ตอนที่ 520 มอบหยกให้

 

 

คิ้วแม่เฒ่าขมวดเข้าหากันอย่างไม่รู้ตัว จากนั้นก็เข้าใจดีว่าฝานเจียวเจียวกำลังให้นางแสดงท่าทีต่อเรื่องนี้ออกมา ทำให้นางรู้สึกไม่พอใจ

 

 

แม้นางจะเป็นหญิงชราที่ไม่ค่อยได้ออกไปไหน แต่ที่จริงนางไม่ได้ตาบอด รู้ดีว่าฝานเจียวเจียวมีจุดมุ่งหมายอะไร

 

 

แต่อย่างไรก็ยังเห็นแก่ที่เธอเป็นหลานสาวตนเอง จึงไม่ได้ถือสามากนัก

 

 

ทั้งในสถานที่อย่างเขตทหารที่สิบสองนี้ ถ้าไม่หน้ามีตาบ้าง วันหน้าจะก้าวหน้ายาก ง่ายจะตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ นางจึงปล่อยให้เธอก้าวหน้าไป แต่ตอนนี้เธอทำตัวเกินไปแล้ว

 

 

ถึงกับคิดแผนการมาที่ตัวนางแล้ว หวังจะอาศัยฐานะของนางเพื่อไปข่มอีลั่วเสวี่ย

 

 

ฝานเจียวเจียวไม่รู้ว่าที่นายหญิงผู้เฒ่ารักเอ็นดูเธอนั้นก็ใช่ ในนี้มีสาเหตุสองประการ ข้อแรกเพราะเธอเป็นหลานในสกุลฝาน ข้อสองเพราะนายหญิงผู้เฒ่าต้องการคนอยู่เป็นเพื่อนแก้เหงา นางเองก็จะได้มีข้ออ้างในการช่วยเหลือตระกูลของนางเอง แต่ขณะนี้ฝานเจียวเจียวมุ่งแต่ผลประโยชน์ทำให้นางรู้สึกขัดใจ

 

 

“เจียวเจียวจ๋า ถ้าเดี๋ยวอีลั่วเสวี่ยจะมาอยู่เคียงข้าง ย่อมต้องอยู่เคียงข้างกับเจ้าของวันเกิด จะมาอยู่ข้างตัวย่าได้อย่างไร หลานคิดมากไปแล้ว ดูชุดของย่ารองวันนี้ สวยไหม”

 

 

ฝานเจียวเจียวไม่โง่ รู้ว่าย่ารองไม่อยากพูดถึงปัญหานั้น จึงไม่พูดต่ออีก เธอเป็นหญิงสาวที่ฉลาด

 

 

“ย่ารองบุคลิกดี สวมอะไรก็ดูสวยค่ะ” เธอยิ้มแล้วพูดชม

 

 

ถึงตอนนี้อีลั่วเสวี่ยกับเฉวียนหมิงเดินตามสาวใช้คนนั้นเข้ามาในห้องโถงใหญ่ พอเธอเข้ามาอวิ๋นเว่ยที่ตาแหลมก็เห็นทันที

 

 

“เสวี่ยเอ๋อ ลูกตามพ่อมา” เขามองข้ามเฉวียนหมิง ส่งสัญญาณให้อีลั่วเสวี่ยตามเขาไป

 

 

เฉวียนหมิงยิ้มๆ “ไปเถอะ ไม่ต้องห่วงผม” งานแบบนี้เขาเคยเข้าร่วมหลายครั้ง ต่อให้เขาคนเดียวก็สามารถอยู่ในงานได้

 

 

ยิ่งกว่านั้นในวันนี้นอกจากจะเป็นงานวันเกิดของนายท่านผู้เฒ่าสกุลอวิ๋นแล้ว อวิ๋นเว่ยยังจะแนะนำอีลั่วเสวี่ยต่อทุกคนอย่างเปิดเผย

 

 

อีลั่วเสวี่ยได้ยินก็พยักหน้าแล้วเดินตามอวิ๋นเว่ยไปข้างหน้า

 

 

“เสวี่ยเอ๋อ นี่อาลี่ วันนี้เจอกันแล้ว ท่านนี้…” อวิ๋นเว่ยยกเหล้าแก้วหนึ่งให้อีลั่วเสวี่ย เริ่มพาเธอเดินเข้าไปในกลุ่มแขก ไม่นานนักก็ทำความรู้จักกับหลายคน

 

 

ขณะนี้ในกลุ่มคนที่มีฐานะสูง อวิ๋นเซินเห็นลูกชายตัวเองกำลังแนะนำอีลั่วเสวี่ย ก็ชักไม่พอใจ ลูกชายคนนี้ยังเห็นเขาอยู่ในสายตาไหม

 

 

ขณะที่เขากำลังจะเดินไปหา อวิ๋นเว่ยก็พาอีลั่วเสวี่ยมาตรงหน้าเขา “พ่อครับ นี่คือเสวี่ยเอ๋อ หลานสาวที่ผมหามาให้พ่อ เรียกปู่สิ”

 

 

เขาพูดอย่างเปิดเผยตรงๆ ไม่เปิดโอกาสให้อวิ๋นเซินปฏิเสธ เขาจงใจทำเช่นนี้ต่อหน้าผู้คนมากมาย เป็นวิธีการที่สูงส่ง

 

 

อีลั่วเสวี่ยยิ้ม “หนูชื่ออีลั่วเสวี่ย สวัสดีค่ะคุณปู่ นี่เป็นของขวัญวันเกิดที่หนูเตรียมให้ คิดว่าปู่คงจะชอบ” เธอพูดพลางยื่นกล่องที่ทำจากไม้จันทน์ให้

 

 

นี่ตรงกับคำกล่าวที่ว่าเมื่ออีกฝ่ายยอมรับผิดย่อมไม่ถือสา ยิ่งกว่านั้นอีลั่วเสวี่ยยังมอบของขวัญให้ นายท่านผู้เฒ่าเลิกคิ้วขึ้นแล้วเปิดกล่อง มีจี้หยกชิ้นหนึ่งวางสงบนิ่งอยู่ในนั้น

 

 

จี้หยกสลักเป็นรูปกิเลน ดูพิเศษกว่าจี้หยกรูปเจ้าแม่กวนอิม ที่สำคัญคือจี้หยกชิ้นนี้เหมือนมีชีวิต

 

 

รอบตัวหยกล้อมรอบด้วยไอทิพย์เข้ม แค่ดูด้วยตาเปล่า คนที่ไม่มีความรู้เรื่องหยกก็ยังรู้สึกสะดุดตาเป็นพิเศษ

 

 

ยิ่งกว่านั้นอวิ๋นเซินไม่ใช่ชาวบ้านธรรมดา เขามีสายตาในการแยกแยะหยก แววตาตื่นเต้นยินดีทันที

 

 

 

 

ตอนที่ 521 ย้อนกลับมาตบหน้าตัวเอง

 

 

“หยกดี หยกดี” นายท่านผู้เฒ่าพูดชมไม่ขาดปาก ถือจี้หยกไว้ในมือ แล้วรู้สึกร่างกายผ่อนคลาย บอกไม่ถูกว่าสบายตรงไหน

 

 

จี้หยกนี้มีไอทิพย์ ถ้าห้อยติดตัวเป็นเวลานานถึงจะไม่ได้บำเพ็ญเพียรก็ช่วยหล่อเลี้ยงร่างกาย เหมือนจี้หยกที่เฉวียนหมิงเคยติดตัว

 

 

แต่จี้หยกที่อีลั่วเสวี่ยเอาออกมานี้ ทั้งเนื้อหยกและประสิทธิภาพสูงกว่าหยกของเฉวียนหมิงมาก หยกเป็นวัตถุที่มีไอทิพย์

 

 

ถ้าไม่ใช่สภาพการณ์พิเศษแล้ว ปกติหยกจะยอมรับเจ้าของคนเดียวเท่านั้น

 

 

อีลั่วเสวี่ยยิ้ม “ของขวัญเล็กน้อย ปู่ชอบก็ดีแล้วค่ะ”

 

 

ถึงตอนนี้บรรดาผู้เฒ่าที่อยู่ข้างๆ นายท่านผู้เฒ่าพากันมองอีลั่วเสวี่ย “เด็กคนนี้ก็คือคนที่เจ้าหนูอวิ๋นเว่ยรับเป็นลูกสาว ไม่ธรรมดาจริงๆ ไอทิพย์เจิดจ้า”

 

 

“ไม่หรอกครับ ลูกสาวเพิ่งมาครั้งแรก ยังหวังว่าวันหน้าจะสามารถพึ่งพาท่านลุงท่านอาทุกท่าน” อวิ๋นเว่ยรีบพูดทันที แล้วพูดคุยทักทายกับคนกลุ่มนี้

 

 

อวิ๋นเว่ยไม่อยู่ในกองทหารกลับมีท่าทางดูปกติ ลดความเคร่งครัดแข็งกร้าวบนตัวลงไม่น้อย สีหน้าภาคภูมิใจ เหมือนพ่อที่ภูมิใจในลูกสาวของตัวเอง

 

 

“ยายหนูฉลาดอย่างนี้ พูดว่าพึ่งพาออกจะเกรงใจเกินไป มีพวกคุณสกุลอวิ๋น ใครจะกล้าข่มเหงเธอ?” ทุกคนพูดคุยกันอย่างออกรส

 

 

จากนั้นสายตาพวกเขาก็มาอยู่ที่จี้หยกในมือนายท่านผู้เฒ่า “จริงสิ ยายหนู ไปได้หยกดีอย่างนี้มาจากไหน แนะนำพวกเราบ้างได้ไหม?”

 

 

“คุยอะไรกันท่าทางร่าเริงกันจริง บอกยายแก่อย่างฉันบ้าง” ขณะที่อีลั่วเสวี่ยกำลังจะตอบ ก็มีเสียงหญิงชราดังขึ้น

 

 

อีลั่วเสวี่ยหันมา เห็นแม่เฒ่าในชุดกี่เพ้า ใบหน้าสูงศักดิ์เดินมา คนที่ประคองแม่เฒ่าคือฝานเจียวเจียวนั่นเอง

 

 

เวลานี้ฝานเจียวเจียวเดินมา สีหน้าเย่อหยิ่ง สวมรองเท้าส้นสูงย่างก้าวมา ใบหน้าแฝงด้วยรอยยิ้ม มองอีลั่วเสวี่ยด้วยสายตาท้าทาย

 

 

จะอย่างไรฐานะเธอก็สูงกว่า อีลั่วเสวี่ยเป็นใครกัน พอเธอปรากฏตัวขึ้น ทุกสายตาล้วนมองมาที่เธอ

 

 

พอนายท่านผู้เฒ่าเห็นแม่เฒ่าของตน แววตาอ่อนโยนลงทันที “เรากำลังคุบกันรื่องหยก เหม่ยหลิง มาดูสิ ที่เป็นหยกที่ยายหนูเอาให้ฉัน สวยจริงๆ ดูเนื้อหยกสิ ยังมีไอทิพย์ด้วย”

 

 

พอแม่เฒ่าหยิบมาวางในมือก็รู้สึกถึงไออุ่นล้อมรอบตัว รู้ทันทีว่านี่ไม่ใช่หยกธรรมดา แววตานางตื่นเต้นยินดีทันที

 

 

“เป็นหยกดี ยายหนูมีน้ำใจจริงๆ” แม่เฒ่ามองดูอีลั่วเสวี่ยด้วยสายตาอ่อนโยน

 

 

ไม่เหมือนที่ฝานเจียวเจียวบอกว่าเป็นคนอวดดี แววตาเธอใสบริสุทธิ์ เค้าหน้าเหมือนหลานสาวที่เกิดจากลูกสะใภ้และลูกชายนาง มิน่าลูกชายตนจึงชื่นชมเธอมาก

 

 

ฝานเจียวเจียวคอยสังเกตสีหน้าแม่เฒ่า พอเห็นท่าทางนางเช่นนี้ก็รู้สึกริษยา

 

 

“เป็นหยกดีจริงๆ ย่ารองชอบหยก คราวก่อนพี่ชายหลานได้หยกเนื้อดีมาชิ้นหนึ่ง กลับไปหลานจะทำกำไลหยกมาให้ รับรองว่าคุณภาพดีแน่”

 

 

เมื่อคิดจะทำให้คนสกุลอวิ๋นพอใจ คนอย่างอีลั่วเสวี่ยย่อมรู้จักเอาใจ

 

 

อีลั่วเสวี่ยเลิกคิ้วขึ้นแล้วพูด “ไม่ต้องลำบากหรอก ฉันเตรียมกำไลหยกไว้แล้ว ถ้าย่าชอบ หนูมอบให้ค่ะ”

 

 

อีลั่วเสวี่ยพูดจบก็กวักมือเรียกสาวใช้ที่ติดตามเธอมาและถือกระเป๋าให้ แล้วหยิบเอากำไลหยกสลัดลายนกเฟิ่งหวงออกมา

 

 

กำไลหยกทั่วไปมักไม่ทำลวดลาย น้อยมากที่จะมีการแกะสลักลวดลาย

 

 

แต่เธออยากสร้างสรรค์สิ่งแปลกใหม่ และแล้วพอกำไลวงนี้เผยออกมา ก็กลายเป็นที่สนใจ ทุกคนอยากหยิบมาชื่นชม