น้ำผึ้งล้วงมือเข้ามาที่ซอกขาของตัวเอง สัมผัสน้ำหล่อลื่น คัดหลั่งออกมาเพราะแอบดูพี่เขยชักว่าว

หญิงสาวมองซ้ายมองขวา เดินเข้ามาในห้องน้ำแล้วปิดประตู สายตากวาดมองผนังที่จำได้ว่าน้ำกามสีขาวของพี่เขยสาดพุ่งมาตรงนั้น

น้ำสีขาวยังทิ้งร่องรอยเอาไว้จริงๆ น้ำผึ้งเอื้อมมือมาแตะคราบน้ำกามที่ยังอุ่น เหนียวเยิ้มติดนิ้วหล่อน

‘กลิ่นน้ำของผู้ชายเป็นยังไงนะ…เกิดมาไม่เคยรู้’

น้ำผึ้งนึกในใจ นี่คือโอกาสดีที่จะได้ลองดม หญิงสาวยกนิ้วขึ้นมาสูดดม

กลิ่นคาวของน้ำกามช่างกระตุ้นอารมณ์ได้อย่างประหลาด จนต้องแกะกระดุมเสื้อของตัวเอง เอาน้ำกามที่เปียกเยิ้มติดนิ้วมาขยี้ลงบนหัวนมทั้งสองข้าง

“อ๊า…”

น้ำผึ้งเอนหลังพิงผนัง นึกถึงสิ่งที่พี่เขยเพิ่งทำเมื่อครู่ หล่อนหลับตาพริ้ม ใช้นิ้วกระตุ้นบีบบี้หัวนมตัวเอง มืออีกข้างเอื้อมลงมาลูบล้วงเนินสวาทอูมแน่นตรงซอกขา หลับตาจินตนาการว่าหล่อนกับพี่เขยกำลังร่วมรักกัน

“พี่สิงห์หาคนทำงานบ้านได้หรือยังคะ” ถามทั้งที่ใจก็แอบลุ้นว่าให้เขาหาไม่ได้ น้ำผึ้งรู้ดีว่าลึกๆ ในใจของหล่อนนั้นอยากอยู่เป็นแม่บ้านให้เขาไปจนลมหายใจสุดท้ายของหล่อน

“ทำไม…อยู่กับพี่มันน่าเบื่อนักหรือไงยัยผึ้ง…ถึงได้อยากออกไปอยู่ที่อื่นนัก” เสียงเครียดขึ้นมาทันที

“มันแปลกๆ นะคะ ถ้าผึ้งจะอยู่ต่อ…ก็ตอนนี้พี่เจนนี่ไม่อยู่แล้ว”

“ก็ไม่เป็นไรนี่…ถ้าพี่ซึ่งเป็นเจ้าของบ้านอนุญาต เธอจะอยู่ไปนานแค่ไหนก็ได้…ไม่มีใครว่า”

สิงหากล่าวเหมือนเป็นเรื่องง่าย เขาช่างไม่เข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงว่าน้ำผึ้งจะอยู่ในฐานะอะไร บางทีเขาน่าจะเอ่ยออกมาชัดๆ

“ผึ้งคิดว่าจะอยู่แค่สิ้นเดือนน่ะค่ะ…” หญิงสาวบอกในเรื่องที่ตัวเองครุ่นคิดมาตลอด อยากรู้ว่าเขาจะห้ามไหม

“จะไปอยู่กับไอ้หน้าตี๋ที่ขับรถมาส่งวันนั้นใช่ไหม…พี่รู้นะ”

เหตุการณ์นี้ผ่านมาราวๆ เดือนนึงแล้ว วันนั้นน้ำผึ้งออกไปงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อนที่ร้านอาหารในตลาด หล่อนไม่คิดว่าสิงหาจะจดจำได้แม้กระทั่งใบหน้าตี๋ๆ ของ ‘นิกร’ หนุ่มน้อยลูกชายเจ้าของร้านทองในตลาดที่ขับรถมาส่งเมื่อหลายวันก่อน

“อ๋อ…คนนั้นชื่อนิกรค่ะ…เป็นเพื่อนกัน” น้ำผึ้งบอกตามความจริง