TB:บทที่ 254 เงื่อนไข 3 ประการ

“เฉินหลง เจ้าก็รู้ว่าบันทึกในประวัติศาสตร์มีหลายสิ่งที่ถูกบันทึกล้วนไม่เป็นความจริง เช่นคนที่ตัดสินใจฆ่าตัวตายริมแม่น้ำอู้เจียง ช่างไร้สาระเสียจริง อย่างไรก็ตามแม้ว่าข้าจะไม่ได้บงการให้คนไปเผ่าวัง แต่สาเหตุก็เกิดจากข้าอยู่ดี เช่นนั้น ตาเฒ่าอิ๋งเจิ้ง(嬴政)ก็ยังคงตามหาข้าอยู่ ” เซี่ยงอวี่พูดอย่างหมดหนทาง

เป็นไปได้ยากที่บันทึกในประวัติศาสตร์จะบันทึกเรื่องราวผิดพลาดเสมอไป โดยเฉพาะกับเหตุการณ์ที่ที่บันทึกเรื่องราวของผู้ชนะและผู้แพ้ มันต้องเป็นฝ่ายผู้ชนะอยู่แล้วที่จะได้เป็นผู้บันทึกเรื่องราว

“ตอนที่เป็นฝ่ายรบชนะ อิ๋งเจิ้งยังมีชีวิตอยู่หรอครับ? ” เมื่อเฉินหลงได้ยินว่าอิ๋งเจิ้งยังมีชีวิตอยู่ เขาก็เริ่มรู้สึกสับสน

“มันไม่มีอะไรที่เป็นไม่ได้ ในยุคของข้า พลังแห่งสวรรค์และโลกมนุษย์มีอยู่มากมายซึ่งไม่น้อยไปกว่าแคว้นคุณหลุนเลย เช่นนั้นแล้วยจึงมีคนที่แข็งแกร่งในเวลานั้นเป็นจำนวนมากและความแข็งแกร่งของพลังก็มีอยู่สูงมากด้วยเช่นกัน ในเวลานั้น พลังของทั้งอิ๋งเจิ้งและตัวข้าอยู่ในระดับ ‘ปรมาจารย์แห่งดวงดาวเช่นเดียวกัน โดยธรรมดาแล้วเราย่อมต้องแยกตัวออกจากกัน ดังนั้น สงครามจึงได้บังเกิดขึ้น”

“ในสงครามนั้น ตาเฒ่าอิ๋งเจิ้งและตัวข้าได้เลื่อนขั้นไปถึงระดับศิรา เพียงเพื่อพบว่าการต้อสู้ของพวกเรากลายเป็นเพียงเรื่องตลก เพราะยังมีชายที่แข็งแกร่งอีกมากมายในจักรวาลนี้ที่แข็งแกร่งกว่าพวกเรา เช่นนั้นพวกเราทั้งคู่จึงยุติการต่อสู้ ตาเฒ่าอิ๋งเจิ้งกล่าวออกมาตรงๆเลยว่าโลกใบนี้เป็นของข้าแล้วและจากนั้นเขาก็ได้ลาจากโลกนี้ไป เวลานั้น ข้าไม่ฝักใฝ่ที่จะครอบครองโลกใบนี้ เช่นนั้นข้าจึงมอบมันให้กับพี่ชายข้า หลิวปัง แน่นอนว่าข้าอยากให้เขาเป็นผู้นำที่ดี พี่ชายข้าเกิดในตลาดและเขาย่อมรู้ดีถึงความทุกข์ทรมานของมนุษย์ปกติทั่วไปและย่อมรู้ดีว่าจะเป็นจักรพรรดิที่ดีได้ แต่อย่างไรเขาก็กระทำที่เกิดเหตุมากไปและได้เผ่าพระราชวังอาฝางกงไปด้วย เช่นนั้นตาแก่นั้นจึงหาข้ออ้างเพื่อที่จะเอาเปรียบเป็นครั้งคราว ข้าไม่อยากจะมีปัญหากับเขาเพราะเห็นแก่ความเป็นเพื่อนร่วมชาติ” เซี่ยงอวี่พูดด้วยรอยยิ้ม

เมื่อเซี่ยงอวี่เล่าเรื่องราวประวัติศาสตร์อีกเวอร์ชั่นที่เฉินหลงคุ้นเคยดี เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำได้เพียงแต่ไม่ออกความเห็นใดต่อไป

“งั้น ท่านกลายมาเป็นปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ของชาวคุณหลุนได้อย่างไรกัน? ” ในขณะที่เฉินหลงกำลังสับสน ในที่สุดเขาก็นึกออกถึงคำถามที่เขายังคางคาใจขึ้นมาได้

เวลานี้ เซี่ยงอวี่ก็อดไม่ได้ที่ยิ้มออกมา

“ข้ามาที่นี่ได้โดยเหตุบังเอิญ ส่วนประตูมิติที่ถูกส่งมา ข้าก็ไม่รู้ว่าผู้ใดเป็นคนทำ แต่อย่างไรเสีย หลังจากที่ข้ามาอยู่ที่นี่แล้ว ข้าก็ได้เห็นว่าชาวคุณหลุนล้วนเกิดมาเพื่อเป็นนักรบ เช่นนั้นข้าจึงได้ให้วิชาความรู้แก่พวกเขา เพื่อจะให้พวกเขาได้มีสติปัญญารู้คิดและไม่ต้องกลายไปเป็นอาหารให้พวกสัตว์ประหลาดอยู่ ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่ชาวคุณหลุนเริ่มมีอำนาจมากขึ้นแล้ว พวกเขาก็สามารถเป็นผู้ช่วยให้กับข้าได้มากยิ่ง”

“ดังนั้น ท่านไปจากที่นี่แล้วหรอ?” เฉินหลงกังวลกับเขามากเรื่องที่เขาจะสามารถออกไปจากเมืองคุณหลุนและกลับไปยังโลกเดิมได้หรือไม่

“เจ้าอยากจะกลับไปยังโลกเดิมอีกจริงๆหรือ?” เซี่ยงอวี่มองเฉินหลง

“แน่นอนครับ ที่นั้นยังมีครอบครัวของข้าอยู่ ทุกอย่างที่ข้ารักที่ข้ามี และแน่นอนว่าข้าจะกลับไป ท่านไม่คิดอยากกลับไปบ้างหรือครับตอนที่อยู่ที่นี่? ” เฉินหลงพูดด้วยความมั่นใจ

“ตอนที่ข้ามาที่นี่ ข้าย่อมอยากที่จะกลับไปทุกเวลา ข้าอยากกลับไปพบกับคนโปรดของข้า หยูจี แต่อย่างไรเสียหยูจีก็เป็นเพียงแค่มนุษย์ ตอนที่ข้ากลับไปปเมื่อร้อยปีที่ผ่านมา นางได้กลายเป็นกองเถ้าธุลีไปแล้ว นอกจากนี้ ไม่เว้นแต่คนที่ข้าเคยรู้จักก็ต่างเปลี่ยนไปกันหมด เมือเห็นว่าบ้านเมืองที่ปกครองโดยพี่ชายข้าอยู่ในกฎระเบียบและยังมีผู้สืบทอดที่แข็งแกร่ง ข้าก็ไม่จำเป็นต้องการอยู่ในโลกนี้อีกต่อไปแล้ว ข้าต้องการเดินทางต่อตามที่ข้าต้องการ สิ่งที่พบเจอตามทางทุกเส้นทางที่ข้าก้าวผ่านจะกลายเป็นสิ่งที่ทำให้ข้าแข็งแกร่งและทรงพลังมากยิ่งขึ้น ” เซี่ยงอวี่พูดพร้อมกับหลั่งไหลความรู้สึกที่ทรงอำนาจออกมาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

แม้จะผ่านประตูม่านแสงมาแล้ว เฉินหลงก็ดูเหมือนจะยังสัมผัสได้ถึงรังสีอันทรงอำนาจอยู่

“ท่านเซี่ยงอวี่ ท่านหาทางกลับไปได้แล้วจริงๆหรอครับ?” เฉินหลงพูดอย่างแปลกใจ

“ข้าหามันไม่พบ แต่ข้าสร้างมันขึ้นมาเอง ประตูมิติบนโลกเป็นประตูมิติที่เปิดเพียงฝั่งเดียวซึ่งเป็นประตูมิติบนโลกที่สามารถข้ามมาได้เพียงที่เขตแคว้นคุณหลุน นี่คือสิ่งที่ข้าได้ร่ำเรียนมาตลอดสิบปีที่อยู่ในแคว้นคุณหลุน จากนั้นข้าก็ใช้เวลาถึงสิบปีในการสร้างเทเลพอร์ตข้ามเวลาเพื่อที่จะกลับไปยังโลกเดิมได้ แต่มันก็ผ่านไปนานมากแล้วนับตั้งแต่ที่ข้ากลับมา จากนั้นข้าก็ได้พบกับประตูมิติบนโลกที่จะเปิดขึ้นเพียงหนึ่งครั้งในรอบ 2,000 ปี ใน 2,000 ปีที่แล้วเป็นข้าที่ข้ามมิติมา และ 2,000 ที่ผ่านมาไม่นานนี้ก็คือเจ้า ” เซี่ยงอวี่พูดด้วยใบหน้าที่เหมือนกำลังหวนนึกถึงอดีต

“จริงหรอครับ นั้นมันดีมากเลย บอกข้าหน่อยได้ไหมครับว่าเทเลพอร์ตอยู่ที่ไหน?”เฉินหลงถาม

“เจ้ามาที่แคว้นคุณหลุนได้เพียงครึ่งปีเท่านั้น ไม่ต้องกังวลไป เพียงแค่ต้องฟังคำข้าก่อน” จากนั้นเซี่ยงอวี่ก็เงียบลง

“เอาละ หากเจ้ามีอะไรที่ต้องการ ขอเพียงแค่บอกกล่าวข้ามา” เมื่อเห็นว่าเฉินหลงดูร้อนรน เซียงหวี่จึงพูดให้เขาใจเย็นลง

“เดิมทีข้าต้องการรับเจ้ามาเป็นผู้สืบทอดของข้า แต่เมื่อได้พบเจ้าแล้วข้ากลับไม่คิดเช่นนั้น เพราะข้าเชื่อว่าเจ้าจะต้องแข็งแกร่งกว่าข้าในกาลข้างหน้าได้แน่และเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องให้ข้าแนะแนวอะไรแล้ว เช่นนั้นมาผูกมิตรกับเหล่าสหายของข้าเถิด” เซี่ยงอวี่ยิ้ม

“เป็นเกียรติกับข้ามากครับที่จะได้ผูกมิตรกับเหล่าสหายของท่านเจ้าเหนือหัว” เวลานี้ เฉินหลงรู้ว่าเขาไม่ควรที่จะกังวลและควรทำให้ใจสงบลงเท่านั้น

“ดี สิ่งที่เป็นเกียรติยิ่งกับข้าคือการได้ผูกมิตรกับคนอย่างเจ้า น่าเสียดายที่ข้าไม่สามารถกลับไปโลกเดิมในครั้งนี้ได้ไม่เช่นนั้นข้าจะชวนเจ้าดื่มสักหน่อย ” เซี่ยงอวี่รู้สึกมีดีมากๆเมื่อได้ยินคำพูดของเฉินหลง

“จะต้องมีโอกาสสักครั้งแน่ครับ” เฉินหลงพยักหน้า

“เอาละ ข้าจะไม่พูดพร่ำเพรื่อแล้ว น้องเฉิน ตราบใดที่เจ้าทำตามเงื่อนไขทั้งสามข้อของข้าได้ ข้าจะให้เจ้าใช้เทเลพอร์ตและส่งพิกัดตำแหน่งของแคว้นคุณหลุนให้กับเจ้า บอกส่วนประกอบและวิธีการสร้างประตูมิติ เช่นนั้นเจ้าก็จะสามารถกลับมายังแคว้นคุณหลุนตราบที่เจ้าต้องการได้”เซี่ยงอวี่พูดเข้าประเด็น

“ครับ ข้าจะทำและข้าต้องทำได้” เพื่อที่จะกลับไปยังโลกเดิม เฉินหลงจึงยินดีที่จะทำทุกอย่างตราบเท่าที่เขาจะสามารถทำได้

“ไม่ต้องรีบกังวลไป ข้ายังไม่พูดถึงเงื่อนไขที่เจ้าต้องทำตามเลย อย่างแรก ตอนที่กระแสน้ำลดระดับลง ข้าหวังว่าเจ้าจะช่วยชาวคุณหลุนให้เอาชีวิตจากพวกสัตว์ร้ายที่หลบซ่อนอยู่หลายปีได้ อย่างที่สอง ข้าหวังว่าเจ้าจะช่วยชาวคุณหลุนแก้ไขปัญหาในเรื่องการมีทายาทสืบสกุล อย่างที่สาม  ข้าหวังว่าในอีก 20 ปีข้างหน้า เจ้าจะสามารถกลับมายังแคว้นคุณหลุนได้” เซี่ยงอวี่พูดอย่างจริงจัง

เมื่อได้ยินเงื่อนไขทั้งสามข้อของเซี่ยงอวี่แล้วทำให้มุมมองของเฉินหลงที่มี่ต่อเซี่ยงอวี่ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เดิมทีเฉินหลงคิดว่าเซี่ยงอวี่ใช้คนของเมืองคุณหลุนอย่างไม่สนความเป็นความตาย แต่ตอนนี้เฉินหลงรู้แล้วว่าเขาไม่ได้คิดแบบนั้น เพราะถ้าไม่มีเงื่อนไขทั้งสามข้อนี้เซี่ยงอวี่ก็ยังสามารถหาประโยชน์จากชาวคุณหลุนทางอื่นได้ แม้เงื่อนไขสามข้อนี้จะเป็นเงื่อนไขที่เกื้อหนุนเขาและเป็นตัวช่วยเขาทางอ้อมได้ แต่เขาก็ยังคิดทำเพื่อชาวคุณหลุนเช่นกัน

“ไม่ต้องกังวลครับ ข้าจะทำตามเงื่อนไขทั้งข้อ 1 และข้อ 2 แต่ข้าไม่รู้ว่าจะทำตามเงื่อนไขที่สามได้หรือเปล่า” หากเซี่ยงอวี่ไม่ได้พูดถึงเงื่อนไขข้อที่ 1 และ 2 เฉินหลงก็พร้อมที่จะช่วยเหลือชาวคุณหลุนแต่แรกอยู่แล้ว แต่เฉินหลงไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นใน 20 ปีที่ผ่านมา

อย่างไรก็ตาม ประตูมิติก็ต้องการพลังที่ต้องสูงถึงระดับปรมาจารย์แห่งดวงดาว เฉินหลงไม่รู้ว่าเขาจะสามารถเลื่อนขั้นไปจนถึงระดับปรมาจารย์แห่งดวงดาวได้ไหมใน 20 ปีนี้ ดังนั้น เขาจึงยังไม่รับปากเซี่ยงอวี่