446: เบาะแสแรก (1)

 

ผู้เล่นส่วนใหญ่ที่เล่นเกมไม่เก่งมักจะเล่นเกมทันทีที่อยากจะเล่น

 

แน่นอน นั่นไม่ใช่ความคิดที่แย่

 

นักเล่นเกมธรรมดาเล่นเกมเพราะต้องการสนุก

 

เป็นเรื่องที่น่าหงุดหงิดถ้ามีคนเครียดจากการเล่นเกม

 

อย่างไรก็ตาม มีผู้เล่นจํานวนมากที่มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะเล่นเมื่อเปรียบเทียบกับผู้เล่นที่เล่น เพื่อความสนุกสนาน

 

ส่วนใหญ่เป็นชนชั้นกลาง-สูง พวกเขาต้องการนําหน้าผู้เล่นคนอื่น พวกเขาต้องการมีทักษะและได้รับไอเทมที่อยู่ในการครอบครอง

 

แม้ว่าจะเป็นสิ่งที่ทราบกันดีอยู่แล้ว แต่คนๆ หนึ่งก็จําเป็นต้องพยายามนําหน้าคนอื่น

 

ถ้าพวกเขาล้มเหลวในการโจมตีดันเจี้ยน พวกเขาจะคิดถึงสาเหตุของความล้มเหลวของพวกเขา หากพวกเขาแพ้ใน PK พวกเขาจะศึกษาเหตุผลว่าทําไมพวกเขาถึงพ่ายแพ้

 

การคิดถึงการเล่นของตัวเองทุกวันเป็นสิ่งที่ท่าให้ผู้เล่นเก่งขึ้น

 

เรียกได้ว่าเป็นช่วงเวลาแห่งความหนักหน่วงก็ได้

 

ถ้าเป็นเช่นนั้น ผู้เล่นต้องเล่นแบบไหนเพื่อที่จะได้เป็นผู้เล่นอันดับสูงสุดหลังจากผ่านช่วงเวลานั้นไป?

 

สิ่งสําคัญที่สุดที่พวกเขาควรทาคือพยายามทําความเข้าใจถึงการเปลี่ยนแปลงที่ผู้วางแผนตั้งจะทํา

 

หากผู้เล่นได้รับเควสต์ ผู้เล่นควรคิดว่าเหตุใดจึงมอบเควสต์ให้ หากผู้เล่นมีสกิลใหม่ ผู้เล่นควรคิดว่าสกิลนั้นมีไว้เพื่ออะไร

 

เมื่อดูคุณสมบัติเล็ก ๆ ของไอเทม ให้นึกถึงคุณสมบัติที่ต้องการและวิธีใช้ประโยชน์จากคุณสมบัตินั้นให้เกิดประโยชน์สูงสุด

 

ประเด็นคือ การวิจัย เกี่ยวกับระบบของเกม

 

ผู้เล่นที่ค้นคว้าอย่างต่อเนื่องและพบว่าสิ่งที่ดีที่สุดสําหรับพวกเขาคือกลุ่มหนึ่งใน 10% แรก

 

โดยส่วนตัวแล้ว หากผู้เล่นใช้ความพยายามอย่างเหมาะสม ผู้เล่นส่วนใหญ่จะอยู่ใน 10% แรก

 

อย่างไรก็ตาม เพื่อให้ดีกว่า 10% นั้น จําเป็นต้องมีบางสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับความพยายาม

 

ความรู้สึกทางกายภาพและเกม

 

กล่าวอีกนัยหนึ่ง… พรสวรรค์

 

ผู้เล่นที่เล่นเกมส่วนใหญ่ประสบความสําเร็จในการเล่นเกมในทางทฤษฎีมากที่สุด

 

เหล่านี้คือนักสู้ที่อยู่ในอันดับต้น ๆ

 

ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว 1% ที่อยู่จุดสูงสุดเป็นอย่างไร มีผู้เล่นที่มีการติดอันดับเลขหลักเดียวมีกี่เปอร์เซ็นต์?

 

หากจําเป็นต้องจํากัดความเป็นคําเดียว ก็คงเป็น

 

“ผู้เกินมาตรฐาน

 

นอกเหนือจากการรู้ถึงเจตนาในการวางแผนของผู้วางแผนแล้ว พวกเขายังพบช่องโหว่และวิเคราะห์ระบบ เพื่อหาเทคนิคใหม่ๆ มีผู้เล่นพิเศษสองสามรายที่แสดงการขึ้นๆ ลงๆ ของการเล่นเกินขีดจํากัดทางทฤษฎี พวกเขาถูกเรียกว่านักเล่นเกม

 

ผู้เล่นดาวเด่นที่ผู้เล่นไคลันชื่นชมมากมาย

 

และในหมู่พวกเขา ผู้เล่นอันดับหนึ่งคือ เอียน

 

รายงานของหัวหน้านักวางแผนของไคลัน นาจีชาน “การวิเคราะห์แนวโน้มของเกมเมอร์”

 

สกิลการฟื้นฟูของลาคาเมอร์สามารถฟื้นพลังชีวิตของเขาด้วยความเสียหายที่ได้ทํากับอันเดธที่เขาอัญเชิญ

 

เอียนสามารถค้นหา ข้อบกพร่อง’ ในระบบนั้นได้

 

กุญแจสําคัญคือความเสียหายที่เกิดขึ้นจากซัมมอนของเขา

 

มุมปากของเอียนนั้นยิ้มอย่างชั่วร้าย

 

“ดังนั้น… หลังจากทั้งหมดนี้ ซัมมอนทั้งหมดจําเป็นต้องเหลือพลังชีวิตเพียงเล็กน้อยก่อนที่จะโจมตีลาคาเมอร์ เราควรฆ่าซัมมอนของเขา

 

ถ้ามีคนได้ยินความคิดของเขา พวกเขาจะคิดว่า ‘เขาคิดอะไรอยู่

 

มันฟังดูเหมือนบ้า

 

อย่างไรก็ตาม หากใครคิดเกี่ยวกับการทดลองที่เอียนทําไปเมื่อสักครู่ ก็สามารถเข้าใจความหมายของการทดลองได้

 

ไม่ใช่ ‘ความเสียหายที่ทํา แต่ความเสียหายที่ได้รับ

 

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ความเสียหาย ที่ใช้สําหรับปัจจัยการฟื้นฟูถูกนําไปใช้บนพื้นฐานของวัตถุ

 

พูดให้ชัดเจนขึ้นอีกหน่อยว่า ถ้าใครโจมตีด้วยความเสียหายหนึ่งล้านหน่วย ฝ่ายตรงข้ามจะรับความเสียหายไม่เกิน 10 หน่วย ถ้าเขามีแต้มพลังชีวิตเหลือเพียง 10 แต้ม

 

หมายความว่า… ลาคาเมอร์จะฟื้นฟูพลังชีวิตแค่ 10 หน่วยเท่านั้น

 

เอียนที่เชื่อมั่นในการทดลองของเขาเริ่มวางแผนปฏิบัติการทันที

 

“ฮูนี่ย์ นายมีโซลรัสใช่ไหม?” เอียนถาม

 

“โอ้ โซลรัสเหรอ?”

 

โซลรัสเป็นสกิลเวทย์มนตร์โจมตีที่มีประโยชน์มากสําหรับวอร์ล็อค

 

เวทย์วงกว้างที่สร้างความเสียหาย 1% ของพลังชีวิตที่เหลืออยู่ของศัตรูทุกวินาทีตราบใดที่ศัตรูอยู่ภายในระยะของเวทย์มนตร์

 

หากพวกเขาสามารถผูกมัดศัตรูไว้ในระยะของเวทมนตร์ได้ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ในช่วงเวลา 5 ถึง 50 นาที ศัตรูก็จะตาย

 

โดยทั่วไปแล้ว สกิลดังกล่าวจะใช้เมื่อล่ามอนสเตอร์ เช่น โกเลม ซึ่งมีความว่องไวต่ําและต้านทานเวทย์สูง

 

ความว่องไวที่ช้าหมายความว่ามันง่ายที่จะรักษาพวกมันให้อยู่ในระยะของเวทย์มนตร์ และความเสียหายใดๆก็ตามที่สามารถเกิดขึ้นกับพวกเขาได้โดยไม่คํานึงถึงความต้านทานเวทย์มนตร์ของพวกมัน

 

วอร์ล็อคมักจะใช้โซลรัสเพื่อลดพลังชีวิตของศัตรูให้น้อยกว่า 10% จากนั้นจึงใช้เวทย์มนตร์โจมตีอื่นเพื่อกําจัดพวกมัน นั่นคือวิธีที่พวกเขาสามารถล่าโกเลมได้อย่างรวดเร็ว

 

แต่นอกเหนือจากนั้น ฮูนี่ย์ไม่เข้าใจว่าทําไมเขียนถึงต้องการใช้โซลรัสในสถานการณ์ปัจจุบัน

 

ฉันไม่คิดว่ามันจะมีประสิทธิภาพขนาดนั้นนะ…”

 

พวกที่พวกเขาเผชิญหน้ากันนั้นไม่มีความต้านทานเวทมนต์สูง และส่วนใหญ่เป็นพวกอันเดธที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว

 

ไม่มีทางที่มอนสเตอร์ระดับบอสอย่างลาคาเมอร์จะเข้ามาอยู่ในขอบเขตของโซลรัส

 

แม้ว่าพวกเขาจะมัดเขาไว้เขาก็จะฟื้นตัวทันที

 

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เอียนยังคงอธิบายต่อไป ฮูนีย์ก็เข้าใจสิ่งที่เขาตั้งเป้าไว้

 

“เป็นไปไม่ได้ที่จะฆ่าศัตรูภายในโซลรัสไม่ใช่เหรอ?”

 

“คิดอะไรน่ะ?”

 

“นายลดพลังชีวิตให้เหลือหนึ่งเปอร์เซ็นต์ ในตอนท้ายก็ให้มันมารวมตัวกัน”

 

“อ่อ เข้าใจแล้ว ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นเลย ฉันไม่ได้ใช้โซลรัสในการโจมตีมานานแล้ว”

 

เอียนพยักหน้าและตอบว่า

 

“นั่นแหละประเด็น เพื่อลดพลังชีวิตของอันเดธที่ถูกอัญเชิญให้ต่ําที่สุด จากนั้นเราจะฆ่าพวกมันในคราวเดียว”

 

“ถ้าเราทําสิ่งนี้ถูกต้องลาคาเมอร์จะไม่สามารถฟื้นพลังชีวิตได้มากขนาดนั้น”

“บ้าหน่า…!”

 

ฮูนี่ย์ตกใจมาก

 

ความคิดนี้เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยคิดมาก่อน

 

อย่างไรก็ตาม พลังชีวิตของลาคามเมอร์นั้นไม่สูงเท่ากับบอสมอนสเตอร์ทั่วไป

 

หากทุกคนในปาร์ตี้ใช้เวทย์มนตร์ของพวกเขา รวมถึงลมหายใจ พวกเขาก็สามารถลดพลังชีวิตของลาคาเมอร์ได้ในครั้งเดียว

 

ในเวลาเดียวกัน พลังชีวิตที่ได้รับการฟื้นฟูจะเป็นปัญหา แต่เอียนอาจมีบางอย่างติดตัวอยู่

 

หากพลังชีวิตของอันเดธลดลงเหลือน้อยกว่าสองหลักขณะที่อยู่ในโซลรัสไม่ว่าเวทมนตร์ในวงกว้างจะทรงพลังขนาดไหน เขาก็คงไม่สามารถฟื้นฟูพลังชีวิตถึง 10,000 หน่วยได้

 

รีเมียร์ที่ได้ยินการสนทนาระหว่างสองคนนั้นต้องการยืนยันว่าเป็นจริงหรือไม่

 

“เป็นไปได้จริงเหรอ?”

 

แน่นอนว่าลาคาเมอร์จะไม่อยู่นิ่งเมื่อถูกโจมตี เขาจะอัญเชิญมอนสเตอร์อันเดธตัวใหม่ออกมาอย่างแน่นอน

 

อย่างไรก็ตาม จานวนอันเดดที่ลาคาเมอร์อัญเชิญออกมานั้นมีจํากัด และสกิลการอัญเชิญของเขาไม่สามารถใช้งานได้อย่างต่อเนื่อง

 

ในขณะที่หลีกเลี่ยงมอนสเตอร์อันเดธที่เพิ่งอัญเชิญมาใหม่ พวกเขาต้องจัดการและสังหารลาคาเมอร์

 

เอียนเหลือบสายตาของเขาเพื่อตรวจสอบขีดจํากัดเวลา

 

00:13:27

 

13 นาที? รัดตัวไปหน่อย

 

ความได้เปรียบก็เพียงพอแล้ว

 

หากปาร์ตี้ของเอียนไม่ได้ทําผิดพลาดและทํางานได้อย่างสมบูรณ์ตามแผนของเขา ในทางทฤษฎีแล้ว พวกเขาสามารถฆ่าลาคาเมอร์ได้ภายใน 10 นาที

 

เอียนอธิบายสั้น ๆ เกี่ยวกับการดําเนินการในหน้าต่างแชท และฮูนี่ย์ก็ใช้โซลรัสทันที

 

“โซล… รัส!”

 

สวบ-!

 

วิญญาณอาฆาตออกมาราวกับว่าพวกมันกําลังพยายามจะหลบหนี ควันสีน้ําเงินเริ่มฟังไปทั่วสนาม

อย่างไรก็ตาม ลาคามเมอร์ก็หัวเราะเยาะกับโซลรัสของฮูนี่ย์

 

“ฮิฮิ เจ้ากาลังต่อสู้กับข้าด้วยมนต์ดําระดับต่ําจริงๆเหรอ น่าสงสารจริงๆ!”

 

โซลรัสเป็นหนึ่งในเวทมนตร์พื้นฐานที่สุดของวอร์ล็อค ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่ลาคาเมอร์จะหัวเราะเยาะ เนื่องจากเขาเป็นลิชวิซาร์ด

 

ทันทีที่มีการใช้โซลรัสของฮูนี่ย์ เวทย์มนตร์เปลวเพลิงบริเวณกว้างของรีเมียร์ก็ระเบิดขึ้น

 

มันเป็นหนึ่งในเวทย์มนตร์วงกว้างที่ทรงพลังที่สุดของรีเมียร์

 

ฟางง-!

 

ผลกระทบของมันค่อนข้างเรียบง่าย แต่พลังการทําลายล้างนั้นแข็งแกร่งกว่าเวทย์มนตร์อื่น ๆ

 

เวทย์มนตร์ของรีเมียร์แผดเผาไปทั่วสนามรบและกลืนกินอันเดธทั้งหมดในพริบตา นั่นเป็นข้อพิสูจน์ว่าเวทย์มนตร์นั้นแข็งแกร่งเพียงใด

 

แน่นอนว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ของพวกเขาที่จะใช้การโจมตีดังกล่าว

 

โซลรัสใช้เวลามากเกินไปในการลดพลังชีวิตของพวกอันเดธซึ่งเป็นสาเหตุที่ทําให้พวกเขาต้อง เพิ่มเติม สิ่งต่าง ๆ ขึ้น

 

ลาคาเมอร์รู้สึกสับสน

 

แน่นอนว่าเขาเพิ่งฟื้นฟูความเสียหาย และพลังชีวิตของเขาก็กลับมาเต็มอีกครั้ง

 

“หึหึ คราวนี้ก็ดี น่าทึ่งมาก! มนุษย์รู้วิธีใช้เวทย์มนตร์วงแหวนเวทย์แปดวง”

 

รีเมียร์ได้ใช้เวทย์มนตร์ระดับล่างหลายอันออกมา

 

พลังชีวิตของอันเดธก็ถูกลดทอนลงมากขึ้นไปอีก

 

เมื่อพลังชีวิตของอันเดธลดลงเหลือน้อยกว่า 15%

 

เอียนจึงออกคําสั่ง

 

“จากนี้ไป เรามาเน้นที่การโจมตีของเรากับลาคาเมอร์เป็นเวลาสามนาที ไม่ต้องไปสนใจโจมตีพวกอันเดธ!”

 

“โอเค!”

 

“แสดงให้มันเห็น!”

 

สมาชิกปาร์ตี้ของเอียนรวมตัวกันรอบเลฟย่า

 

ด้วยดราก้อนแบร์ริเออร์พวกเขาสามารถทนได้สามนาที อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคงต้องระมัดระวังเกี่ยวกับสิ่งที่ไม่คาดฝัน

 

หลังจากเอาชนะอันเดธทั้งหมดแล้ว พวกเขาก็ต้องมุ่งโจมตีไปที่ลาคาเมอร์

 

“การป้องกันอันศักดิ์สิทธิ์! สปริตสตอร์ม!”

 

แสงสีขาวเปล่งออกมาจากมือของเลฟย่า และสร้างเวทย์มนตร์คล้ายโล่วงกว้างขึ้น

 

แต่อย่างไรก็ตาม การโจมตีของพวกมอนสเตอร์อันเดธนั้นยิ่งดุดันมากขึ้น

 

ปาร์ตี้ของเอียนเตรียมพร้อมที่จะป้องกัน โดยใช้โพชั่นของพวกเขาเพื่อต้านทานการโจมตีของพวกอันเดธแทบจะไม่ได้

 

สิ่งที่หนักใจที่สุดคือพวกเขาไม่ควรฆ่าพวกอันเดธ

 

จํานวนอันเดธที่อัญเชิญออกมาในสนามรบในปัจจุบันคือจํานวนสูงสุดที่ลาคาเมอร์สามารถเรียกออกมาด้วย ค่าความเป็นผู้นําของเขา

 

ถ้าปาร์ตี้ของเอียนฆ่ามอนสเตอร์อันเดธทั้งหมด ลาคาเมอร์จะอัญเชิญอันเดธตัวใหม่ออกมา

 

ยิ่งอัญเชิญอันเดธมากเท่าไหร่ พลังชีวิตของลาคาเมอร์ก็จะยิ่งฟื้นฟูมากขึ้นเท่านั้น เอียนพยายามอย่างมากที่จะละเว้นจากการทําสิ่งเหล่านั้น

 

ลาคาเมอร์ไม่เข้าใจกลยุทธ์ของเอียน

 

ลาคาเมอร์รู้สึกสับสนและพยายามหาทางไปหาปาร์ตี้ของเอียน

 

“เจ้ากําลังพยายามทําอะไร! สปิริตสตอร์ม!”

 

ฟางงง!

 

พายุแห่งความมืดที่โหมกระหนามาจากไม้เท้าของลาคาเมอร์

 

สปิริตสตอร์มเป็นหนึ่งในสกิลที่ทรงพลังที่สุดของลาคามเมอร์

 

เอียนเริ่มใช้ความคิด

 

ถ้าโล่ของเลฟย่าจะหมดแล้ว พวกเราจะตายทันที

 

เอียนกําลังดูพลังชีวิตของอันเดธที่อยู่ในสนามรบ

 

มีมากกว่าที่พวกเขาต้องการเล็กน้อย และดราก้อนแบร์ริเออร์ก็ยังใช้ได้อยู่

 

หลังจากประเมินสถานการณ์ปัจจุบันของพวกเขา เอียนก็ออกคําสั่งให้เอลคาริกซ์

 

“เอล ดราก้อนแบริเออร์!”

 

“ค่ะป๊ะป๋า!”

 

มีแสงสีขาวสว่างออกมา

 

อีก!

 

สมาชิกทุกคนในปาร์ตี้ของเอียนถูกล้อมรอบด้วยรัศมีสีขาว นั่นหมายความว่าพวกเขาต้องโจมตีในตอนนี้

 

“ฮูนี่ย์ พรีเมียร์!”

 

“รับทราบ!”

 

ฮูนี่ย์และรีเมียร์ย้ายไปยังตําแหน่งของพวกเขา

 

ต่อมาสกิลของพวกเขาก็เริ่มที่จะระเบิดออกมา

 

“บักค์ เสียงคารามของมังกร!”

ควา-!

 

เวทมนตร์ในวงกว้างของฮูนี่ย์และรีเมียร์ต้องการเวลาในการร่าย ดังนั้นเอียนจึงปกป้องทั้งสองไว้

 

เอียนมีสมาธิมากกว่าที่เคย

 

สกิลวงกว้างทั้งหมดจะถูกปล่อยออกมาพร้อมกัน ดังนั้นมอนสเตอร์อันเดธที่ถูกอัญเชิญออกมาใหม่จะไม่ถูกโจมตี

 

“หนึ่ง สอง สาม…!”

 

หลังจากนั้นไม่นาน

 

เอียนยกมือขวาขึ้นพร้อมกัน

 

“พ่นลมหายใจ กระแทก!”

 

ซวบ-!

 

ความสามารถในการโจมตีของสัตว์เลี้ยงของเอียนส่วนใหญ่อยู่ในระดับกลาง รวมถึงสกิลพ่นลมหายใจ

 

ดังนั้นเพื่อให้ตรงกับเวลากับรีเมียร์และฮูนี่ย์ เขาจึงรอสักครู่

 

ลมหายใจของปักค์และคาร์เซอุสถูกสูดเข้าไปในปากของพวกมัน

 

ในช่วงเวลาต่อมา เวทย์มนตร์วงกว้างที่ทรงพลังที่สุดของเอียนเริ่มกวาดล้างสนามรบ