กับดัก! นี่เป็นกับดัก!

 

หลินซูม่านเข้าใจในทันที เธอยกมีดในมือขึ้นอย่างรวดเร็วและมองไปยังลูกค้ารอบๆ เธอค่อยๆถอยออกมาแล้วถามว่า: “แกทำอะไรกับพี่ชายฉันและสถาบันวิจัย?!”

 

“ฉันตั้งชื่อความสามารถฉันว่า ไวรัสหิวกระหาย”

 

“นอกจากจะทำให้คนอื่นระงับความอยากกินกายของฉันไม่ได้แล้ว ยังมีหน้าที่หลักคือการแฝงสู่ผู้กิน และควบคุมความคิดของผู้อื่นเพื่อให้อีกฝ่ายกลายเป็นร่างโคลนของฉัน”

 

“ปัญหาเดียวที่มีคือต้องอยู่ในร่างเหยื่อเป็นเวลาถึงสามเดือน ฟังดูนานเอาการอยู่, ว่ามั้ย?”

 

[หลินหวู่] หัวเราะเยาะผ่านหูฟังด้วยเสียงราวกับมารร้าย “น่าสงสารนะ ที่เธอเก็บปรสิตของฉันไว้ถึงสามเดือนพอดี”

 

“เพียงวันแรก ปรสิตของฉันก็ได้แพร่กระจายไปแล้วกว่า 20 คน ในสภาพแวดล้อมปิดอย่างสถาบันวิจัย เธอคงจะเดาได้ว่าการแฝงสู่ได้แพร่กระจายเร็วแค่ไหน? ฮ่าๆๆๆ…”

 

[หลินหวู่] หัวเราะออกมา จากนั้นเหมือนกับว่าเขาได้เชื่อมต่อหูฟังเข้าสู่อีกสัญญาณหนึ่ง

 

เสียงระเบิดและเสียงปืนจากการต่อสู้อย่างโกลาหลได้ดังออกมา ประหนึ่งกำลังประกาศถึงการล่มสลายของทีมที่สามและบุคลากรในสถาบันวิจัย

 

หัวใจของหลินซูม่านได้จมลงสู่ก้นบึ้ง บัดนี้เธอได้อยู่ตัวคนเดียวและไร้ที่พึ่งพาซะแล้ว!

 

ที่บอกว่ากองกำลังได้รอประสานงานกับเธอด้านนอกนั้น เป็นเพียงแค่เรื่องโกหก

 

เธอถอยหลังเล็กน้อย ระงับความกลัวของเธอและพยายามถ่วงเวลา “ที่แท้ ตั้งแต่ตอนวางแผนไปจนถึงปฏิบัติการณ์นี้ พวกเราอยู่ในการควบคุมของแกตั้งแต่ต้น และคนที่ไม่ถูกควบคุมก็เป็นแค่ตัวตลกในสายตาของแก “

 

ลูกค้าหญิงคนหนึ่งเดินไปหาเธอด้วยรอยยิ้มและกล่าวด้วยเสียงของฟางหมินหมินว่า “ใช่แล้ว แต่เป็นเพราะการขัดขืนของหลินหวู่นั้นรุนแรงเหลือเกิน และแทบจะกำราบส่วนนั้นของฉัน ฉันจึงไม่อาจยึดความทรงจำเขาได้เต็มที่ ดังนั้นฉันจึงไม่ได้รู้ว่าความสามารถของเธอคือการลบตัวตน”

 

“เธอที่ล่องหน กลายเป็นปัจจัยอันไม่แน่นอนเพียงอย่างเดียว”

 

เธอหยุดไปสักพักแล้วพูดว่า “อย่างน้อย ก็แค่ก่อนหน้านี้อ่ะนะ”

 

ม่านตาของหลินซูม่านหดตัวลง เพราะเธอเข้าใจแผนการของอีกฝ่ายหนึ่งแล้ว “ถ้างั้น การที่แกโกหกก็เพื่อให้ฉันลงมือสินะ? ตราบใดที่แกรู้ตัวแล้ว ความสามารถของฉันก็จะไร้ค่า”

 

ฟางหมินหมินเผยอรอยยิ้มอันเจ้าเล่ห์ขึ้น “ไม่ต้องถ่วงเวลาหรอก สถาบันวิจัยของเธอถูกฉันควบคุมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว”

 

“นอกจากมีดและปืนที่บรรจุกระสุนพิเศษ เธอก็ไม่ได้พกอาวุธอื่นอีก เพราะความสามารถของเธอต้องแน่ใจว่าน้ำหนักรวมทั้งหมดต้องต่ำกว่า 50 กก. จึงจะมีผล”

 

“และปืนของเธอก็ถูกหมอนั่นแย่งชิงไป…”

 

ลูกค้าทั้งหมดเริ่มเดินเข้ามาทีละก้าว ดวงตาของพวกเขาเหมือนฝูงหมาป่าซึ่งกำลังเห็นเหยื่อตัวเป็นๆ

 

หลินซูม่านถอยร่นจนกระทั่งชนกับโต๊ะ เธอกลืนน้ำลายแล้วตวาดเสียงดังว่า “แกรู้ว่าเขาขโมยปืนของฉันไป แกไม่กลัวเขาคนนั้นฆ่าสามีแกเหรอ!”

 

อิงจากข้อมูล จ้าวหงและฟางหมินหมินเป็นคู่รักกันก่อนที่ความสามารถของพวกเขาจะตื่นขึ้น

 

ดังนั้น เมื่อตอนวางแผนปฏิบัติการ พวกเขาจึงได้มั่นใจว่าตราบใดที่จ้าวหงถูกหลอกล่อไป ฟางหมินหมินจะต้องรีบตามอย่างแน่นอน

 

รอยยิ้มบนใบหน้าของฟางหมินหมินสดใสขึ้นเมื่อเธอได้ยินคำพูดเหล่านั้น

 

เธอเดินไปข้างหน้าและคว้าคอของหลินซูม่าน “แม้ฉันไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นมาจากไหน แต่สิ่งที่เธอพูดจะไม่เกิดขึ้น เธอคิดว่าเขาสามารถฆ่าคนที่มีพลังสายเสริมพลังกายล้วน ด้วยกระสุนอันกระจ้อยร่อยนั้นเรอะ?”

 

เธอมองเห็นได้อย่างชัดเจนจากด้านข้าง ว่าเจ้าตัวน่ารำคาญนี้ไม่มีพลังพิเศษเลย!

 

ด้วยพลังของจ้าวหง เพียงการชกไม่กี่ครั้ง ผู้ชายคนนี้ก็จะกลายเป็นแอ่งเลือดและเศษเนื้อโดยปริยาย

 

ที่น่าขำไปกว่านั้นคือเขาได้กลืนปรสิตของเธอเข้าไป ฉะนั้นตราบเมื่อความคิดของเธอได้สั่งการ…..สั่งการ……….มันสั่งการไม่ได้!

 

รอยยิ้มบนใบหน้าของฟางหมินหมินได้ค้างเติ่ง และเปลี่ยนเป็นประหลาดใจ “เป็นไปได้ยังไง! ปรสิตของฉัน…ทำไมปรสิตของฉันถึงไม่ตอบสนองล่ะ!”

 

หลักประกันที่ค้ำชูเธอไว้ให้อุ่นใจจนถึงบัดนี้ได้หายไปแล้ว

 

ความไม่สบายใจได้ถาโถมเข้ามาในใจของเธอ และเธอก็หันศีรษะของเธออย่างรวดเร็ว

 

“ปัง ปัง ปัง!”

 

เพราะจู่ๆเสียงปืนก็ดังขึ้น

 

และพ่อครัวที่เหมือนกล้ามเนื้อก้อนใหญ่ได้ทรุดตัวลงกับพื้น และโอดครวญออกมา

 

—

 

“โฮก-”

 

ชายร่างยักษ์ที่กำลังร้องคำรามได้วิ่งเข้าหาทันทีด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ

 

ในปากที่เปิดอ้ากว้างดั่งชามชุ่มเลือดขนาดใหญ่ ได้เต็มไปด้วยเขี้ยวที่สามารถแทงทะลุคอได้จนปลายโผล่พ้น

 

เนื้อเน่าที่ติดตามฟันพวกนั้นสามารถมองเห็นได้อย่างเด่นชัด และแม้แต่กลิ่นปากก็พุ่งโชยเข้ามาราวกับจะล้างหน้าเขาในทันที

 

โต๊ะและเก้าอี้ตามรายทางต่างพังทลายลงหยั่งกับโดนพายุถล่ม

 

ในเวลาแค่สามวินาที พ่อครัวก็พุ่งเข้ามาหาเขาด้วยเสียงคำรามต่ำ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอาฆาตและจิตสังหาร

 

ห้าเมตร สามเมตร หนึ่งเมตร!

 

เขายกแขนอันบึกบึนและฟันมีดเลาะกระดูกยาวหนึ่งเมตรที่ใบมีดเหมือนดั่งพระจันทร์ห้อย—

 

หัวใจของกวนซานสูบฉีดเต้นแรงจนเกือบจะกระโดดออกมาจากลำคอ มือของเขาได้สั่นสะท้านเบาๆ

 

ในมุมมองของเขาทุกอย่างดูเชื่องช้าลง และในที่สุดเขาก็เห็นจุดอ่อนของพ่อครัวซึ่งถูกแสดงเป็นรอยสีแดงไว้!

 

มีดได้ฟันลงไปที่หัวของกวนซาน!

 

แต่ทว่า

 

“ปัง!”

 

หลังเสียงกระสุนปืน

 

ฝนโลหิตก็ได้พวยพุ่งออกมาทันที

 

“อ๊าาาาก—”

 

พ่อครัวได้ร้องคร่ำครวญอย่างโหยหวน มีดในมือเขาได้ผล็อยร่วงลงมา และเมื่อมันตกลงสู่พื้น เขาก็ยื่นมือกุมร่างกายส่วนล่างของเขาไว้

 

“ปัง! ปัง!”

 

กวนซานไร้ความปรานีต่อบอสเกมสยองขวัญที่เกือบจะฆ่าเขา เขาจึงยิงสองนัดสุดท้ายต่อทันที

 

เลือดได้ไหลพรากลงมาราวกับน้ำตก…จนแค่มองดูก็รู้สึกเจ็บแทนแล้ว

 

แต่เมื่อกวนซานมองไปยังตัวเลข “-300”, “-300” และ “-100” ซึ่งลอยอยู่ ก็มีเพียงความปีติยินดีเท่านั้นที่อัดแน่นเต็มหัวใจของเขา

 

“ผลของการจ้องแสดงจำกัดแค่ที่เดียว แต่แถบพลังชีวิตจาก 1200 ได้ลดลงถึง 500 ซึ่งน่าทึ่งมากจริงๆ!”

 

ในเวลานี้กวนซานกลัวแทบตาย แต่โชคได้ช่วยพลิกผันกลับมา มันนับได้ว่าตอนนี้เขาได้ระบายความโกรธออกบ้างแล้ว

 

‘ใช้โอกาสที่เขากำลังอ่อนแรง ฆ่าเขาซะ!’

 

กวนซานใส่ปืนพกลงในกระเป๋าระบบ และก้มลงหยิบมีดเลาะกระดูกบนพื้น

 

【มีดเลาะกระดูกขนาดใหญ่】

 

【พลังโจมตี: 100】

 

【รายละเอียด: สินค้าสั่งทำพิเศษที่มีขนาดเกินมีดธรรมดามาก ผ่านการเลาะเนื้อหนังผู้บริสุทธิ์ และมีคราบเลือดอันโสโครกเหลือทิ้งเอาไว้ 】

 

“อาวุธใหม่อีกแล้วเหรอ?”

 

ระบบจำลองได้ใส่มันในช่องอุปกรณ์โดยอัตโนมัติ และช่วยแก้ไขท่าจับของเขา

 

“พลังโจมตีอยู่ที่ 100 ซึ่งหมายความว่าถ้าเกิดโชคดี ก็อาจจะสามารถยุติการต่อสู้ได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!”

 

กวนซานรู้สึกว่าชัยชนะได้ใกล้เข้ามาแล้วและดีใจเหลือเกิน เขาถือมีดแล้วเดินไปที่พ่อครัวซึ่งกำลังร้องคร่ำครวญอยู่

 

เขาขยับแขนซึ่งฟื้นตัวเต็มที่แล้ว ยกมีดของนักแล่เนื้อขึ้นและเล็งไปที่คอ ซึ่งตอนนี้ได้เผยรอยสีแดงขึ้น

 

กวนซานสูดหายใจเข้าลึก เพราะยังไงซะ นี่คือการฆ่าสัตว์ประหลาดรูปร่างหน้าตามนุษย์ ซึ่งแตกต่างจากการฆ่าเป็ดและไก่

 

มันไม่ใช่เรื่องง่ายในการทำครั้งแรก

 

เขาได้แค่ให้กำลังใจตัวเอง “ไม่มีอะไรต้องกลัว… มันจะจบลงในไม่ช้า”

 

“มันเป็นแค่เกม”

 

เพื่อความสะดวกในการแทง กวนชานจึงใช้เท้าข้างนึงเหยียบคางของพ่อครัวที่ดุร้ายให้มันหุบปาก และแทงมีดใส่

 

-400!

 

คริติคอล!

 

การดิ้นรนครั้งสุดท้ายของพ่อครัวได้อ่อนแรงลง ดวงตาเขาได้เบิกกว้าง และเขาก็อ้าปากพะงาบปล่อยเสียง “อ๊อก..อ๊อก” อย่างรุนแรง

 

“พลังชีวิตยังเหลืออยู่อีกเหรอ?”

 

กวนซานกำลังเตรียมที่จะฟันอีกครั้ง

 

แต่ในตอนนั้นเอง เสียงกรีดร้องอันแหลมบาดหูก็ดังขึ้น

 

ลูกค้าทั้งหมดเริ่มบ้าคลั่งในบันดล พวกเขาใช้มือและเท้าตะเกียดตะกายโถมเข้าหาอย่างรวดเร็ว

 

ส่วนบริกรสาวก็แหวกหน้าออก ราวกับว่าเธอกำลังเปิดซิป

 

อวัยวะรูปถุงได้ตกลงที่พื้น หนวดหลายเส้นได้แตกออกมา และลูกตายักษ์ก็เปิดออกไปทั่ว

 

หนวดที่ปกคลุมไปด้วยดวงตาจนแน่นทึบได้เคลื่อนไปข้างหน้าราวกับขาแมงมุมพร้อมกับเสียงกรีดร้อง มันพยายามก้าววิ่งแซงขึ้นหน้า ฉากที่เห็นนั้นได้ดูน่าขยะแขยงอย่างมาก

 

เปลือกตาของกวนซานกระตุกและเกือบจะถอยหลังไปครึ่งก้าว เขากล่าวพึมพำว่า “อย่างที่คิดเลย บอสสุดท้ายจะต้องเรียกฝูงลูกสมุนออกมา…ชิ น่าเบื่อจริงๆ”

 

แต่ตอนนี้เลเวลของเขาสูงกว่ากลุ่มลูกสมุนเหล่านี้ และไอเทมของเขาก็ครบครันมากกว่าก่อนหน้า

 

‘บอสใหญ่ล้มลงแทบเท้าชั้นแล้ว แกคิดว่าชั้นยังจะกลัวแก ที่เป็นปลาซิวปลาสร้อยเรอะ?’

 

“ก๊าซ—”

 

ลูกค้าตรงหน้าสุดได้อ้าปากและวิ่งปรี่เข้าหากวนซาน หนวดเล็กๆที่แน่นขนัดได้กำลังส่ายอย่างบ้าคลั่ง ซึ่งแสดงให้เห็นถึงสันชาตญาณอันป่าเถื่อนของมัน

 

กวนซานหยิบมีดเลาะกระดูกแล้วแทงใส่

 

“ซวบ!”

 

ใบมีดแทงทะลุขากรรไกรอย่างไร้อุปสรรค มันได้แทงเสยโผล่ขึ้นส่วนบนของศีรษะทำให้ติดคริติคอล ลูกค้าเลเวล 3 คนนี้จึงกลายเป็นไม้เสียบเนื้อไป

 

【ค่าประสบการณ์ +150】

 

กวนชานเตะศพใส่ฝูงลูกค้าและทำให้พวกเขากระเด็นออกไป

 

ในกลุ่มลูกค้ามีเลเวล 1 คนนึงซึ่งโชคร้าย เขาปลิวออกไปและหลังหัวกระแทกพื้นจังๆจนตายคาที่

 

【ค่าประสบการณ์ +50】

 

“หลังจากเลเวลเพิ่มก็เปราะบางขนาดนี้เชียวเหรอ?”

 

ดวงตาของกวนซานทอประกายวูบ เพราะฝูงลูกสมุนตรงหน้าเขาดูเหมือนจะกลายเป็นค่าประสบการณ์เดินได้ไปซะแล้ว

 

บังเอิญว่ามอนสเตอร์ที่โง่เขลาพวกนี้ได้กระจุกตัวกัน กวนซานจึงประเมินระยะ ดันมอนสเตอร์เหล่านี้ให้อยู่ในตำแหน่งพอเหมาะ และหมุนตัวฟันไปรอบๆ

 

มีดเลาะกระดูกได้ปาดท้องลูกค้าหลายรายอย่างง่ายดาย และเลือดก็สาดกระเซ็นไปทั่ว

 

【ค่าประสบการณ์ +100】【ค่าประสบการณ์ +50】【ค่าประสบการณ์ +50】【ค่าประสบการณ์ +150】

 

【lv.5→lv.6】

 

【ค่าประสบการณ์ปัจจุบัน: 200/600】

 

【 HP ปัจจุบัน: 600 】

 

เมื่อเสียงเตือนการเลื่อนเลเวลได้ดังขึ้นในหูของกวนซาน บริกรสาวก็พุ่งมาถึงตรงหน้าเขา

 

เขามองไปที่ข้อความ “เลเวล 6, HP 400 ” บนหัวบริกรสาว ผลักศพที่อยู่ตรงหน้าเขาทิ้ง และถอนหายใจโดยไม่คิดหลบเลี่ยง

 

“ถึงตาเธอแล้ว”

 

กวนซานพูดเสียงแผ่วก่อนที่จะฟันมีด

 

【ค่าประสบการณ์ +50】

 

“หืม? ตายละ?”

 

กวนซานรู้สึกงง แต่ทันใดนั้นเขาก็เห็นร่างท่ามกลางหมู่ลูกค้าได้บิดไปมาอย่างกะทันหัน และเปลี่ยนเป็นรูปร่างหน้าตาของบริกรสาว โดยมีข้อความพนักงานเสิร์ฟหญิงอยู่บนหัวของเธอ

 

เขายังจำคำอธิบายของพนักงานเสิร์ฟหญิงได้—เธออยู่ทุกที่นั่นแหละ

 

“ที่แท้เธอมีความสามารถในการโคลน!”

 

กวนซานคิดขึ้นได้ทันทีและมองไปรอบๆ “ดูท่าคงต้องกำจัดลูกสมุนทั้งหมดทิ้งไปสินะ”

 

—

 

หลินซูม่านนั่งแหมะลงกับพื้น กุมคอและไอเป็นเวลานานก่อนที่เธอจะรู้สึกดีขึ้น

 

เธอลุกขึ้นอย่างโซเซ เงยหน้ามอง และเห็นศพมากมาย

 

ไม่ไกลจากเธอนัก กวนซานกำลังตัดหัวลูกค้าคนหนึ่งด้วยมีดเพียงเล่มเดียว…ไม่สิ คนเหล่านั้นควรเรียกว่าพวกปรสิต

 

เขาถีบศพไร้หัวทิ้งไปด้านข้าง และบ่นพึมพำกับตัวเองว่า “ไม่ใช่”

 

จากนั้นก็ฆ่าคนต่อไป

 

เขาพึมพำทุกครั้งที่เขาฆ่า

 

“ไม่ใช่… ไม่ใช่… นี่ก็ไม่ใช่…”

 

หลินซูม่านหวาดกลัวมากจนเธอแอบอยู่ในมุมหนึ่งด้วยความสยดสยองและปิดปากของเธอเอาไว้

 

เสียงหูฟังได้ดังขึ้น เสียงที่อ่อนล้าและวิตกกังวลของหลินหวู่ได้ดังขึ้นว่า “เสี่ยวม่าน! เสี่ยวม่าน! ยังอยู่มั้ย! กำลังเสริมมาถึงแล้วนะ และการควบคุมปรสิตของฟางหมินหมินได้ถูกเพิกถอน เธอรีบอพยพออกจากร้านอาหารทันที เพราะการใช้กำลังพลกวาดล้างจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว!”

 

“เออ…รับทราบค่ะ!”

 

หลินซูม่านสูดหายใจเข้าและพยักหน้า           

 

เธอพบว่าการแฝงปรสิตของฟางหมินหมินนั้นได้ยุติแล้ว แม้จะยังไม่แน่ใจว่าสิ่งที่หลินหวู่พูดเป็นความจริงหรือไม่ แต่อย่างน้อยเธอควรออกจากร้านอาหารโดยเร็วที่สุด

 

และจ้าวหงยังคงหายใจอยู่ ถึงแม้ดวงตาของเขาจะหม่นหมองลง แต่เขาก็ยังดิ้นรนไม่ยอมแพ้

 

ถ้าอย่างงั้น…ชายคนนี้กำลังมองหาร่างจริงของฟางหมินหมินสินะ?

 

หลินซูม่านมองไปยังจ้าวหง ซึ่งนัยน์ตาได้แดงก่ำอย่างหมดหวัง และร่างกายซึ่งอาบไปด้วยเลือดได้สั่นสะท้านตามการฆ่าในแต่ละครั้ง

 

ทันใดนั้นเธอรู้สึกว่า… บางทีผู้ชายคนนี้อาจต้องการทรมานจ้าวหงก็เป็นได้

 

ต่อหน้าสามีเธอ เขาได้ถือมีดของนักแล่เนื้อ ค้นหาตัวภรรยาเขาอย่างช้าๆ และฆ่าเธอทิ้ง

 

คงไม่มีอะไรน่าทรมานไปกว่านี้อีกแล้ว, ใช่มั้ยล่ะ?

 

ชายผู้นี้ชอบทรมานก่อนที่จะชำระแค้นรึเปล่าน้า?

 

—

 

กวนซานได้มองไปรอบๆ ตอนนี้เหลือเพียงสิ่งมีชีวิตสองคนในร้านอาหาร และไอเทมทั้งหมดได้ถูกเก็บขึ้นมา แต่เขาก็ยังไม่พบร่างจริงของบริกรสาว

 

เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็หันหน้าและจ้องไปยังพ่อครัวที่กำลังจะตาย “ขจัดสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ทั้งหมด และไม่ว่าอะไรก็ตามที่เหลืออยู่คือความจริงสินะ?”

 

กวนซานเดินไปและได้ลงมือฟันครั้งสุดท้าย

 

【ค่าประสบการณ์ +1200】

 

【lv.7→lv.8】

 

【ค่าประสบการณ์ปัจจุบัน: 450/800】

 

【 HP ปัจจุบัน: 800 】

 

สายตาของพ่อครัวได้มืดมัวลงหมด และในขณะเดียวกัน หัวใจของเขาได้ดิ้นพล่านอย่างฉับพลัน หนวดนับไม่ถ้วนได้แตกออกจากอวัยวะนั้นและกระจายไปทั่ว

 

แต่เมื่อกระจายไปเพียงครึ่งทาง มันก็สูญเสียพลังชีวิต กลายเป็นวัตถุที่เหมือนหิน ซึ่งได้แตกเป็นเสี่ยงๆ และถูกพัดปลิวไป

 

หัวใจของพ่อครัวคือ “รังเนื้อ” ของบริกรสาวนั่นเอง

 

【ค่าประสบการณ์ +600】

 

【lv.8→lv.9】

 

【ค่าประสบการณ์ปัจจุบัน: 250/900】

 

【 HP ปัจจุบัน: 900 】

 

【บอสสุดท้ายถูกฆ่า】

 

【การจำลองได้จบลงแล้ว ฉากนี้จะถูกทำลายในไม่ช้า โปรดรีบออกจากบริเวณโดยเร็วที่สุด】

 

【นับถอยหลัง: 00:59 】