TB:บทที่ 86 การได้มาซึ่งหินแห่งดวงอาทิตย์

เฉินหลงใช้เวลาปีนขึ้นไปยังส่วนหัวของรูปเคารพอยู่นานทีเดียว ตอนนั้นเองเฉินหลงได้เห็นหน้าผากของรูปเคารพที่มีอัญมณีสีทองอร่ามขนาดเท่ากับฝ่ามือฝังอยู่ เฉินหลงใช้แว่นตาวิเคราะห์เพื่อวิเคราะห์อัญมณี แว่นตานี้วิเคราะห์ได้แม้ว่าของชิ้นนั้นจะเป็นเครื่องมือระดับกึ่งอาวุธ แต่ครั้งนี้จู่ๆก็คล้ายกับว่าแว่นตาวิเคราะห์กำลังจะพัง

“หินแห่งดวงอาทิตย์”

หลังจากที่วิเคราะห์ชื่อของอัญมณีออกมาได้ แว่นตาวิเคราะห์ของเฉินหลงก็หายวับไปเพราะใช้ครบตามจำนวนครั้งแล้ว

“แค่ชื่อเหรอ” ปกติแล้วแว่นตาวิเคราะห์จะวิเคราะห์ได้มากกว่านี้ เฉินหลงพูดอะไรไม่ออกในทันที

แว่นตาวิเคราะห์จะวิเคราะห์ของเพียงน้อยชิ้นไม่ได้เท่านั้น และการที่เป็นแบบนั้นทำให้เฉินหลงตกอยู่ในที่นั่งลำบาก และจากที่ได้ฟังคำพูดของเทียนซิงจื่อมา เฉินหลงไม่รู้แล้วว่าเขาควรจะจับหินนี้ด้วยมือเปล่าหรือไม่

จากนั้นก็มีเสียงดังขึ้นในวิหาร

ภาษาที่พูดขึ้นมาเป็นภาษาที่เฉินหลงไม่เคยได้ยินจากไหนมาก่อน แต่เขากลับเข้าใจความหมาย

“หลังหลายปีผ่านไป ในที่สุดก็มีคนมาเสียที ขอให้ข้าได้แนะนำตัวเถิด ชื่อของข้าคือเฮลิออส เทพแห่งดวงอาทิตย์ของเจ้า ที่แห่งนี้คือวิหารที่เหล่าคนของข้าสร้างขึ้นมาให้ แต่อย่างไรก็ตามตอนนี้ข้าจากไปยังที่ที่เจ้าไม่สามารถจะจินตนาการได้แล้ว สิ่งที่เจ้าได้ยินอยู่นี้เป็นเพียงข้อความที่ข้าทิ้งไว้ให้กับคนรุ่นต่อไป ข้ารู้ว่าจุดประสงค์ที่เจ้ามาที่นี่คือหินแห่งดวงอาทิตย์ของข้า หินแห่งดวงอาทิตย์นี้มีหยาดเลือดศักดิ์สิทธิ์ของข้าและมีทักษะ “ดวงอาทิตย์สุตราที่แผดเผา”อยู่ สิ่งที่มีอยู่นั้นคือของขวัญจากข้าที่ทิ้งไว้ให้ แม้ของสองชิ้นนี้จะเป็นของที่ดีแต่ก็ไม่ง่ายที่จะได้ไป ทางเดียวที่จะได้ครอบครองคือเจ้าจะต้องผ่านแบบทดสอบที่ข้าทิ้งไว้ให้เท่านั้น จึงจะได้หินแห่งดวงอาทิตย์ไปครอง จงไปและหลังจากแบบทดสอบเสร็จสิ้นเจ้าจะได้รับมรดกของข้าไป”

หลังจากเสียงพูดเงียบไป เฉินหลงไม่มีเวลาให้คิดว่าเป็นแบบทดสอบอะไรด้วยซ้ำ รูปเคารพส่งพลังออกมาใส่เฉินหลงอย่างแรง เขาล้มลงไปกับพื้น และคงเป็นเรื่องน่ามหัศจรรย์ที่เฉินหลงไม่บาดเจ็บแม้แต่น้อย

ในขณะที่เฉินหลงกำลังมองรูปเคารพด้วยความตกใจอยู่นั้นจู่ๆรูปสลักหัวสัตว์ประหลาดที่คุกเข่าอยู่รวมถึงรูปสลักมนุษย์ทั้งสี่สิบแปดชิ้นก็ยืนขึ้นมาทันที พวกมันเบิกตากว้างและมองไปที่เฉินหลง

ภาพที่น่ากลัวนี้ทำให้เฉินหลงถอยหลังไปสองสามก้าว

และในตอนนั้นหุ่นรูปคนที่มีหัวเป็นนกก็สยายปีกกว้างและบินตรงไปหาเฉินหลงในทันที

ขาของมันกลายเป็นกรงเล็บแหลม เฉินหลงมองดูทั้งน้ำหนักและความเร็วของมัน เขากลัวเหลือเกินว่ากระดูกเขาจะแตกเป็นชิ้นๆหากมันจับเขาได้

การที่เขาได้เห็นพลังของหุ่นครึ่งคนครึ่งนกนี้ทำให้เขานึกโกรธในใจขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ นี่มันบททดสอบอะไรกัน เขารู้สึกอยากจะแกล้งตายเสียเองแล้ว

เฉินหลงทำอะไรไม่ได้นอกจากกลิ้งหลบหุ่นครึ่งคนครึ่งนกไปมา

เมื่อกรงเล็บของมันแตะบนพื้นหินมันก็จับกรวดขึ้นมาและกระจายไปทั่วในทันที หินกรวดกระจายมาบาดหน้าเฉินหลงทำให้เขารู้สึกเจ็บ เมื่อนึกภาพว่ามันใช้กรงเล็บจับเขาได้ เฉินหลงจะต้องบาดเจ็บอย่างหนักแน่นอน ถึงแม้ว่าร่างกายของเขาจะแข็งแกร่งขึ้นแล้วก็ตามแต่ถ้าโดนสัตว์ประหลาดหินนี่จับได้ละก็ จะต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่

“ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดีละ” ตอนนี้เฉินหลงทำตัวเป็นลาขี้เกียจๆตัวหนึ่งแล้วกลิ้งไปมาขณะที่คิดในหัวไปด้วยว่าจะทำอย่างไรต่อไป “เรามีอาวุธเก็บอยู่มากมายนักนี่นา เอาออกมาใช้ให้สุดๆไปเลยดีกว่า”

เมื่อคิดได้เช่นนั้นเฉินหลงก็หยิบ “โล่ป้องกัน” ออกมาจากแหวนในมือเขาและปลุกใช้ ม่านเกราะพลังงานคลุมตัวเฉินหลงในทันที

ภายหลังจากที่เปิดใช้โล่พลังงานแล้ว กรงเล็บของรูปปั้นครึ่งนกครึ่งคนก็จับโล่พลังงานนี้แต่กลับไม่มีผลอะไรกับโล่พลังงานเลย คล้ายกับว่าหุ่นครึ่งคนครึ่งนกบินชนกำแพง ตอนนี้ตัวของมันติดอยู่บนโล่พลังงาน

เฉินหลงอดขำไม่ได้กับภาพหุ่นครึ่งคนครึ่งนกที่ติดอยู่บนกระจกใสแบบนี้

“เครื่องมือกึ่งเวทย์มนต์ก็ยังเป็นเครื่องมือกึ่งเวทย์มนต์อยู่ สุดยอดจริงๆ” ตอนนี้เฉินหลงเย็นลงแล้ว

จากนั้นเขาสวม “มงกุฎแห่งชีวิต” และนำเครื่องมือกึ่งเทวาที่ชื่อว่าค้อนแห่งแรงโน้มถ่วงออกมาใช้

“ค้อนแห่งแรงโน้มถ่วง” เป็นสิ่งที่เข้าใจง่ายเหมือนกับชื่อ รูปร่างของเครื่องมือชิ้นนี้เป็นเหมือนค้อนหลอมเหล็กแต่การใช้งานช่างทรงพลัง มันสามารถควบคุมแรงโน้มถ่วงได้ ไม่ใช่เพียงทวีความหนักของแรงโน้มถ่วงเท่านั้น แต่ยังลดแรงโน้มถ่วงได้อีกด้วย อีกทั้งยังเพิ่มแรงโน้มถ่วงได้มากที่สุดถึงร้อยเท่า ไม่ว่าจะเป็นการโจมตีเดี่ยวหรือกลุ่ม เครื่องมือชิ้นนี้ก็เหมาะสมยิ่ง

เฉินหลงไร้พ่ายได้เพียงสิบนาทีเท่านั้น เขาจึงต้องเร่งตัดสินใจ

และเมื่อเขามีเครื่องมือแล้วหุ่นครึ่งคนครึ่งนกก็เปิดช่องว่างให้กับเฉินหลง มันมองเฉินหลงด้วยสายตา “ความแค้นนี้จะคงอยู่ชั่วนิรันดร์”

“กล้าดีอย่างไรมามองฉันแบบนั้น เดี๋ยวก็ฆ่าทิ้งซะเลย”

เฉินหลงพุ่งไปข้างหน้าเขาทุบหุ่นครึ่งคนครึ่งนกด้วยค้อน

ด้วยน้ำหนักของค้อนนี้แรงโน้มถ่วงได้เพิ่มขึ้นไปห้าสิบเท่า หุ่นครึ่งคนครึ่งนกถูกทุบป่นปี้

เมื่อได้เห็นหุ่นนั่นกลายเป็นแค่เศษหินแล้ว เฉินหลงรู้สึกดีเป็นอย่างมาก

และหลังจากหุ่นนกนี่ทลายไปแล้วรูปสลักชายที่มีหัวเป็นหมาป่าก็พุ่งเข้าหาเฉินหลงทันที

เฉินหลงไม่รอช้าเขาใช้ค้อนทุบอีกรอบ รูปสลักหินนั้นโดนทุบจนป่นปี้เช่นกัน

หลังจากนั้นรูปสลักสี่ชิ้น แปดชิ้น สิบหกชิ้น และอีกสิบเจ็ดชิ้น ก็เข้ามาโจมตีพร้อมกัน

ด้วยพลังของเทวาครึ่งเทพมีแต่ฝ่ายพวกมันเท่านั้นที่จะโดนฆ่า ถึงอย่างไรพวกมันก็เป็นหินไร้ชีวิตอยู่แล้ว

เมื่อเฉินหลงทุบหุ่นพวกนั้นจนพังย่อยยับหมดแล้ว เสียงพูดดังขึ้นอีกครั้ง

“ยินดีด้วย บริวารของข้า เจ้าได้ผ่านบทดสอบที่ข้าทิ้งไว้แล้ว และตอนนี้เจ้ามีค่าพอที่จะได้รับมรดกของข้า”

หลังเสียงนั้นเงียบไปหินแห่งดวงอาทิตย์ที่ฝังบนหัวของรูปเคารพก็ลอยขึ้นช้าๆและหล่นลงบนมือของเฉินหลง

ขณะนั้นเองรูปสลักพวกนั้นที่เฉินหลงพังไปก็ลอยกลับมาประกอบกันอีกครั้งหนึ่งทีละตัวด้วยพลังที่ไม่ทราบที่มา

“อัญมณีจะบอกวิธีการให้เจ้าเอง ตอนนี้ข้าให้เจ้าออกไปได้”

มีพลังปรากฏขึ้นตรงที่เท้าเฉินหลง จากนั้นเฉินหลงก็หายวับไปจากวิหารในทันที สุดท้ายวิหารก็กลับสู่ความสงบดังเดิมทว่าไม่มีของประดับที่สร้างความงดงามทั้งหลายอีกแล้ว

เฉินหลงกลับไปทีตรอกมืดอีกครั้ง

ไม่รู้ว่าดวงของเฉินหลงดีหรือแย่กันแน่เพราะเขาได้พบกับพวกผู้ชายที่กำลังรังแกผู้หญิง

การที่ได้เห็นเฉินหลงที่จู่ๆก็ปรากฏตัวแบบนี้ ตาของหญิงสาวที่หมดหวังไปแล้วกลับมามีประกายด้วยความหวัง

เฉินหลงที่โผล่มาแบบกะทันหันทำให้ชายหลายคนสะดุ้งตกใจ แต่เมื่อพวกเขาได้เห็นอัญมณีในมือเฉินหลงและ “มงกุฎแห่งชีวิต”บนหัวของเขา อีกทั้งยังมีอัญมณีมีค่าทั้งหลายในมือ ตาของชายพวกนั้นก็มีประกายแห่งความต้องการในทันที

ตอนที่เฉินหลงโดนส่งออกมาจากวิหาร เขาไม่ได้เก็บของอะไรเลย และของมีค่าพวกนั้นได้ปลุกเร้าความต้องการของคนโลภพวกนี้

“ฮะฮะ เหมือนวันนี้จะเป็นวันโชคดีของพี่ชายของเราเลยนะ เราไม่ได้มีแค่ผู้หญิงมาทำให้เรามีความสุขอย่างเดียว แต่นี่ยังมีคนรวยโผล่มาอีก ถึงเวลาที่พี่ชายเราจะยื่นของมาให้แล้ว” ชายคนหนึ่งกล่าวอย่างตื่นเต้น

“พี่ใหญ่ มองกางเกงเราสิ ทำอย่างไรดีล่ะ” ชายคนหนึ่งพูดด้วยสีหน้าขมขื่น

“จะว่าอย่างไรล่ะถ้าให้ใส่กลับ เพราะหลังจัดการหมอนี่ เราก็จะรวยแล้ว” ชายคนแรกตอบด้วยความตื่นเต้นและมอง ลูกน้องของเขาที่พูดขึ้นมา