บทที่ 22 การเก็บเกี่ยวครั้งใหญ่

มู่เฟิง เคยไปสวนเลี้ยงแกะในยุคปัจจุบันก่อนเดินทางข้ามภพและคุ้นเคยกับนิสัยของแกะเป็นอย่างดี

ในโลกก่อนเวลาที่พวกเขาเลี้ยงแกะมักจะให้อาหารร่วมกับน้ําเกลือ แกะบางตัวจะแอบเข้าไปในทุ่งข้าวโพดและแอบแทะข้าวโพดอย่างบ้าคลั่ง เพียงเพราะแกะชอบรสเค็มและหวาน

ดังนั้นเขาจึงโรยน้ําเกลือลงบนใบหญ้าเพื่อให้แกะ เดินมากินและตกลงไปในหลุมพราง

แต่ว่าเขาก็ยังคงกังวลว่าการกระทํานี้จะได้ผลหรือไม่ อย่างไรเสียในโลกก่อนของเขา แค่เคยเลี้ยงแกะด้วยน้ําเกลือเท่านั้นและไม่เคยจับแกะแบบนี้มาก่อนโดยเฉพาะแกะปาที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนอีกด้วย

ดังนั้นเขาจึงพาคนของเผ่าหลบอยู่ห่างๆซ่อนตัวอยู่ในพงหญ้าซึ่งสูงกว่าครึ่งตัวรอการปรากฏตัวของฝูงแกะปา

เวลาที่รอนั้นคือช่วงเวลาที่ยากที่สุด มู่เฟิง อยากจะขยับตัวแต่ก็ไม่กล้ากลัวว่าหากเขากระทําอย่างไม่ระมัดระวังจะเป็นการส่งสัญญาณให้กับฝูงแกะที่กําลังจะปรากฏตัว เขามองไปรอบๆและพบว่าคนในเผ่านอนนิ่งอยู่ในพงหญ้าเห็นได้ชัดว่าพวกเขาเชี่ยวชาญในการรอคอย

ปลกใจและคิดในใจว่า เดิมทีเผ่าของเขาก็ใช่ว่าจะไม่ดีเสมอไปอย่างน้อยพวกเขา ก็มีความอดทน

โชคดีที่ไม่นานก็มีฝูงแกะปาประมาณ 30 ตัวปรากฏตัวขึ้น

ในใจของ มู่เฟิง เต้นอย่างรวดเร็ว เมื่อเทียบกับแกะปาและแกะในความทรงจําของเขา เขาพบว่าสิ่งที่เรียกว่าแกะปาของยุคดึกดําบรรพ์นี้ไม่ต่างไปจากแกะในชาติที่แล้ว

ความแตกต่างก็คือแกะปาที่อยู่ตรงหน้าเขามีขนาดเล็กกว่าเล็กน้อยขนของมันยาวกว่าเล็กน้อย มีขนสีดํา สีเทา และสีน้ําตาลผสมกันดูแล้วแปลกตา แม้ว่าแกะเหล่านี้จะมีขนาดเล็กแต่พวกมันวิ่งเร็วกว่าแกะที่ มู่เฟิง เคยเห็นมาก่อน

เพียงแค่ 2-3 ลมหายใจที่พวกมันปรากฏตัว และหายไปจากสายตาของพวกเขา โชคดีที่ทิศทางที่พวกมันวิ่งไปคือทิศทางของกับดัก

“ มู่เฟิง พวกเราควรทําอย่างไรดี?” หมิงกวง ถามเสียงเบา

“ตามไป เคลื่อนไหวให้น้อยที่สุด !” พร้อมกันนั้น มู่เฟิง ก็โบกมือและค่อยๆย่องไปยังทิศทางของกับดัก คนข้างหลังเดินตามอย่างเบาๆ

มู่เฟิง และคนอื่นๆเดินและหยุดอยู่ไม่ไกลพวกเขามาถึงกับดักและเห็นแกะปากําลังเริ่ มกินหญ้าจากระยะไกลมู่เฟิง คาดเดาว่าอีกไม่นานจะมีแกะเดินไปกินหญ้าที่มีน้ําเกลืออยู่ด้านบน เพื่อหลีกเลี่ยงความผิดพลาดมู่เฟิงหันไปหาหลีหูและ หมิงกวง ก่อนจะพูดว่า

“พวกท่านทั้งสองคนพาคน 10 กว่าคนไปทางด้านนั้น!”

“พวกมันจะเดินขึ้นไปบนกับดักด้วยตัวเอง ถ้ามีแกะหนีไปทางที่พวกท่านอยู่ก็พาคนขวางเอาไว้อย่าให้มันเดินผ่านพวกท่านไป หากพวกมันไม่ยอมถอยจงใช้หอกไม้ไผ่จัดการกับพวกมัน!”

“คนที่เหลือตามข้ามาเพื่อให้แน่ใจว่าพวกมันจะตกลงไปในกับดักทั้งหมด!”

หมิงกวง และหลี่หู ฟัง มู่เฟิง แล้วจึงเข้าใจแผนการทั้งหมดดวงตาของพวกเขาเป็นประกาย

ทั้ง 2 พยักหน้าอย่างเงียบๆแต่ละคนนํากลุ่มของตัวเองไปล้อมรอบทั้งสองด้าน มู่เฟิง เองก็มองแกะปาเหล่านั้นด้วยความประหม่า เป็นไปตามที่คาดการณ์เอาไว้ ไม่นานแกะปา 2 ตัวก็ได้รับรู้ถึงรสเค็มบนหญ้า และความเร็วในการกินหญ้าเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วอย่างเห็นได้ชัดสิ่งที่ทําให้มู่เฟิงรู้สึกปลื้มใจก็คือ มีแกะ 2 ตัวเดินตามเส้นทางที่โรยน้ําเกลือเมื่อครู่และกําลังตรงไปยังกับดัก

ไม่นานแกะตัวอื่นก็เริ่มกัดกินหญ้าที่โรยด้วยน้ําเกลือ ฉากนี้ทําให้หลี่หูและคนอื่นๆประหลาดใจ พวกเขาพบว่าแกะทั้ง 30 ตัวกําลังพากันเดินไปยังทิศทางของกับดัก แม้ว่าเรื่องนี้จะทําให้มู่เฟิงรู้สึกประหลาดใจแต่ผลลัพธ์เป็นสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุด

หลี่หูและ หมิงกวง มองออกถึงปัญหา เขาพยายามให้คนล้อมรอบเข้ามาเรื่อยๆเพื่อล้อมกลุ่มแกะปานี้ให้อยู่ในวงจํากัดของกับดัก ฝูงแกะปาไม่ได้รู้อะไรเลยพวกมันยังคงเดินตามหญ้าที่มีรสเค็มไปยังกับดัก

แต่จู่ๆ ดูเหมือนฝูงแกะจะตกใจและหยุดอยู่ที่เดิมไม่ก้าวเดินไปข้างหน้า มู่เฟิง และคนอื่นๆพยายามเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวัง เมื่อเห็นสถานการณ์นี้พวกเขาหยุดอยู่กับที่ทันที แล้วยืนนิ่งเงียบไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ

เห็นได้ชัดว่าพวกมันกังวลใจและหยุดเดิน จากนั้นพวกมันหลายตัวที่ยืนอยู่ด้านหน้าเชิดหน้าขึ้นเพื่อสูดดมกลิ่นก่อนที่พวกมันจะร้องออกมา

“ แอะๆ”

จากนั้น มู่เฟิง ตกตะลึงเมื่อแกะที่ร้องกับวิ่งพุ่งไปด้านหน้าและกระโดดขึ้นไปบนกับดักทันทีดูจากท่าทางแล้วพวกมันเปรียบเหมือนกับขี้เหล้าที่ไม่ได้ดื่มเหล้าดีๆมาหลายร้อยปีจู่ๆก็มาเจอคนขายเหล้าพวกมันจึงพุ่งเข้าใส่อย่างเต็มตัว!”

และเมื่อแกะปาที่อยู่ด้านหลังของมันเห็นเช่นนั้นมันจะทนได้อย่างไร มันจะยอมให้แกะตัวหน้าได้กินหญ้าที่เย้ายวนใจเช่นนี้เพียงลําพังพวกมันพากันร้อง “แอะๆๆ”แล้วพุ่งเข้าหากับดักทันที

แกะปาตัวหนึ่งกระโดดสูง หลังจากที่แกะตัวแรกตกลงไปในกับดัก แกะที่อยู่ด้านหลังก็พากันลงไปยังกับดักในพริบตา

“ตุบ”

แกะปาที่เพิ่ง “ลงจอด”ยังไม่ทันได้ลิ้มรส “ความอร่อย” ก็ตกลงไปในกับดักทันที แกะปาที่เหลือกระโดดขึ้นและตกลงสู่พื้น

ในขณะที่แกะปา ที่กําลังโดดตามหลังมานั้นรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ พวกมันพยายามที่จะหยุดแต่กลับพุ่งเข้าใส่แกะปาตัวที่อยู่ด้านหน้าแล้วเบียดเสียดกันลงไปในกับดัก!

แกะปาทั้ง 30 ตัวไม่ได้ตกลงไปในกับดักมีเพียงแค่ 6-7 ตัวเท่านั้น

อีก!

บางคนกลืนน้ําลายเห็นได้ชัดว่าตกใจกับฉากนี้แม้แต่ มู่เฟิง ก็ไม่เคยคิดเลยว่าแกะปาพวกนี้ “จะทุ่มแรงกายและแรงใจ” เพื่อกินหญ้าที่โรยน้ําเกลือเพิ่มอีกสักคํา!

สวนแกะที่เหลือถูกล้อมโดยคนมากกว่า 50 คนโดยบังเอิญพวกมันถูกบังคับให้กระโดดลงไปในกับดัก!

ทันใดนั้นกับดักทั้งหมดก็เต็มไปด้วยแกะปา! โดยเฉพาะอย่างยิ่งตาข่ายเถาวัลย์ได้พันรอบตัวของมัน แกะปาเหล่านี้เหมือนกับจมลงไปในโคลนและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ทําได้เพียงแต่ร้องออกมาไม่หยุด

มู่เฟิง ดีใจมากเขามองไปที่แกะปาที่เต็มหลุมและหัวเราะ

“เป็นการเก็บเกี่ยวที่ดี!”