เกิดใหม่เป็นนางร้ายในโลกเกมจีบหนุ่มที่ฉันเกลียดซะได้.. แต่ตัวประกอบสาวๆ ในเกมนี้พวกเธอน่ารักกันทุกคนเลยอ่ะ 73

Now you are reading เกิดใหม่เป็นนางร้ายในโลกเกมจีบหนุ่มที่ฉันเกลียดซะได้.. แต่ตัวประกอบสาวๆ ในเกมนี้พวกเธอน่ารักกันทุกคนเลยอ่ะ Chapter 73 at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

บทที่ 73 – ‘ความรัก’ ในแบบของเธอคนนั้น?

 

ความตายมักเป็นสิ่งสุดท้ายสำหรับทุกชีวิตเสมอ.. ความตายก็เหมือนเงาที่จะพรากทุกชีวิตได้ทุกเมื่อ การดำรงอยู่ของทุกชีวิตความตายก็เป็นเหมือนปลายทาง

“คำถาม.. เธอรักเด็กคนนั้นถึงขนาดนั้นเลยจริงๆ เหรอ?”

“หมายถึงอะไร?”

“จะว่าไงดี เอาเป็นว่าเราคือคนที่อยากจะช่วยทั้งเธอและเด็กคนนั้น ที่เราอยากรู้คือ เธอรักเด็กคนนั้นถึงขนาดที่พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองได้สมหวังไหม.. ฉันหมายถึงไม่สนใจความเห็นของเด็กคนนั้นเลย”

เป็นคนสองคนกำลังคุยกันอยู่ มีคนหนึ่งที่ดูเหมือนรออยู่ที่นี่มาตั้งแต่แรกแล้ว ส่วนอีกคนหนึ่งก็เป็นเหมือนผู้ที่ผ่านเข้ามาในโลกแห่งความตายแห่งนี้

เธอดูเหมือนจะสับสนกับคำถามของบางอย่างเบื้องหน้า.. อันที่จริงพอถูกถามว่า ‘รักเด็กคนนั้น’ ขนาดนั้นมันก็ทำให้เธอเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้

อย่างไรก็ตามมันก็ยังคงติดอยู่ที่ลำคออย่างน่าประหลาด วิญญาณของสิ่งมีชีวิตในยามนี้มันไม่เสถียรหรือมั่นคงเหมือนในอดีต

มันสามารถดับลงไปได้ทุกเมื่อหากความหมายของตัวตนนั้นมีน้อยเกินไป.. อย่างไรก็ตามด้วยความที่ได้รับความสนใจจากใครสักคนที่อาจจะยิ่งใหญ่

ทำให้ตัวตนของเด็กคนนี้ไม่อาจสลายหายไปได้ตามกรณีทั่วไป.. แน่นอนว่านั่นรวมถึงสติปัญญาหรือความทรงจำเช่นกัน

อย่างไรก็ตามมันก็ไม่ง่ายขนาดนั้น และคนอีกคนก็ไม่ยื่นมือเข้าช่วยเหลือ.. เธอเพียงแค่ยืนมองวิญญาณที่ท่าทางเหมือนใสซื่อบริสุทธิ์ดวงนี้ทำท่าทางสับสน

“เธอคิดว่า…เธออยากจะเป็นคนคนนั้นของเด็กคนนั้นจริงๆ หรือเปล่า…”

“….คุณพูด…ถึง..อะไร?”

เงาที่ผ่านมา ดวงวิญญาณที่ใสซื่อ… ใบหน้าของเธอเผยแววสับสนอย่างชัดเจนแต่ทว่าในพริบต่อมาความทรงจำทุกอย่างที่ถูกสลักลงในดวงวิญญาณก็สว่างแพรวพราวขึ้นมาจากเบื้องลึก

“ฉัน..จำได้แล้ว…”

เงาอีกฝั่งดูเหมือนพอใจเล็กน้อย.. โดยทั่วไปแล้วดวงวิญญาณมนุษย์จะผูกพันธะเข้ากับกายหยาบและเก็บความทรงจำได้ผ่านกายหยาบนั้นๆ

หากไม่ใช่ผู้วิเศษ ดวงวิญญาณหลังหลุดออกจาร่างก็เป็นเหมือนวิญญาณที่ว่างเปล่า แม้ชะตากรรมของเธอจะยังถูกผูกไว้กับโลกเบื้องหลัง

แต่ถ้าหากไม่ใช่ผู้วิเศษก็จะไม่สามารถรับรู้มันได้.. และการที่เป็นเพียงคนธรรมดาแล้วสามารถนึกถึงเรื่องก่อนกลายเป็นดวงวิญญาณได้มันคือเรื่องเหลือเชื่อ

ในความเป็นจริงอาจจะมีหลายปัจจัยร่วมได้ก็ตาม…

“ฉันจะขอถามอีกรอบ… เธอรักเด็กคนนั้นถึงขั้นกล้าที่จะมอบความสุขทุกอย่างให้กับตัวเองหรือเปล่า”

“หมายความว่าไง?”

“หมายความว่าเธอกล้าที่จะทำให้เด็กคนนั้นอยู่เพียงเพื่อเธอคนเดียวหรือเปล่า โดยไม่มี.. ‘ยัยนั่น’ มาแย่งชิงหัวใจของเด็กคนนั้นไปจากเธอ”

“ทำไมฉันต้องอยากครอบครองเธอไว้คนเดียว?”

สีหน้าของดวงวิญญาณที่เคยใสซื่อบริสุทธิ์ถูกลบหายไปแต่กลับแทนมาด้วยสีหน้าที่แปลกประหลาด อ่านไม่ออก อีกคนหนึ่งจึงยิ้มออกมา

“ไม่เอาน่า สาวน้อย… นั่นก็คือ ‘ความรัก’ ในแบบของเธอไม่ใช่เหรอ?”

เธอคนนั้นยื่นบางอย่างออกมา มันเป็นเศษกระจกที่ภายในมีสีสันแปลกประหลาดตาที่บิดเบี้ยวไปมาดูน่าพิศวงยิ่งกว่าอะไร

“เด็กคนนั้นน่ะ ไม่ได้จำเธอเลย.. เด็กคนนั้นหลังจากเหตุการณ์นั้นก็มีภาวะ PTSD แล้วก็ลืมเรื่องของเธอไปจนหมดเลย”

“ดูเหมือนเธออยากจะให้เด็กคนนั้นไม่ลืมเธอ แต่มันตรงกันข้ามและอีกไม่นานยัยคนนั้นก็จะได้ยินข่าวแล้วกลับมาปลอบเด็กคนนั้น”

“และทั้งคู่ก็จะกลับไปคืนดีกัน”

“เข้าใจที่ฉันบอกไหม.. เธอมันก็แค่ทางผ่านที่ทำให้พวกเขาได้กลับมาคืนดีกันก็เท่านั้น..”

“แต่พวกเราไม่ใช่.. พวกเรารู้ว่าเธอรักเด็กคนนั้นขนาดที่ว่าแม้จะไม่มีสมองส่วนที่เก็บความทรงจำอยู่แล้วเธอก็ยังจดจำเด็กคนนั้นได้”

“นั่นหมายความว่าตลอดเวลาที่เธออยู่กับเด็กคนนั้น มันถูกสลักลึกลงไปในจิตวิญญาณของเธอ นั่นแหละคือความหนักอึ้งและคุณค่าของเธอในตอนนี้”

“นี่ก็คือสัญลักษณ์แห่งคลิฟอธ.. เพียงแค่เธอใช้มันทุกอย่างจะบันดาลให้กับเธอ… เธออยากทำอะไร”

เมื่อฟังที่อีกฝ่ายพูดหญิงสาวก็ยื่นมือไปหยิบกระจกดังกล่าวโดยไม่ลังเล..

“เธอจะบอกว่าฉันมีโอกาสได้แสดงความรักกับเธอคนนั้นอีกรอบงั้นเหรอ?”

“จะพูดให้ถูกก็คือ.. เธอสามารถอยู่กับเด็กคนนั้นได้ตลอดไป จะตัดขา ตัดแขนผูกไว้กับเตียง หรือจะดัดแปลงเปลี่ยนความทรงจำ.. ทำอะไรก็เรื่องของเธอ”

“อย่ามาพูดบ้าๆ นะ…”

หญิงสาวบอกปัดพร้อมกับยกมือลูบคอตัวเองเบาๆ…

“เธอคนนั้นมีพรสวรรค์ในการทำร้ายคนอื่นต่างหาก.. ใบหน้าที่เธอบีบคอฉันยังคงชัดเจนในความทรงจำของฉันอยู่เลย..”

เมื่อพูดแบบนั้นเธอก็บิดตัวไปมาด้วยอารมณ์ที่พิสดาร..

“ครั้งนี้ฉันจะทำให้เธอลืมฉันไม่ได้อีกเลย.. เจน”

……..

……

….

“องค์หญิง.. ที่ท่านสร้างเกมขึ้นมาเพราะแบบนี้เองเหรอ”

“ก็แน่นอนสิ พวกเธอก็รู้แต่แรกแล้วยังจะมาทำเป็นถามอีก”

“นั่นสิน้า องค์หญิงของพวกเรานี่ชั่วได้ใจจริงๆ”

…….

….

..

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

เกิดใหม่เป็นนางร้ายในโลกเกมจีบหนุ่มที่ฉันเกลียดซะได้.. แต่ตัวประกอบสาวๆ ในเกมนี้พวกเธอน่ารักกันทุกคนเลยอ่ะ 73

Now you are reading เกิดใหม่เป็นนางร้ายในโลกเกมจีบหนุ่มที่ฉันเกลียดซะได้.. แต่ตัวประกอบสาวๆ ในเกมนี้พวกเธอน่ารักกันทุกคนเลยอ่ะ Chapter 73 at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

บทที่ 73 – ‘ความรัก’ ในแบบของเธอคนนั้น?

 

ความตายมักเป็นสิ่งสุดท้ายสำหรับทุกชีวิตเสมอ.. ความตายก็เหมือนเงาที่จะพรากทุกชีวิตได้ทุกเมื่อ การดำรงอยู่ของทุกชีวิตความตายก็เป็นเหมือนปลายทาง

“คำถาม.. เธอรักเด็กคนนั้นถึงขนาดนั้นเลยจริงๆ เหรอ?”

“หมายถึงอะไร?”

“จะว่าไงดี เอาเป็นว่าเราคือคนที่อยากจะช่วยทั้งเธอและเด็กคนนั้น ที่เราอยากรู้คือ เธอรักเด็กคนนั้นถึงขนาดที่พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองได้สมหวังไหม.. ฉันหมายถึงไม่สนใจความเห็นของเด็กคนนั้นเลย”

เป็นคนสองคนกำลังคุยกันอยู่ มีคนหนึ่งที่ดูเหมือนรออยู่ที่นี่มาตั้งแต่แรกแล้ว ส่วนอีกคนหนึ่งก็เป็นเหมือนผู้ที่ผ่านเข้ามาในโลกแห่งความตายแห่งนี้

เธอดูเหมือนจะสับสนกับคำถามของบางอย่างเบื้องหน้า.. อันที่จริงพอถูกถามว่า ‘รักเด็กคนนั้น’ ขนาดนั้นมันก็ทำให้เธอเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้

อย่างไรก็ตามมันก็ยังคงติดอยู่ที่ลำคออย่างน่าประหลาด วิญญาณของสิ่งมีชีวิตในยามนี้มันไม่เสถียรหรือมั่นคงเหมือนในอดีต

มันสามารถดับลงไปได้ทุกเมื่อหากความหมายของตัวตนนั้นมีน้อยเกินไป.. อย่างไรก็ตามด้วยความที่ได้รับความสนใจจากใครสักคนที่อาจจะยิ่งใหญ่

ทำให้ตัวตนของเด็กคนนี้ไม่อาจสลายหายไปได้ตามกรณีทั่วไป.. แน่นอนว่านั่นรวมถึงสติปัญญาหรือความทรงจำเช่นกัน

อย่างไรก็ตามมันก็ไม่ง่ายขนาดนั้น และคนอีกคนก็ไม่ยื่นมือเข้าช่วยเหลือ.. เธอเพียงแค่ยืนมองวิญญาณที่ท่าทางเหมือนใสซื่อบริสุทธิ์ดวงนี้ทำท่าทางสับสน

“เธอคิดว่า…เธออยากจะเป็นคนคนนั้นของเด็กคนนั้นจริงๆ หรือเปล่า…”

“….คุณพูด…ถึง..อะไร?”

เงาที่ผ่านมา ดวงวิญญาณที่ใสซื่อ… ใบหน้าของเธอเผยแววสับสนอย่างชัดเจนแต่ทว่าในพริบต่อมาความทรงจำทุกอย่างที่ถูกสลักลงในดวงวิญญาณก็สว่างแพรวพราวขึ้นมาจากเบื้องลึก

“ฉัน..จำได้แล้ว…”

เงาอีกฝั่งดูเหมือนพอใจเล็กน้อย.. โดยทั่วไปแล้วดวงวิญญาณมนุษย์จะผูกพันธะเข้ากับกายหยาบและเก็บความทรงจำได้ผ่านกายหยาบนั้นๆ

หากไม่ใช่ผู้วิเศษ ดวงวิญญาณหลังหลุดออกจาร่างก็เป็นเหมือนวิญญาณที่ว่างเปล่า แม้ชะตากรรมของเธอจะยังถูกผูกไว้กับโลกเบื้องหลัง

แต่ถ้าหากไม่ใช่ผู้วิเศษก็จะไม่สามารถรับรู้มันได้.. และการที่เป็นเพียงคนธรรมดาแล้วสามารถนึกถึงเรื่องก่อนกลายเป็นดวงวิญญาณได้มันคือเรื่องเหลือเชื่อ

ในความเป็นจริงอาจจะมีหลายปัจจัยร่วมได้ก็ตาม…

“ฉันจะขอถามอีกรอบ… เธอรักเด็กคนนั้นถึงขั้นกล้าที่จะมอบความสุขทุกอย่างให้กับตัวเองหรือเปล่า”

“หมายความว่าไง?”

“หมายความว่าเธอกล้าที่จะทำให้เด็กคนนั้นอยู่เพียงเพื่อเธอคนเดียวหรือเปล่า โดยไม่มี.. ‘ยัยนั่น’ มาแย่งชิงหัวใจของเด็กคนนั้นไปจากเธอ”

“ทำไมฉันต้องอยากครอบครองเธอไว้คนเดียว?”

สีหน้าของดวงวิญญาณที่เคยใสซื่อบริสุทธิ์ถูกลบหายไปแต่กลับแทนมาด้วยสีหน้าที่แปลกประหลาด อ่านไม่ออก อีกคนหนึ่งจึงยิ้มออกมา

“ไม่เอาน่า สาวน้อย… นั่นก็คือ ‘ความรัก’ ในแบบของเธอไม่ใช่เหรอ?”

เธอคนนั้นยื่นบางอย่างออกมา มันเป็นเศษกระจกที่ภายในมีสีสันแปลกประหลาดตาที่บิดเบี้ยวไปมาดูน่าพิศวงยิ่งกว่าอะไร

“เด็กคนนั้นน่ะ ไม่ได้จำเธอเลย.. เด็กคนนั้นหลังจากเหตุการณ์นั้นก็มีภาวะ PTSD แล้วก็ลืมเรื่องของเธอไปจนหมดเลย”

“ดูเหมือนเธออยากจะให้เด็กคนนั้นไม่ลืมเธอ แต่มันตรงกันข้ามและอีกไม่นานยัยคนนั้นก็จะได้ยินข่าวแล้วกลับมาปลอบเด็กคนนั้น”

“และทั้งคู่ก็จะกลับไปคืนดีกัน”

“เข้าใจที่ฉันบอกไหม.. เธอมันก็แค่ทางผ่านที่ทำให้พวกเขาได้กลับมาคืนดีกันก็เท่านั้น..”

“แต่พวกเราไม่ใช่.. พวกเรารู้ว่าเธอรักเด็กคนนั้นขนาดที่ว่าแม้จะไม่มีสมองส่วนที่เก็บความทรงจำอยู่แล้วเธอก็ยังจดจำเด็กคนนั้นได้”

“นั่นหมายความว่าตลอดเวลาที่เธออยู่กับเด็กคนนั้น มันถูกสลักลึกลงไปในจิตวิญญาณของเธอ นั่นแหละคือความหนักอึ้งและคุณค่าของเธอในตอนนี้”

“นี่ก็คือสัญลักษณ์แห่งคลิฟอธ.. เพียงแค่เธอใช้มันทุกอย่างจะบันดาลให้กับเธอ… เธออยากทำอะไร”

เมื่อฟังที่อีกฝ่ายพูดหญิงสาวก็ยื่นมือไปหยิบกระจกดังกล่าวโดยไม่ลังเล..

“เธอจะบอกว่าฉันมีโอกาสได้แสดงความรักกับเธอคนนั้นอีกรอบงั้นเหรอ?”

“จะพูดให้ถูกก็คือ.. เธอสามารถอยู่กับเด็กคนนั้นได้ตลอดไป จะตัดขา ตัดแขนผูกไว้กับเตียง หรือจะดัดแปลงเปลี่ยนความทรงจำ.. ทำอะไรก็เรื่องของเธอ”

“อย่ามาพูดบ้าๆ นะ…”

หญิงสาวบอกปัดพร้อมกับยกมือลูบคอตัวเองเบาๆ…

“เธอคนนั้นมีพรสวรรค์ในการทำร้ายคนอื่นต่างหาก.. ใบหน้าที่เธอบีบคอฉันยังคงชัดเจนในความทรงจำของฉันอยู่เลย..”

เมื่อพูดแบบนั้นเธอก็บิดตัวไปมาด้วยอารมณ์ที่พิสดาร..

“ครั้งนี้ฉันจะทำให้เธอลืมฉันไม่ได้อีกเลย.. เจน”

……..

……

….

“องค์หญิง.. ที่ท่านสร้างเกมขึ้นมาเพราะแบบนี้เองเหรอ”

“ก็แน่นอนสิ พวกเธอก็รู้แต่แรกแล้วยังจะมาทำเป็นถามอีก”

“นั่นสิน้า องค์หญิงของพวกเรานี่ชั่วได้ใจจริงๆ”

…….

….

..

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+