“หัวหน้าคะ มีเหยื่ออีกรายแล้วค่ะ! เวลาไม่คอยท่าแล้วนะคะ! เมื่อไหร่จะลงมือสักที?”

 

“หากปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป ก็จะมีผู้บริสุทธิ์สังเวยชีวิตมากขึ้นเรื่อยๆนะคะ!”

 

หลินซูม่านกำลังซ่อนตัวอยู่ที่มุมหนึ่งของร้านอาหาร เธอได้เฝ้าดูกวนซานซึ่งนั่งอยู่บริเวณใกล้ๆ และรายงานต่อหัวหน้าเธออย่างเคร่งเครียด

 

เธอใส่หูฟังที่ทำขึ้นโดยความสามารถของผู้มีพลังจิตระดับ C ซึ่งสามารถสื่อสารผ่านทางความคิดได้

 

บทสนทนานี้ไม่ได้ถูกพบเห็นโดยผู้มีพลังจิตระดับ D สองคนในร้านอาหารเลยแม้แต่น้อย

 

เป้าหมายภารกิจของหลินซูม่านในครั้งนี้ คือผู้มีพลังจิตระดับ D สองคนที่กำลังปลอมตัวเป็นพ่อครัวและพนักงานเสิร์ฟอยู่ในขณะนี้ นั่นก็คือ จ้าวหงกับฟางหมินหมิน

 

ทั้งสองคนนี้จัดอยู่ในพลังประเภทกายเนื้อ คนหนึ่งคือรูปแบบร่างลวงหลง และอีกคนนึงคือรูปแบบร่างกลายพันธุ์

 

เนื่องจากเป็นอาชญากรซึ่งมีพฤติกรรมต่อต้านสังคมอย่างเต็มรูปแบบ ทั้งสองจึงได้ก่อเหตุเพื่อจุดประสงค์เดียวเท่านั้น ซึ่งนั่นก็คือเพื่อสนองความอยากของตนเอง

 

ล่อลวง บงการ ฆ่าทิ้ง

 

ในเวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์ หลายชีวิตต่างตกอยู่ในเงื้อมือของพวกเขา

 

และหลินซูม่าน ในฐานะที่เป็นสมาชิกทีมปฏิบัติการรักษาความปลอดภัยพิเศษ จึงถูกส่งมาทำหน้าที่เป็นสายลับสำหรับปฏิบัติการนี้ เนื่องจากความสามารถของเธอคือการพลางตัวอันสุดพิเศษ

 

เสียงของหัวหน้าทีมหลินหวู่ได้ดังขึ้นว่า “ระวังตัวและอย่าพะวงอะไรมาก คราวนี้ความสามารถของศัตรูนั้นผิดธรรมดามาก ตอนนี้พวกผู้เชี่ยวชาญยังคงกำลังวิเคราะห์อยู่ หากลงมืออย่างสุ่มสี่สุ่มห้าเพียงครั้งเดียว ก็มีแนวโน้มว่าจะทำให้มีผู้เสียชีวิตมากขึ้นนะ”

 

หลินซูม่านสูดหายใจเข้าลึกๆและกล่าวว่า “เข้าใจแล้วค่ะ…”

 

เธอมองไปที่บริกรหญิง ที่กำลังเสิร์ฟจานเนื้อต้องสงสัยแต่น่าดึงดูดใจแก่กวนชาน

 

เพราะหากกินเข้าไป ก็เท่ากับว่าถูกปรสิตและกลายเป็นหุ่นเชิดของฝ่ายตรงข้าม

 

‘ให้ตายเถอะ… จะมีผู้บริสุทธิ์ถูกสังเวยชีวิตอีกคนหรือไงกัน?’

 

—

 

ชิ้นส่วนที่แขวนอยู่บนตะขอมีรอยฝ่ามือที่ละเอียดอ่อน ข้อกระดูกต่างๆที่เรียวงาม และมียาทาเล็บสีแดงบนนิ้วทั้งห้า

 

—เห็นได้ชัดว่ามันเป็นมือของผู้หญิง!

 

กวนซานได้นั่งแข็งทื่อบนเก้าอี้ของเขาในทันที

 

ภาพหลอนรึเปล่า?

 

“มันจะเป็นภาพหลอนไปได้ยังไงฟะ!”

 

“แล้วไอ้เกมจำลองสยองขวัญนี้คืออะไรกัน? อธิบายให้ฟังหน่อยสิว่าให้คำนึงถึงความปลอดภัยส่วนตัวตอนกำลังเล่นนั้นหมายความว่าไง และมีคนตายได้ในเกมของเอ็งรึเปล่าห๊า!”

 

“ชั้นมาทานข้าวของชั้นดีๆ ไหงกลายเป็นหนังสยองขวัญไปซะล่ะ!”

 

“มันเชี่ยอะไรเนี่ย!?”

 

แม้ในใจของกวนซานจะปั่นป่วน แต่ภายนอกนั้น เขายังคงสงบนิ่งและสวมมาดนักข่าวที่ฝึกปรือมา

 

เพราะเขารู้ว่าในภาพยนตร์สยองขวัญ หรือในสถานการณ์ทำนองนี้ หากเขาตะโกนออกมา เขารู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

 

ดังนั้นภายนอกเขาจึงดูสงบนิ่ง และละสายตาของเขาออกจากมือที่ยังมีเลือดไหลหยดอยู่

 

แต่ก่อนที่เขาจะทันตั้งสติ เขาก็ได้กลิ่นคาวและน่าขยะแขยงโชยมาที่ใบหน้าของเขา

 

กลิ่นมันหยั่งกับว่า… ได้เดินเข้าไปในโรงฆ่าสัตว์ โดยมีน้ำโสโครกและเนื้อเน่าเฟะจำนวนนานับไม่ถ้วน ได้กองรวมกันหมักหมมเป็นเวลาหลายเดือนเลย!

 

“อุ๊ป!”

 

สีหน้ากวนชานเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน และอดปิดจมูกปิดปากของเขาไม่ได้ เขาเกือบที่จะอาเจียนออกมา

 

เขารีบก้มหน้าลงมองจาน และม่านตาของเขาก็หดลงทันที

 

เพราะสิ่งที่เขาแน่ใจสุดๆก็คือ รูปร่างและขนาดเนื้อนี้ไม่ใช่เนื้อสัตว์อย่างแน่นอน!

 

กวนซานหน้าซีดและสั่นไปทั้งตัว จนดึงดูดความสนใจของบริกรสาวที่กำลังจะจากไป

 

เธอเดินกลับมาอย่างสุภาพอีกครั้ง เอนตัวลงแล้วถามว่า “ไงคะคุณลูกค้า คุณมีปัญหาอะไรเหรอคะ?”

 

กวนซานรู้สึกว่าเขากำลังจะหายใจไม่ออก

 

เมื่อได้ยินเสียงที่หวานไพเราะของบริกรสาว เขาจึงรีบชี้ไปที่วัตถุต้องสงสัยอย่างรวดเร็ว: “นี่…”

 

แต่ทว่า ทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าอันแสนน่าเกลียดของบริกรสาวที่ประกอบขึ้นโดยชิ้นเนื้อที่กำลังดิ้นพล่าน ก็ได้ปรากฏขึ้นในทันใด!

 

ยามที่บริกรสาวพูด เจ้าชิ้นเนื้อเยิ้มน้ำเน่าดำก็บีบตัวเข้าหากันราวกับสัตว์ที่มีชีวิต และส่งเสียงครวญครางออกมา

 

แม่เย็บ!

 

ในเวลานี้ ใบหน้าของบริกรสาวได้อยู่ห่างแค่เพียงยี่สิบเซนติเมตรเท่านั้น

 

ภาพสุดสะพรึงที่เห็นได้ชัดเจนในระยะใกล้นี้ ทำให้เปลือกตาของกวนซานกระตุก และแทบจะเบิ่งกว้างขึ้นโดยพลัน

 

เขาต้องการถอนคำพูดกลับคืนมา ไม่มีทางที่บริกรสาวนี้ปกติหรอกเฟ้ย!

 

น่ากลัวกว่าไอ้คนในครัวซะอีก!

 

ที่แท้ เจ้าเกมจำลองสยองขวัญนี้ทำให้ทุกอย่างที่เขาเห็นเป็นส่วนหนึ่งของเกมสินะ?

 

แต่เกมนี้สมจริงเกินไปแล้ว!

 

กวนซานพยายามควบคุมการแสดงออกทางสีหน้าอย่างสุดความสามารถ กลืนน้ำลาย ผ่อนลมหายใจเข้าออก และสงบหัวใจที่เต้นระรัวของเขา

 

ใจเย็นไว้! ใจเย็นไว้!

 

ในช่วงเวลานี้หากเผยพิรุธออกมา เขาไม่ไกลจากความตายแน่ๆ!

 

กวนซานประสบความสำเร็จในการตั้งสติ เขากัดฟันอดทนต่อความคลื่นไส้ และเพ่งมองไปยังสิ่งนี้ซึ่งเขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร

 

ต้องไม่ให้รู้ว่ากลัว!

 

“ไม่, แค่ก, ไม่มีอะไรครับ! ก็แค่จู่ๆเกิดอาการแพ้ขึ้นมา โรคเดิมๆไม่มีอะไรร้ายแรงหรอกครับ ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ต้องเป็นห่วง!”

 

กวนซานกลืนน้ำลาย และแสดงรอยยิ้มมาตรฐานของนักข่าวมืออาชีพ

 

“คุณโอเค, จริงๆนะคะ? ฉันว่าคุณเพิ่งชี้ที่จานของคุณและต้องการบอกอะไรบางอย่างต่อฉันนี่คะ?”

 

“หากคุณลูกค้าไม่พอใจอะไร โปรดพูดออกมาได้เลยค่ะ ทางเรายินดีรับฟังและแก้ไขแน่นอนค่ะ!”

 

บริกรสาวได้กล่าวอย่างกระตือรือร้น และทันใดนั้นเอง ลูกตาที่มีเมือกเยิ้มก็ปรากฏขึ้นตรงกลางของเนื้อเน่าเปื่อยบนใบหน้าเธอ หลังจากกลอกไปมาสักพัก ก็จ้องมองมาที่กวนซานอย่างตาต่อตาใกล้ๆ

 

มันเหมือนกำลังสังเกตท่าทีของเขาอยู่

 

“ไม่มีอะไรครับ เมื่อกี้ผมพึ่งเห็นว่ามีเครื่องเทศในเนื้อสัตว์นี้ที่น่าจะกระตุ้นอาการแพ้ขึ้น ผมเลยต้องการให้คุณเอามันออกให้หน่อย แต่พอมองใกล้ๆ กลับพบว่ามันไม่ใช่อย่างนั้นแฮะ”

 

“อาการแพ้ของผมอาจเกิดจากฝุ่นละอองบนท้องถนนน่ะครับ”

 

กวนซานยังคงมีรอยยิ้มแบบมืออาชีพอยู่บนใบหน้าของเขา โดยไม่มีพิรุธแม้แต่น้อย

 

“’งั้นฉันขอโทษที่รบกวนคุณนะคะ โปรดทานของคุณต่อเถอะค่ะ!”

 

ลูกตาบนใบหน้าของบริกรสาวได้หรี่เหยียดยาวราวกับอสรพิษ มันจ้องไปที่ดวงตาของกวนซานห่างแค่เพียงไม่กี่เซนติเมตรเท่านั้น

 

หัวใจของกวนซานเต้นดังประหนึ่งกลอง และเขารู้สึกได้ว่าแผ่นหลังของเขาเกือบจะเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อซึ่งเย็นยะเยือก

 

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาทนไม่ไหวแน่…

 

โชคยังดี ที่หลังจากไม่กี่วินาที บริกรสาวก็รั้งดวงตาของเธอกลับคืน เธอยิ้มและกล่าวว่า “ถ้าอย่างงั้นฉันจะไม่รบกวนมื้ออาหารของคุณแล้วค่ะ หากคุณมีคำถามใดๆ คุณต้องแจ้งให้ทางเราทราบทันทีนะคะ ร้านของเราให้ความสำคัญกับการบริการมากๆค่ะ”

 

ในเวลานี้เอง เขาก็สังเกตเห็นว่านอกจากหน้าต่างเกมที่อยู่ตรงหน้าเขาแล้ว มันยังแสดงแถบพลังชีวิตสองแถบบนหัวของบริกรสาวด้วย

 

【【รังเนื้อ】 พนักงานเสิร์ฟหญิง (Lv.6)】

 

【 HP: 400 】

 

【คำอธิบาย: เธออยู่ไหนน่ะหรือ? เธออยู่ทุกที่นั่นแหละ 】

 

“เลเวล? แถบพลังชีวิต? มอนสเตอร์! เธอคนนี้คือมอนสเตอร์นี่หว่า!”

 

กวนซานเข้าใจในทันที “ที่แท้มันก็คือปีศาจในเกมสยองขวัญนี้!”

 

“มันจำลองฉากตามสถานที่จริง จากนั้นก็ให้ชั้นต่อสู้กับพวกมอนสเตอร์!”

 

เสียงจำลองได้ดังขึ้นในหูของกวนซานอีกครั้ง

 

【เนื้อเรื่องได้โหลดสำเร็จแล้ว! 】

 

【ในยามดึกดื่นค่ำคืน คุณได้ก้าวเข้าสู่ร้านบุฟเฟ่ต์เนื้อแปลกๆ ภายใต้แสงที่อบอุ่นและสดใส เนื้อในหม้อกลับไม่ใช่เนื้อสัตว์ และคนในร้านอาหาร…กลับไม่ใช่คน 】

 

【คำแนะนำสำหรับมือใหม่: โปรดสังเกตภายในฉากให้ดีและใช้ไอเทมประกอบฉากเพื่อฆ่าศัตรู ยิ่งฆ่ามาก คะแนนก็ยิ่งสูง และของรางวัลก็มากขึ้นตามด้วย! 】

 

【*หมายเหตุ: ต้องฆ่าบอสตัวสุดท้ายเท่านั้นจึงจะสิ้นสุดการจำลองได้! 】

 

“ไอเทมประกอบฉากในสถานที่นั้น?” กวนซานจับใจความสำคัญนึงได้

 

เขามองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง และได้เห็นจุดส่องแสงแปลกๆใต้โต๊ะอาหารข้างๆเขา

 

เมื่อเขาจ้องไปที่จุดนี้ ข้อความก็ปรากฏขึ้นทันที

 

【Glock 17】

 

【ความจุกระสุน: 17/17 】

 

【พลังโจมตี: 50】

 

【รายละเอียด : ปืนพกที่เห็นได้ทั่วไป, ปิ้ว ปิ้ว ปิ้ว~】

 

“หมายความว่าไงไอ้คำว่าปิ้ว ปิ้ว ปิ้วเนี่ย… เกมนี้ชักจะมากเกินไปแล้วนะ”

 

กวนซานอดบ่นในใจไม่ได้ แต่เมื่อมองดูปืนพกที่อยู่ห่างจากเขาเพียงหนึ่งเมตร เขาก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย

 

เพราะตราบใดที่มีอาวุธและแถบพลังชีวิต ก็ง่ายที่จะชนะแล้ว!

 

ก็อย่างน้อยมันหมายความว่า การจำลองนี้เป็นการจำลองเกมแนว Resident Evil ไม่ใช่เกมแนวหนีลูกเดียว…

 

“ถ้าอย่างงั้น…”

 

ดวงตาของกวนซานทอประกายวูบขึ้น เขาหันไปที่ยักษ์ในครัวซึ่งกำลังขยับและสร้างเสียงสับเนื้อขึ้น

 

“บอสสุดท้ายที่ว่า น่าจะหมายถึงหมอนั่น”

 

【บอส【นักแล่เนื้อ】 พ่อครัว (Lv.8)】

 

【HP: 1200】

 

【คำอธิบาย: คนเป็นเรียกว่าคน คนตายเรียกว่าเนื้อ 】

 

กวนซานได้ตกตะลึง “ช่างเป็นแถบพลังชีวิตที่เยอะจริงๆ! สามเท่าของบริกรสาวเชียว! บอสตัวนี้สามารถฆ่าได้ด้วยปืนพกจริงๆน่ะ? หรือมีไอเทมประกอบฉากอื่นที่ชั้นยังไม่พบ…”

 

ดังนั้น เขาจึงใช้เวลาอีกครั้งและอ่านข้อมูลทั้งหมดที่สามารถรวบรวมได้ในขอบเขตสายตาของเขา

 

เขาไม่มีของอะไรในตัวเขาเลย เป็นมือใหม่ Lv.1

 

พวกลูกค้าในขอบเขตการมองเห็นได้กลายเป็นมอนสเตอร์ชื่อ【ผู้กินเนื้อ】และมีเลเวล 1 ไปจนถึง 3

 

ระบบยังบอกเป็นนัยว่าสามารถอัพเลเวลได้โดยการฆ่าบรรดามอนสเตอร์

 

“ร้านอาหารมีขนาดใหญ่ก็จริง แต่เมื่อชั้นเริ่มลงมือ มันจะดึงดูดความสนใจจากบริกรอย่างเลี่ยงไม่ได้แน่”

 

“ตอนนี้ ดูเหมือนว่าสิ่งเดียวที่ชั้นทำได้ คือเคลื่อนที่ไปรอบๆในขณะที่ฆ่าพวกสมุนเพื่อเพิ่มเลเวล แล้วดูว่ามีไอเทมประกอบฉากอื่นๆอีกรึเปล่า”

 

“นี่เป็นทางเดียวเท่านั้น!”

 

กวนซานสูดหายใจเข้าลึกๆและยืนยันตำแหน่งของผู้กินเนื้อเลเวล 1 รอบๆตัวเขา พอบริกรสาวได้หันหลังให้ เขาก็กระโดดไปใต้โต๊ะข้างๆ 

 

เพื่อคว้าปืนพก!