กําเนิดดาบปีศาจ(BDS) เล่ม1 : บทที่ 38 – แหวน

 

โนอาห์กระโดดออกจากต้นไม้ต้นหนึ่งไปยังต้นหนึ่งด้วยความรวดเร็วตรงไปยังร่างเงาจางๆ ที่เขาสัมผัสได้ด้วยความรู้สึก เมื่อร่างที่กําลังจับตามองเข้ามาในระยะการมองเห็น เขาก็ลดความเร็วลงเพื่อไม่ให้ตกที่เป็นสังเกต

 

สมาชิกในกลุ่มเงาสีเทายังคงวิ่งอยู่ราวหนึ่งชั่วโมงเข้าไป ในป่าลึกโดยไม่ทันได้สังเกตว่ามีใครบางคนกําลังตามพวกเขามาจากทางด้านหลัง

 

จากนั้นเขาก็หยุดและซ่อนตัวในพุ่มไม้เพื่อรอให้ผู้ที่อาจจะตามเขามาปรากฏตัว หลังจากผ่านไปครึ่งค่อนชั่วโมง เขาก็ออกมาจากพุ่มไม้และเชื่อสนิทใจว่าไม่มีใครตามมา

 

เขาถูกแขนเสื้อขึ้นอย่างมีความสุขและชูแขนขวาขึ้นจากนั้น ก็หลับตาตั้งสมาธิและขมวดคิ้วเล็กน้อย

 

มือของเขามีแสงประกายระยิบระยับและมีสิ่งของมากมาย วางกองอยู่บนพื้นมีทั้งอวัยวะสัตว์เวทมนตร์ อาวุธ ขวดที่มีของเหลวทอประกายแสงและอื่นๆ จู่ๆ สิ่งของเหล่านี้ก็ปรากฏออกมาอย่างไร้สาเหตุ

 

ชายสวมผ้าคลุมกําลังแยกสิ่งของบนพื้นจากนั้นก็มีดาบสีดําปรากฏที่คอของเขา มาพร้อมกับน้ำเสียงขู่ขวัญอันเยียบเย็น

 

“บอกมาว่าเจ้าทําเช่นนั้นได้ยังไงแล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า”

 

ชายคนนั้นรู้ตัวทันทีว่าเขาถูกสะกดรอยตามและเอ่ยคําสาปแช่งในใจ “ข้าเร็วที่สุดในเงาสีเทาแต่ท่านพี่คงอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้ ฉันอาจต้องถ่วงเวลาสักหน่อย…” แผนของชายสวมเสื้อคลุม ไม่มีอะไรซับซ้อนแต่ก็มีประสิทธิภาพ ดังนั้นเขาจึงเลือกเดินไปตามแผน

 

“หึ นั่นเป็นเคล็ดวิชาที่สืบทอดกันมาตั้งบรรพบุรุษของพ่…!”

 

เขายังไม่ทันได้จบประโยค ความเจ็บปวดอันแสนสาหัสก็แล่นมาที่หัวไหล่ขวาของเขา มันทําร้ายเขาอย่างรุนแรงจนเขาต้องหมอบลงกับพื้น เมื่อมือของเขาเคลื่อนไปยังต้นกําเนิดของความเจ็บปวด เขากลับรู้สึกถึงเพียงแค่ของเหลวอุ่นๆ ที่กําลังไหลออกมาจากจุดนั้น เขาลืมตาเมื่อมองและพบว่าแขนขวาของเขาหายไปจากจุดที่เคยอยู่ แขนขวาของเขาจมกองเลือดสีแดงฉานอยู่บนพื้น

 

ก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไร ใบดาบสีดําก็กลับมาปรากฏคมที่คอของเขาพร้อมกับน้ำเสียงอันเยียบเย็นอีกครั้ง

 

“หากเจ้าไม่ยอมพูด ต่อไปก็แขนข้างซ้าย”

 

ชายผู้เป็นสมาชิกเงาสีเทาอกสั่นขวัญหายและรีบอธิบายด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ “ทะ ที่มือข้างขวาของข้า มันคือ แหวนปริภูมิ ขอรับ ถ้าท่านใช้พลังงานจิต ท่านจะเชื่อมโยงกับมันและสามารถใช้มันกักเก็บทุกสิ่งได้อย่างไม่จํากัด มันเป็นของท่านแล้ว เพียงขอให้ข้าได้ปลดการเชื่อมโยงกับแหวนนั้นก่อน”

 

“ไม่จําเป็น”

 

น้ำเสียงอันเยียบเย็นถูกเปล่งออกมาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ศีรษะของโจรจะขาดจากร่างอย่างน่าอนาถ โนอาห์มองไปยังแขนที่ตกอยู่บนพื้นและพบกับแหวนเงินที่ดูธรรมดาๆ วงหนึ่ง เขานํามาสวมและใช้พลังงานจิตเพื่อตรวจสอบ เกิดการเชื่อ โยงบางอย่างขึ้นและมีภาพโปร่งแสงของแหวนวงดังกล่าวปรากฏอยู่ในทะเลแห่งสติของโนอาห์ เมื่อโนอาห์เพ่งไปที่แหวน เขาเห็นพื้นที่ที่ถูกแบ่งขนาดสามสิบลูกบาศก์เมตร ภายในเต็มไปด้วยวัสดุล้ำค่าและอื่นๆ อีกมากมาย

 

เขารู้สึกตะลึงไปชั่วขณะ! เขาเคลื่อนสายตาไปยังสิ่งของที่วางกองอยู่บนพื้นและของทั้งหมดก็ถูกดูดเข้ามาอยู่ในพื้นที่ของแหวนอย่างที่คิดไว้ในใจ เขาลองทําเช่นเดิมกับศพของโจร และมันก็ได้ผลลัพธ์เช่นเดียวกัน จากนั้นเขาก็ตั้งสมาธิอีกครั้งกับสิ่งของที่อยู่ภายในแหวนและจู่ๆ สิ่งของเหล่านั้นก็มาปรากฏอยู่ต่อหน้าเขา

 

เขาดูดสิ่งของกลับเข้าสู่แหวนและตรวจสอบแหวนอย่างละเอียด มันดูเหมือนกับแหวนทั่วๆ ไปในทุกมุมมอง หากแต่ตรวจสอบด้วยพลังงานจิตเท่านั้นที่คุณจะได้เห็นถึงความแตกต่างอย่างแท้จริง

 

“นี่มันสุดยอดไปเลย! ไม่มีทางที่ฉันจะเอาไปคืนแน่ๆ ถ้าซ่อนไว้ในเสื้อก็คงไม่มีใครรู้

 

ขณะที่เขากําลังคิดเช่นนั้น ก็รู้สึกได้ว่ามีคนหกคนกําลังใกล้เข้ามาหาเขาจากป่าลึก

 

“จริงสิ ต้องแก้ปัญหานี้ก่อน”

 

สมาชิกเงาสีเทาที่เหลืออีกหกคนมาถึง ณ ตําแหน่งที่โนอาห์อยู่ก่อนหน้านี้และเกิดความฉงนเมื่อได้เห็นคราบเลือดบนพื้น หนึ่งในสมาชิกนั่งยองเพื่อสัมผัสเลือดและพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูกังวล

 

“ยังอุ่นอยู่เลย ข้าคิดว่ามีคนตามเงาเจ็ดมาและเขาได้รับบาดเจ็บ เช่นที่เราต่างรู้กันดี ความสามารถในการต่อสู้ของเขานั้นย่ำแย่ที่สุด”

 

สมาชิกอีกคนตอบกลับ “แล้วเราต้องทํายังไง? ของที่ขโมยมาอยู่ในแหวนของเขา ถ้าไม่มีแหวนนั่น เรามันก็แค่โจรกระจอกกลุ่มหนึ่งเท่านั้นน่ะสิ”

 

ไม่จําเป็นที่จะต้องเสียเวลาอีกต่อไป ของทุกอย่างของพวกมันอยู่ในแหวนนี้แล้ว” โนอาห์กลับไปยังจุดซ่อนตัวเหนือยอดไม้เพื่อฟังบทสนทนาของเหล่าโจรอย่างตั้งใจเพื่อให้มั่นใจว่ายังมีความลับอื่นใดอีกที่ยังไม่ถูกเปิดเผยให้เขาได้รู้

 

เมื่อเขามั่นใจแล้วแหวนวงนี้คือเหตุผลหลักที่พวกจัดการเก็บเป็นความลับมาตลอดโดยไม่ถูกจับได้ เขาจึงตัดสินใจแหวกว่ายผ่านอากาศพุ่งเข้าใส่กลุ่มโจรอย่างรวดเร็ว

 

ใบดาบอันคมกริบเชือดเฉือนสมาชิกเงาสีเทาที่เหลืออยู่ ทําให้พวกเขารู้สึกตกใจกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด

 

สมาชิกสองคนได้รับบาดเจ็บทันทีและหมายจะชักอาวุธออกมาแต่นั้นเกิดขึ้นหลังจากที่ร่างสีดําได้เคลื่อนผ่านเขาไปแล้ว ศีรษะของทั้งคู่ขาดสะบั้นจากร่างอันไร้วิญญาณ

 

โนอาห์ลงถึงพื้นและปลดปล่อยการฟาดฟันลมอีกสี่ครั้งไปยังทิศทางที่ชายสวมเสื้อคลุมที่เหลือยืนอยู่ จากนั้นเขาก็เคลื่อนที่ตรงไปยังทิศทางที่ฟาดฟันไปโดยไม่รอให้ศัตรูได้ทันตอบโต้

 

ทุกครั้งที่เขาเคลื่อนไหว จะพบศีรษะของใครบางคนถูกแยกออกจากบ่า เขากําลังใช้ศิลปะการต่อสู้อันดับสามด้วยกําลังทั้งหมดที่มี!

 

ตั้งแต่เขาเข้าสู่วัฏจักรที่ห้า ขีดจํากัดของการใช้เต็มกําลังอย่างเต็มที่ของเขาเพิ่มขึ้น ทําให้เขาสามารถโจมตีได้ต่อเนื่องถึงสิบครั้งติด เช่นนั้นเขาถึงไม่ยั้งมือไม่ว่ากับศัตรูคนไหนก็ตาม

 

ภายในไม่ถึงนาที่ สมาชิกในกลุ่มเงาสีเทาทุกคนได้เสียชีวิตลงและถูกดูดเข้ามาอยู่ในแหวนปริภูมิของโนอาห์

 

“ยังเหลือเวลาภารกิจอีกตั้งสองสัปดาห์ ไปหาวิธีงัดประโยชน์สูงสุดของมันออกมาใช้ดีกว่า ก่อนอื่นต้องทําความสะอาดที่นี่ก่อนแล้วค่อยเข้าไปทดสอบตามแผนที่วางไว้ในปา”

 

โนอาห์รีบขุดดินที่เปื้อนเลือดและวางแหวนปริภูมิลงไป จากนั้นก็กลบหน้าดินและตรวจสอบอีกครั้งเพื่อให้มั่นใจว่าไม่มีร่องรอยของการต่อสู้ใดหลงเหลืออยู่

 

“แค่นี้ก็น่าจะพอ ที่เหลือก็แค่ต้องหาสักที่ที่เหมาะแก่การสร้างเหตุการณ์จําลองขึ้นมา”

 

เมื่อเขาคิดเช่นนั้น เขาก็วิ่งตรงไปยังส่วนที่ลึกที่สุดของป่า