทียนหยุนดี กำลังหลักของพวกเขาก็คืออี้เทียนหยุน หากว่าไม่มีอี้เทียนหยุนอยู่สักคน อาณาจักรเทียนหยุนก็ไม่ถือว่าเป็นอะไร ดังนั้นแล้ว กุญแจสำคัญก็คืออี้เทียนหยุน

 

หลังจากที่ทุกคนพากันแยกย้าย ในที่สุดอี้เทียนหยุนก็ได้รับข้อความจากระบบ

 

“ติ้ง ท่านทำภารกิจหลัก “กลายเป็นอาณาจักรอันดับ 1” สำเร็จ! ได้รับค่าประสบการณ์ 2 พันล้าน, ค่าความคลั่ง 20 ล้าน, ค่าความชำนาญ 2 ล้าน, ค่าความชั่ว 2 ล้าน, ได้รับฉายา “ข้าคือมหาจักรพรรดิ”!”