「──นั่นคือเรื่องที่เกิดขึ้นตั้งแต่เช้าวันนี้ ผมก็เลยลงเอยไปออกเดทล่ามังกรกับโรเอะซังหลังเลิกเรียน」

 

 

 

「อย่าเรียกว่าเดทเลย การล่าสัตว์ไม่ใช่เกมนะ」

 

 

 

ผมพูดคุยกับกรีต้า(グリータ)ที่โรงเรียนอัศวิน

 

 

　ที่นี่คือ『อัศวิน=นักล่ามังกร』มันเป็นสถาบันเพื่อฝึกคนไปสู้กับมังกรนั่นแหละ

 

　แน่นอนว่ายังมีอัศวินสาวสวยอย่าง โรเอะ แม็กเซียอยู่ด้วย แต่ก็ส่วนน้อยล่ะนะ ส่วนน้อย

 

 

 

ยังไงก็ตามที่นี่คือโรงเรียนอัศวิน ดังนั้นทุกคนจึงสวมชุดเกราะ

 

ชั้นไปยังสถาบันโดยที่ยังสวมชุดเกราะมิลธิลสีดำสนิทที่ราชอาณาจักรมอบให้

 

 

 

เมื่อเทียบกับ กรีต้าและคนอื่นๆนั้นสวมเพียงแค่เกราะหนังราคาถูกทั้งนั้น พวกแกนี่มันอ่อนหัดจริงๆ

 

แม้ว่าจะสวมชุดเกราะแบบเดียวกับผม แต่มันก็หนักเกินไปที่จะเคลื่อนไหว

 

 

 

นอกจากนี้ยังมีอาวุธติดตัวกันทุกคน

 

ของขวัญที่ผมได้มาจากพ่อคือดาบยาว ดาบยักษ์ที่บางมาก

 

มันเป็นดาบแสนรักของพ่อและเป็นของดูต่างหน้าด้วย

 

 

 

แม้ว่าจะไม่ใช่อาวุธทริคเกอร์แบบที่ โรเอะ แม็กเซียใช้ แต่มันก็เป็นอาวุธแรงค์ S ที่ทำจากมิลธิล

 

 

 

แม้ว่าจะสวมอุปกรณ์ระดับนี้ แต่ก็ห้ามมิให้เกิดการชักดาบขึ้นในสถาบัน

 

เหตุผลที่ต้องมีอุปกรณ์ครบครันก็เพื่อให้สามารถออกไปล่ามังกรได้ตลอดเวลา และถือเป็นเครื่องแบบของทางสถาบัน

 

 

 

ตัวผมนั้นพร้อมเต็มที่หากมีมังกรบุกมาในเมือง แต่ว่ามัก็ยากเพราะจะทำให้เรียนลำบากขึ้น

 

 

 

จริงๆแล้วหากมีการบุกรุกเข้ามา อัศวินของอาณาจักรคงทำอะไรสักอย่าง

 

ผมไม่คิดว่านักเรียนจะมีบทบาทในการต่อสู้

 

 

 

ตอนนี้ผมก็นั่งคุยกับเพื่อนร่วมชั้นจนกระทั่งครูประจำชั้นฟรันเบลมาถึง

 

 

 

「ตอนแรกก็คิดว่าเธอน่าจะมีแฟนสักคนสองคน ปรากฏว่าไม่มีแบบนี้ก็แหล่มเลย」

 

 

 

「เซคุโด นี่แกจะเป็นแบบนี้ไปตลอดเลยรึไง? ไม่อายบ้างเหรอตัวเองเป็นอัศวินนะเห้ย？」

 

 

 

「ความกล้าในเรื่องที่รักน่ะ ไม่มีทางผิดหรอก สิ่งที่ผมชอบก็คือ เงิน กล้ามเนื้อ และผู้หญิง」

 

 

 

「แกเอาความกล้ามาใช้กับเรื่องแบบนี้เนี่ยนะ」

 

 

 

เพื่อนร่วมชั้นทุกคนบ่น

 

 

 

「ไม่เลย แม้แต่ท่านพ่อของผมก็บอกว่าอัศวินน่ะ มีแต่เรื่องเคล้าผู้หญิง นั่งดิ่ม และบ้านรวยนะ？」

 

 

 

「พ่อกับลูกแบบนี้ไปลงนรกด้วยกันเหอะ」

 

 

 

โดนรีพอร์ตรัวๆ

 

นอกจากนี้ยังมากันเป็นแถบ！？

 

 

 

ทุกคนต่างค้านแบบหัวชนฝา

 

วันนี้ไอ้พวกสารชั่วเองก็เข้ากันได้ดีเหมือนเดิม

 

 

 

「โรเอะ แม็กเซีย เป็นนักเรียนปีสามของที่นี่ใช่ไหม？」

 

 

 

เมื่อกรีต้าบอกแบบนั้น เพื่อนร่วมชั้นก็เริ่มคุยกัน

 

 

 

「ใช่ แม้ว่าจะยังเป็นอัศวินฝึกหัดแต่ก็เป็น【อัศวินแรงค์ S】แถมยังเป็นคนมีความสามารถได้รับสมญานาม【อัศวินมรกต】ว่ากันว่าเป็นคนที่แข็งแกร่ง ขนาดที่อัศวินของอาณาจักรยังสู้ไม่ได้」

 

 

 

เอ๋ ผมเองก็เป็นเหมือนกับเธอนะ

 

ใครก็ได้สรรเสริญผมที

 

เพราะเมื่อวานผมเองก็เป็น【อัศวินแรงค์ S】เหมือนกัน

 

 

 

ไอ้พวกสารชั่วแบบแกยังเป็นแค่【อัศวินแรงค์ C】นะ？

 

เฮ้อ~

 

มีแต่พวกตัวผู้ทั้งนั้นเลย~

 

 

 

น่าเบื่อชะมัด！

 

 

 

「หนอย！」

 

 

 

กรีต้ามองมาและหยุมหัวผมทันที

 

 

 

「มีอะไร？」

 

 

 

「ขอโทษที พอดีว่ารำคาญน่ะ」

 

 

 

「อืม」 เพื่อนร่วมชั้นต่างพยักหน้าทุกคน

 

เฮ้ย นี่ผมพูดคนเดียวเงียบๆนะ

 

ไม่มีแม้แต่ความเคารพในตัวผมที่เป็น【อัศวินแรงค์ S】เลยรึไง

 

สมแล้วที่เป็นพวกสารชั่วจริงๆ

 

 

 

ในขณะที่กำลังถูหัวที่ปวดร้าว ประตูห้องเรียนก็เปิดออก

 

คิดว่าน่าจะเป็นอาจารย์ฟรันเบล

 

 

 

「ขอโทษด้วยนะ แต่ว่า เซคุโด ฟอร์ส อยู่ที่นี่รึเปล่า？」

 

 

 

ไม่ใช่อาจารย์ฟรันเบล

 

อาจารย์ไม่ใช่คนพูดจาห้วนๆแบบนี้

 

 

 

อย่างไรก็ตาม คำพูดที่ดูเหมือนลูกผู้ชาย แต่เสียงก็ยังเป็นสาวน้อย

 

ผมยกมือขวาขึ้นตอบรับเธอทันที

 

 

 

「ครับ ! ผมเองครับ！」

 

 

 

นั่นมันผู้หญิงนี่

 

ผู้หญิงผมสีแดงเพลิงมัดผมหางม้าไว้ด้วยริบบิ้นสีดำ สวมชุดเกราะสีแดงเข้ม

 

 

 

ดวงตาสีฟ้าอ่อนที่มีความแหลมคมราวกับมองทะลุทุกสิ่ง

 

หวาาา สวยสุดๆ เป็นดอกไม้งามที่มีหนามแหลมคม

 

 

 

「เอ๋? นั่นนะเหรอ【อัศวินแห่งความมืด เซคุโด】？」

 

 

 

ฉายา【อัศวินแห่งความมืด】มอบให้ผมในขณะที่ได้เป็น【อัศวินแรงค์ S】

 

และพอมันรวมเข้ากับชื่อของผมแล้ว ผมดูเหมือนวายร้ายเลยล่ะ(ป.ล. มันอ่านว่า Yami no kishi Sekudo ถ้าอ่านดีๆชื่อพระเอกมันเป็นการเล่นคำที่มาจากคำว่า (เซ็กส์))

 

 

 

「อืม แล้วคุณคือ？」

 

 

 

「ข้า คาเทีย・รูจ(カティア・ルージだ)แห่ง【กองกำลังล่ามังกร】」

 

 

 

เช่นเดียวกับที่ผมคิด

 

สังเกตได้จากฉายา

 

ถ้าจำไม่ผิดเธอมีฉายาว่า【อัศวินเพลิง(紅騎士)】ซึ่งถูกเขียนไว้ในสังกัดของผมเอง

 

 

 

「แกน่ะเหรอที่เป็นหัวหน้าทีมของข้า วันนี้หลังเลิกเรียนมาเจอกันหน้าประตู มาแข่งล่ามังกรกัน」

 

 

 

「อ่า ได้เลยครับ」

 

 

 

　หลังจากที่ฟังเธอพูดอยู่ฝ่ายเดียวก็จากไป

 

เธอเป็นอัศวินหญิงที่แข็งแกร่ง

 

　ผมเห็น【บัสเตอร์ แลนซ์(バスターランサー)】ที่อยู่บนหลังและ【ทาวเวอร์ ชิลด์(タワーシールド)】

 

 

 

เธอเป็นผู้ใช้อาวุธสองมืองั้นเหรอ

 

【บัสเตอร์แลนซ์】เป็นอาวุธทริคเกอร์ที่จะส่งผลตอนที่แทงมันเข้าไปจะเกิดระเบิดสร้างความเสียหายซ้ำๆ

 

มันขึ้นชื่อว่าใช้งานยาก แต่ คาเทียก็เป็นคนที่ใช้มันได้

 

 

 

「คาเทียซังงั้นเหรอ！」

 

 

 

「อะไร？」

 

 

 

「มีแฟนรึยังครับ？」

 

 

 

「ถามในเวลาแบบนี้เนี่ยนะ！？」ทุกคนต่างพูดพร้อมกัน

 

 

 

คาเทียสงสัยและยืนกอดอก

 

 

 

「เห็นข้าแล้วดูเหมือนมีเหรอ？」

 

 

 

「ก็แบบว่าคาเทียซังสวยมากเลยนี่ครับ」

 

 

 

「……」

 

 

 

คาเทียถอนหายใจราวกับผิดหวัง

 

เธอหันหลังและกล่าวว่า「แกนี่มองผู้หญิงไม่เป็นเลยนะ」

 

 

 

เอ๊ะ? มองไม่เป็นเหรอ

 

ไม่คิดว่าเป็นแบบนั้นนะ

 

 

 

「เฮ้ย เฮ้ย นี่มันแย่แล้วนะ แค่รุ่นพี่ โรเอะ แม็กเซีย ก็ตึงมือแล้วยังมีรุ่นพี่ คาเทีย รูจ อีก ทั้งสองคนเป็น【อัศวินแรงค์ S】กันหมดเลยไม่ใช่เหรอ จะไหวไหมเนี่ย？」

 

 

 

กรีต้าถามผมด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

 

ผมตอบพร้อมกับยกนิ้วให้

 

 

 

「ไม่ต้องห่วง แม้ว่าผมจะทำตัวแบบนี้ แต่สบายห่ายหวง มีเหตุผลอยู่」

 

 

 

「หะ？เหตุผล？」

 

 

 

「นายเคยเห็นการต่อสู้ของรุ่นพี่คาเทียรึยัง? รุ่นพี่โรเอะเองก็น่าจะสไตล์ตุบตับ」

 

 

 

「แล้วแกจะไปดูที่ไหน！」

 

 

 

ทุกคนต่างพูดล้อเลียนผม

 

 

 

「โรเอะ แม็กเซียและคาเทีย รูจ มาท้าแกประลองนะ? เซคุโด อย่างน้อยแกก็น่าจะกังวลหน่อยเหอะ」

 

 

 

「โกเลต้า(ゴリータ) ก็เข้าใจนะว่าอยากจะพูดอะไร แต่นี่มันไม่ใช่เรื่องของชัยชนะหรอกนะ」

 

 

 

「ชั้นเองก็เห็นด้วยกับกรีต้านะ? มันดูยากที่จะชนะ」

 

 

 

「เอ่อฟังผมก่อนสิแม้ว่าผมจะแพ้แต่ผมก็ไม่ได้ถูกฆ่าสักหน่อย ดังนั้นไม่ต้องจริงจังขนาดนั้นก็ได้？」

 

 

 

「กรีต้าเอ๋ย? ถ้าเดาผิดอีกครั้ง สอบตกนะ เฮ้อ ถึงแบบนั้นก็ช่างเหอะ【กองกำลังล่ามังกร】จุดประสงค์ของทีมนี้คืออะไร？」

 

 

 

ดูเหมือนว่าไม่ใช่แค่กรีต้าเท่านั้น แต่ทุกคนกังวลกันหมด และก็จ้องมาที่ชั้น

 

 

 

อะไรกันล่ะนั่น

 

นี่ยังไม่เข้าใจที่จะสื่ออีกเหรอ

 

ก็ช่วยไม่ได้นะ

 

 

 

「หืมมม ก็อย่างที่บอกไปมังกรเป็น ได้รับการพบเห็นตามสถานที่ต่างๆมากมาย『ความอันตราย แรงค์ S』 และหน่วยนี้ก็สร้างมาเพื่อกำจัดพวกมันนะ」

 

 

 

「『ความอันตราย แรงค์ S』！？」

 

 

 

เพื่อนร่วมชั้นทุกคนต่างตกใจ

 

ก็ควรจะแบบนั้นแหละ

 

 

 

『ความอันตราย แรงค์ S 』มังกรเป็นสัตว์ประหลาดที่มีแค่ตัวเดียวก็ถล่มเมืองพังได้

 

『ความอันคราย แรงค์ A』มีความแตกต่างจากมังกรนิดหน่อย แต่ก็น่ารักกว่ามังกรล่ะ

 

 

 

　10 ปีก่อน ได้มีมังกร『แรงค์ S』ปรากฏตัวขึ้นมา

 

เมืองและหมู่บ้านถูกทำลายและมีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก

 

 

 

โดยเพียงแค่มันตัวเดียว

 

 

 

นอกจากนี้ ตอนนี้ก็มีผู้คนพบเห็นมังกรที่มี『ความอันตรายแรงค์ S』มากมาย

 

ไม่น่าแปลกใจที่เพื่อนร่วมชั้นจะตกใจแบบนี้

 

 

「จะบอกว่ามีมังกร『อันตรายแรงค์ S』เต็มไปหมดงั้นเหรอ！？」

 

「เอาจริงเหรอเนี่ย……」

 

「ถ้ามันมีมากกว่าหนึ่ง โอกาสชนะล่ะ」

 

 

 

「อืม ! ถ้าหากเป็นเรื่องจริง ก็ไม่ใช่เวลามากังวลเรื่องเงินหรือผู้หญิง！」

 

 

 

「ไม่ล่ะขอผ่านให้ตายผมก็ไม่ล้มเลิกเรื่องนี้หรอก！」

 

 

 

เพื่อนร่วมชั้นพยายามเผาผมจากทุกทิศทาง