TB:บทที่ 229 เขตแดนคุนหลุน

ตอนที่พวกเขาห้าคนพูดภาษาถิ่นของตัวเอง เฉินหลงเหมือนมีม้าหมื่นตัววิ่งในใจ

และเมื่อทั้งห้าคนได้เห็นเฉินหลงก็ตกตะลึงเช่นกัน หลังจากนั้นก็ทำสิ่งที่เฉินหลงไม่คาดคิด

ทันใดนั้นพวกเขาทั้งห้าก็หมอบร่างของพวกเขาลงต่อหน้า เฉินหลงพร้อมกับส่งเสียงในปากของพวกเขาอย่างตื่นเต้น: “ท่านเทพ“

พวกเขาทั้งห้าหมอบลงไปที่พื้นและคำว่า “ท่านเทพ” ที่ออกจากปากนั้น ทำให้เฉินหลงดูสับสน

เขาถูกส่งมาที่นี่โดยไม่มีเหตุผล แต่ยักษ์พวกนี้จะเรียกเขาว่าว่า “ท่านเทพ” ได้อย่างไร

เฉินหลงมองดูทั้งห้าคนโดยไม่พูดอะไร ดูเหมือนว่าถ้าเขาไม่พูด พวกเขาก็จะไม่ลุกขึ้น เฉินหลงพูดได้แค่คำว่า “ลุกขึ้น” ในภาษาบ้านเกิด

“ขอบคุณพระเจ้า“

หลังจากได้ยินคำพูดของเฉินหลง ยักษ์ทั้งห้าก็ยืนขึ้นจากพื้น

“พวกคุณทั้งห้าคนมาที่นี่ได้ยังไง?” เฉินหลงคิดในทางกลับกันห้าคนนี้ดูเหมือนจะเคารพตัวเองมากแล้วดูว่าเขาสามารถถามอะไรบางอย่างจากปากของคนเหล่านี้ได้

“ด้วยตวามเคารพ เราเป็นนักล่าจากเมืองเล็ก ๆ แห่งศีล เรามาล่าสัตว์แปลก ๆ ในป่าเหล็กและไม้หนาทึบ” ยักษ์ขาวตนหนึ่งก้มศีรษะลงและพูด แต่ตาของเขาไม่กล้ามองไปที่เฉินหลง

“ป่านี้เดิมเรียกว่าป่าเหล็กซึ่งเหมาะสมจริงๆ” เฉินหลงพูดในใจ “ที่นี่มีสัตว์จำพวกลิงป่าซึ่งเรียกว่าสัตว์แปลก ๆ “

“ในเมืองของคุณมีนักล่ากี่คน” เฉินหลงถามขึ้น

“ความแข็งแกร่งของเมืองของเราไม่แข็งแกร่งนัก มีนักล่าระดับ 6 เพียงห้าคนและที่เหลือเป็นนักล่าสำรองระดับ 5 และต่ำกว่า“

ยักษ์ขาวยังคงตอบดูเหมือนว่ายักษ์สีขาวควรจะเป็นหัวหน้าของพวกมันทั้งห้า

“พาฉันไปที่เมืองของคุณ” เฉินหลงกล่าว

“องค์ศักดิ์สิทธิ์เป็นเกียรติที่เราได้ต้อนรับท่าน” ยักษ์ขาวได้ยินเฉินหลงไปที่เมืองของตัวเองก็แปลกใจที่จะพูด

อีกสี่คนก็ประหลาดใจเช่นกัน

จากนั้นเฉินหลงตามยักษ์ขาวไป

ส่วนลิงป่าที่ได้รับบาดเจ็บจากยักษ์ขาวพวกเขาไม่สนใจ

ห้าวันต่อมาเฉินหลงตามคนเหล่านี้ไป  พวกเขาทั้งห้าออกจากป่าเหล็กและไม้หนาทึบและมาที่เมืองแห่งปืนใหญ่

แม้ว่าจะเรียกว่าเมือง แต่ก็เป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ บ้านในหมู่บ้านสร้างด้วยเหล็กและไม้ในป่าทึบ ลักษณะคล้ายกับบ้านไม้โบราณของจีน แต่มีขนาดใหญ่กว่าหลายเท่า ไป่ไทฮางเป็นชื่อของยักษ์ขาวและนามสกุลไป่  ได้รับการตั้งชื่อให้กับพวกเขาโดยนักปราชญ์

ในห้าวันที่เขาอยู่ร่วมกับไป่ไทฮาง เฉินหลงก็มีความเข้าใจเกี่ยวกับโลกที่เขาเดินทางมา แต่เดิมโลกเป็นถิ่นทุรกันดาร นอกเหนือจากเผ่าคุนหลุน ยักษ์เหล่านี้แล้วส่วนที่เหลือยังเป็นสัตว์แปลกใหม่ที่ทรงพลัง ก่อนการปรากฏตัวของท่านเทพชาวคุนหลุน พวกเขาทำได้เพียงเป็นอาหารเมื่อต้องเผชิญกับสัตว์แปลก ๆ เท่านั้น จนกระทั่งวันหนึ่ง “ท่านเทพ” ได้มาที่โลกนี้ เขาตั้งชื่อโลกนี้ว่า “อาณาจักรคุนหลุน” สอนภาษาความรู้และทักษะอันทรงพลังของชาวคุนหลุน เขามอบนามสกุลไป่และเฮยให้กับชาวคุนหลุนซึ่งไม่มีนามสกุล เพื่อให้ชาวคุนหลุนมีนามสกุลของตัวเอง  หลังจากนั้น “ท่านเทพ” ก็ออกจากที่นี่พร้อมกับนักรบที่ทรงพลังของตระกูลและไม่กลับมาอีกเลย แม้ว่าจะผ่านมานานกว่า 2000 ปีแล้วที่ “ท่านเทพ” จากไป แต่ตำนานและความยิ่งใหญ่ของ “ท่านเทพ” ก็ยังคงตกทอดมาจนถึงทุกวันนี้

“ดูเหมือนว่ามีคนถูกส่งมาที่นี่ก่อนฉันและเขาก็จากไป เยี่ยมมาก ตราบใดที่ฉันสามารถหาทางออกของเขาได้ ฉันก็สามารถออกไปจากที่นี่ได้เช่นกัน เฉินหลงอยากจะออกไปจากที่นี่มากๆเมื่อได้รู้ข้อมูลเกี่ยวกับโลกนี้

เมื่อเฉินหลงมาถึงเมืองเล็ก ๆ ของชาว “คุนหลุน” ในเมืองต่างก็ส่งมอบของขวัญในเฉินหลงราวกับเขาคือพระเจ้า

เพราะเขารู้เรื่องโลกน้อย เฉินหลงอาศัยอยู่ในเมืองเล็ก ๆ เท่านั้น

และ เฉินหลงก็อาศัยอยู่ในเมืองเล็ก ๆ นี้จนชื่อเสียง“ท่านเทพ” แพร่กระจายออกไป

เฉินหลงได้เรียนรู้เกี่ยวกับการกระจายอำนาจในโลกนี้แกนระดับนั้นสูงมากโดยระดับต่ำสุดคือ 1 ระดับและระดับสูงสุดคือ 12 เพราะ ต้องต่อสู้กับสัตว์อื่นได้ตลอดเวลา. พวกเขายังมีชื่อของตัวเองระดับสูงกว่าระดับ 6 เป็นนักล่าอย่างเป็นทางการ ระดับ 7 เป็นนักรบ ระดับ 8 เป็นนักรบศักดิ์สิทธิ์ ระดับ 9 อัศวินศักดิ์สิทธิ์ ระดับ 10 นักบุญฝึกหัด ระดับ 11 นักบุญระดับกลาง ระดับ 12 นักบุญชั้นสูง

ยิ่งไปกว่านั้นเฉินหลงยังพบว่าทั้งชายและหญิงของชนเผ่า “คุนหลุน” เหล่านี้มีความโดดเด่นในการต่อสู้ พวกเขาแข็งแกร่งมาก พวกเขาเกิดมาเพื่อต่อสู้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ฝึก แต่ระดับเริ่มต้นของพวกเขา ก็เทียบได้กับ ปรมาจารย์ขั้นสูง ถึงแม้จะเรียกว่าแข้งแกร่ง แต่เมื่อเทียบกับโลกที่โหดร้ายใบนี้ยังถือว่าอ่อนแอ

การมาของท่านเทพคนก่อนได้เปิดประตูชีวิตให้กับชาว “คุนหลุน” เหล่านี้ทำให้พวกเขาสามารถอยู่รอดในโลกนี้ได้

ในเมืองเล็ก ๆ คนที่แข็งแกร่งที่สุดคือไป่ไทฮาง และพวกเขาทั้งห้าคน ในเมืองใหญ่ มีนักรบและนักรบศักดิ์ศิทธิ์ ที่แข็งแกร่งกว่าและท่านเทพอยู่ในวิหารศักดิ์สิทธิ์ มีกฎของเผ่า คุนหลุุน ว่า  “หากใครมีความแข็งแกร่งถึงตระกูลถึงระดับ 9 พวกเขาจะไปที่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์โดยอัตโนมัติเพื่อทำหน้าที่เป็นอัศวินศักดิ์สิทธิ์”

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีเผ่าหนึ่งระเมิดกฎและถูกสังหารโดยท่านเทพ โดยใช้คำที่ว่า ผู้ที่ไม่เคารพท่านเทพ ไม่มีคุณสมบัติที่จะดำรงอยู่ในโลกนี้”

ตั้งแต่นั้นมาไม่มีใครกล้าผิดกฏข้อนี้อีก

อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นถึงระดับ 6 นักล่า พวกเขาจะเกิดการบกพร่องบางอย่างนั้นคือการสืบพันธ์ แม้ว่าต้องแลกกับการสืบทอดของลูกหลาน พวกเขาก็ยังดิ้นรนที่จะต้องการไปถึงระดับ 7 เพราะกฏของโลกนี้ ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นจะอยู่รอด

และเพื่อรักษาชาติพันธฺของพวกเขาเอาไว้ พวกนักบุญจึงสร้างกฏยกเว้นบางเมือง ให้มีการเพิ่มจำนวนประชากรก่อนถึงระดับ 6 นั่นก็เพื่อให้มีเชื้อสายของพวกเขา

ในขณะนี้เฉินหลงเข้าใจโลกนี้อย่างช้าๆ เขาได้ยินว่า มีปรมาจารย์แห่งดวงดาวอยู่ในโลกนี้ ดั่งนั้นเขาจึงรู้สึกไม่ปลอดภัย แต่อย่างไรเสีย โลกนี้จะเป็นโอกาสให้เขาพัฒนาขึ้น