สัปดาห์ต่อมา

ที่จังหวัดเชียงใหม่ ถึงวันที่น้ำผึ้งต้องตามมาฝึกงานกับสิงหาที่เชียงใหม่ ในไซต์งานก่อสร้างคอนโดฯ ของลูกค้ารายหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่

“พี่สิงห์คะ”

สิงหาหันไปตามเสียงเรียกคุ้นหูที่ดังขึ้นจากทางด้านหลัง เห็นร่างบอบบางของหญิงสาวที่มาฝึกงานในตำแหน่งเลขาฯ

“ผึ้งเข้าไปรอพี่ในสำนักงานดีกว่า…ข้างนอกแดดร้อนมาก ออกมาทำไมครับ” สิงหามองหญิงสาวที่กำลังเดินมาท่ามกลางแสงแดดร้อน ในมือของหล่อนถือขวดน้ำเย็นมาด้วย

“ผึ้งเอาน้ำมาให้พี่สิงห์ค่ะ” บอกพลางยื่นขวดน้ำให้เขา

“ขอบใจจ้ะสาวน้อย…ผึ้งไปนั่งรอพี่ในสำนักงานนะครับ ข้างนอกทั้งร้อนทั้งเสียงดัง” เขาเอื้อมมือข้างหนึ่งมาลูบศีรษะของหญิงสาวด้วยความเอ็นดู

“ค่ะ…”

“งานออกมาเป็นที่พอใจมาก…ฝีมือดีสมกับที่มีคนการันตีแนะนำบริษัทคุณให้ผม”

เสี่ยหมงชมต่อหน้า ยืนคุยกันอีกครู่สั้นๆ แล้วเดินสำรวจบริเวณพื้นที่ก่อสร้างชั้นล่างจนทั่ว จากนั้นก็ขับรถออกไปจากไซต์งาน

สิงหายกหลังมือขึ้นมองนาฬิกา เดินตรงเข้ามาในห้องทำงานซึ่งก็คือตู้คอนเทนเนอร์สีขาวสองตู้วางต่อกัน สภาพภายในได้รับการดัดแปลงตกแต่งเป็นที่พักและห้องทำงาน

“หิวหรือยังจ๊ะแม่เลขาฯ คนสวย”

สิงหาถามหญิงสาวในทันทีที่ผลักบานประตูเข้ามา เห็นน้ำผึ้งกำลังนั่งพิมพ์งานอยู่ที่โต๊ะ

“ยังไม่หิวค่ะ…พี่สิงห์หิวแล้วหรือคะ”

สิงหาตรงเข้ามาสวมกอดหญิงสาวจากทางด้านหลัง กดจมูกลงที่ต้นคอ สูดกำซาบกลิ่นสาบสาวหอมกรุ่น

“หอมจัง” จูบพลางกระซิบข้างหู

น้ำผึ้งขนลุกซู่ กายกำยำที่เบียดชิดอยู่ทางด้านหลังทำให้ได้กลิ่นเหงื่ออ่อนๆ โชยออกมาจากร่างกายกำยำของสิงหา เป็นเหงื่อผสมกลิ่นกายที่ไม่ได้รู้สึกว่าเหม็นเลยสักนิด แต่กลับทำให้หัวใจของน้ำผึ้งเต้นแรง รู้สึกกระชุ่มกระชวยขึ้นมาอย่างประหลาดล้ำ ทุกครั้งที่ร่างกายของเขากับหล่อนแนบชิดกัน