440: รวมตัวกับเฮลเลี่ยม (4)

 

“ท่านดยุคเอียน” เป็นคําที่ฟังดูเก่ามากสําหรับเอียน

 

อย่างไรก็ตาม มันเป็นชื่อที่ดีในสถานการณ์ปัจจุบันของเขา

 

“เฮลเลี่ยม..?”

 

เอียนหันศีรษะไปทางเสียงที่เขาได้ยินด้วยท่าทางอยากรู้อยากเห็นและผิดหวัง

 

น่าเสียดายที่เสียงนั้นไม่ใช่ของเฮลเลี่ยม

 

อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเอียนก็สว่างขึ้นทันที

 

“ข้าเห็นท่านดยุค!”

 

“ฮะ! ข้าก็เห็นท่านดยุค!”

 

อัศวินจํานวนมากของจักรวรรดิที่ถูกขังอยู่ในคุกได้หลั่งไหลออกมาจากทั้งสองฝั่ง

 

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ใช่เฮลเลี่ยม แต่ถึงกระนั้นพลังของกลุ่มนั้นก็สูงมาก

 

“ว้าว เป็นเพราะเวลาที่ผ่านไปหรือเปล่านะ? อัศวินของจักรพรรดิพวกนี้มีเลเวลเท่าไหร่แล้ว?”

 

เอียนรู้สึกประหลาดใจกับสิ่งที่เขาเห็น

 

อัศวินของจักรพรรดิสิบห้าคนใกล้จะถึงเลเวล 450 แล้ว

 

เลเวลอัศวินของจักรพรรดิคือ 450 ซึ่งหมายความว่าเฮลเลี่ยมจะมีเลเวลถึง 500

 

เอียนจัดระเบียบใหม่ทันทีโดยควบคุมอัศวินกลุ่มใหม่

 

“ลอเฟิร์น ไปทางซ้าย! เลกาส อยู่ตรงนั้น!”

 

“กระผมจะทําตามที่ท่านสั่งขอรับ!”

 

อัศวินที่เชื่อฟังเป็นเพราะเขียน

 

ไม่ว่าชื่อเสียงของบุคคลนั้นจะสูงส่งสักเพียงใด หากเป็นแรงก์เกอร์คนอื่น ก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะควบคุมและสั่งการอัศวินแห่งจักรวรรดิ

 

อัศวินแห่งจักรวรรดิเป็น NPC ที่มีความภาคภูมิใจสูงมาก และพวกเขาไม่ใช่คนที่จะได้รับคําสั่งจากใครก็ตาม

 

อย่างไรก็ตาม เอียนนั้นแตกต่างออกไป

 

ตั้งแต่สงครามจักรวรรดิ พวกเขาเคยชินกับการฟังคําสั่งของเอียน

 

เอียนเป็นขุนนางที่มีตําแหน่งสูงสุดในจักรวรรดิลัสเปลเช่นกัน ยกเว้นจักรพรรดิ

 

เนื่องจากเฮลเลี่ยมไม่อยู่ที่นั่น จึงไม่มีเหตุผลที่พวกเขาจะไม่ฟังคําสั่งของเอียน

 

ปาร์ตี้ของเอียนก่อตัวขึ้นอย่างสมบูรณ์แบบก่อนที่เวฟมอนสเตอร์รอบที่ 2 จะเริ่มต้นขึ้น

 

จากด้านหลังฝั่งอันเดธก็มีเสียงดังขึ้นมา

 

“เจ้ามนุษย์ตัวจ้อย ข้าจะทําให้พวกเจ้าเป็นทาสทั้งหมด!”

 

” !”

 

แก้วหูของผู้เล่นทั้งหมดแตกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อได้ยินเสียงนั้น และสายตาของสมาชิกในปาร์ตี้ของเอียนทุกคนก็เคลื่อนไปในทิศทางของเสียงที่ชวนวิตกกังวล

 

มีเงามืดที่มีเลเวลประมาณ 475 ในสถานที่ที่มีเสียงมา

 

“นั่นมันอะไรน่ะ?”

 

มีมอนสเตอร์ที่มีชื่อแปลกๆ และที่ข้อมูลของมันมีเครื่องหมาย ?” เลเวลของมันคือสิ่งเดียวที่มองเห็นได้

 

เอียนตกใจ และหนึ่งในอัศวินจักรพรรดิข้างๆ เขาพูดด้วยน้ําเสียงที่น่าขนลุก

 

“มันคือลิชเมจครับท่านดยุค”

 

“ท่านพูดว่า… ลิชเมจ งั้นเหรอ?”

 

“ใช่ พวกมันทั้งหมดเป็นผู้ติดตามของลาคาเมอร์”

 

“โอ้…”

 

“ลิช” เป็นระดับสูงสุดในบรรดาพวกอันเดธ

 

เลเวลของมันเกือบจะอยู่ในเลเวลที่ใกล้เคียงกับเลเวลของ “มังกร”

 

มีสามสิ่งที่ประเภทดังกล่าว

 

แม้ว่ากลุ่ม “อัศวินของจักรพรรดิ” ที่สนับสนุนจะแข็งแกร่ง แต่ก็ชัดเจนว่าการต่อสู้จะไม่ง่าย

 

เอียนเริ่มคิดแผนทันที

 

“นี่คือการต่อสู้ในพื้นที่แคบ เราจําเป็นต้องใช้ประโยชน์จากมันและประเมินทุกสถานการณ์อย่างแม่นยํา

 

เนื่องจากศัตรูทั้งหมดของพวกเขาคืออันเดธ เอียนจึงมีการ์ดทรงพลังสองใบที่เขาสามารถใช้ได้

 

หนึ่งคือสกิลวงกว้างของกาก้า

 

ถ้าเขาใช้สกิล ปีศาจแห่งความฝัน [1]” พวกเขาจะได้เปรียบอย่างท่วมท้นเมื่อ ไปหากสกิลนั้นยังคงอยู่

 

เมื่อปีศาจแห่งความฝันถูกร่าย มันจะใช้ ควบคุมความมืด” กับศัตรูทั้งหมดที่อยู่ในขอบเขตของสกิล และลดความเสียหายจากการโจมตีด้วยธาตุแห่งความมืดลงครึ่งหนึ่ง

 

ในช่วงระยะเวลา 10 นาทีของควบคุมความมืด ปาร์ตี้ของเอียนควรพลักดันให้มากที่สุดและกําจัดลิชก่อน

 

สิ่งที่สองที่สามารถช่วยพวกเขาได้คือ “ดราก้อนแบร์ริเออร์

 

เอียนต้องการรวมความสามารถพิเศษของเอลคาริกซ์-ดราก้อนแบร์ริเออร์ และความสามารถเฉพาะตัวของกาก้า ปีศาจแห่งความฝัน

 

“ถ้าใช้ดราก้อนแบร์ริเออร์ของเอลพร้อมกันกับควบคุมความมืด เราจะคงกระพันจนกว่าการต่อสู้นี้จะจบลง

 

ค่าสถานะการป้องกันของดราก้อนแบร์ริเออร์นั้นมหาศาล

 

ดังนั้น แม้ว่าการลดความเสียหายจะไม่ซ้อนทับกัน แต่ก็ต้องใช้เวลามากในการลดความทนทานของบาเรีย

 

อย่างไรก็ตาม หากพวกเขาได้รับความเสียหายธาตุมืดลดลง 50% จากศัตรู มันก็ปลอดภัยที่จะบอกว่าพวกเขาอยู่ในโล่ที่คงกระพัน

 

เอียนลูบศีรษะของเอลคาริกซ์เบาๆ ขณะที่จับตาดูกองทัพแห่งความมืด

 

“ช่วยฉันหน่อยนะ เอล”

 

เอลคาริกซ์รู้สึกว่ามือของเอียนที่สัมผัสที่ศีรษะของเธอ จากนั้นเธอก็หันศีรษะไปทางเอียนและมองที่ใบหน้าของเขา

 

จากนั้นเธอก็พูดในขณะที่ยังคงมองไปที่เอียน

 

“แน่นอนค่ะป๊ะป่า เชื่อในตัวเอลได้เลย!”

 

วันอาทิตย์สบายๆในยามบ่าย

 

แม้ว่าจะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ แต่เซมิก็มุ่งหน้าไปยังมหาวิทยาลัย

 

เธอสะพายกระเป๋าหนักๆ ไว้ข้างหลังซึ่งมีแล็ปท็อปอยู่ และกําลังทําอะไรบางอย่างกับสมาร์ทโฟนของเธอนักศึกษาวิทยาลัยทั่วไป

 

เซมิที่ยังคงพิมพ์อะไรบางอย่างอยู่ ดูเหมือนเธอกําลังส่งข้อความถึงใครบางคน

 

– พวกนายอยู่ที่ไหนกัน?

 

– ฉันเกือบจะถึงแล้ว

 

– ฉันจะไปถึงใน 3 นาที!

 

– ฉันด้วย 3 นาที!

 

– ฉันถึงสักพักหนึ่งแล้ว

 

เซมิส่งข้อความของเธอในห้องแชทกลุ่มที่สร้างโดยเธอและเพื่อนๆของเธอ

 

หลังจากเห็นข้อความของเพื่อนร่วมชั้นที่ตามมาทีละคน เซมิก็ส่ายหน้า

 

“ฮี! เมื่อเราร่วมมือกัน เราต้องเคลื่อนที่ให้เร็ว จากนั้นเราจะรักษาความแม่นยําเหมือนมีดได้”

 

Thud Thud.

 

เซมิเริ่มก้าวไปสู่มหาวิทยาลัยที่หนักขึ้นและเร็วขึ้น

 

หลังจากที่เธอมาถึงประตูหลังของอาคารเสมือนจริงแล้ว เธอก็รอใครสักคน

 

“ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหนแล้ว”

 

เซมิดังสมาร์ทโฟนของเธอออกมาเพราะเธอต้องการส่งข้อความถึง “พี่” คนนี้ที่เธอรอคอย

 

จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงมาจากข้างหลังเธอ

 

“เซมิ ไม่ได้เจอกันนานเลย!”

 

เสียงมาจากคนที่เซมิรอคอย เธอใส่สมาร์ทโฟนกลับในกระเป๋าและทักทายบุคคล นั้นด้วยรอยยิ้ม

 

“พี่จิน ไม่ได้เจอกันนานเลย!”

 

ไม่มีเหตุผลพิเศษใดๆ ที่เซมิและกลุ่มเพื่อนของเธอมาพบกันที่มหาวิทยาลัย

 

พวกเขาไปพบกับผู้อัปโหลดวิดีโอของกิลด์โลตัส

 

“ ขอบคุณนะเซมิที่มาที่นี่ แม้จะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ก็ตาม”

 

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูจะได้ดูวิดีโอที่ไม่ได้ตัดต่อของเอียน งานนี้จึงไม่ใช่เรื่องยากเลย”

เมื่อคืนที่ผ่านมา เกิดเพลิงไหม้ในอาคารซึ่งเป็นที่ตั้งของสํานักงานของโซจิน

 

โชคดีที่สํานักงานว่างเปล่าจึงไม่มีใครได้รับอันตราย แต่อุปกรณ์ทั้งหมดในสํานักงานถูกไฟไหม้ 

 

นั่นไม่ใช่ปัญหามากนักเนื่องจากเนื้อหาในคอมพิวเตอร์ถูกอัปโหลดไปยังเว็บ ปัญหาใหญ่ที่สุดที่เธอมี คือเธอไม่มีที่ที่สามารถทํางานของเธอได้

 

ไม่ใช่ว่าเธอไม่ได้นึกถึงห้องคอมพิวเตอร์ใกล้บ้านเธอ

 

แต่การทํางานในร้านคอมพิวเตอร์นั้นดูไม่สมเหตุสมผล

 

เพื่อผลิตวิดีโอที่สวยงามน่าทึ่ง เธอต้องทํางานด้วยคุณภาพที่ดีที่สุด นั่นหมายความว่าเธอต้องการพีซีระดับไฮเอนด์

 

ดังนั้นจินจึงเกิดไอเดียในการใช้พีซีในห้องคอมพิวเตอร์ในแผนกเสมือนจริง

 

มันเป็นห้องคอมพิวเตอร์ที่มีคอมพิวเตอร์ระดับไฮเอนด์ ดังนั้นเธอจึงสามารถผลิตวิดีโอคุณภาพสูงได้อย่างแน่นอนหากเธอใช้พีซีที่นั่น

 

โซจินโทรหายูฮยอนเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ยูฮยอนยุ่งกับสงคราม เซมิจึงตัดสินใจช่วยเธอ

 

เซมิได้รับอนุญาตจากสํานักงานก่อนแล้วจึงเปิดห้องคอมพิวเตอร์ในวันอาทิตย์

 

ดังนั้นจินมักจะเข้าและออกจากแผนกเสมือนเพื่อพบกับยูฮยอนและจินซุง เนื่องจากเธอรู้จักกับนักเรียนคนอื่นๆเช่นกัน ดูเหมือนว่าจะไม่มีปัญหาใหญ่โตอะไร

 

นั่นคือเหตุผลที่เซมิขอข้ามวันหยุดสุดสัปดาห์

 

Wheeing-!

 

ขณะที่คอมพิวเตอร์เปิดอยู่ โซจินก็อดหัวเราะไม่ได้

 

“ขอบคุณนะเด็กๆ พี่สาวคนนี้จะเลี้ยงอาหารอร่อยๆ ให้กินในคราวหลัง”

 

“ว้าว ตอนนี้ฉันตื่นเต้นซะแล้วสิ!”

 

“ฉันชอบพิซซ่า”

 

“ไม่ ฉันชอบไก่”

 

จินจึงยิ้มให้พวกเขาและพูดว่า

 

“งั้นก็กินทั้งไก่และพิซซ่ากัน”

 

“ฮิฮิ แน่นอน! พี่จินรู้ใจพวกเรามากเลย!”

 

เด็กๆ ที่ตื่นเต้นและส่งเสียงดังในแผนกเสมือนจริงนั่งดูหน้าจอ

 

เมื่อตั้งค่าทั้งหมดเสร็จแล้ว วิดีโอของเอียนก็ปรากฏบนหน้าจอ

 

โซจินที่เห็นบนหน้าจอก็บ่นออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา

 

“เอ่อ เอียนดูเหมือนจะต่อสู้มามากในช่วงนี้ แต่ฉันก็ขยันล่ะนะ”

 

หลังจากเสร็จสิ้นการตั้งค่าโปรแกรม เธอพยายามเข้าถึงไคลันโดยใช้พีซี

 

เพื่อเชื่อมต่อกับ ‘ลูกบอลคริสตัล” และจับภาพวิดีโอของเอียน

 

เป็นไปได้ที่จะเข้าถึงลูกบอลคริสตัลเพื่อดูวิดีโอโดยไม่ต้องใช้แคปซูล

 

“โอ้ อัศวินของจักรพรรดิ!”

 

“โอ้! โอ้! ใช่แล้ว นั่นใช่ภาพลักษณ์ของจักรวรรดิลัสเปลใช่ไหม?”

 

“ใช่ ดูเหมือนว่าพวกเขาได้รับการช่วยเหลือออกจากคุกแล้ว”

 

นักเรียนแผนกเสมือนจริงต่างตื่นเต้นกับคลิปที่พวกเขาเห็น

 

หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาเห็นคริสตัลสามลูกลอยอยู่รอบเอียน

 

“บักค์ ใช้มังกรคําราม!”

 

ทันทีที่เอียนออกคําสั่ง บักค์ก็คํารามไปทั่วพื้นที่

 

บักค์เปิดตัวด้วย CC วงกว้างของเขาพร้อมกับเอฟเฟกต์ การชะลอตัว” และ “การป้องกัน

 

Kung- Kung-!

 

บักค์ได้รับความเสียหายอย่างมากในทันที

 

หลังจากเห็นสิ่งนั้น ฮูนี่ย์ถามเอียนด้วยความกระวนกระวายใจ

 

“พี่ สกิลอมตะของบักค์ยังคูลดาวน์ไม่เสร็จเลยใช่ไหม?”

 

“ไม่ต้องกังวลและร่ายเวทย์ต่อไป”

 

“เอ่อ โอเคฮะ”

 

การโจมตีอย่างเข้มข้นของมอนสเตอร์อันเดธจํานวนมากที่มีเลเวลเกิน 400 ตกลงสู่บักค์

 

ไม่ว่าบักค์จะมีพลังชีวิตกล้านก็ตาม หากการโจมตีดังกล่าวถูกกําหนดเป้าหมายไปที่จุดเดียว ไม่มีทางที่บักค์จะสามารถจัดการกับมันได้

 

[พลังชีวิตของสัตว์เลี้ยง “บักค์” ลดลง 279,809 หน่วย]

 

[พลังชีวิตของสัตว์เลี้ยง บักค์” ลดลง 498,109 หน่วย]

 

เลฟย่าทําการฮีลใส่บักต์แต่ถึงกระนั้น พลังชีวิตของบักค์ก็ลดลงเหลือน้อยกว่าครึ่งหนึ่ง

 

ความทุกข์ของบักค์ไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น พลังชีวิตของเขายังคงลดลงต่อไป

 

เมื่อพลังชีวิตของบักค์ลดลงเหลือหนึ่งในสาม เอียนก็ส่งสัญญาณให้หยูชิน

 

“หยูชิน พร้อมหรือยัง?”

 

” พร้อมแล้ว!”

 

เมื่อได้ยินสัญญาณของเอียน หยูชินก็กอดอกและเหยียดแขนไปทางบักค์

 

“โทคอนแห่งนักรบ!”

 

โล่แสงสีทองปรากฏขึ้นบนหัวของบักค์

 

Woong!

 

สมาชิกปาร์ตี้ หยูชิน” ใช้สกิล โทคอนแห่งนักรบ” กับสัตว์เลี้ยง บักค์

 

(ความเสียหายที่ได้รับจากสัตว์เลี้ยง บักค์” จะฟื้นฟูได้สูงสุด 30% ต่อครั้งเป็นเวลา 1 นาที]

 

[พลังของนักรบจะออกมาจากสัตว์เลี้ยง บักค์]

 

[ความเสียหายที่ได้รับจากสัตว์เลี้ยง “บักค์ จะได้รับการรักษาและสร้างความเสียหายให้กับศัตรูรอบข้างด้วยจํานวน 3,679,809 หน่วย]

 

Kwa-Kwang-!

 

เกิดการระเบิดครั้งใหญ่

 

คลื่นสีทองแผ่กระจายไปทั่วตัวนักค์ในเวลาเดียวกัน

 

กวักวะ-!

 

สกิลระดับสูงสุดของอาชีพของหยูชิน – นักรบแห่งโทคอน

 

เวลาของนักรบแห่งโทคอนนั้นสมบูรณ์แบบ และบักค์ที่กําลังจะตายในไม่ช้าก็ฟื้นคืนชีพได้ถึง 100 เปอร์เซ็นต์

 

สกิลนี้ยังสร้างความเสียหาย 3 ล้านหน่วยให้กับศัตรูรอบข้างของบักค์

 

“เคี้ยก!”

 

“ถอยหลังไป!”

 

ความเสียหาย 3 ล้านหน่วยไม่ใช่เรื่องใหญ่

 

การป้องกันมอนสเตอร์จะถูกพิจารณาในกระบวนการคํานวณความเสียหายด้วย

 

อย่างไรก็ตาม มอนสเตอร์ที่ถูกโจมตีนั้นคือนักธนูโครงกระดูกและนักรบโครงกระดูก

 

[ท่านเอาชนะ นักรบโครงกระดูก” สําเร็จแล้ว]

 

[ท่านเอาชนะ นักธนูโครงกระดูก” สําเร็จแล้ว]

 

เนื่องจากการโจมตีที่แผ่วงกว้างอย่างไม่คาดคิดเช่นนั้น อันเดธจึงถอยกลับไปหนึ่งก้าว

 

อย่างไรก็ตาม พลังชีวิตของอันเดธฟื้นขึ้นมาทันที

 

การฟื้นตัวอย่างรวดเร็วของอันเดธเป็นเพราะลิชเมจ

 

ทันใดนั้น รอยยิ้มก็เกิดขึ้นบนริมฝีปากของเอียน

 

“ดี ฉันเข้าใจแล้ว !”

 

มีแสงแวววับในดวงตาของเอียน

 

เอียนมุ่งเป้าไปที่ส่วนหลังของกองทัพอันเดธ

 

ผ่านไปครู่หนึ่ง กาก้าก็บินขึ้นไปบนอากาศ

 

กาก้ากําลังบินอยู่เหนือมอนสเตอร์อันเดธที่เคลื่อนที่กลับมา

 

ทันทีที่ดวงตาของกาก้าและเอียนสบกัน เขาก็ยกมือขึ้นไปในอากาศ

 

[1] เปลี่ยนจาก “ความฝันของปีศาจ” เป็น “ปีศาจแห่งความฝัน