ICSS บทที่ 101: แลกเปลี่ยนดวงตาหยินและหยาง

“เนตรหยินหยาง! ฆ่าพวกนั้นต้องมีสิ่งนี้!”

หนิงเทียนหลินไม่ใช่คนโง่ เขามองพวกนั้นไม่เห็นแล้วจะฆ่าพวกนั้นได้ยังไงกัน! ความละเลยเล็กๆน้อยๆก็สามารถทำให้พวกเขาหนีไปได้
มีเพียงดวงตาแห่งหยินและหยางเท่านั้นที่จะทำให้เรื่องนี้เป็นไปได้!

“ต้องใช้คะแนนพลังงานเท่าไร?”

หนิงเทียนหลินขี้เกียจเกินกว่าจะเข้าไปค้นหาในระบบ มีของเป็น
สิบๆล้านชิ้น ถึงแม้จะมีชั้นของเงื่อนไขอยู่ที่หน้าจอก็ตามแต่ก็ต้องใช้เวลากว่า 10 นาทีก็อาจจะยังหาไม่เจอเลย ถ้าบอกชื่อได้ระบบการต่อสู้ก็จะบอกคำตอบให้

“98”

“เนตรแห่งหยินหยางนี้แค่เพียงทำให้ผู้คนมองเห็นผีแต่ไม่ได้เพิ่มพลังในการต่อสู้อะไรก็เลยไม่ต้องใช้คะแนนอะไรมากนัก” ระบบการต่อสู้อธิบายต่อ

“แลกเลย!” หนิงเทียนหลินมีความสุขมากเลย เขาไม่ได้มีคะแนนเยอะอะไรแต่เขาก็ยังมีตั้ง 412 คะแนน แค่ 100 คะแนนเขาแลกได้อยู่แล้ว!

“การแลกสำเร็จ!”

ภายในแค่ครึ่งวินาที ระบบการต่อสู้ก็ส่งสัญญาณว่าเขาทำสำเร็จแล้ว และในทันใดนั้นหนิงเทียนหลินก็รู้สึกว่ามีน้ำเย็นๆไหลเข้ามาในตาของเขา ดูน่าขนลุกแต่กลับรู้สึกสบายขึ้นมาก

หลังจาก 3 นาทีเต็มๆความรู้สึกนี้ก็หายไปในพริบตา

“เรียบร้อย!”

หนิงเทียนหลินรู้สึกยินดีมาก แล้ว “เขา” ก็หันหัวกลับไปมองที่ยมฑูตทั้ง 2 เขาอยากที่จะเห็นว่าเมื่อมีดวงตาแห่งหยินและหยางแล้วกับตอนที่ไม่มีดวงตาหยินและหยางจะต่างกันหรือเปล่า แต่กลับไม่มีอะไรแตกต่างเลย!

นอกจากนี้สายตาของเขาในตอนนี้ก็บอกได้เลยว่ามองไปอย่างไม่เกรงกลัวอีกแล้ว ในเมื่อเขารู้แล้วว่าพลังในการต่อสู้ของอีกฝ่ายไม่ได้ดีเท่าเขางั้นเขาจะมีอะไรที่ต้องกลัวล่ะ! อีกอย่างพวกเขาจะต้องสู้กันถึงตายอยู่แล้ว จากภารกิจของระบบในการต่อสู้แสดงว่าพวกเขาไม่ได้เป็นมิตรอยู่แล้วด้วย

“กลายเป็นว่าไม่แตกต่างเลย!”

ในสายตาของหนิงเทียนหลิน รูปร่างของอีกฝ่ายก็ยังเหมือนเดิมแต่ร่างกายของชาย 2 คนนี้กลับเป็นควันหนาๆ, สีเทา-น้ำตาลและเป็นกลุ่มก้อน ถึงแม้ว่าจะแตะต้องไม่ได้ หนิงเทียนหลินก็มั่นใจมากว่ายมฑูตพวกนี้จะต้องหนาวและกลัวมากแน่ๆ!

หลังจากที่เขาตายในวันนั้นและดวงวิญญาณได้กลับมาที่โลก เขามีเพียงความรู้สึกเดียวคือความหนาว!

นั่น มันหนักหนามากๆ!

“ว้าว!”

และด้วยความสนใจของหนิงเทียนหลินก็ทำให้ยมฑูตหันกลับมามองเขาด้วยสายตารุนแรงเพราะเขารู้สึกได้ถึงความอึดอัดอย่างมาก เพียงแค่
แวบเดียวก็ถึงกับต้องขมวดคิ้วเพราะในเวลานี้ชายคนหนึ่งได้จ้องเขามาตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาเดินเข้าประตูมาแล้ว และยิ่งไม่เกรงใจและไม่สนใจเข้าไปอีก

“เขาเห็นความแตกต่างของเราหรือเปล่า?”

ยมฑูตนี้มองอย่างโมโหมาที่หนิงเทียนหลิน เขาไม่ได้คิดว่าคนๆนั้นจะมองเขาแล้วมองเขาอีก จ้องมาที่เขา! ก็อดที่จะสงสัยไม่ได้

ทันทีที่เกิดความคิดนี้ขึ้นมา ใจเขาก็หายแวบ นี่เป็นครั้งแรกสำหรับเขา
2 คนที่ออกมาทำเรื่องอะไรแบบนี้ ในวันที่ 14 กรกฎาคมของแต่ละปี กลุ่มของผีจะถูกส่งมาที่โลก ในระหว่างนั้นพวกเขาก็จะไปเยี่ยมญาติพี่น้องและมาที่นี่เพื่อเล่นเกมส์ลีกออฟเลเจนด์สัก 2-3 ชั่วโมง

หยินเชาไต้ฟูไม่ใช่นรกในแบบที่มนุษย์จินตนาการคิด ที่นั่นจะมีเมืองต่างๆ, มีวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, มีอินเตอร์เน็ตคาเฟ่, มีโทรศัพท์มือถือและอะไรอีกมากมาย

เขาสามารถที่จะฝึกเล่นเกมส์ที่นั่นได้เลยแต่ไม่ใช่ที่โลก!

มันก็แค่ว่าทั้งคนและผีต่างก็มีเส้นทางที่แตกต่างกัน ซึ่งทั้ง 2 ฝ่ายจะไม่สามารถที่จะสื่อสารถึงกันและกันได้ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะออกมาทันทีที่ต้องการ

วิญญาณปกติในเวลาปกติจะออกมาเจอแสงอาทิตย์ไม่ได้

วิญญาณในโลก 90.9% ก็จะแอบหลบซ่อนไม่ยอมรายงานตัวกับรัฐบาลท้องถิ่น

“นายพล ชายคนนั้นจับเราได้และเอาแต่จ้องเราไม่เลิกเลย!”

ชายคนนั้นเห็นว่าหนิงเทียนหลินยังคงมองอยู่ เขาถึงกับขมวดคิ้วและต้องมองไปรอบๆและถามเพื่อนออกไป

เพื่อนของเขาสนใจในเรื่องเกมส์ลีกออฟเลเจนด์มากกว่าที่เขาคิด เขาอุทิศตัวเองให้กับเกมส์ไปแล้ว เขาไม่ได้เห็นหนิงเทียนหลินมองมาที่พวกเขาและเมื่อเขาได้ยินคำถามจากเพื่อน เขาก็ไม่ได้หันหน้าออกมาจากจอคอมพิวเตอร์ ยะซุโอะกำลังควบคุมกำลังเสริมเนื่องจากกลัวว่าจะพลาด

เขาพูดออกมาโดยตรงโดยไม่หันกลับมามอง “แล้วเราจะจับเราได้ยังไง? เดี๋ยวนี้ไม่ได้มีคนที่มีดวงตาหยินและหยางอยู่แล้ว!”

“อีกอย่างถ้าเขาจับเราได้เราก็พังแน่ๆ เราจะต้องโดนรายงานไปทางรัฐบาลท้องถิ่นแน่ๆที่เราไม่รับผิดชอบและมาเล่นเกมส์ในระหว่างทำงานแน่ๆจริงไหม? แค่คนธรรมดาๆคนหนึ่งจะกลัวอะไรล่ะ!”

“พ่อมดที่มาจากภูเขาวูไทไงและเขาไม่รู้ตัวเลยว่าพวกเราต้องเจอปัญหายังไงที่เขาไปติดต่อกับรัฐบาลท้องถิ่น! เดี๋ยวนี้ทั่วทั้งจีนก็แทบจะไม่มีใครที่สามารถสื่อสารกับรัฐบาลท้องถิ่นได้แล้ว

“ไม่มีอะไรต้องกลัวเลย!”

“เร็วเข้าๆแล้วตั้งกองทัพขึ้นมา อย่ารอให้เขามาจัดการจนลุกไม่ขึ้น!”

เห็นได้ชัดว่าชายคนนี้ไม่ได้สนใจเรื่องหนิงเทียนหลินเลยแถมยังรีบบอกให้เพื่อนกลับมาเล่นเกมส์เร็วๆด้วย ในใจเขาเรื่องเกมส์สำคัญกว่าเรื่องอื่นใดทั้งนั้น!

“โอ้”

ชายคนนั้นตอบ แต่ก็หันหัวกลับมาอย่างแรงและมองไปที่หนิงเทียนหลินอีกครั้งและพบว่าอีกฝ่ายได้หันหัวกลับไปแล้ว ไม่ได้มองมาที่เขาอีก เขาจึงพูดว่า “สงสัยคงเป็นแบบนั้น” แล้วหันกลับไปสนใจที่เกมส์ตามเดิม

เมื่อพวกเขาทั้ง 2 หันกลับไปสนใจเกมส์อย่างจริงจัง ตอนนี้พวกเขายังเหลือเวลาและจะเสียไปอีกไม่ได้แล้ว

หลังจากนั้น 3 ชั่วโมง

“เซียวจุน ฉันเริ่มจะง่วงแล้วเดี๋ยวขอออกไปรับลมหน่อยนะ”

หนิงเทียนหลินลุกขึ้นและยืดเหยียดแขนออกไปเล็กน้อย เขาเริ่มเกมส์ไปกว่า 10 นาทีแล้วและอีกเกมส์เขายังไม่ได้เริ่มเพราะเขากลัวว่ามันจะต้องใช้เวลารอนานกว่า 20 นาที

ในภารกิจสุดท้าย ระบบการต่อสู้กำหนดไว้ว่าแต่ละรอบจะต้องไม่เกิน 20 นาที ไม่งั้นเขาจะถูกพิจารณาว่าแพ้!

“โอเค”

“ดีเลย”

นี่เกือบจะตี 4 แล้วซึ่งเป็นช่วงเวลาที่จะเริ่มง่วงได้ง่ายๆหลังจากที่นั่งมาทั้งคืน ชิเซียวจุนรู้สึกงงนิดหน่อยแต่ตอนนี้เขาเพิ่งจะเปิดลีกออฟเลเจนด์อีกเกมส์แต่ในครั้งนี้เขาไม่ได้ใช้การปลั๊กอิน

หลังจากที่เขาชนะมาทั้งคืน เขาก้อยากที่จะเปลี่ยนกลเม็ดบ้าง
หลินเจียอี้กำลังดูทีวีอยู่ ดูซีรี่ย์เกาหลีและกำลังสนุกเลย

“ว้าว!”

หนิงเทียนหลินดันเก้าอี้กลับเข้าไปและเดินออกมาเพราะในเวลานี้ยมฑูตทั้ง 2 เพิ่งจะเดินออกไปได้เกือบ 30 วินาทีแล้ว ถึงแม้ระบบการต่อสู้จะบอกตำแหน่งให้เขารู้แต่เขาก็กลัวว่าเขาจะพลาดโอกาส

ภารกิจนี้จะต้องชนะเท่านั้น ห้ามแพ้เด็ดขาด! ต้องทำให้แน่ใจว่าได้ฆ่ายมฑูต 2 คนนั้น!

ไม่งั้นเขาจะสร้างศัตรูในหยินเชาไต้ฟูเพิ่มขึ้นแน่ๆ บางทีครั้งหน้าที่ประตูผีปิดเขาจะต้องเดือดร้อนแน่ๆ! และอาจจะซีเรียสไปอีกถ้ามีใครไปรายงานรัฐบาลท้องถิ่นของหยินเชาไต้ฟูเรื่องเขา

“นั่นไง! เดินเข้าตรอกไปแล้ว!”

ทันทีที่หนิงเทียนหลินเดินออกประตูร้านอินเตอร์เน็ตคาเฟ่มา เขาก็เห็นว่ายมฑูต 2 คนนั้นได้เดินเข้าตรอกไปและหนึ่งในพวกเขาไม่รู้ว่าระฆังจะดังเมื่อไรและมันจะต้องสั่นดัง “ดิ่งๆ” เหมือนเป็นการเรียกอะไรบางอย่าง