ICSS บทที่ 123: ทุบคอมพิวเตอร์!

“มีอะไร? มีอะไร? เกิดอะไรขึ้นกับอาซิ? ไฟดับได้ยังไง?”

ผู้ชมเหล่านี้ อย่างไรก็ตามรู้ดีว่าตอนที่อาซิเริ่มถ่ายทอดสดก็มีเพียงเธอเท่านั้นที่อยู่ในห้อง แต่ตอนนี้พวกเขาไม่เห็นว่าเธอลุกไปปิดไฟตอนไหนเลยแต่ไฟในห้องอยู่ดีๆก็ดับลงหลังจากที่เสียงของชายหนุ่มจบลง!

“เป็นผีจริงๆหรือเปล่า?”

“เธอคุยอยู่กับผีงั้นเหรอ?”

คนพวกนี้มองไม่เห็นหน้าจอที่โทรศัพท์มือถือ
ก็เลยไม่ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นแต่แต่ละคนต่างก็รู้สึกเย็นยะเยือกจากก้นบึ้งของหัวใจและก็รู้ได้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งอยู่เบื้องหลังกำลังจ้องมองพวกเขาอยู่

แต่ก็ยังมีความกล้าอยู่เล็กน้อย พวกเขาไม่เชื่อเรื่องผี จึงยังคงทิ้งข้อความไว้ที่หน้าจอ
“ฉันไม่เชื่อหรอก ฉันไม่เชื่อหรอกว่าในโลกนี้จะมีผีด้วย! นี่ต้องเป็นเรื่องโกหกแน่ๆ! นี่ต้องเป็นเรื่องที่อาซิแสดงขึ้นมาแน่ๆเลย! เธอต้องกำลังหลอกพวกเราอยู่แน่ๆ! แสดงให้เราเห็นสิ!”

“ใช่! ใช่เลย!” พร้อมกันนั้นก็มีบางคนที่ช่วยกันตอบโต้กลับมาด้วย “บางทีคนที่อยู่ปลายสายกับอาซิอาจจะรวมหัวกันก็ได้ พวกนั้นกำลังหลอกเราอยู่!”

“ไอ้คนพวกนี้ อยากจะเห็นฉันแบบนี้นักใช่ไหม?” แน่นอนว่าหนิงเทียนหลินเห็นสิ่งที่เหล่าคนดูพิมลงมาที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เขาจึงส่งเสียงครวญครางออกไปแล้วเสียงก็ส่งออกไปโดยตรงจากลำโพงของโทรศัพท์ เพื่อที่คนดูทั้งหมดได้ยินเสียงอย่างชัดเจน

และในตอนนี้อาซิก็ขดตัวอยู่ที่มุมห้อง หน้าของเธอซีดขาวตอนที่พูดออกมาว่า “อย่า! อย่านะ! อย่าออกมานะ! ฉันไม่อยากเห็น ฉันกลัวแล้ว! ฉันไม่กล้าอีกแล้ว!”

“แสดงตัวออกมาเลย! ฉันไม่เชื่อหรอกว่าโลกนี้จะมีผีอยู่จริงๆ!” ชายผู้กล้าหาญคนหนึ่งพิมลงมาที่หน้าจอ “ฉันเป็นลูกพี่ ฉันเป็นมาร์กซิสต์ที่ยึดมั่น ฉันอุทิศตนให้คอมมิวนิสต์ ฉันเป็นผู้สนับสนุนความคิดของประธานเหมา และฉันเป็นคอมมิวนิสต์ที่ยอดเยี่ยมที่พร้อมสู้กับทุกอย่าง!”

“โลกนี้ไม่มีผีหรอก!”

หนิงเทียนหลินอ่านข้อความที่อีกฝ่ายพิมมาและร่างกายเขาก็เริ่มสั่นเทา เขาเกือบจะซุดลงไปนั่งกับพื้นและย้อนกลับไปสู่พรรคคอมมิวนิสต์ สมาชิกกว่า 80 ล้านคนของพรรคคอมมิวนิสต์ ไม่อยากจะเชื่อว่าในโลกนี้จะมีผี!

“เยี่ยมไปเลยดาเฟยเป็นพวกคิมมิวนิสต์ด้วย ฉันไม่เคยรู้เลย!”

ใช่แล้วดาเฟยเป็นสมาชิกของพรรคคอมมิวนิสต์ ฉันชื่นชมหุ่นเซ็กซี่ๆ! ฉันมารอที่ช่องของอาซิทุกคน มารอที่จะดูอาซิโดยเฉพาะตอนที่น้องอาซิใส่เสื้อรัดๆ โอ้ ใช่เลย พรุ่งนี้ตื่นไปทำงานไม่ไหวเลยทีเดียว!”

“ไร้สาระจริงๆ ครั้งนี้ดาเฟยแสดงความเป็นผู้นำอย่างชัดเจนเลยนะ แถมกล้าที่จะสู้กับผีตัวนี้ด้วย ฉันก็อยากจะเห็นว่าผีตัวนี้มันหน้าตาเป็นยังไงเหมือนกัน ฉันไม่เชื่อหรอกว่าในโลกนี้จะมีผีด้วย!” อีกคนที่ไม่เชื่อเรื่องพระเจ้าเสริมขึ้นมา

หนิงเทียนหลินถูกท้าทาย ตอนแรกเขาไม่ได้อยากที่จะยุ่งกับสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์พวกนี้เลย นั่นคือตัวแทนของบุคลากรที่โดดเด่นทั้งหมดในประเทศจีน แต่เขาก็รีบพูดออกไปเพื่อทดสอบ “ต้องการแบบนี้ใช่ไหม ให้ฉันแสดงตัว! งั้นก็อย่าเสียใจทีหลังล่ะ!”

“”ฉันเนี่ยนะเสียใจ…” ตอนที่ดาเฟยกำลังจะพิมคำว่า “บ้า” หน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขาก็เปลี่ยนไปในทันที จากเดิมที่เป็นภาพหน้าจอของห้องแชทแต่อยู่ดีๆก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวและก็เงียบ เกิดม่านแสงขึ้นมา

ในภาพคือเด็กหนุ่มผมสั้น ล้อมรอบไปด้วยก๊าซสีเขียว กำลังยืนอยู่กลางหน้าจอมีเลือดอยู่ที่หน้า กำลังถือมีดเปื้อนเลือด มีดยาวมากๆ มือจับอยู่ที่ด้ามและปลายมีดชี้ไปที่พื้น

ข้างหลังเขาเต็มไปด้วยศพมากมาย ทั้งขาขาดและแขนขาด หัวของวัวและหางวัวลอยไปทั่ว เลือดไหลอย่างกับแม่น้ำ แถมยังมีหัวของวัวกระทิงและลูกตากลมโตที่กำลังจ้องมาที่หน้าจอตรงๆ แม้แต่ร่างกายเขาก็หายไปด้วย มันกระพริบไปๆมาๆ

โดยเฉพาะที่หน้าอกของชายหนุ่มมีจิ้งหรีดสีเลือดตัวยาวกว่าฟุตห้อยอยู่และคลานกลับไปกลับมา เขาแสยะยิ้มเป็นครั้งคราวและจ้องมาที่จอ

“ผี!”

“ผี!”

ที่หน้าจอเพียงแค่มองแวบเดียว สมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์ ดาเฟยก็รีบหันเก้าอี้หนีทันทีแล้วกลิ้งลงไปที่พื้น ขดตัวอยู่ที่มุมห้องแล้วหันกลับมาจ้องที่หน้าจอ ร้องโวยวาย “ผี! ผี!”

“อย่าเข้ามานะ! อย่าเข้ามานะ!”

“ฉันเชื่อแล้ว! ฉันเชื่อแล้วว่าโลกนี้มีผี!”

หน้าของดาเฟยซีดเผือดและร่างกายซูบผอมเริ่มที่จะสั่นรัว หลังจากนั้นสักพักที่เป้ากางเกงก็เริ่มเปียกด้วยความกลัว

ในเวลาเดียวกันนั้นคนดูทั้งหมดที่กำลังดูถ่ายทอดสด ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ก็กลายเป็นภาพหน้ากลัวจนพวกเขาต่างก็ต้องร่วงจากเก้าอี้และถึงขนาดมีคนหนึ่งที่โชคร้าย หัวของเขาล้มไปชนเข้ากับขอบโต๊ะด้านหลังจนถึงกับสลบไปเลย

“อ่า! ผี! มีผีด้วย!” ชั่วขณะหนึ่ง บ้านกว่าพันหลังทัวจีนก็ต้องเจอกับเรื่องน่าสยอง!

“ไอ้พวกขี้คลาด! ตอนนี้เชื่อกันหรือยัง?” เสียงของหนิงเทียนหลิน หลังจากที่ระบบการต่อสู้เข้าครอบงำก็กลายเป็นมืดมนสุดๆ อย่างกับเพิ่งเดินออกมาจากนรกเลยพร้อมด้วยเสียงประกอบ ทั้งเสียงลมพัดปลิวในบางเวลา “วู้ว”

“ฉันเชื่อแล้ว!”

“เราเชื่อแล้ว!” ทุกคนตอบด้วยอาการสั่นสะท้าน

ถ้าพวกเขาไม่เชื่อ เขาไปคุยต่อหน้าโดยไม่ต้องใช้โทรศัพท์ได้เลย แถมยังมีมีดอยู่ในมืออีกและจิ้งหนีดตัวยาวกว่าฟุตที่กำลังนอนอยู่บนตัวเขาอีก แม้แต่คอมพิวเตอร์ก็ยังเปลี่ยนเป็นภาพน่ากลัวนี้แบบเต็มจอเลย ถ้าไม่ใช่ผีแล้วใครจะทำได้!

และภาพนี้ เสียงแบบนี้ แม้แต่หนังผีเรื่องเด็ดก็ยังทำไม่ได้เลย!

“ในเมื่อเชื่อกันแล้ว งั้นทำไมไม่ทุบคอมพิวเตอร์ทิ้งซะล่ะ? จะรอให้ฉันออกไปหากันหรือไง?” หนิงเทียนหลินสั่งให้พวกเขาทุบคอมพิวเตอร์ทิ้งซะ

“ได้! ทุบเลย! ทุบแล้ว!”

หลายคนถึงกับตะลึงและนึกบางอย่างขึ้นมาได้ทันที รีบพยักหน้าอย่างเร็วและในเวลาเดียวกันก็รีบยกเก้าอี้ที่อยู่ใกล้แล้วทุบลงไปที่คอมพิวเตอร์ของตัวเอง! ความหมายของผีดูเหมือนจะสั่งให้พวกเขาทุบคอมพิวเตอร์ตัวเองและจะไม่ออกมาหาพวกเขา!

เพื่อที่จะไม่ต้องกลัวจนหัวใจวายตาย ปฎิกิริยาแรกของพวกเขาคือทำตามที่อีกฝ่ายสั่ง!

ที่อยู่ข้างๆพวกเขาไม่มีอะไรที่แข็งแรงเท่ากับเก้าอี้เลยและเขาก็รีบใช้มือผลักคอมพิวเตอร์ลงมาจากโต๊ะมาที่พื้น ที่ทำแบบนี้เพราะความกลัวและในตอนนี้ร่างกายของเขาก็ใกล้กับหน้าจอที่สุด! เขากลัวว่าอีกฝ่ายจะออกมาจากคอมพิวเตอร์และใช้มีดอันใหญ่นั้นตัดมาที่ร่างของเขา!

แม้แต่อาซิหลังจากที่ได้ยินก็รีบลุกขึ้นมาจากมุมห้อง วิ่งไปที่คอมพิวเตอร์และผลักคอมพิวเตอร์ของเธอลงมาที่พื้น พร้อมกันนั้นก็หยิบไมค์สีดำและทุบไปที่โทรศัพท์ที่วางอยู่ที่พื้นด้วย

หลังจากนั้นสักพัก โทรศัพท์ทั้งเครื่องก็แตกเป็นเสี่ยงๆ

“พังซะ!”

เจ้าของของเรื่องนี้หันมองไปทั่วห้อง เมื่อเธอแน่ใจแล้วว่า “ผี” ไม่อยู่แล้ว เธอก็หายใจยาวและล้มลงที่เตียงที่อ่อนนุ่ม เดาว่าคืนนี้คงเป็นคืนที่เธอจะไม่มีวันลืมเลย!
เลือกโทรสุ่มแล้วดันมาเจอผีงั้นเหรอ? แถมยังเป็นผีที่โคตรจะน่ากลัวพร้อมกับมีดเล่มใหญ่อีกต่างหาก!

ไม่เอาอีกแล้ว!

ไม่ถ่ายทอดสดตอนดึกแบบนี้อีกแล้วเด็ดขาด!