TB:บทที่ 116 สมาคมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์ (3)

“ทุกคนต่างรู้ว่าโรคหอบหืดเป็นโรคที่รักษาไม่หายขาดถึงจะได้รับการรักษาที่ได้มาตรฐานแล้วก็ตามและแม้ว่ามันจะไม่ได้ส่งผลกับชีวิตเรามากนัก แต่โรคก็ยังคงต้องได้รับการรักษา ถ้าเรามียาที่สามารถรักษาอาการและควบคุมตอนหอบหืดกำเริบได้ในทันทีและเป็นเวลานาน สิ่งนี้ก็เป็นเหมือนกับพรสำหรับผู้ป่วยโรคหอบหืดและเราได้คิดค้นยานี้ขึ้นซึ่งระยะเวลาในการควบคุมยับยั้งโรคนี้นานถึงหนึ่งเดือน เมื่อกี้พวกคุณได้พูดว่าการฝั่งเข็มนั้นทรงพลังมากแค่ไหน ผมสงสัยมันจะใช้ได้ผลกับโรคนี้ได้อย่างไร?” แพทย์สูงวัยชาวอเมริกาพูดกับแพทย์ชาวจีนหลายคน

ในอดีตชาวต่างชาวพวกนี้ได้ประกาศท้าทายข้ออ้างในการฝั่งเข็มและการรมยาของแพทย์แผนจีน เมื่อได้ยินสิ่งที่แพทย์ท่านนั้นพูด มิสเตอร์ฮั่วและหมอแพทย์แผนจีนหลายท่านก็ต่างมองหน้ากันเพราะไม่มั่นใจว่าครั้งนี้จะชนะได้หรือไม่ พวกเขาทำไปก็เพื่อชื่อเสียงของการแพทย์แผนจีน ถึงแม้พวกเขาอาจไม่มีโอกาสชนะศึกในครั้งนี้ แต่ยังไงพวกเขาก็อยากที่จะชนะ

มิสเตอร์ฮั่วเป็นหนึ่งในแพทย์ชั้นนำของการแพทย์แผนจีน เขาเป็นคนเดียวที่จะสามารถสู้ศึกครั้งนี้ได้

“คุณพร้อมหรือยัง?” ชาวต่างชาติยิ้มให้คุณฮั่ว

“เชิญรับชม” มิสเตอร์ฮั่วพูดเพียงแค่ว่าให้รับชมแล้วจากนั้นเขาก็หยิบเข็มเงินออกมา

มิสเตอร์ฮั่วมีชื่อจริงว่าฮั่วหมิงเหรินซึ่งเกิดในตระกูลการแพทย์แผนจีน เขาเข้ามาคลุกคลีในการแพทย์แผนจีนตั้งแต่ยังเป็นเด็กซึ่งเข้าได้เริ่มเรียนรู้มันหลังจากที่เขาเริ่มรู้ความได้ เขามีประสบการณ์หลายสิบในวงการการแพทย์แผนจีนและมีความเข้าใจในการแพทย์แผนจีนระดับสูง ครั้งหนึ่งเขาเคยอ่านตำราวิธีการฝั่งเข็มรักษาโรคหอบหืดในสมัยโบราณ แต่วิธีการฝั่งเข็มนี้ได้สูญหายไปแล้ว

ในใจของฮั่วหมิงนั้นเศร้ามาก ที่การฝั่งเข็มที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้ได้สูญหายไปกับแม่น้ำแยงซีตามกาลเวลา ถึงแม้ว่าตอนนี้จะไม่ได้มีฝั่งเข็มแบบนั้นแล้ว แต่เพื่อชื่อเสียงของการแพทย์แผนจีน เขาจะพยายามอย่างเต็มที่และสู้ให้ถึงที่สุด

มิสเตอร์ฮั่วฝั่งเข็มเงินลงไปที่คอของผู้ป่วยหลายเล่มเพื่อยับยั้งโรคหอบ ไม่นานอาการหอบของผู้ป่วยก็ค่อยๆทุเลาลง

ทางด้านแพทย์ชาวอเมริกา เขาได้ยื่นหลอดแก้วเล็กๆที่มีของเหลวสีฟ้าให้กับผู้ป่วย อาการหอบของผู้ป่วยได้ลดลงทันทีและฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วโดยปราศจากอาการต่างๆที่เป็นอุปสรรค

ผู้ป่วยเป็นชายวัย 40 เมื่อเขาพบว่าอาการหอบของเขาหายเป็นปกติ เขาก็รีบแสดงความขอบคุณกับแพทย์ทันที

“ไม่เป็นไรครับ นั้นเป็นสิ่งที่แพทย์ควรจะทำ มันไม่ได้เพียงแค่หยุดอาการหอบของคุณตอนนี้เท่านั้น นอกจากนี้ถ้าคุณออกกำลังกายอย่างหนัก อาการหอบของคุณก็จะไม่กลับมาอีกเป็นเวลาหนึ่งเดือน”

“จริงๆหรอครับ?” หลังจากที่ได้ยินคำพูดจากคนที่เป็นหมอ ชายคนนั้นก็รีบวิ่งไปทั่วบริเวณห้องประชุม

หลังจากที่ได้วิ่งสองสามนาที ชายที่เป็นโรคหอบก็ไม่ได้กลับมากำเริบอีกและจากนั้นก็มีเสียงปรบมือจากรอบๆห้องประชุมดังขึ้นมา ถ้าไม่ต้องคำนึงถึงการแข่งขัน ยาที่ถูกคิดค้นขึ้นจากสหรัฐนั้นก็ดูเหมือนเป็นพรที่ผู้ป่วยโรคหอบปรารถนาจริงๆ

ส่วนทางด้านฮั่วหมิงเหรินที่กำลังรักษาชายโรคหอบหืดเช่นกัน อาการกำเริบของโรคหอบก็ถูกควบคุม แต่ฮั่วหมิงเหรินได้ให้ผู้ป่วยพักสักครู่โดยที่ไม่ให้ขยับตัว

ด้วยวิธีนี้ ทำให้เกาเซี่ยได้ทำการตัดสินทันที

“มิสเตอร์ฮั่ว ดูเหมือนว่าแพทย์แผนจีนของคุณจะดูไม่คู่ควรสมชื่อนะ มันไม่สามารถเอามาเปรียบเทียบกับการแพทย์ปัจจุบันของเราได้ บางสิ่งก็ควรจะทิ้งเมื่อพวกมันเก่าแล้ว” แพทย์ชาวอเมริกาได้พูดกับฮั่วหมิงเหริน

“มิสเตอร์มิลเลอร์ การฝั่งเข็มและการรมยาของจีนอยู่ในประวัติศาสตร์มานับพันปี ซึ่งมันเป็นทักษะทางการแพทย์ที่วิเศษมาก น่าเสียดายที่คนอย่างผมได้เรียนรู้เพียงผิวเผินจนไม่สามารถแสดงการฝั่งเข็มและการรมยาที่วิเศษนี้ได้” ฮั่วหมิงเหรินรีบตอกกลับทันที

นั้นมันไม่ได้หมายความว่าการฝั่งเข็มและการรมยาของจีนนั้นไม่ได้ผล ในสมัยโบราณ มีเทคนิคการฝั่งเข็มที่น่าอัศจรรย์ที่สามารถรักษาโรคที่รักษายากและโรคนานาชนิดได้หมด จริงๆถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เขาก็อยากที่จะเห็นเทคนิคการฝั่งเข็มวิเศษพวกนี้ด้วยตาของเขาเอง แต่ตอนนี้คนพวกนี้พูดว่าการฝั่งเข็มนั้นไร้ประโยชน์ ฮั่วหมิงเหรินจึงไม่เห็นด้วย

“ใช่ แต่พวกเราก็ต้องการที่จะเห็นการฝั่งเข็มสุดวิเศษและการรมยาในราชวงศ์สวรรค์ ถ้ามิสเตอร์ฮั่วมีวิธีละก็ พวกเราสารารถรอได้อีกหน่อย” ตอนแพทย์สูงวัยชาวอเมริกาเป็นฝ่ายได้เปรียบ เขาจึงย่อมไม่ปราณีใครถ้าในเมื่อเขาอยู่เหนือกว่าแล้ว แถมใครมันจะไม่อยากเห็นสีหน้าของคนที่เหมือนจะแพ้ตอนที่พวกเขาได้ยินคำพูดพวกนี้บ้างละ?

ในเวลานี้ ซุนจงเหอถึงกับยกมือขึ้นปิดปากของเขาเมื่อได้ยินคำพูดจากเฉินหลงและพูดกับเขาว่า

“คุณเฉิน ชาวต่างชาติคนนั้นเขาหยิ่งยะโสมากจนเพิกเฉยกับหมอแพทย์แผนจีนในราชวงศ์จีนที่ยิ่งใหญ่ของเพวกเรา ถ้าผมรู้เรื่องการแพทย์แพทย์จีน แม้ว่าจะต้องแพ้ ผมก็จะขึ้นไปสู้แน่นอนและจะไม่ปล่อยให้พวกเขาดูถูกพวกเราแบบนี้ เอ่อเกือบลืม คุณไม่ได้พูดหรอว่าสามารถฝั่งเข็มและรมยาแบบจีนได้? คุณไม่ขึ้นไปสั่งสอนให้เขารู้จักเงียบปากบ้างละ”

ถึงแม้ว่าในคำพูดเขาจะดูเคร่งครึมและตรงไปตรงมา แต่เขาร้ายกาจที่หลอกให้เฉินหลงขึ้นไป

ถ้าทักษะของเฉินหลงอยู่ในระดับต่ำ เฉินหลงก็เหมือนทำตัวโชว์โง่ และด้วยลักษณะของเฉินหลงก็ดูไม่เหมือนอยู่ในระดับสูงเลย

“ยังไงฉันก็ไม่ชอบพวกต่างชาตินั้นอยู่แล้ว งั้นฉันก็จะขึ้นไปเล่นกับเขา” เดิมทีเฉินหลงก็ไม่ได้อยากจะทำ แต่เมื่อเห็นชาวต่างชาติที่ดูจะอวดดีเกินไป เฉินหลงก็เริ่มไม่พอใจเท่าไหร่และอยากจะให้บทเรียนแก่เขา ดังนั้นเมื่อซุนจงเหอพูดจบ เฉินจึงตอบตกลง

เมื่อได้ยินการตอบรับที่ง่ายดายของเฉินหลง ซุนจงเหอและลู่เซียงก็นิ่งครู่นึง เพราะมันดูไม่เป็นไปตามไพ่ที่วางไว้

“เฉินหลง เอาเลย” เมื่อเห็นเฉินหลงเริ่มขยับตัวที่จะไป ลู่เซียงก็เหมือนใส่น้ำมันเข้าไปในกองเพลิงรีบเชียร์เฉินหลงอย่างตื่นเต้น

ครั้งล่าสุดตอนอยู่ที่บ้าน เธอไม่ได้เห็นเฉินหลงแสดงฝีมือมานานแล้ว ในเมื่อโอกาสมาถึงแล้วแน่นอนว่าเธอนั้นตื่นเต้นมาก

“มิสเตอร์มิลเลอร์ สิ่งที่คุณพูดเมื่อกี้ก็เหมือนกับกบที่อยู่ก้นบ่อ(井底之蛙) เทคนิคการฝั่งเข็มที่ถูกส่งต่อมาราชวงศ์แห่งสวรรค์มานับพันปีนั้นมีประสิทธิภาพมากกว่าการแพทย์แผนปัจจุบันที่คุณพูดถึงอีก ยารักษาโรคหอบหืดเฉพาะทางของคุณ มีผลในการรักษาอาการกำเริบโรคหอบหืดในตอนนี้ได้อย่างทันทีและถูกควบคุมยับยั้งอาการโรคเป็นเวลาหนึ่งเดือน นั้นมันอ่อนเกินไป การฝั่งเข็มและการรมยาของราชวงศ์จีนที่ยิ่งใหญ่ไม่สามารถควบคุมสิ่งใดได้ แต่มันสามารถรักษาโรคหอบหืดได้” เฉินหลงลุกขึ้นยืนและเดินไปพูดหน้าเวที

คำพูดของเฉินหลงทำให้คนในห้องประชุมพากันถกเถียงกันว่าเหมือนเฉินหลงกำลังคุยโว

ฮั่วหมิงเหรินและแพทย์คนอื่นๆก็ไม่ได้มองเฉินหลงไปในแง่ดีเช่นกัน

“คุณครับ สิ่งที่คุณพูดนั้นดีมาก แต่ผมสงสัยว่ามันจะเป็นไปได้ยังไงเพราะเรายังไม่ได้เห็นได้ด้วยตา จริงไหม?” มิลเลอร์มองเฉินหลงและยิ้มอย่างเหยียดหยาม

เฉินหลงยิ้มและเดินไปขึ้นเวที เขาเดินไปหาฮั่วหมิงเหรินที่เพิ่งทำการรักษาและพูดไปว่า

“แน่นอน ผมสามารถทำได้ ไม่อย่างนั้นผมจะมาอยู่ตรงนี้ทำไม?”

“ครับ คุณเริ่มได้เลยครับ” มิลเลอร์พูดพร้อมกับมองเฉินหลง มิลเลอร์ไม่เชื่อว่าเพียงแค่เข็มของเฉินหลงจะสามารถรักษาโรคหอบหืดได้ มันเป็นไปไม่ได้

“เดี๋ยวก่อนครับ” เฉินหลงพูดหยุด

“มีอะไรให้ผมช่วยคุณไหมครับ?” มิลเลอร์ถาม

“เกือบลืมไปว่าเมื่อกี้คุณพูดว่ายารักษาโรคพิเศษของคุณนั้นได้ผล และพูดว่าการแพทย์แผนจีนของพวกเรานั้นไร้ประโยชน์ แต่ถ้าผมสามารถรักษาโรคหอบหืดได้ คุณจะพูดว่าการแพทย์แผนปัจจุบันของคุณนั้นมันไร้ประโยชน์หรือไม่ได้ผลได้ไหมละ?” เฉินหลงมองมิลเลอร์อย่างจริงจัง

“ได้ ผมเดิมพันเลย แต่ถ้าคุณทำไม่ได้ นั้นก็พิสูจน์ได้แล้วว่าการแพทย์แผนจีนของคุณนั้นไร้ประโยชน์จริงๆ” มิลเลอร์ไตร่ตรองและตอบตกลง