เวลาที่ผมเดิน สุนัขทั้งสองจะเดินตามมาด้วย

พวกมันค่อนข้างเชื่องทีเดียว

พวกมันกระโดดข้ามรั้ว และคูเข้ามาในที่พัก ผมชวนให้พวกมันเข้ามาใกล้ ๆ กองไฟ แต่พวกมันก็ไม่เข้ามา

หรือว่าจริง ๆ แล้ว สัตว์ร้ายกลัวไฟกันนะ

ผมคิดว่าน่าจะใช่แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นแบบนั้น

ทั้งสองตัวเดินเข้าไปใกล้หมูป่าที่ผมล่าเอาไว้

เพราะว่าหมูป่าตัวใหญ่ ผมจึงแบ่งมาเท่าที่จำเป็นแล้วปล่อยทิ้งไว้

…..หิวอยู่งั้นเหรอ

คงจะหิวอยู่สินะ

เดี๋ยวก่อน ๆ

เนื้อหมูป่ามีรสชาติอร่อยกว่าเนื้อกระต่าย

เพราะอย่างนั้น จะให้ไปทั้งหมดเลยไม่ได้

ผมรีบเปลี่ยน [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] เป็นมีดแล้ว เข้าไปแบ่งเนื้อหมูป่า

ก็อื่นก็เอาเนื้อส่วนน่องมาก่อน

แล้วก็เนื้อสันนอก เนื้อสันใน แล้วก็….ซี่โครง ตอนเฉือนด้วยมีดจาก [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] ไม่รู้สึกถึงแรงต้านเลยทำให้งานง่ายมากทีเดียว

 

ผมห่อเนื้อที่แบ่งมาด้วยใบไม้ขนาดใหญ่ แล้วนำไปเก็บไว้ในที่พัก

ใบไม้พวกนี้ผมพบระหว่างที่กำลังปรับสภาพดินที่บริเวณรอบนอกของไร่

หลังจากที่ผมแบ่งส่วนของตัวเองมาแล้ว ก็ให้เนื้อและกระดูกที่เหลือกับพวกสุนัข

ทั้งสองตัวเริ่มกินหมูป่าอย่างเอร็ดอร่อย

ผมตั้งใจว่าจะตัดเป็นชิ้นเล็ก ๆ ให้จะได้กินกันได้ง่าย ๆ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่จำเป็น

อย่างไรก็ตาม ผมรู้แล้วว่าต้องทำอะไรต่อ

ผมไม่มีโต๊ะ

พอมาย้อนคิดดูแล้ว ผมนั่งกับพื้นมาโดยตลอดเลยนี่

น่าจะรู้สึกตัวเร็วกว่านี้แฮะ

ผมนำซุงขนาดกลางมาแบ่งเป็นสองส่วนในแนวตั้ง แล้วขัดให้ผิวครึ่งวงกลมเรียบเพื่อป้องกันไม่ให้มันขยับเขยื้อน

โต๊ะยาวอันมีกลิ่นอายของป่าเขาก็เสร็จสมบูรณ์

แล้วก็เตรียมเก้าอี้ซุงไปพร้อมกันเลย

รู้สึกถึงระดับอารยธรรมที่สูงขึ้นเลย

ตอนที่กำลังเตรียมของพวกนั้น พวกสุนัขก็กำลังเคี้ยวเนื้อหมูป่ากันอยู่

กินกันไปพอสมควรเลย

น่าจะกินไปเยอะกว่าขนาดตัวซะอีก

ยังไงกินหมด ก็ดีกว่ากินเหลือทิ้งแหละนะ

ผมปล่อยพวกสุนัขให้กินกันต่อไป แล้วเริ่มคิดที่จะสร้างบ้านเล็ก ๆ ขึ้น

เพราะต้องมีที่เก็บผลผลิตหลังจากที่เก็บเกี่ยวแล้ว 

ดูเป็นโรงเก็บของมากกว่าบ้านเล็ก ๆ แฮะ

ให้ความรู้สึกเหมือนตอนสร้างห้องน้ำเลย

ถึงแม้จะด้อยความรู้ แต่ผมยังมี [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] อยู่

แต่ดูเหมือนว่าสำหรับมือใหม่อย่างผม แบบที่ยกพื้นสูงเหนือดินจะยากเกินไปหน่อย

สุดท้ายแล้วก็ออกมาคล้ายกับห้องน้ำ

ที่ต่างกันมีแค่พื้นกับขนาด

มีขนาดราว 8 เสื้อทาทามิ

หมายเหตุ 1 เสื่อทาทามิมีขนาดราว 1.55 ตรม.

เพราะว่าจะใช้เป็นโรงเก็บของ เลยอยากให้ใหญ่สักหน่อย

เรื่องความแข็งแรงไม่น่าจะมีปัญหา เพราะเสาทั้งสี่ใช้ซุงขนาดใหญ่

ตัวพื้นไม่ได้ทำจากใช้ไม้กระดาน แต่เป็นพื้นดินธรรมดา

เนื่องด้วยเป็นที่เป็นผลผลิต คงจะดีกว่าถ้าให้อยู่ติดกับพื้นที่มีความเย็น

ต่อไปก็ ทำชั้นสำหรับจัดเก็บผลผลิต

หลังจากตั้งใจจะไปรวบรวมไม้มาทำชั้น พวกสุนัขก็กินกันเสร็จพอดี

เจ้าหมูป่านั่นเหลือแต่กระดูก

ท้องของพวกแกจะเป็นยังไงบ้างนะ

ตอนที่กำลังคิดแบบนั้น สุนัขตัวเมียก็ร้องขึ้นมาอย่างทรมาน

กินเยอะเกินไปงั้นเหรอ

ผมรีบมุ่งไปหาแต่ก็ถูกตัวผู้ขู่และขวางเอาไว้

ผมคิดดว่ามันไม่ใช่เวลามาขู่กันแท้ ๆ แล้วตัวเมียที่เดินไปมาก็ส่งเสียงร้องออกมาอีกครั้ง

อะไรล่ะเนี่ย

….หรือว่า เธอจะออกลูกอย่างงั้นเหรอ

เอ๊ะ

อย่างนอกเนี่ยนะ

ออกลูกในที่แบบนี้จะดีเหรอ

….ไม่ได้สิ

ที่ที่เธอจะออกลูกได้

ที่พักของผมเหรอ

ที่นั้นมีเก็บเนื้อเอาไว้อยู่

ถ้าอย่างงั้น…

ผมนำทางสุนัขทั้งสองไปยังโรงเก็บของที่พึ่งสร้างเสร็จ

น่าจะดีกว่าข้างนอกนั่นแหละนะ

ดูเหมือนว่าตัวเมียจะคิดแบบเดียวกัน แล้วเดินเข้าไปที่มุมห้องแต่โดยดี

ตัวผู้มองมาที่ผมด้วยแววตาแวดระวัง

ออกลูก…..ออกลูก….

ไม่ได้เรื่องเลย

ผมไม่มีความรู้ทางนี้เลยสักนิด

ในขณะเดียวกันก็ใกล้จะค่ำแล้ว

ถ้าตะวันตกดินล่ะก็ อุณหภูมิจะลดต่ำลงเช่นกัน

ผมจึงตัดสินใจก่อกองไฟในโรงเก็บของ

ผมขุดหลุมตื้น ๆ ตรงกลาง เป็นรูปกองไฟอย่างง่าย ๆ แล้วโปรยขี้เถ้า

ใส่ฟืนลงไปแล้วจุดไฟ

มีควันลอดจากช่องหน้าต่าง

เนื่องจากไม่มีประตู คงไม่ถูกรมควันล่ะนะ

ต่อไปก็ น้ำดื่ม

ผมรีบทำกระป๋องชั่วคราวจากซุงแล้วหาบน้ำไปให้มัน

เหมือนว่าจะทำได้ถูกต้อง เพราะมันเข้ามาดื่มน้ำทันที

หลังจากนั้น….เธอจะออกลูกตรงนี้สินะ แล้วลูกสุนัขก็จะตกลงบนพื้น ให้ตกลงพื้นตรง ๆ แบบนั้นจะไม่เป็นอะไรเหรอ

แต่ผมก็ไม่มีผ้าห่ม หรืออะไรที่คล้ายกันเลย

รู้อย่างนี้เก็บขนกระต่ายกับหนังหมูป่าเอาไว้ดีกว่า

จากที่เคยเห็นผ่านทางโทรทัศน์ ม้าออกลูกบนเบาะฟาง

แต่ที่นี่ก็ไม่มีฟางอีก

ถ้าเข้าป่าไปหาหญ้ามาแทนคงพอไหว แต่ตอนนี้มืดแล้ว

ถึงแม้จะใช้จอบถางไปเรื่อย ๆ ได้แต่การรวบรวมหญ้าในป่าที่มืดสนิทก็ยังเป็นงานที่ยากเกินไปอยู่ดี

ทำอะไรได้บ้างนะ

ตอนที่กำลังคิดหาทางอยู่นั้น สุนัขตัวเมียก็เริ่มพยายามคุ้ยพื้นดิน

…..

ผมเปลี่ยน  [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] เป็นพลั่ว

เหมือนว่าความแตกต่างระหว่างพลั่วกับพลั่วตักตักดินจะเป็นส่วนที่ใช้เท้าได้** แต่ในความทรงจำของผมพลั่วตักดินนั้นใช้มือข้างเดียว

หมายเหตุ ผมลองอ่านทั้งสองภาษาแล้วก็ยังแอบงงอยู่ดีครับ น่าจะประมาณว่า พลั่วมีบริเวณตรงด้ามจับที่ใช้เท้าช่วยเหยียบได้เวลาใช้งาน แต่พลั่วตักดินหรือช้อนตักดินจะมีขนาดเล็ก สามารถจับถือได้ด้วยมือข้างเดียวครับ

จะยังไงก็ช่างเถอะ

ผมปรับหน้าดินบริเวณมุมห้องด้วยพลั่ว

อันที่จริง บริเวณตรงนี้ค่อนข้างนิ่มอยู่แล้วเนื่องจากผมเคยปรับหน้าดินด้วยจอบไปแล้ว

พอใช้พลั่ว เลยยิ่งทำให้นิ่มขึ้นไปอีกขั้น

พื้นที่ที่ปรับไปมีขนาดราว ๆ 1 เสื้อทาทามิ

ดูเหมือนว่าสุนัขเพศเมียจะเข้าใจสิ่งที่ผมทำ จึงขุดหลุมในบริเวณที่ผมเตรียมไว้ด้วยอุ้งเท้าเพื่อใช้เป็นที่รองรับลูก ๆ ของมัน

หลังจากนั้นผมทำได้แค่ดูอยู่ห่าง ๆ เท่านั้น…..

พวกมันคงรู้สึกกดดันมากกว่า หากมีคนแปลกหน้าอย่างผมคอยจับตาดู

ผมปล่อยพวกมันไว้แล้วออกจากโรงเก็บของ

ตอนนี้ตะวันลับขอบฟ้าไปแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกองไฟใกล้ ๆ ที่พักกับแสงสว่างที่เล็ดลอดออกมาจากโรงเก็บของหรือเปล่าผมรู้สึกว่าด้านนอกนั้นมืดสนิท

หวังว่ามันจะออกลูกได้อย่างปลอดภัยนะ

ผมไม่รู้สึกอยากเข้านอน จึงนั่งแกะสลักของต่าง ๆ  โดยอาศัยแสงจากกองไฟ

อีกอย่างหนึ่ง กระดูกของหมูป่าที่เห็นในตอนกลางคืนนั้นค่อนข้างน่ากลัว ผมจึงใช้จอบทำให้เป็นปุ๋ยไป

——————————————————————-

สวัสดีท้ายตอนเช่นเคยครับ 

ที่พยายามปั่นอยู่ตอนนี้ก็เพื่อกวดอนิเมะที่กำลังฉาย กับอยากถึงเนื้อหาของสาวที่อวยไว ๆ ครับ

งานไม่วายเสร็จ มานั่งปั่นงานแปล (การจัดลำดับความสำคัญเป็นเลิศทีเดียวเชียว) 5555

ยังไงก็ไว้เจอกันตอนหน้าเช่นเคยครับ ต้องกลับไปปั่นงานแล้ว

อีกหนึ่งเรื่อง คิดว่าเชิงอรรถ อยากให้อยู่ระหว่างเนื้อหา หรือ อยากให้ใส่เป็น Foot note ในช่วงท้ายดีครับ