ตอนที่ 1601 : ท่าทีที่เปลี่ยนไป(1)

 

โกโก้เหวยมองไปที่หงด้วยสีหน้าไม่พอใจราวกับว่าเธอถูกรังแก

 

มันจริงที่ว่าเธอตกที่นั่งลําบาก หากหงไม่ช่วยงั้นก็ยากที่จะรับรองได้ว่าเธอจะรอดมาได้

 

แต่อันตรายนั้นมันหมายถึงความหวัง !

 

มีแค่การล่าสัตว์กินดาวพวกนี้เท่านั้นที่เธอจะผ่านการทดสอบไปได้และได้อยู่ด้วยกันกับฮั่วเยี่ยน

 

หงช่วยเธอรอดจากอันตรายมาได้ก็จริง แต่มันก็ทําลายความหวังของเธอไปด้วย

 

หงไม่รู้ว่าจะหัวเราะร้องไห้ดี “ สาวน้อย ฉันช่วยเธอแต่เธอกลับมาโทษฉันเนี่ยนะ ?”

 

“ ใครอยากให้คุณช่วยกัน ?” โกโก้เหวยไม่คิดจะขอบคุณ “ คุณไม่ได้ช่วยอะไรเลย ! ”

 

“ ไม่เอาน่า เธอก็พูดเกินไปแล้ว” หงไม่รู้ว่าจะรับมือกับเธอยังไง “ แต่สัตว์กินดาวพวกนี้น่ะฉันฆ่าพวกมันทั้งหมดแล้ว เธอจะทํายังไงต่อ?”

 

โกโก้เหวยมองไปรอบๆ เมื่อไม่เห็นสัตว์กินดาวเหลืออยู่อีก เธอก็อดไม่ได้ที่จะเศร้า

 

เธอทําราวกับว่าวิญญาณหลุดออกจากร่างไป ตาของเธอแดงกําพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา สภาพนี้ไม่ว่าใครเห็นก็ต้องปวดใจ

 

เมื่อเห็นท่าทีของเธอ หงก็ไม่คิดจะแกล้งเธอต่อ เขาได้ถอนหายใจออกมา “ เฮ้อ ! สาวน้อยไม่ต้องร้องไห้แล้ว หากคนอื่นไม่รู้เขาคงจะคิดว่าฉันรังแกเธอ !”

 

หงส่ายหน้าก่อนจะสร้างวังวนขนาดใหญ่ขึ้นมา “ ไปกันเถอะ ฉันจะพาเธอไปที่หนึ่ง”

 

โกโก้เหวยมองไปที่หงด้วยความกังวล “ คุณคิดจะทําอะไร !”

 

“ ทําไมเธอถึงได้ถามเยอะแบบนี้ ? ฉันไม่ทําร้ายเธอหรอก ” หงไม่คิดจะพูดคุยไร้สาระกับเธออีก เขาควบคุมตัวโกโก้เหวยและส่งเธอเข้าไปในวังวนนั้น ก่อนที่เขาจะตามเข้าไปในวังวนนั้นด้วย

 

ในดาวเคราะห์แคระ ที่ซากวิหารแห่งการคืนชีพ

 

หงและโกโก้เหวยได้ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน

 

“เจ้าสํานัก ” หงเห็นว่าฝานภู่และคนอื่นๆเรียกจางหยูว่าเจ้าสํานัก ดังนั้นเขาจึงเรียกตามพวกนั้นไปด้วย “ โชคดีที่เธอยังไม่ตาย ”

 

จางหยูพยักหน้าตอบรับและมองไปที่เด็กสาวที่อยู่ข้างกายหง

 

คนทั้งดาวเคราะห์แคระต่างก็พากันมองไปที่โกโก้เหวยด้วยความสงสัย “ เธอคือโกโก้เหวยงั้นเหรอ ?”

 

ตอนนี้โกโก้เหวยสับสนอย่างมาก เธอไม่รู้เลยว่าหงพาเธอมาที่ไหน

 

“ ตาเฒ่า คุณพาฉันมาที่ไหนกัน ?” โกโก้เหวยไม่คิดจะสุภาพอีกต่อไป

 

เมื่อได้ยินคําเรียกของโกโก้เหวย ทุกคนก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆออกมา เธอกล้าขนาดนั้นเลยเหรอ ?

 

นี่คือผู้สร้าง !

 

แม้แต่คนจากอารยธรรมระดับ 9 ก็ไม่กล้าจะเย่อหยิ่งกับผู้สร้าง!

 

เธอเป็นแค่นักรบดาวเคราะห์แต่กลับกล้าเรียกผู้สร้างเช่นนี้ได้ !

 

โดอันไม่ได้สนใจเรื่องนี้ เมื่อเห็นโกโก้เหวย เขาก็ทั้งตะลึงและยินดี “ โกโก้เหวยยังมีชีวิตอยู่ ลูกสาวฉันยังมีชีวิตอยู่ !”

 

แต่เมื่อเห็นสภาพโกโก้เหวยที่ตัวชุ่มไปด้วยเลือด โดอันก็ได้แต่ปวดใจราวกับมีมีดทิ่มแทงหัวใจเขา ไม่ว่าจะเคยบาดเจ็บหนักมามากแค่ไหน แต่ก็ไม่อาจจะทําให้นักรบคอสมิคหลั่งน้ำตาได้ แต่ตอนนี้เองเขากลับร้องไห้ออกมา “ ลูก ลูกคงต้องเจ็บปวดอย่างมากในการทดสอบสินะ ! “

 

โดอันรู้สึกแย่กับสิ่งที่ตัวเองได้ทําไป เขายิ่งโทษตัวเองมากกว่าเดิม

 

“ เจ้าคือโกโก้เหวยสินะ ?” จางหยูมองไปที่โกโก้เหวย แววตาที่ใสซื่อของโกโก้เหวยนั้นทําให้ผู้คนรู้สึกดีด้วย

 

เมื่อได้ยินเสียงของจางหยู โกโก้เหวยก็ได้สติขึ้นมา เธอมองไปที่จางหยูแล้วถามขึ้น “ คุณเป็นใคร? คุณรู้ชื่อฉันได้ยังไง ?”

 

โดอันเห็นแบบนั้นก็รีบพูดขึ้นมา “ โกโก้เหวย รีบขอบคุณเจ้าสํานักเร็วเข้า หากไม่ใช่เพราะเจ้าสํานัก ลูกคงไม่รอดในการทดสอบ ”

 

“ พ่อ !” โกโก้เหวยอึ้งและถามขึ้นมา “ ทําไมพ่อถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ? พ่อให้พวกเขาไปช่วยหนงั้นเหรอ ? ”

 

มุมปากของโดอันกระตุก เขาเป็นนักรบคอสมิคและที่นี่ก็มียอดฝีมือที่เหนือกว่าเขามากมาย คําถามของโกโก้เหวย ทําให้เขาลนลาน

 

“ อย่าพูดไร้สาระ ” โดอันกลัวว่าเจ้าสํานักและผู้สร้างจะโกรธจึงรีบอธิบายออกมา “ นี่คือเจ้าสํานัก นี่คือผู้สร้าง พวกเขาคือบุคคลที่ยิ่งใหญ่ ฉันเป็นใครถึงจะไปสั่งพวกเขาได้ ? นี่ไม่ต้องพูดถึงสองท่านนี้เลย ที่นี่ยังมีนักรบมิติอีก ท่านเหล่ยอู่ก็อยู่ที่นี่ พ่อไม่อาจจะเทียบกับพวกเขาได้เลย”

 

โกโก้เหวยเบิกตากว้างเมื่อได้ยินแบบนั้น

 

ชายหนุ่มลึกลับตรงหน้าเธอและชายชราที่ช่วยเธอไว้ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ ?

 

เธอรู้ดีว่าพ่อเย่อหยิ่งแค่ไหน การที่ทําให้พ่อของเธอเคารพแบบนี้ได้ นอกจากนักรบคอสมิคอันดับต้นๆแล้วก็คงมีแค่นักรบมิติในตํานาน !

 

แต่เธอจําได้ว่าในหมู่นักรบคอสมิคไม่ได้มีสองคนนี้อยู่ด้วยไม่ใช่รี?

 

“ยังไม่รีบขอบคุณเจ้าสํานักอีก ! ” โดอันเร่งออกมา

 

จางหยูไม่รอให้โกโก้เหวยได้ตอบกลับก็พูดขึ้นมาว่า “นางตกอยู่ในอันตรายเพราะฮั่วเยี่ยน งั้นเป็นธรรมดาที่ข้าต้องช่วยนางเอาไว้ ไม่จําเป็นต้องขอบคุณ”

 

เมื่อได้ยินจางหยูพูดถึงฮั่วเยี่ยน โกโก้เหวยก็ได้สติ “ เจ้าสํานัก คุณรู้จักฮั่วเยี่ยนด้วยเหรอ ?”

 

“ เขาเป็นศิษย์ของข้า เจ้าลองบอกมาสิว่าข้าควรจะรู้จักเขารีไม่ ?” จางหยูยิ้มออกมา

 

“ โกโก้เหวย ” ตอนนั้นฮั่วเยี่ยนไม่อาจจะยับยั้งความตื่นเต้นที่มีได้และเดินฝ่าผู้คนออกมา

 

เมื่อเห็นชั่วเยี่ยนโกโก้เหวยก็ตื่นเต้นขึ้นมา ราวกับว่าในสายตาของเธอมีแค่ฮั่วเยี่ยนเท่านั้น

 

เธอรีบวิ่งไปหาฮั่วเยี่ยนและกอดเขาไว้แน่น “ ฮั่วเยี่ยน ฉันคิดถึงนาย ! ”

 

ฮั่วเยี่ยนเองก็กอดโกโก้เหวยไว้แน่นเช่นกัน “ ฉันก็เหมือนกัน !”

 

“ แค่ก แค่ก…” จางหยูไอออกมาขัดจังหวะทั้งคู่

 

“ อาจารย์ ” ฮั่วเยี่ยนรีบปล่อยมือและมองไปที่จางหยูด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน

 

โกโก้เหวยเองก็อายอย่างมาก ตอนนั้นเองที่เธอรู้ตัวว่าทุกสายตามองมาที่พวกเขาสองคนอยู่สายตาของคนแปลกหน้านั้นเธอไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก แต่สําหรับโดอันและหลิงเคอแล้ว มันไม่เหมือนกัน เธอกังวลขึ้นมานิดๆเพราะกลัวว่าจะทําให้โดอันกับหลิงเคอต้องเสียหน้าและเธอคงโดนด่า แต่เธอก็ต้องแปลกใจเมื่อโดอันและหลิงเคอที่ให้ความสําคัญเรื่องมารยาทกลับนิ่งเฉยในเรื่องนี้

 

“ มาสิ โกโก้เหวย ฉันจะแนะนําเธอเอง” ฮั่วเยี่ยนสูดหายใจเข้าลึกๆ และพูดขึ้น “ นี่คืออาจารย์ของฉัน บรรพชนของอารยธรรมมนุษย์โลก ซึ่งตอนนี้เราได้เปลี่ยนชื่อเป็นอารยธรรมจีน”

 

โกโก้เหวยมองไปที่จางหยู อีกฝ่ายดูเป็นชายหนุ่มธรรมดา มันทําให้เธอสงสัย “ คุณเป็นอาจารย์ของฮั่วเยี่ยนจริงๆเหรอ?”

 

“ เรื่องแบบนี้จะโกหกได้ยังไง” จางหยูยิ้มตอบรับ

 

“ คุณส่งคนไปช่วยฉันเหรอ ?” โกโก้เหวยถามขึ้นมาอีกครั้ง

 

“ ถูกต้อง ” จางหยูไม่ได้ปฏิเสธ

 

“ แต่…” โกโก้เหวยดูลังเล “ ชายชราคนนั้นได้ฆ่าสัตว์กินดาวทั้งหมดและยังพาฉันออกจากมิติทดสอบด้วย ฉันจึงทําภารกิจไม่สําเร็จ ฉันไม่อาจจะอยู่ด้วยกันกับชั่วเยี่ยนได้แล้วสินะ”

 

เธอมองไปที่จางหยูด้วยท่าทีอ้อนวอน “ คุณช่วยส่งฉันกลับไปได้รึเปล่า ? คุณช่วยสร้างสัตว์กินดาวกลับมาได้รึเปล่า?

 

ทันทีที่เธอพูดจบเธอก็ต้องชะงักไป เธอรู้สึกว่าผู้คนรอบๆมองมาที่เธอด้วยสายตาแปลกๆ แม้แต่พ่อของเธอก็ด้วยเช่นกัน

 

“ นี่ฉันพูดอะไรผิดไปเหรอ? ” โกโก้เหวยถามขึ้นมา

 

เธอกังวลและกลัวว่าจะทําให้อาจารย์ของฮั่วเยี่ยนโกรธ

 

“ โกโก้เหวย !” โดอันพูดขึ้นมา “ อารยธรรมจีนไม่ได้ธรรมดาแบบที่ลูกคิด “ โดอันหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น “หากลูกแต่งงานกับฮั่วเยี่ยน มันจะเป็นเกียรติต่อเราอย่างมาก มันจะเป็นเกียรติต่อลูกด้วย ลูกไม่ต้องเข้าร่วมการทดสอบใดๆ สิ่งที่ลูกควรกังวลคืออารยธรรมของเราอาจจะไม่คู่ควรกับอารยธรรมจีน !”

 

ในฐานะพ่อแล้วเป็นธรรมดาที่เขาจะเชื่อว่าลูกของเขาคู่ควรกับผู้ชายทุกคนบนโลก

 

แต่ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าฐานะของฮั่วเยี่ยนสูงส่งเกินไป

 

มันไม่เกินไปเลยที่จะบอกว่าทั้งจักรวาลตอนนี้อาจจะไม่มีใครคู่ควรกับฮั่วเยี่ยน

 

หากจะมีคงมีแต่อารยธรรมระดับ 9 ต่อให้ลูกสาวของตนเป็นแค่คนรับใช้ของฮั่วเยี่ยนก็ถือว่าเป็นเกียรติอย่างมากแล้ว

 

“ หือ ?” โกโก้เหวยสับสน เธอเข้าร่วมการทดสอบแต่เมื่อออกมาทุกอย่างกลับพลิกผันแบบนี้ได้ยังไง ?

 

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน?

 

โกโก้เหวยไม่อาจจะรู้ถึงเหตุผลได้

 

“ จําตํานานที่ฉันเคยเล่าให้ฟังได้รึเปล่า ?” ฮั่วเยี่ยนถามขึ้น

 

โกโก้เหวยพยักหน้าตอบรับ

 

ฮั่วเยี่ยนเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูดขึ้น “ อันที่จริงฉันเองก็เพิ่งรู้ว่าตํานานเหล่านั้นไม่ได้ถูกแต่งขึ้นมา แต่มันคือเรื่องจริง”

 

โกโก้เหวยอ้าปากค้างด้วยความเหลือเชื่อ

 

ฮั่วเยี่ยนพูดต่อ “ ตะกี้นี้ เทพฝานภู, หน่วา, และคนอื่นๆได้มายังดาวเคราะห์แคระ พวกเขาเพิ่งกลับไป พวกเขาแข็งแกร่งกว่าตํานานที่ฉันเคยเล่าให้เธอฟังเสียอีก ฉันก็เพิ่งรู้ว่าอารยธรรมของเราไม่ใช่อารยธรรมที่ตกต่ำแต่มันมีอยู่ในโลกนับไม่ถ้วน พวกเราถือว่าเป็นสุดยอดอารยธรรม ! ความแข็งแกร่งของอารยธรรมจีนนั้นเหนือกว่าอารยธรรมระดับ 9 เป็นสิบเท่ารึร้อยเท่า !”

 

สําหรับโกโก้เหวยแล้ว อารยธรรมระดับ 9 ก็ถือว่าเป็นตัวตนในตํานานแล้ว

 

แกร่งกว่าสิบเท่ารีร้อยเท่า เธอไม่อาจจะคิดออกเลยว่าจะเป็นตัวตนแบบไหน !

 

“ ฮั่วเยี่ยนพูดถูกแล้ว ” โดอันพูดขึ้น “ เรื่องนี้พ่อรับรองได้”

 

มีแค่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเขาต้องตะลึงแค่ไหนเมื่อได้พบกับฝานกู่, หงจวินและคนอื่นๆ จนถึงตอนนี้เขาก็ไม่อาจจะสงบจิตสงบใจได้

 

Related