ผมตื่นขึ้นมา

ล้างหน้าล้างตาแล้วทานกระต่ายย่างเป็นอาหารเช้าตามปกติ วันนี้ผมรู้สึกฮึกเหิมเป็นพิเศษทีเดียว

เป้าหมายเร่งด่วนก็คือการหาอะไรสักอย่างมาปลูก

ผมเรียกอุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์ออกมาแล้วเริ่มขุดอย่างแข็งขัน

ตอนที่เห็นแปลงปลูกที่เตรียมไว้ ก็รู้สึกตกใจ

ในนั้นมีต้นอ่อนขนาดเล็กอยู่

แถมยังเว้นระยะห่างอย่างสวยงามอีกด้วย

…….

มีใครมาหว่านเมล็ดพันธุ์หรือเปล่านะ

แต่ว่าใครล่ะ

แต่ถึงแม้จะมีใครสักคนหว่านเอาไว้ พวกพืชก็ยังโตเร็วเกินไปอยู่ดี

พระเจ้างั้นเหรอ

ผมหลุบตาลงมอง [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] ที่อยู่ในมือ

…….

ผมรีบวิ่งเข้าไปในป่า หาต้นไม้ขนาดใหญ่ แล้วนำมาแกะสลักเป็นรูปพระเจ้าที่ได้พบก่อนจะมาที่นี่

พอนึกย้อนกลับไปดู หากจะว่าดูเป็นคนมีอายุก็คงใช่ จะว่าเป็นคนหนุ่มก็คงได้

เป็นพระเจ้าที่ดูลึกลับจริง ๆ

ถึงแม้ด้วยฝีมือของผมเลยออกมาไม่สมบูรณ์แบบ แต่ก็รู้สึกว่าคล้ายกันอยู่

จะว่าไปแล้ว พระเจ้าที่มอบ [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] ให้ผมจะเป็นคนละคนกัน

ไม่รู้ว่าอีกท่านมีรูปลักษณ์แบบไหน เลยแกะสลักโดยอาศัยจินตนาการเอา

ด้วยเป็นเทพแห่งเกษตรกรรม เขาน่าจะดูจ้ำม่ำหรือเปล่านะ

แต่งานเกษตรเป็นงานค่อนข้างหนักด้วยสิ อาจจะผอมเพรียวก็ได้

หลังจากลองคิดอะไรหลาย ๆ อย่าง ผมจึงตัดสินใจแกะสลักให้คล้ายกับปู่ฮานะซากะ**

(ปู่ฮานะซากะ เป็นตัวละครในนิทานพื้นบ้านญี่ปุ่น (ชื่อไทย: ดอกซากุระกับชายชรา Hanasaka-jiisan))

ผมแบ่งพื้นที่ส่วนหนึ่งจากที่พักของผมแล้วทำแท่นบูชาขึ้นมาหยาบ ๆ แล้วนำรูปแกะสลักไม้ของพระเจ้าทั้งสองมาตั้งไว้

[ชอบพระคุณมากครับ! พระเจ้า]

หลังจากสวดภาวนาอยู่พักใหญ่ เป้าหมายของผมก็เปลี่ยนไป

ผมต้องปกป้องไร่

ก่อนอื่นก็ประเมินสถานการณ์ปัจจุบัน

ต้นไม้ขนาดใหญ่ที่ใช้หลับนอนอยู่

บ่อน้ำ ไฟ ห้องน้ำ รั้วซุงและคูที่ขุดล้อมรอบอยู่

แปลงที่อยู่รอบ ๆ มีสี่ด้าน ยาวด้านละราว ๆ 50 เมตร ทั้งหมด 12 แปลง

พื้นที่อยู่อาศัยมีขนาดสัก 4 แปลงเห็นจะได้

แล้วในทุกแปลงก็มีต้นอ่อนงอกให้เห็นแล้วด้วย

คนที่ต้องปกป้องไร่นี้ก็คือผม

ก่อนอื่นต้องเตรียมล้อมรั้วรอบแปลงก่อน

จะไม่ใครมาแตะต้อง

สัตว์ร้าย ?

ผมจะเอาพวกมันมาทำปุ๋ยด้วย [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์]

ฮุฮุฮุฮุ

ผมล้อมรั้วรอบแปลงด้วยความกระตือรือร้น

ขุดคูเอาไว้ด้วย

แล้วก็ถางบริเวณใกล้ ๆ ป่าไปด้วย

ถึงแม้อาจจะทำให้การรวบรวมไม้เป็นไปได้ยากขึ้น แต่เมื่อคำนึงถึงจุดที่อาจจะถูกโจมตีผ่านต้นไม้ได้ จึงเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้

ผมจะทำทางเข้าออกข้ามคูสี่ทิศ ผมจึงเตรียมไม้เผื่อไว้เพื่อการนั้นด้วย

กว่าจะเสร็จใช้เวลาไปราว 5 วัน

ในระหว่างนั้น เหล่าต้นอ่อนก็เติบโตอย่างรวดเร็ว กระต่ายที่มีเขี้ยวกับหนูขนาดประมาณลูกสุนัขเข้ามารุกราน แต่ทุกตัวก็กลายเป็นปุ๋ยสำหรับไร่ของผม

ไม่ได้คิดถึงเรื่องที่จะเอามาเป็นอาหารเลย

เพราะว่ามีหมูป่าตัวใหญ่อยู่แล้ว

มองจากด้านหน้าแล้ว มันสูงราว ๆ 2 เมตร กว้างพอ ๆ กับความสูง ยาวประมาณ 4 เมตร

ผมรู้สึกกลัวเอามาก ๆ แต่เพราะว่ามันเข้ามารุกราน ผมเตรียมใจเอาไว้แล้ว

ผมเปลี่ยน  [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] เป็นจอบแล้วสับลงไปที่คอของหมูป่า

เนื้อหมูป่าค่อนข้างอร่อยทีเดียว

ฮุฮุฮุ

ตัวผมในตอนนี้ รู้สึกดีมาก

มีความสุขจัง

ในตอนนี้ การป้องกันสัตว์ร้าย ก็สมบูรณ์แบบแล้วล่ะมั้ง

หากแต่ศัตรูของไร่นั้นไม่ได้มีแค่สัตว์ร้าย

ยังมีนกกับแมลงด้วย

ต่างกับหนู กระต่าย และหมูป่า ผมยังไม่เจอพวกที่มีขนาดใหญ่ แต่พวกมันมีตัวตนอยู่อย่างแน่นอน

ที่พวกมันยังไม่โผล่มาอาจจะเพราะยังไม่เห็นมูลค่าของไร่

แต่ตอนที่พืชเริ่มผลิดอกออกผล พวกมันจะต้องโผล่มาอย่างแน่นอน

ผมต้องหามาตรการรับมือสักอย่าง…

เอ๊ะ?

ว่าแต่ต้นอ่อนพวกนี้ มันคือต้นอะไรหว่า

ถึงดูเหมือนจะเป็นชนิดเดียวกันในแปลงเดียวกัน แต่ก็ต่างชนิดกันไปในแต่ละแปลง

คงเป็นของที่ทานได้สินะ

ผมคาดหวังให้เป็นเช่นนั้น

ถ้าเป็นพวกไม้ประดับล่ะก็ ผมต้องทรุดแน่ ๆ

แล้วผมควรทำไม้ค้ำให้พวกมันไหมนะ

เฮ้อ

คนที่จินตนาการอยากจะทำเกษตรอย่างเดียวอย่างผมเนี่ย ขาดความรู้จนชวนสิ้นหวังเลย

ถ้าตอนที่ป่วยอยู่ในโรงพยาบาล ตั้งใจศึกษาให้มากกว่านี้ล่ะก็…

นึกเสียใจไปก็เท่านั้น

ทำสิ่งที่ทำได้ไปก่อนแล้วกัน

ก่อนอื่น มาตรการป้องกันนก ใช้หุ่นไล่กา ?

ตอนกำลังครุ่นคิดอยู่ ก็ได้ยินเสียงของสัตว์ร้าย

คล้ายกับเสียงสุนัขเลย

เหมือนกับสุนัขที่พยายามเห่าอย่างสุดฤทธิ์

ผมเดินเข้าหาโดยที่ถือ [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] เอาไว้ในมือ

มีสุนัขตัวใหญ่อยู่ด้านตรงข้ามของรั้วและคูที่ล้อมไร่อยู่

เป็นสุนัขตัวสีดำ

ขนาดมันใหญ่จนใกล้เคียงกับพวกสายพันธุ์ขนาดใหญ่

ผมรู้สึกเหมือนใจตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ถ้าพวกมันข้ามาได้ล่ะก็ ผมเสร็จมันแน่

เจ้าสุนัขตัวใหญ่สีดำมันเห่าใส่ผม

อะไรกันเนี่ย

น่าแปลกที่ผมไม่รู้สึกถึงความเป็นศัตรูจากมันเลย

มีสุนัขขนาดใกล้เคียงกันอยู่ด้านหลัง

พอมองดูดี ๆ แล้ว ก็เห็นว่าพวกมันมีแผลเต็มตัวไปหมด

….

ผมเปิดทางออกที่อยู่ใกล้ ๆ แล้วพาดสะพานข้ามคูให้

พวกมันหยุดเห่า แล้วจ้องมาที่ผม

ผมกลัวนิดหน่อย

แต่ตอนที่ผมถือ  [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] เอาไว้ในมือ

ใจผมก็สงบลงอย่างเป็นธรรมชาติ

พอใจเย็นลงแล้ว ผมหันกลับไปหาพวกสุนัขอีกครั้ง แล้วสังเกตเห็นว่าตัวด้านหลังเป็นเพศเมีย

เป็นคู่กันงั้นเหรอ

อืม….

ไล่พวกมันไปคงจะไม่ดีสินะ

ตัวเมียเดินโซเซราวกับกำลังจะเป็นลม

บางจังหวะตัวผู้ก็หันกลับมามองผมอย่างหวาดระแวง

….

สุนัขคือมิตรของเกษตรกร

ในวัยเด็กผมอยากจะเลี้ยงสุนัข แต่ไม่เคยมีโอกาส

พอนึกถึงเหตุผลที่จะรับพวกมันเข้ามา ผมก็ปลดรูปแบบจอบของ  [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] พร้อมทั้งลดท่าทีหวาดระแวง

ดูเหมือนพวกมันจะเข้าใจและเลิกจ้องมาที่ผม

ผมไม่รู้ว่ามันจะเข้าใจภาษาหรือเปล่า จึงใช้ท่าทางเชิญชวนแทน

สวัสดีครับ

พูดคุยท้ายตอนกันอีกครั้งครับ

ในที่สุด ฮิราคุ ก็ได้เพื่อนสองตัวแรกแล้วครับ เย้! แอบสงสารพอสมควร เพราะผมเป็นคนอ่านยังรู้สึกเหงาเลย

ตอนผมอ่านผมคิดอยู่เสมอครับ และก็เชื่อว่าหลายคนก็น่าจะเหมือนกัน

สาว ๆ อยู่ไหน (ฮา)

คงต้องรออีกสักพักเลยครับ น่าจะสักตอนที่ 20 เห็นจะได้

ยังไงก็ ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้าครับ

——