หลินฟาน ยิ้มและพูดว่า “พี่ไก คุณไม่ได้บอกหรอกหรือว่า การชอบใครซักคนไม่ใช่เรื่องผิดผมบอกชอบเธอ มีอะไรผิด?”

เขา! เสี่ยวฟางพูดไม่ออก นี่คือสิ่งที่ เฉิน ซิไกพูดจริงๆ เธอไม่สามารถพูดได้ว่าเฉินซิไกเป็น ฝ่ายผิดใช่ไหม

เฉิน ซิไก หัวเราะกล่าวว่า “หลินฟาน คุณส่งอาหารทุกวัน ต้องฝ่าแดนและฝนมาหนักเลย ใช่ไหม?”

หลินฟานยิ้ม และพูดว่า “ไม่เป็นไร แค่เหนื่อยนิดหน่อยเอง”

เฉิน ซิไก : “เหนื่อยไหม?”

หลินฟาน พูดว่า: “ใช่ ทุกวันฉันเป็นห่วงผู้หญิงจํานวนมาก ผมเดินเตร็ดเตร่อยู่ท่ามกลางพวกเธอตลอดทั้งวันบางครั้งผมก็เหนื่อย ถ้าผมต้องการหลีกเลี่ยงพวกเธอ และหาที่พักผ่อน พวกเธอจะโทรหาผม ผมหมดหวังที่จะได้พักสักหนึ่งลมหายใจ ยิ่งล่าสุดพวกเธอ จริงจังมากขึ้นกว่าเดิมยิ่งทําให้ผม ถึงกับหวาดผวาเชียวล่ะ!”

ทุกคน: “…”

ทุกคนพูดในใจว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินคนพูดว่า เป็นคนส่งอาหารแล้วสดชื่นกระทั้งร่าเริงได้ขนาดนี้”

“เขาเป็นคนตลกจริงๆ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า น่าสนใจดี!”

เฉิน ซิไกกล่าว“คุณบรรยาย การส่งอาหารในลักษณะนี้ ได้น่าสนุกมาก นี่คือสิ่งที่กันสังคมอย่างคุณพูดถึง ใช่ มาสนุกกันเถอะ! ประมาณนี้ไหม?”

เฮ่อ เสี่ยวฟางยิ้ม: “หลินฟานเป็นแบบนี้มาตลอด ค่อนข้างตลก แต่อย่าถามเลย แน่นอนว่าการส่งอาหารเป็นเรื่องยากและหาเงินได้ไม่มาก”

เฉิน ซิไก พูดว่า: “นั่นสินะ คุณไม่ได้รายได้มาก หรือแค่ชอบใครสักคนมันไม่ได้ผิดอะไรแต่มันผิดที่คางคกขี้เกียจคิดกินเนื้อหงส์ หลินฟาน คุณถามตัวเองว่าคุณสามารถซื้อเสียวฟางได้หรือไม่ถ้าไม่อย่างนั้นคุณซื้อบ้านที่นี่ได้หรือไม่”

เฉิน ซิไก หักมุมเพื่อเหยียบ หลินฟาน

ฝูงชนหัวเราะ

“คําถามของ เฉิน ซิไก หนักเกินไป เขาไม่สามารถซื้อบ้านได้ แค่ดูก็รู้!”

“ไม่ได้หรอก นับประสาอะไรกับการซื้อเลย ฉันคิดว่าเขาแค่เช่าบ้านในหมู่บ้านในเมืองเขาไม่แม้แต่มีเงินจะเช่าด้วยซ้ํา แล้วมาบอกบ้านในชุมชนนี้เป็นน่ะ!เหอะ”

“เฉิน ซิไก ซื้อชุดบ้านชั้นหนึ่งของทอมสัน หากเขาเช่าหมู่บ้านในเมืองเขาใช้อะไรต่อสู้กับเฉินซิไก?”

เมื่อได้ยินคําพูดที่น่าอับอายเหล่านี้ เฉิน ซิไก ก็พอใจมาก เขาแค่อยากจะสอนบทเรียนให้หลินฟานยิ่งหลินฟานรู้สึกอึดอัดมากเท่าไหร่เขาก็มีความสุขมากขึ้นเท่านั้นใครบอกให้เด็กคนนี้ทําให้เขาไม่พอใจล่ะ

แค่ดูเด็กคนนี้ก็ไม่คู่ควรกับแฟนสาวของเขาแล้ว!

ทันใดนั้น กริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น

เฮ่อ เสี่ยวฟางเดินไปเปิดประตู เพียงเห็นหญิงสาวในชุดธุรกิจ ยืนอยู่ที่ประตู เสี่ยวฟางจําได้ว่านี่คือคุณเฉินจากสํานักงานจัดการทรัพย์สิน

“คุณเฉิน?” เฮ่อ เสี่ยวฟางสงสัยว่าทําไม คนจากฝ่ายบริหารทรัพย์สินถึงมาที่นี้

คุณเฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ขอโทษนะ ไม่ทราบ คุณหลินฟานอยู่ที่นี้หรือเปล่า”

“ก็…” เฮ่อ เสี่ยวฟางแปลกใจยิ่งกว่าที่มีคนจากสํานักงานจัดการทรัพย์สินมาตามหาหลินฟาน

คุณเฉินเข้ามาที่ประตู เพียงชําเลืองมองก็เห็นหลินฟาน และกล่าวขอโทษ “ฉันชื่อเฉินจากแผนกจัดการทรัพย์สินชั้นหนึ่งของทอมสัน ฉันเสียใจด้วย คุณหลินตอนนี้ที่เกิดความล่าช้าฉันได้ยินจากรปภ.ว่าคุณอยู่ที่นี่ฉันมาเพื่อตามหาคุณ”

หลินฟานยิ้ม และพูดว่า “ไม่เป็นไรครับ

ทุกคนมองหน้ากัน ทําไมคนจาก สํานักงานจัดการทรัพย์สินชั้นหนึ่งของทอมสันคุณเฉินถึงฝ่ายบริหารมาหาหลินฟาน?

ฉันเห็นคุณเฉินหยิบการ์ดสีดํา และยื่นให้หลินฟาน: “คุณหลิน นี่คือการ์ดควบคุมการเข้าออกของคุณด้วยการ์ดใบนี้ คุณสามารถเข้า และออกจากทอมสันหมายเลข 1 ได้อย่างอิสระ”

เมื่อเห็นการ์ดสีดํานี้ เฉิน ซิไก คิดอะไรบางอย่าง ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก!

ต่อจากนั้น คุณเฉินก็ยื่นกระเป๋าถือใบใหญ่ให้หลินฟาน: “นี่คือกุญแจสําหรับอาคาร A ทั้งหมดคุณลองนับดูได้คะ”

หลินฟานหยิบมันขึ้นมาดู มีทั้งหมด 40 ชุดกุญแจ โดยใช้แหวนเหล็ก ร้อยเชือกพอให้จับด้วยมือได้

หลินฟาน ยกแหวนเหล็กขึ้น กุญแจที่แน่นหนานั้นโดดเด่นมาก

เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนก็ประหลาดใจ

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

สํานักงานจัดการทรัพย์สินได้ให้บัตรเข้าออกแก่หลินฟาน!

และกุญแจสู่อาคาร A ทั้งหมด?

จุดประสงค์หลักของหลินฟาน ในครั้งนี้ คือมารับกุญแจ ที่สํานักงานจัดการทรัพย์สินและเขามาที่บ้านของ เฮ่อ เสี่ยวฟางในฐานะแขก ตอนนี้เขาได้รับกุญแจมาแล้วเขาก็มาเอะอะที่นี่แล้วเช่นกันไม่มีอะไรแล้ว ดังนั้นเขาจึงใช้โอกาสนี้ลื่นไหลออกไปดีกว่า

“เสี่ยวฟาง ขอบคุณมากที่เชิญผมมาเป็นแขก ผมไม่รบกวนคุณ คุณเฉิน ผมจะลงไปพร้อมกับคุณ”

หลังจากพูด หลินฟานก็ออกไป พร้อมกับกระเป๋ากุญแจ

คุณเฉินกําลังจะเดินไปพร้อมกับหลินฟาน เมื่อเฮ่อ เสี่ยวฟางคว้าตัวเธอ

เฮ่อ เสี่ยวฟางอดสงสัยไม่ได้ว่า “คุณเฉิน เกิดอะไรขึ้น”

คุณเฉินกลับรู้สึกแปลกๆ เล็กน้อย: “คุณเป็นเพื่อนของคุณหลิน คุณไม่รู้? คุณหลินเพิ่งซื้ออาคารในทอมสัน ยี่ผินของเรา”

พูดจบ คุณเฉินก็ไล่ตามหลินฟานออกไป

ทิ้งให้คนที่นี่ ตะลึงงันอยู่ในบ้าน

ทุกคนตกใจจนกลายเป็นหิน

หลินฟาน ซื้อทอมสันชั้นหนึ่งจริงๆ เหรอ

ถ้าไม่ใช่คนจากสํานักงานจัดการทรัพย์สิน จากปากของคุณเฉิน พวกเขาคงคิดว่ามันเป็นเรื่องล้อเล่นแน่ๆ

แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นด้วยตาของพวกเขาเอง คุณเฉิน ให้บัตรเข้าออก และกุญแจกับหลินฟานไม่มีทางปลอม!

“การ์ดสูงสุด!” จู่ๆ เฉิน ซิไกก็พูดขึ้น เพราะเขาตื่นเต้นเกินไป เสียงของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“การ์ดของหลินฟานคือการ์ดสีดําระดับสูงสุดในตํานานอันดับหนึ่งของทอมสันถ้าคุณซื้อห้องชุดมากกว่า 10 ห้องที่นี้ คุณก็จะมีสิทธิ์ได้รับมัน!”

“หลินฟาน เขาซื้ออาคารทอมสัน ชั้นหนึ่งทั้งหมดจริงๆ!”

ใบหน้าของเฉิน ซิไก ซีด ความจริงข้อนี้ส่งผลกระทบโดยตรงต่อเขา

แม้จะไม่น่าเชื่อเพียงใด ต่อหน้า สุพรีมแบล็คการ์ด เขาก็เชื่อได้เท่านั้น

หลินฟาน คนส่งอาหารกลายเป็นเจ้าของทั้งอาคารในชั้นเฟิร์สคลาสของทอมสันเจ้าของตึก!

บ้าจริง!

สักพัก ทั้งบ้านก็เงียบ ทุกคนตกใจ

คิดว่าพวกเขาหัวเราะเยาะหลินฟาน อย่างไร้ยางอายแค่ไหน พวกเขาไม่เพียงแต่เขินอายที่ต้องการจะหารูในดินเพื่อเจาะ แต่พวกเขาก็กลัวมาก และคนซื้อทั้งอาคารอันดับหนึ่งของทอมสันอย่างหลินฟานไม่ใช่คนที่พวกเขารุกรานได้อย่างเห็นได้ชัด

ร่างกายของ เฮ่อ เสี่ยวฟาง สั่นเล็กน้อย ถ้าเธอรู้ว่า หลินฟานทรงพลังมากขนาดนี้เธอก็ไม่คิดจะดูถูกหลินฟานเหมือนเมื่อก่อนแต่ตอนนี้ก็สายเกินไปที่จะเสียใจ

หลินฟาน นึกภาพของทุกคนจะมีปฏิกิริยาอย่างไร เมื่อรู้ว่าเขาเป็นใคร

เขาไม่สนใจที่จะอยู่ด ว่าพวกเขาอยู่ในสภาพอับอายแค่ไหน

สําหรับเขาแล้ว คนเหล่านี้ไม่มีความสําคัญ รวมทั้งเทพธิดาเฮ่อ เสี่ยวฟางในโรงเรียนมัธยมต้นอย่าพูดว่าเขาไม่มีเจตนาที่พูดเรื่องเฮ่อ เสี่ยวฟาง แม้ว่าเขาจะทําเช่นนั้นจริงการแสดงออกของเฮ่อเสียวฟางในวันนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทําให้เขารู้สึกเย็นชา

หลินฟาน และคุณเฉิน ลงไปชั้นล่างด้วยกัน หลินฟาน หยิบกุญแจรถยนต์ไฟฟ้าและโยนกระเป๋ากุญแจลงในกล่องเก็บอาหารลูกค้า

เมื่อเห็นสิ่งนี้ คุณเฉิน ก็แอบเช็ดเหงื่อเย็นๆ ของเธอออกไป นี่คือกุญแจสําคัญในการเข้าออกอาคารชั้นหนึ่งของทอมสันทั้งหมด หลินฟานทําอย่างสบายๆเหมือนกับการขว้างกะหล่าปลี!

หลินฟานคนนี้ รวยแค่ไหนกัน เกรงว่าเขาไม่ใช่มหาเศรษฐีธรรมดาๆ!
แต่เผด็จการชั้นยอดคนนี้ก็กําลังส่งอาหารตามที่อธิบายไว้ในข้อมูล

นี่หรือคือรสนิยมแย่ๆ ของคนรวยที่ชอบแกล้งทําเป็นว่าจน?

“คุณหลิน คุณอยากไปเยี่ยมชมอาคาร A เพื่อดูทดสอบ การเข้าใช้อาคาร A ในปัจจุบันหรือ ไม่” คุณเฉินถาม

หลินฟาน พูดว่า “ตกลง”

หลินฟาน ผลักลงรถยนต์ไฟฟ้า และตามคุณเฉิน ไปที่อาคาร A

คณเฉิน กล่าวว่า อาคาร A ของทอมสัน ยี่ผินเรานั้นมีห้องชุดทั้งหมด 40 ห้องปัจจุบันมีห้อง ชุดให้เช่า 3 ห้อง และค่าเช่าอยู่ที่ 100,000 หยวนต่อเดือน

คุณเฉินกล่าวว่า “บ้านเหล่านี้ถูกให้เช่าโดยเจ้าของคนก่อน ตอนนี้คุณหลินเป็นเจ้าของ ถ้าคุณ ไม่ต้องการให้ใครเช่าบ้าน คุณสามารถน่าบ้านกลับมาได้ทุกเมื่อ

หลินฟานยิ้ม และพูดว่า “ไม่เป็นไร ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้ บ้านหลายหลัง ปล่อยให้เช่าแล้วรอเก็บค่าเช่าก็ไม่เลว”

ห้องชุดหนึ่งเดือนละ 100,000 หยวน และถ้าเช่าห้องชุด 40 ห้อง เขาก็ทํารายได้อย่างน้อย 4 ล้านหยวนต่อเดือน!

มันตั้ง 4 ล้านหยวนเลยนะ!

ดีใจจังที่ได้เป็นเจ้าบ้านเก็บค่าเช่าที่นี่!

ในเวลานี้ รถเบนท์ลีย์ ฟลายอิ้ง สเปอร์ ราคาเกือบ 3 ล้านหยวน จอดอยู่ใต้ตึกเอ ชายวัยกลางคนที่มีพุงเดินก้าวขายาวภายใต้การนําของนายหน้า ในการวางแผนที่จะเข้าไปในอาคาร A เพื่อดูบ้าน

“บ้านที่เราดูเมื่อวาน ฉันต้องการดูอีกครั้ง!” ชายวัยกลางคนดูเหมือนจะรวย

นายหน้ายิ้มแล้วพูดว่า “คุณคู่ บ้านหลังนั้นมีคนซื้อไปแล้ว เรามีบ้านอื่นอีกทําไมผมกับพี่ไม่ไปดูล่ะ”

หน้าของชายวัยกลางคนทรุดลง: “อะไรนะ นี่มันอะไรกัน! ซื้อเร็วไปเปล่าฉันไม่สนใจฉันชอบห้องชุดนั้น ต่อให้มีคนซื้อก็จะซื้อคืน ไป พาฉันเข้าไปแล้วรีบโทรหาผู้ซื้อคนนั้นทันที!”

นายหน้าไม่กล้า ให้เศรษฐขุ่นเคืองจึงเห็นด้วยทันที

ทันใดนั้น หลินฟาน เข็นรถยนต์ไฟฟ้ามาที่อาคาร A และผ่านหน้าชายวัยกลางคน

เมื่อชายวัยกลางคนเห็นว่า หลินฟาน เป็นคนส่งอาหาร เขาก็แสดงอาการรังเกียจทันทีและดุด่าว่า“บ้าเอ๊ยแกกําลังขวางทางฉันอยู่!ไม่มีตาหรือไงวะ!!”