บทที่ 3 ระบบหัวหน้าเผ่า

 

เมื่อวิธีเจาะไม้จุดไฟสําเร็จ ชายชราก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและนอนลงส่วนเรื่องที่เหลือมอบให้หลี่หูเป็นผู้จัดการ

 

หลี่หูโค้งคํานับเป็นสัญญาณให้ มู่เฟิง “ หัวหน้าเผ่าได้โปรดออกไปให้คนในเผ่ารู้หน่อยว่าเผ่าของเรามีหัวหน้าเผ่าคนใหม่แล้ว!”

 

มู่เฟิง สงบสติอารมณ์เล็กน้อยเขามองไปที่ชายชราที่นอนพักอยู่จากนั้นพยักหน้าให้กับมู่เฟิง “ ได้!”

 

ในเวลาเดียวกันเขาก็ตัดสินใจในใจว่า “ในเมื่อข้ามมิติมายังที่นี่แล้วตั้งแต่นี้ไปเขาถือว่าเป็นหัวหน้าเผ่าของที่นี่มาดูกันว่าเขาจะสามารถทําอะไรได้บ้าง!”

 

ดังนั้นเขาจึงรีบตามหลี่หูออกจากกระท่อมในขณะที่หลี่หูถือคบเพลิงไว้ในมือ

 

ทันทีที่พวกเขาออกจากกระท่อม หลี่หูก็ตะโกนเสียงดังว่า

 

“เผ่าของเรามีเพลิงศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง ทุกคนวางใจได้ไม่ต้องอพยพแล้ว!”

 

“และคนที่สร้างเพลิงศักดิ์สิทธิ์ก็คือหัวหน้าเผ่าคนใหม่ของเรา มู่เฟิง!” พร้อมกันนั้นหลี่หูก็คุกเข่าลงมือข้างหนึ่งชูขึ้นไปทาง มู่เฟิง

 

“หัวหน้าเผ่าจงเจริญ!”

 

คนรอบข้างต่างคุกเข่าลงเช่นกันแล้วตะโกนว่า “หัวหน้าเผ่าจงเจริญ!”

 

มีหญิงสาวคนหนึ่งตกตะลึงจนพูดไม่ออกและไม่อยากเชื่อ

 

“พี่ มู่เฟิง เป็นหัวหน้าเผ่าหรอ?”

 

“ ไป๋หยา!” หลี่หูหันกลับไปแล้วตะโกนว่า “อย่าหยาบคาย!”

 

“ท่านพ่อ!” ไป๋หยา อุทานออกมา แล้วรีบคุกเข่าลง

 

เมื่อ หลี่หู มู่เฟิง ได้ยินว่าเป็น ไป๋หยา เขารีบเข้าไปพยุงนางและโบกมือให้คนอื่น

 

“พวกเจ้าทําอะไรกัน?รีบลุกขึ้นเร็วเข้า!”

 

“พี่ มู่เฟิง!” ไป๋หยา ร้องออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ มู่เฟิง รู้สึกอบอุ่นหัวใจเขามีความทรงจําเกี่ยวกับหญิงสาวปรากฏอยู่

 

ไป๋หยา เป็นลูกสาวคนเล็กของ หลี่ นางอายุน้อยกว่าเขา 2 ปีตอนนี้อายุเพียง 14 เท่านั้น

 

แม้ว่าหญิงสาวจะสวมขนสัตว์สีเทาที่มีคุณภาพต่ำแต่นางก็เป็นผู้หญิงที่งดงาม

 

นางมีฟันขาว ใบหน้ารูปพุทรา คิ้วเรียวยาวดวงตากลมโต เต็มไปด้วยความเบิกบานใจ ไม่มีคําว่า “นอบน้อม” อย่างที่หลี่หูต้องการให้เป็น

 

“ทุกคนไม่จําเป็นต้องทําแบบนี้เรียกข้าเหมือนเดิมก็พอแล้ว!”

 

มู่เฟิง เกาหัว “ไม่จําเป็นต้องทําความเคารพเช่นนี้”

 

“นี่มันไม่เหมาะสม…”มีคนพูดขึ้นอย่างลังเลและมองไปที่ หลี่หู หลี่หูเองก็มีสีหน้าลําบากใจ เช่นกัน

 

แต่ มู่เฟิง นั้นมีความคิดที่เท่าเทียมกันของคนสมัยใหม่ทําให้รู้สึกอึดอัดใจจึงพูดว่า “ข้าเป็นหัวหน้าเผ่า ข้าบอกอย่างไรก็ต้องปฏิบัติเช่นนั้น!”

 

มุมปากของหญิงสาวมีรอยยิ้มและรู้สึกพอใจ นางรู้สึกว่าพี่ชาย มู่เฟิง ได้กลายเป็นหัวหน้าเผ่านั้นย่อมเป็นเรื่องดี

 

ในที่สุดทุกคนก็โล่งใจ

 

มู่เฟิง พูดกับ ไป๋หยา อย่างเป็นธรรมชาติและกําลังจะพูดคุยบางอย่างก็มีเสียงเตือนขึ้นมาในหัวของเขา

 

“ติง เจาะไม้จุดไฟ ได้คะแนนความสําเร็จ 1000 แต้ม!”

 

“อะไรนะ!” มู่เฟิง ตกใจและดีใจมาก “แค่เจาะไม้ก่อไฟสําเร็จก็ได้ 1,000 แต้ม แล้ว?”

 

ระบบเตือนอีกครั้งว่า “การเจาะไม้จุดไฟมีความหมายสําคัญต่อเผ่าดึกดําบรรพ์และได้แต้มความสําเร็จสูง”

 

จากนั้นระบบก็แจ้งเตือนว่า “คุณต้องการเข้าสู่ระบบหน้าจอ เพื่อความเข้าใจของระบบในตอนนี้หรือไม่”

 

มู่เฟิง คิดอยู่ชั่วครู่ ตอนนี้เขามีแต้มความสําเร็จ 1000 แต้มแล้วซึ่งสามารถแลกเปลี่ยนเป็นทักษะรักษาได้ การช่วยชีวิตคนสําคัญกว่า ดังนั้นเขาจึงเข้าสู่ระบบ ในขณะที่เขากําลังพูดคุยและเข้าสู่ระบบคนอื่นๆต่างเห็นว่า มู่เฟิง ยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนราวกับกําลังจมอยู่ในห้วงของความคิด

 

หลี่หูถือคบเพลิงไว้ในมือและมองไปที่ มู่เฟิง ด้วยสีหน้าตกตะลึง เขาตะโกนเสียงดังว่า “หัวหน้าเผ่ากําลังเข้าสู่ภาวะสมาธิทุกคนแยกย้ายกันไปได้แล้ว!”

 

คนรอบข้างรีบจากไปทันทีเหลือเพียง มู่เฟิง ยืนอย่างโดดเดี่ยว

 

มู่เฟิง ไม่รู้ถึงเหตุการณ์ในเรื่องนี้เพราะเขากําลังทําความเข้าใจกับระบบหัวหน้าเผ่าในร่างกายของเขา

 

“ระบบหัวหน้าเผ่ามีวัตถุประสงค์เพื่อช่วยให้คุณกลายเป็นหัวหน้าเผ่าโดยเร็วที่สุดเพื่อส่งเสริมการพัฒนาเผ่าดึกดําบรรพ์”

 

“คุณสามารถรับภารกิจที่เหมาะสมภายในระบบได้ และเมื่อทําภารกิจสําเร็จจะได้คะแนนความสําเร็จที่สอดคล้องกัน”

 

“ แต้มความสําเร็จสามารถใช้แลกเปลี่ยนเป็นไอเทมหรือทักษะใดๆจะขึ้นอยู่กับระดับ”

 

มู่เฟิง พยักหน้า และมองอย่างละเอียด เขาพบว่าภารกิจที่ระบบกําหนดมานั้นเกี่ยวข้องกับเผ่าเป็นอย่างมาก เช่น จัดการกับความอิ่มท้องของคนในเผ่า เพิ่มจํานวนประชากร เพิ่มพลังการต่อสู้และอื่นๆอีกมากมาย คะแนนความสําเร็จที่อยู่เบื้องหลังภารกิจแต่ละภารกิจแตกต่างกันไป แต่ก็ไม่ได้มีคะแนนสูงเท่ากับการจุดไฟ

 

“หน้าจอแลกเปลี่ยนอยู่ที่ไหน?ข้าขอดูหน่อย!” มู่เฟิง ออกคําสั่งไม่นานหน้าจอที่เหมือนห้างสรรพสินค้าก็ปรากฏขึ้นในหัวของเขา บางไอคอนสว่าง และมีบางส่วนที่ยังคงดํามืด เขาเข้าใจดีว่ารายการที่สว่างคือสิ่งที่เขาสามารถแลกเปลี่ยนได้ในตอนนี้ และรายการที่ยังคงมีสีดํามืดนั้นเขายังไม่สามารถแลกเปลี่ยนได้ในตอนนี้ โชคดีที่ทักษะการรักษาที่เขาต้องการตอนนี้สว่างขึ้นแล้ว

 

“ระบบแลกเปลี่ยนทักษะการรักษา”

 

ระบบแจ้งเตือนอีกครั้ง “คุณแน่ใจหรือไม่ที่จะใช้แต้มความสําเร็จ 1000 แต้มเพื่อแลกกับทักษะการรักษา?”

 

“ใช่!”

 

“สิ่งแลกเปลี่ยนสําเร็จ!”

 

มู่เฟิง รับรู้ทันทีเนื่องจากมีข้อมูลชุดหนึ่งผุดขึ้นมาในสมองของเขามันเป็นเคล็ดวิชาและตราประทับที่ซับซ้อนที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

 

“นี่คือ…” มู่เฟิง ตะลึงงัน “คาถาหรอ?”

 

“นี่เป็นวิชาอย่างหนึ่ง” ระบบอธิบาย “หากต้องการใช้วิชานี้จะต้องท่องจําเพื่อกระตุ้นพลังลับของสวรรค์และโลกจากนั้นถึงจะเปิดใช้งานช่วยเหลือชายชราได้”

 

มู่เฟิง ตกตะลึง “วิชา?มันเป็นคาถาไม่ใช่หรอ?”

 

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาจับสนเรื่องนี้ เขาท่องคาถาตามแบบข้อมูลอยู่หลายครั้งและพบว่าตนเองเริ่มคุ้นเคยกับ “วิชา” นี้แล้ว

 

ดังนั้นเขาจึงลืมตาขึ้น และไม่เห็นผู้คนอยู่ที่นี่อีกต่อไป เขาเดินเข้าไปในกระท่อมยื่นมือทั้งสองข้างวางไว้บนหน้าผากของชายชราที่สลบไสลและท่องบทสวดเบาๆ

 

จากนั้นมีแสงสีเขียวอ่อนสว่างขึ้นรอบข้างหลังจากนั้นพลังก็ไหลจากฝ่ามือสู่ชายชรา

 

มู่เฟิง ตกตะลึงเขาไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า

 

“มันเป็นคาถาจริงๆ!” เขาถอนหายใจ

 

ไม่นานชายชราก็ลืมตาขึ้น หลังจากสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของ มู่เฟิง ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความตกใจ เขาระงับความตื่นเต้นและรอให้แสงสีเขียวหายไปอย่างเงียบๆ

 

“ มู่เฟิง เจ้าเข้าสู่การทําสมาธิสั้นหรอ?”

 

“ทําสมาธิคืออะไร?” มู่เฟิง ตกตะลึงงาน

 

“เจ้าบรรลุเคล็ดวิชารักษาแล้วเหรอ?” ชายชราถามอีกครั้ง

 

มู่เฟิง คิดอย่างรวดเร็วเขาตอบสนองทันทีและพยักหน้า

 

“ ใช่แล้วผู้อาวุโส ข้าคิดแต่เพียงว่าข้าสามารถช่วยท่านได้อย่างไรจากนั้นข้าก็ได้รับทักษะการรักษามา!”

 

“เด็กดี!”แววตาของชายชราฉายแววปลื้มปีติและดีใจเป็นสัญญาณให้ มู่เฟิง พยุงร่างของชายช ราขึ้นมา

 

“เจ้าไปเรียกหลี่หูและคนอื่นๆเข้ามาเถอะ!”

 

“ ได้”

 

มู่เฟิงหันกายเดินออกไปจากห้องแล้วตะโกนว่า “ผู้อาวุโสต้องการให้ทุกคนมาหา!”

 

หลี่หูและคนอื่นๆปรากฏตัวอีกครั้งและวิ่งเข้าไปในห้องด้วยความประหลาดใจ เมื่อเห็นชายชรานั่งอยู่บนหญ้าฟางสีหน้าดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด หลี่หูดีใจมาก “ผู้อาวุโสเกิดอะไรขึ้น?”

 

“ มู่เฟิง เป็นคนช่วยข้าไว้!” ชายชราพูดเบาๆ และพูดเสริมว่า

 

“ตอนนี้ข้ารู้สึกราวกับว่าข้าสามารถมีอายุที่ยืนยาวกว่านี้ได้”

 

“ฮ่าๆๆ เป็นเรื่องที่ดีมาก!”หลี่หูหัวเราะเสียงดัง “เช่นนั้นเผ่าต้าเจียงของเรายังคงมีผู้อาวุโสคอยชี้แนะ!”

 

ชายชรายิ้มและส่ายหัว “ตอนนี้หัวหน้าเผ่าของพวกเจ้าคือ มู่เฟิง และคนที่สามารถแนะนําพวกเจ้าได้ก็คือเขา!”

 

เมื่อเห็นว่าทุกคนมองมาที่เขาอีกครั้ง มู่เฟิง ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขนลุก

 

“ข้าอีกแล้วหรอ?”

 

Related