บทที่ 419 : เรือหาปลาที่ไม่ได้หลีกเลี่ยง

 

เมื่อเห็นเรือที่อยู่ใกล้เธอ หนิงชิงเซวียก็ยอมแพ้ในการพยายามควบคุมเรือด้วยใบเรือและคว้าปืนของเธอ

 

เมื่อเรือปรากฏต่อหน้า ผู้คนหลาย 10 คนบนเรือก็จ้องมองที่หนิงชิงเซวีย แววตาของพวกเขาราวกับหมาป่าดุร้าย ราวกับว่าพวกเขาไม่เห็นปืนในมือของเธอเลย แต่มีเพียงหนิงชิงเซวียที่เป็นเหมือนเทพธิดาเท่านั้น

 

ระหว่างนั้นมีประมาณ 10 เมตร แต่หนิงชิงเซวียได้ยินพวกเขาอึกทึกจากระยะไกล หัวใจของเธอจมลง เธอต้องการเปิดไฟ แต่เธอจะไม่สามารถฆ่าโจรสลัดจำนวนมากด้วยปืนของเธอได้

 

“พระเจ้า เธอสวยอะไรอย่างนี่ว่ะ ฉันต้องได้เธอ…” ชายผิวขาวถอนหายใจ แม้ว่ามันจะเป็นภาษาอังกฤษหนิงชิงเซวียก็สามารถเข้าใจได้

 

“ชอว์นนั่นคือเรือผู้นำของเรานะ ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่นั่น แต่ทำไมฉันไม่เห็นผู้นำพวกเราเลยละ” ในขณะนั่น ชายร่างโตที่อยู่ถัดจากชายผิวขาวคนนั้นจำจุดประสงค์ของพวกเขาได้

 

พวกเขามาเพื่อค้นหาผู้นำที่หายไปไม่ใช่ผู้หญิงที่น่ารัก อย่างไรก็ตามผู้หญิงคนนี้สวยเกินไป

 

คำพูดเหล่านี้ทำให้ทุกคนบนเรือโฟกัส พวกเขาไม่เห็นผู้นำของพวกเขาบนเรือผู้นำ แต่เห็นผู้หญิงที่สวยงามอย่างบ้าคลั่งแทน ในทะเลที่ไม่มีขอบเขตแบบนี้มันดูน่าขนลุกเล็กน้อย

 

“เฮ้ยที่จริงแล้วเธอมีปืนด้วยว่ะ ฮ่าๆ!” มีเสียงหัวเราะทุกที่และไม่มีใครสนใจปืนของเธอจริงจังเลย

 

“วางปืนของเธอ และลงมาที่เรือของเราซะ!” ชายคนหนึ่งตะโกนผ่านฮอร์นไปที่หนิงชิงเซวีย

 

หนิงชิงเซวียได้ยินคำพูดของพวกเขาอย่างชัดเจนและเมื่อเธอเข้าใจภาษาอังกฤษ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าชะตากรรมของเธอจะเป็นอย่างไรเมื่อตกอยู่ในมือพวกเขา

 

ทันใดนั้น หนิงชิงเซวียก็เห็นผู้นำยกมือขึ้นและมีแสงสีขาวไหลพรวนมาที่ข้อมือของเธอ

 

ลูกดอก? หนิงชิงเซวียตอบโต้ทันที แต่ก็ไม่สามารถหลบได้ ก่อนที่ลูกดอกจะตีเธอ มันก็ถูกบล็อกด้วยแสงสีขาว หนิงชิงเซวียรู้ว่าต้องเป็นสร้อยคอที่ปกป้องเธออีกครั้ง เธอมองลงไปที่มัน มันหรี่ลงไปมาก ซึ่งหนิงชิงเซวียรู้สึกโกรธอย่างมาก

 

เธอไม่ได้คาดหวังว่าชาวต่างชาติเหล่านี้จะเก่งในการใช้ขีปนาวุธ เธอหยิบปืนขึ้นมาทันทีและเริ่มยิงใส่พวกเขา

 

แม้ว่าโจรสลัดเหล่านั้นจะมีประสบการณ์ ช่วงเวลาที่หนิงชิงเซวียยกปืนขึ้นเกือบทุกคนก้มลง นอกเหนือจากผู้ชายที่โชคร้ายคนหนึ่งที่โดนกระสุนปืนคนอื่นๆ ก็หลบไป

 

เธอรู้ว่าเหตุผลที่ทำให้เธอสามารถยิงอาวุธของเธอได้ก็เพราะโจรสลัดเหล่านี้ไม่ต้องการฆ่าเธอและต้องการชีวิตของเธอ หนิงชิงเซวียรีบซ่อนตัวอยู่ในเรืออย่างรวดเร็ว เนื่องจากโจรสลัดเพิ่งแล่นไปข้างหน้า หลังจากที่เธอลั่นไกปืน เธอสังเกตเห็นใบเรือบนเรือหยุดลงและมันหยุดความเร็วอย่างรวดเร็ว

 

หนิงชิงเซวียรู้สึกเศร้าอย่างกระทันหัน ไม่ใช่เพราะเธอกำลังจะตายต่อโจรสลัด แต่เป็นเพราะเธอไม่ได้เจอเย่โม่

 

เธอไม่กลัวความตาย แต่เธอไม่อยากตายอย่างนี้ เธอไม่แม้แต่จะเจอเย่โม่ พูดขอโทษและทำสิ่งที่เธออยากทำเลย

 

หนิงชิงเซวียเปลี่ยนแมต ซึ่งเธอมีทั้งหมดเพียง 2 เท่านั้น

 

ซิลเวอร์พุ่งไปที่หนิงชิงเซวียราวกับว่าถึงความรู้สึกหมดหนทางของหนิงชิงเซวีย มันสามารถส่งเสียงครวญครางทุกครั้งได้เท่านั้น

 

“คนสวย วางอาวุธของเธอแล้วเดินออกไปเถอะน่า เราสัญญาว่าเราจะไม่ทำร้ายเธอ แต่ถ้าเธอต่อต้านอีก เราจะระเบิดเรือของเธอซะ” เสียงดังขึ้นอีกครั้ง

 

หนิงชิงเซวียกัดริมฝีปากของเธอและวิ่งออกจากที่ซ่อนและยิงอีกครั้ง คราวนี้เธอยิงโดนไป 2 คน คนที่เหลือดูเหมือนจะโกรธเธอ แม้ว่าพวกเขาจะโกรธ แต่พวกเขาก็ยังไม่ยิง เพราะกลัวที่จะทำร้ายหนิงชิงเซวีย

 

ระเบิด 2 ลูกลงมาบนเรือของหนิงชิงเซวีย ระเบิดได้สร้างหลุมขนาดใหญ่ 2 รูบนหัวเรือทันที พวกเขาไม่ได้ระเบิดต่อและยังคงขู่

 

หนิงชิงเซวียซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่งพร้อมกับซิลเวอร์ เธอรู้ว่าเธอเหลือกระสุนเพียงเล็กน้อย ถ้าเธอเริ่มยิงอีกครั้ง กระสุนของเธอจะหมด

 

แม้ว่ายันต์ไฟของเธอจะทรงพลัง แต่ก็สามารถฆ่าคนได้แค่ 3 คนเท่านั้น

 

เมื่อหนิงชิงเซวียคิดอย่างหมดหวัง เธอก็รู้สึกว่าเรือสั่นสะเทือน หนิงชิงเซวียหันกลับมามองศีรษะของเรือโดยไม่รู้ตัว ซึ่งมันมีสมอโลหะลงจอดบนเรือตรงเข้าไปในรู

 

สาเหตุที่โจรสลัดเหล่านั้นระเบิดรูบนเรือก็เพื่อไปใช้เป็นจุดยึด เชือกสีขาวเชื่อมต่อสมอกับเรือของพวกเขา หนิงชิงเซวียรู้ว่าเธอไม่มีทางหนีไปในตอนนี้แล้ว

 

ทันใดนั้น หนิงชิงเซวียก็ยืนขึ้น เธอจะยิงปืนของเธอเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะกระโดดลงทะเลเพื่อฆ่าตัวตาย

 

“ซิลเวอร์ หลังจากที่ฉันกระโดดลงไปในทะเลแล้วก็บินหนีไปเลยนะ อาจมีเกาะใกล้ๆ นั่นจะดีกว่าการอยู่ที่นี่และรอความตาย” หนิงชิงเซวียลูบขนของซิลเวอร์ เธอจะคิดถึงนกตัวนี้

 

ถ้าไม่ใช่เพราะซิลเวอร์ที่มากับเธอ เธอคงรู้สึกเหมือนถูกทรมานอยู่บนเรือผีลำนี้ แต่ซิลเวอร์ก็ได้มอบความกล้าหาญให้เธอ ซึ่งเธอสามารถฝึกตนได้ด้วย

 

ซิลเวอร์สามารถเข้าใจเธอได้อย่างชัดเจน ขณะที่เริ่มส่งเสียงครวญคราง แต่ทันใดนั้นมันก็หยุด มันเริ่มร้องกี้ๆ และดึงแขนเสื้อของหนิงชิงเซวียด้วยปากของมันราวกับว่าอยากให้เธอดูอะไรซักอย่าง

 

หนิงชิงเซวียมองอย่างไม่รู้ตัวในทิศทางที่ซิลเวอร์ชี้ไปด้วยปากของมัน เธอเห็นเรือลำอื่นมา ซิลเวอรตั้งใจให้เธอขึ้นเรือลำนั้นแล้วหลบหนี

 

หนิงชิงเซวียยิ้มอย่างขมขื่น เรือลำนั้นเร็วจริงๆ แต่เธอเห็นได้ว่ามันเป็นเพียงเรือประมงเท่านั้น เธอหยุดซิลเวอร์ให้หันกลับมาและลูบขนของซิลเวอร์ “นั่นคือเรือประมงนะ ผู้คนในนั้นไม่สามารถแม้แต่จะป้องกันตัวเองได้หรอก พวกเขาจะช่วยเราได้ยังไงละ?”

 

คนของเรืออีกลำสังเกตเห็นเรือประมงและเล็งปืนไปที่มัน เมื่อเรือเข้ามาในระยะการยิงพวกเขาก็จะยิงใส่โดยไม่ลังเล

 

เหตุผลที่พวกเขาไม่ตกลงฆ่าเรือของหนิงชิงเซวียเพราะมันเป็นเรือของหัวหน้าของพวกเขาและในทางกลับกัน เนื่องจากหนิงชิงเซวียนั้นช่างสวยงามเหลือเกิน เมื่อมาถึงพวกโจรสลัดอย่างพวกเขาไล่ตามอยู่ 2 สิ่งเท่านั้นในชีวิต: เงินและผู้หญิง

 

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่พวกเขาไม่เข้าใจคือเรือประมงลำนี้ไม่ได้หลีกเลี่ยงพวกเขา แต่เร่งตัวเร็วขึ้น สิ่งที่พวกเขาไม่เข้าใจมากขึ้นคือมีเรือประมงอยู่ในทะเลน้ำลึกเนี้ยนะ?

 

…

 

อีเดนเห็นจากที่ไกลๆ ว่าเรือสองลำที่เขาตรวจพบด้วยเรดาร์ของเขามีธงหัวกะโหลกอยู่ เขาต้องการเปลี่ยนเส้นทางทันที แต่เย่โม่หยุดเขา

 

อีเดนไม่รู้ว่าชื่อของเย่โม่ ดังนั้นเขาสามารถเรียกออกมาได้อย่างสิ้นหวังว่า “เรือทั้ง 2 ลำนั้นเป็นเรือที่ฉันพูดถึง นั่นคือเรือโจรสลัด! พวกเขามีอาวุธนะ มันโง่มากถ้าเราเข้าใกล้!”

 

เย่โม่เดินช้าๆไปที่ศีรษะของเรือแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ว่าพวกนั้นเอาแดฟนี่ไปหรอ?”

 

อีเดนพูดอย่างไม่ลังเล“ ใช่ พวกเขาเป็นคนพาเธอไป พวกเขาฆ่าผู้โดยสารนับไม่ถ้วนบนเบม่า และพาผู้หญิงทุกคนขึ้นไป พวกเขาเป็นปีศาจ!”

 

เย่โม่เย้ยหยัน “แม้ว่าปีศาจเหล่านี้จะพาแดฟนี่ของคุณไป คุณจะไม่ช่วยชีวิตเธอและหนีไปอะหรอ? ฉันไม่คิดว่าความรักที่คุณมีต่อเธอนั้นเป็นของแท้หรอกนะ แต่ยังไงซะในกรณีนี้คุณสามารถวิ่งหนีไปได้นะ แต่ฉันต้องไปดูให้ได้”

 

แน่นอน เย่โม่กำลังจะเข้าไป เขาจะไม่ยอมให้ใครเห็นในภูมิภาคนี้ของทะเลเป็นเช่นนั้น มันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าคนเหล่านั้นรู้จักหนิงชิงเซวียละ?

 

“ไม่มันเป็นการฆ่าตัวตายที่จะไปที่นั่น! ฉันจะกลับไปขอความช่วยเหลือเพื่อช่วยแดฟนี่ ไม่เช่นนั้นฉันตายเพื่ออะไร ในเมื่อแดฟนี่ยังไม่รอด” อีเดนเห็นว่าเย่โม่เข้าใจผิดและอธิบายอย่างรวดเร็ว

 

เมื่อมองจากมุมมองของอีเดน เย่โม่รู้ว่าเขาพูดถูก มันจะหมายถึงการฆ่าตัวตายเพื่อให้เขาไปที่นั่นถ้าเขาอยู่คนเดียว

 

เย่โม่ยิ้ม “อีเดน ถ้าคุณเชื่อใจฉัน ก็มากับฉันเพื่อปกป้องแดฟนี่ของคุณเถอะ ไม่งั้นก็ขึ้นห่วงแล้วหนีไป โจรสลัดเหล่านี้ไม่ได้คุกคามฉัน แต่คุณต้องเลือกให้ไว เรือของเราเข้าใกล้แล้ว”

 

ใบหน้าของอีเดนเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วและในที่สุดเขาก็ถอนหายใจ แม้ว่าเขาจะไม่เชื่อใจเย่โม่ แต่มันก็สายเกินไปแล้ว เขาอยู่ห่างจากเรือ 2 ลำเพียง 200 เมตรเท่านั้น แม้ว่าตอนนี้เขาจะกระโดด เขาก็จะถูกเห็นและถูกโจรสลัดจับ หากเขากำลังจะตายทั้งสองทาง เขาอาจจะไปกับผู้ชายจีนหน้าด้านคนนี้และต่อสู้!

 

ตู้มมม! – ระเบิดลงที่ขอบของเรือ อีเดนรู้สึกว่าเรือสั่น เขารู้ว่ามันจบแล้ว พวกโจรสลัดยิงโดยไม่ลังเลสักนิดเลย

 

อีเดนพยายามควบคุมเรือให้ไกลออกไปเล็กน้อย จากนั้นเขาตะโกนหาเย่โม่ที่หัวเรือ “เร็วเข้า ฉันต้องเปลี่ยนทิศทาง -“

 

แต่ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็ตกใจทันทีเมื่อรู้ว่าชายจีนหายไป เขายังคงยืนอยู่ที่หัวของเรือเมื่อไม่นานมานี้เอง และหลังจากปืนใหญ่ระเบิดเขาก็จากไปทันที