———

คงใกล้ถึงเวลาที่พวกลูก ๆ คุโระอิจิจะกลับมาแล้ว

ซาบุตงแจ้งให้ผมทราบถึงความผิดปกติในทางทิศเหนือ

เหมือนกับตอนที่ลูมาเลย

พวกคุโระก็เร่งรัดกรูกันไปในทิศเดียวกัน ผมกับลูเองก็ไล่ตามไปเช่นกัน

คงจะไม่ใช่สาวน้อยในร่างเปลือยอีกหรอกนะ

สำหรับผมแล้ว แค่มีลูอยู่ก็เพียงพอแล้ว

ถึงจะคิดไว้แบบนั้น ณ บริเวณที่พวกคุโระอยู่ ที่นั้นมีนางฟ้าผู้สั่นเทาด้วยฝีมือของพวกสุนัขอยู่

นางฟ้า

ผู้มีผมสีทอง และใบหน้าน่ารักน่าชัง

เท่าที่ดูคงจะราว ๆ เด็กมัธยมปลายได้

หน้าอกหน้าใจอันอุดมสมบูรณ์ขับเน้นตัวตน ถือครองเสน่ห์ของหญิงสาวไว้อย่างไม่มีผิดเพี้ยน

สวมชุดเดรสสีขาวบริสุทธิ์ ด้านหลังมีปีกสีขาวขนาดใหญ่

ผมคิดว่าคงจะไม่ถูกดูดเลือดเหมือนกับตอนที่พบกับลู 

ทั้งแขนขาและปีกนั้นมีร่องรอยของคมเขี้ยว ล้มพับอยู่บนพื้น

เห็นสภาพแบบนั้นผมจึงต้องเข้าไปปราม

[หยุด หยุด หยุด]

เหมือนกับตอนที่พบกับลูไม่มีผิดเลย

หลังจากที่แยกเธอออกมาจากพวกคุโระ นางฟ้าตนนั้นมองมาที่ผม แล้วคงคิดว่ามีคนมาช่วยเอาแล้ว จึงเริ่มร้องไห้ออกมา

ความปรารถนาที่จะปกป้องในตัวผมลุกโชนขึ้นมา

แต่ผมมีลูอยู่แล้ว

ผมจึงตั้งใจจะฝากหน้าที่หลังจากนี้ให้กับลู 

ทว่าหลังจากที่เห็นลู นางฟ้าก็แสดงอาการเกรี้ยวโกรธขึ้นมา

[อยู่ที่นี่เองสินะ! ยัยแวมไพร์นิสัยเสีย!]

แล้วก็ถูกพวกคุโระที่เห็นท่าทีเช่นนั้นเล่นงานจบยับเยิน

ยังไงสำหรับพวกคุโระแล้ว ลูก็เป็นทั้งพวกพ้องและครอบครัว

ระหว่างที่รู้สึกดีใจที่ได้เห็นแบบนั้น ผมก็เข้าไปปรามพวกคุโระอีกครั้ง

[อูย…..ขอบคุณมากเลยค่ะ]

ทั้งตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด และดิน น่าเห็นอกเห็นใจจริง ๆ 

ระหว่างที่คิดว่าต้องทำอะไรสักอย่าง นางฟ้าก็ลงมือทำบางอย่างด้วยตัวเอง

เวทมนตร์นี่

ใช้เวทมนตร์รักษารักษาบาดแผล และห้ามเลือด แล้วก็ใช้เวทมนตร์ที่ผมไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ทำความสะอาดชุด

เวทมนตร์ทำความสะอาดหรือเปล่านะ

พอคิดว่าช่างเป็นเวทมนตร์ที่สะดวกสบายดีเสียจริง ลูก็ไฟลุกพรึบแล้วแทรกขึ้นมาว่าเธอก็ทำได้เหมือนกัน

….

ต่อไป ขอให้ทำความสะอาดสิ่งปฏิกูลใต้ห้องน้ำหน่อยจะดีไหมนะ

คิดอยู่ว่าเป็นเรื่องที่ต้องจัดการในสักวันหนึ่ง งานที่ไม่มีอารมณืจะลงมือ….จะว่าอย่างไรดีล่ะ หาแรงใจในการลงไม้ลงมือค่อนข้างยาก

ลองหาจังหวะเหมาะ ๆ ขอร้องดูดีกว่า

ยังไงก็รู้อยู่แล้วว่าตอนนี้คงไม่ได้

[แวมไพร์

 มาหลบซ่อนอยู่ที่นี่เองเหรอคะ?]

ดูเหมือนจะรู้จักหน้าค่าตากับลูแฮะ

เท่าที่ดู คงไม่พ้นคู่อริล่ะนะ

[พอดีมีอะไรหลาย ๆ อย่างน่ะนะ

เป็นอะไรหรือเปล่า?

คงเจ็บน่าดูเลย ใช่ไหมล่ะ]

[พอไหว….

ไม่ใช่แค่เจ็บหรอกนะคะ]

[เข้าใจเลย

เพราะฉันเองก็โดนเล่นมาเหมือนกัน]

[คุณเองก็ด้วยเหรอคะ?]

[ใช่

ไม่ปราณีกันเลยนี่นะ

เวทมนตร์ก็ไม่ค่อยได้ผล แถมยังหลบได้อีก]

[คิดว่าจะไม่รอดแล้วซะอีกค่ะ]

[แค่ปลอดภัยก็ดีแล้ว

ไม่เป็นอะไรแล้วนะ]

แต่ดูเหมือนตอนนี้จะไม่ใช่แบบนั้น

ในฐานะผู้ประสบพบกับชาตะกรรมเดียวกัน เลยเกิดความเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและในรูปแบบแปลก ๆ ขึ้นมา

[ตอนนั้นฉันเป็นฝ่ายผิดเอง

ดั้งนั้น เรามาสงบศึกกันเถอะนะ]

[คุณเอ่ยปากขอโทษเนี่ย…..เข้าใจแล้วค่ะ

เอาตามนั้นก็ได้]

[ขอบคุณนะ

อย่างนั้นก็ ขอแนะนำนะ

นี่ สามีของฉัน]

จู่ ๆ ลูก็เอ่ยปากแนะนำตัวให้ผม

[เอ๊ะ?

อะ เอ่อ…..คือว่า…..ชื่อฮิราคุ]

มาจิโอะ ฮิราคุ

ไม่ได้นึกถึงชื่อตัวเองมานาน เลยแอบติดขัดไปบ้าง

[ด้วยความยินดีค่ะ

ฉันชื่อ เทียร์

อย่างที่เห็นเลย เป็นเผ่าทูตสวรรค์ค่ะ]

เผ่าทูตสวรรค์

มีเผ่าพันธุ์แบบนี้อยู่ด้วยสินะ

[ฉันไล่ตามคุณลูลูซี่มาจนถึงที่นี่น่ะค่ะ….]

[ไล่ตาม?]

[ใช่ค่ะ

เพราะว่าคุณลูลูซี่กระทำการรุนแรงเอาไว้ในเมือง เลยมีค่าหัวด้วยน่ะค่ะ]

ผมหันไปมองที่ลู

[แฮะแฮะ….เผลอหนักมือไปหน่อย]

[ไม่หน่อยเลยค่ะ

ถึงแม้จะไม่มีผู้ได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ทำขุนนางเสียหน้ามากนะคะ]

[แฮะแฮะ]

ลูเสริมขึ้นมา

[ที่มาที่นี่ก็เพื่อหนีจากเธอคนนี้นี่แหละนะ]

หนี?

ถึงผมจะรู้จักนิสัยใจคอของลูแค่ในระดับหนึ่ง…..แต่การที่หนีเนี่ยไม่สมเป็นเธอเลย

แล้วลูก็ตอบข้อสงสัยนั้นของผม

[ในแง่ความเข้ากันแล้ว เธอแข็งแกร่งกว่าฉันน่ะ]

[คุณลูลูซี่ คุณเปลี่ยนไปนะคะ

จนถึงก่อนหน้านี้ไม่นาน คุณจะไม่มีทางยอมรับว่าฉันแข็งแกร่งกว่าแท้ ๆ]

[ฮุฮุ…..เพราะฉันรู้ซึ้งถึงความอ่อนแอของตัวเองแล้วล่ะนะ]

[อา……เข้าใจแล้วค่ะ

นั่นสินะ

ความหยิ่งทระนงหายไปแล้วสินะคะ]

เทียร์กับลูมองไปที่พวกคุโระที่ล้อมพวกเราอยู่ห่าง ๆ

[จำนวนขนาดนั้นผิดกฏเห็น ๆ เลยค่ะ]

[ใช่]

เอาเถอะ ถ้าไม่ต่อสู้กันตรงนี้ก็ถึงคราวการต้อนรับ

[ก่อนอื่น มาที่บ้านไหม?

ถึงจะเป็นกระท่อมหลังเล็ก ๆ…..ก็น่าจะดีกว่ายืนคุยกันตรงนี้ล่ะนะ]

[นั่นสินะ

อยากให้มาด้วยกันด้วยความยินดีเลย]

ลูชักชวนเธอมาด้วยความกระตือรือร้น

[…..นั่นสินะคะ

ถ้าอย่างนั้น….ถ้าไม่เป็นการรบกวนก็ขอรบกวนด้วนะคะ]

ผมบอกให้พวกคุโระแยกย้าย แล้วมุ่งหน้าไปยังกระท่อมที่ใช้เป็นที่พักพร้อมกับลูและเทียร์

หลังจากเข้ามาในกระท่อม ไม่รู้เพราะอะไร พวกเราสามคนก็พยายามด้วยกันด้วยการชักนำของลู

[ละ….หลอกกันได้นะคะ

ยัยแวมไพร์ชั่วร้าย!]

[แค่ฉันคนเดียว ร่างกายมันรับไม่ไหวนี่นา

ขอร้องล่ะ ร่วมมือเถอะนะ]

[คนที่ไหนจะเสียสติไปร่วมมือกับคุณกันค่ะ!

ปล่อยฉันนะคะ!]

[ผมมีแค่ลูคนเดียวก็พอแล้วแท้ ๆ นะ]

[ฉันก็บอกไปแล้วนี่ว่าร่างกายฉันรับไม่ไหวน่ะ!

เอาเลย ตอนนี้แหละ!]

อย่างไรก็ดี ผู้อยู่อาศัยเพิ่มมาอีกคนแล้ว

———

โน้ตจากผู้แต่ง: คำว่า  ‘เทนดง’ (天丼) เป็นนิยามในการแสดงตลกครับ

มีความหมายเช่น  มุกที่นำมาเล่นซ้ำ เกิดขึ้นซ้ำ 

———

สวัสดีท้ายตอนครับ

อนึ่ง ทั้ง ‘นางฟ้า’ และ ‘ทูตสวรรค์’ ในต้นฉบับญี่ปุ่นใช้คำๆ เดียวกันคือ

 天使 นะครับ 

สาเหตุที่ผมแปลแตกต่างกันแบบนี้เพราะ

1.ผมอิง ‘ทูตสวรรค์’ มาจากซับของอนิเมะ

2.ผมคิดว่าถ้าแปล คำที่ฮิราคุใช้เรียกเทียร์ตอนเจอกันครั้งแรก โดยที่ยังไม่มีการแนะนำตัวจากเธอเป็น ‘ทูตสวรรค์’ มันจะฟังดูแปลก ๆ  เลยเปลี่ยนเป็น ‘นางฟ้า’

ถ้าไม่เก็ทนะครับ ลองนึกสภาพ คุณเจอชาวต่างชาติคนหนึ่ง แต่คุณเรียกแทนตัวเขาว่า ‘คนเมกัน’ แทน ‘ฝรั่ง’ หรือ ‘ชาวต่างชาติ’ ทั้ง ๆ ที่ไม่น่าแยกได้นั่นแหละครับ คล้าย ๆ กัน (อย่างน้อยก็สำหรับผมน่ะนะ)

ยังไงก็ตาม ไว้แจกันตอนหน้าครับ