ตอนที่ 528 คำขอร้อง

 

 

“เสี่ยวอวี่ รีบเรียกคุณทวดเร็ว”

 

 

“ทวด” เสี่ยวอวี่จำคุณปู่เมิ่งไม่ได้ เห็นเหมือนเป็นคนแปลกหน้า และคำเรียกทวดของเขาก็ไม่ได้พูดบ่อยๆ แน่นอนว่าพูดได้ไม่ชัดเหมือนเรียกพ่อแม่

 

 

“ว้าว เสี่ยวอวี่เก่งจริงๆ รีบมาหาทวดเร็ว ให้ทวดดูให้ชัดๆ หน่อย”คุณปู่เมิ่งอ้าแขนรับเสี่ยวอวี่ มองสำรวจอยู่ครู่หนึ่ง “ดี ดูแลตัวเองได้ดี”

 

 

“โจวโจว หลานอี รีบมานั่งเถอะ ยืนอยู่ทำไม”

 

 

“พ่อคะ ครั้งนี้ที่ให้หนูมาไม่ใช่แค่จะอยากเจอโจวโจวใช่ไหมคะ” เสิ่นหลานอีรู้สึกว่าคุณปู่เมิ่งไม่ใช่คนที่ชอบทำเรื่องให้ยุ่งยากอย่างให้ถังโจวโจวที่เป็นคนท้องเดินทางมาตั้งไกล ถึงแม้ท้องเธอจะยังไม่ใหญ่ก็ตาม

 

 

“เอ่อ…ไม่มีเรื่องอื่นหรอก…” เมิ่งซงอวิ๋นเห็นเสิ่นหลานอีจ้องเขาตรงๆ ก็รู้สึกว่าเธอคิดอะไรอยู่ ทำได้แค่หยุดอ้อมค้อม

 

 

หลังจากกกระแอมอยู่สองครั้ง เมิ่งซงอวิ๋นจึงพูดขึ้น “โจวโจว ครั้งนี้ที่ปู่ตามหลานมาเพราะมีเรื่องเรื่องหนึ่งจะคุยด้วยจริงๆ คุยทางโทรศัพท์ก็ไม่สะดวกเลยต้องรบกวนให้หลานเดินทางมาหาตั้งไกลแบบนี้”

 

 

ถังโจวโจวไม่คิดว่าแม่ของเธอจะทายถูก คุณปู่เมิ่งมีเรื่องที่จะพูดกับเธอจริงๆ “คุณปู่มีเรื่องอะไรก็พูดมาได้เลยค่ะ”

 

 

“โจวโจว ปู่รู้ว่าไม่ควรจะพูด แต่ตอนนี้ปู่ก็ขอถือวิสาสะพูดออกมา หลานรู้แล้วใช่ไหมว่าชิงซีต้องโทษจำคุกหนึ่งปี”

 

 

“จริงเหรอคะ เรื่องนี้หนูเองก็ไม่ค่อยรู้ชัดเจนเท่าไหร่ค่ะ” เมิ่งชิงซีถูกตัดสินโทษแล้ว เธอไม่เชื่อว่าเรื่องนี้จะไม่มีโอวหยางหงและลั่วเซ่าเชินเข้ามาเกี่ยวข้อง ดูเหมือนว่าก่อนหน้าเรื่องที่พวกเขาปิดบังเธอก็คงจะเป็นเรื่องนี้

 

 

ในเวลาเดียวกันความสุขใหม่ของถังโจวโจวก็ค่อยๆ จางหายไป เดิมทีเธอคิดว่าถึงแม้ไม่ค่อยได้เจอกับคุณปู่เมิ่งแต่ก็ดูเหมือนสนิทสนมกันมาก เพียงแต่ไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนั้นเพื่อเมิ่งชิงซี

 

 

เมื่อเมิ่งซงอวิ๋นเห็นสีหน้าของถังโจวโจวค่อนข้างนิ่งขรึมก็รู้ว่าเธอเข้าใจความหมายของเขาผิดไปแล้ว เขาเองก็ไม่รีบอธิบาย เพียงแต่ค่อยๆ พูดความคิดของตัวเองออกมา “โจวโจว ปู่ก็ไม่ได้จะขออะไรหรอกนะ ชิงซีอยู่ในคุกหนึ่งปีก็เป็นโทษที่เธอควรจะได้รับ”

 

 

“อ้อ ถ้าอย่างนั้นคุณปู่อยากจะพูดอะไรคะ”

 

 

“ปู่แค่อยากให้หลานลองพูดกับเซ่าเซินดูหน่อย รอจนชิงซีพ้นโทษออกมาจะสามารถปล่อยเธอไปได้ไหม หลังจากที่เธอได้ชดใช้สิ่งที่เธอทำไปแล้ว”

 

 

“คุณปู่ หมายความว่ายังไงคะ สิ่งที่เมิ่งชิงซีต้องชดใช้ก็ล้วนแต่เป็นสิ่งที่เธอทำ ถ้าเธอไม่ทำร้ายหนูก่อน หนูจะไปทำร้ายเธอได้ยังไงกัน”

 

 

ถังโจวโจวไม่อยากพูดปัญหาของเมิ่งชิงซีกับเมิ่งซงอวิ๋นอีก ตอนนี้เมิ่งชิงซีได้รับกรรมที่ตัวเองก่อขึ้นแล้ว ถึงแม้จะมีโอวหยางหงจัดการอยู่ด้วยบ้าง แต่เหตุผลสุดท้าย ยังเป็นเพราะเมิ่งชิงซีมีความคิดที่จะทำร้ายคนอื่น

 

 

“โจวโจว ปู่รู้ว่าตอนนี้ใจหลานยังโกรธ แต่เธอก็เป็นหลานของปู่เหมือนกัน ปู่ยอมทนเห็นเธอติดคุกได้นั่นก็เพราะตอนนั้นเธอทำร้ายหลาน แต่พอเธอออกมาแล้ว ปู่รู้ว่าเซ่าเซินจะต้องไม่ปล่อยเธอไปแน่”

 

 

“คุณปู่อยากให้พวกเราปล่อยเธอ ถ้าอย่างนั้นปู่กล้ารับรองไหมว่าเธอจะปล่อยหนู” ถังโจวโจวค่อนข้างผิดหวัง ที่แท้เขาก็ยังใส่ใจเมิ่งชิงซีหลานคนนั้น และเธอก็คิดได้ว่า เมิ่งชิงซีอยู่กับเขามาตั้งหลายปี เธอจะถูกแทนที่ได้ง่ายๆ อย่างนั้นได้อย่างไร

 

 

พูดขึ้นมาแล้วก็น่าขำ เธอเคยมีความคิดที่ไร้เดียงสาที่คิดว่าคุณปู่เมิ่งจะต้องลงโทษเมิ่งชิงซี และเมื่อพวกเขาลงมือไปแล้วคุณปู่ก็คงไม่ออกหน้าอีก ตอนนี้คงไม่ใช่แล้ว เขายังมาขอร้องให้เมิ่งชิงซี

 

 

นี่เป็นเรื่องที่น่าขำจริงๆ คนไม่ดีอย่างเมิ่งชิงซีก็ยังมีคนมาขอร้องแทนให้ ดูเหมือนว่าคุณปู่เมิ่งยังปล่อยวางไม่ได้มากกว่าคนเป็นพ่ออย่างเมิ่งไหวเซินเสียอีก

 

 

“คุณพ่อคะ ที่จริงหนูไม่ควรขัดจังหวะ แต่โจวโจวเป็นลูกสาวของหนู แม่อย่างหนูยังอยากจะขอความยุติธรรมให้กับเธอ”

 

 

“หลานอี…”

 

 

“คุณพ่อคะ ไม่ต้องพูดถึงตำแหน่งของเมิ่งชิงซีในหัวใจของคุณพ่อ ตอนแรกคุณพ่อก็เคยพูดเองว่า เรื่องที่เมิ่งชิงซีทำคุณพ่อจะไม่เข้าไปยุ่ง นอกจากนี้บทลงโทษของเมิ่งชิงซีเป็นสิ่งที่เซ่าเซินจัดการ โจวโจวเองก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อยู่แล้ว คุณพ่อคงจะไม่ทำให้เธอลำบากใจนะคะ”

 

 

 

 

ตอนที่ 529 เมิ่งซงอวิ๋นใจอ่อน

 

 

เมิ่งซงอวิ๋นคิดถึงคำพูดที่ตัวเองเคยพูดก็รู้สึกแย่ เพียงแต่เมิ่งไหวเซินมักจะมาขอร้องเขา เขาก็คงไม่อาจไม่สนใจได้

 

 

นอกจากนี้ชิงซีก็เป็นหลานสาวบ้านตระกูลเมิ่ง เมื่อเมิ่งซงอวิ๋นคิดดูแล้วก็ยังทำใจไม่ค่อยได้ เขาเชื่อว่าเมิ่งชิงซีเองก็เป็นคนที่จิตใจดีคนหนึ่งและเป็นคนสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้

 

 

เพียงแต่เมื่อพูดออกมาแล้ว เมิ่งซงอวิ๋นคิดว่าถังโจวโจวโกรธมากเช่นนี้คงไม่ยอมเชื่อแน่ แต่เขาก็จนใจเช่นกัน

 

 

“หลานอี เห็นแก่หน้าพ่อได้ไหม” เมิ่งซงอวิ๋นรู้ว่าเป็นเรื่องที่ไม่ควรพูด เพียงแต่สถานการณ์ตอนนี้ ควรหรือไม่ควรเขาก็ทำได้แค่หน้าด้านเข้าไว้ ก็ต้องมาดูว่าหน้าแก่ๆ ของเขาจะยังใช้ได้ผลไหม

 

 

“….” ถังโจวโจวและเสิ่นหลานอีต่างเงียบ มองตากันไปมา “คุณปู่คะ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นวันนี้พวกเราคงต้องขอตัวกลับก่อน ถึงเวลาแล้วหนูจะบอกอีกที ได้ไหมคะ”

 

 

เธอรู้สึกว่าคงไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกแล้ว ต่อไปก็คงไม่จำเป็นต้องมาที่นี่อีก เพราะอย่างไรครอบครัวนี้ขาดเธอไปสักคนหนึ่งก็คงไม่เป็นไร

 

 

เพียงแต่ทำไมหัวใจถึงเจ็บปวดอย่างนี้นะ หรือแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ความสัมพันธ์ของเธอกับเมิ่งซงอวิ๋นก็ได้เริ่มก่อตัวขึ้นแล้ว เดิมทีเธออยากจะสนิทสนมกับเขาให้มากขึ้น แต่ผลสุดท้ายเขากลับยังเห็นเมิ่งชิงซีเป็นครอบครัวอยู่ดีสินะ เธอไม่ควรคาดหวังมากเกินไปจริงๆ

 

 

“เพราะปู่พูดถึงชิงซี หลานถึงอยากกลับใช่ไหม”

 

 

เมิ่งซงอวิ๋นค่อนข้างลำบากใจ ที่จริงเขาหลานสาวที่เขารักที่สุดก็คือถังโจวโจว เพียงแต่หัวใจคนก็สร้างมาจากเลือดเนื้อ ชิงซีเองก็เป็นหลานสาวของเขามานาน ให้รับการลงโทษน่ะได้ แต่เมื่อเห็นเธอเกิดเรื่องเข้าจริงๆ ในใจเมิ่งซงอวิ๋นก็ทนไม่ได้

 

 

“คุณปู่คะ ในเมื่อคุณปู่ให้ความสำคัญกับเธอแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องสนใจความคิดของหนูหรอกค่ะ เพราะยังไงหนูกับเขาก็ไม่ใช่คนในเส้นทางเดียวกัน”

 

 

หากไม่สามารถอยู่ด้วยกันแบบดีๆ ได้ก็แยกย้ายกันไปเสียดีกว่า สุดท้ายโชคเธอก็คงมีไม่มากพอ

 

 

“คุณพ่อคะ หนูกับโจวโจวกลับก่อนนะคะ รอโอกาสหน้าจะมาเยี่ยมคุณพ่อใหม่ เสี่ยวอวี่ มานี่มา มาหายาย พวกเราต้องกลับบ้านแล้วนะ”

 

 

“ไม่กินข้าวกันก่อนแล้วค่อยไปเหรอ”

 

 

ที่จริงในใจทุกคนนั้นรู้ดี เมื่อถังโจวโจวไปแล้วคิดว่าต่อไปก็คงอาจจะไม่มาอีก เพียงแต่เมิ่งซงอวิ๋นเองก็ไม่สามารถทิ้งเมิ่งชิงซีได้ และก็ยังอยากให้ถังโจวโจวอยู่ต่อเช่นกัน

 

 

“ไม่ล่ะค่ะ คุณปู่คะ พวกเรากลับก่อนนะคะ”

 

 

เมิ่งซงอวิ๋นนั่งมองพวกเธอออกจากบ้านไป สิ่งที่เขาต้องการท้ายที่สุดก็ยังไม่สำเร็จ “เฮ้อ ดูเหมือนว่าในใจของโจวโจวจะยังโกรธอยู่มาก นี่มันเรื่องอะไรกัน”

 

 

เมื่อเดินพ้นประตูมา ถังโจวโจวและเสิ่นหลานอีก็รู้สึกเศร้าสร้อยเล็กน้อย “แม่คะ ตอนนี้พวกเราจะไปไหนดีคะ คงไม่ได้จะกลับจริงๆ ใช่ไหมคะ”

 

 

“ไปบ้านคุณยายของลูกกัน ต่อไปที่นี่คงจะไม่ค่อยได้มาแล้วล่ะ” เสิ่นหลานอีมองบ้านที่คุ้นเคย แต่คนในบ้านกลับไม่ใช่คนเดิมที่เธอรู้จักอีกแล้ว มีบางอย่างที่นี่เปลี่ยนไป ราวกับเธอฝันไป

 

 

บางคนที่คลาดกันไปแล้วก็คือคลาดไปแล้ว ดูเหมือนว่าต่อไปคงจะติดต่อกันน้อยลงแล้ว

 

 

ครั้งนี้ที่ถังโจวโจวและเสิ่นหลานอีมาที่นี่เดิมทีเพื่อมาเยี่ยมคุณปู่เมิ่ง ผลสุดท้ายก็ต้องแยกทางกัน พวกเธออยู่บ้านตระกูลเสิ่นไม่กี่วันก็กลับบ้าน เรื่องงานแต่งงานของหลินเหยากำลังจัดเตรียมแล้ว ถังโจวโจวอยากจะกลับไปช่วยเธอ

 

 

ถึงแม้เสิ่นหลานอีจะไม่ได้มีธุระอะไร เพียงแต่โอวหยางเลี่ยอยู่ที่นั่นคนเดียวเธอก็ไม่วางใจ นอกจากนี้เธอสนใจในสิ่งที่เขาทำก็เลยกลับมาด้วย

 

 

หลังจากผ่านการสืบข่าวหลายครั้ง ฟังหยวนก็ได้ใช้ทั้งแรงคนและเงินไปกับการตามหาพ่อแม่ของหลินเหยา เพียงแต่เวลานี้คุณพ่อหลินก็แต่งงานใหม่และมีลูกอีกคนแล้ว เวลานี้ฟังหยวนถึงได้เข้าใจว่าทำไมหลินเหยาถึงไม่ยอมพูดถึงพวกเขาเลย

 

 

“คุณหลินครับ ผมเป็นคู่หมั้นของเหยาเหยา พวกเรากำลังจะแต่งงานกัน ผมอยากให้คุณไปร่วมงานแต่งงานของพวกเรา”

 

 

ฟังหยวนบอกจุดประสงค์ของตัวเองออกมา และรอดูท่าทีของคุฯพ่อหลินอย่างสงบ หลินเสวียจงมองผู้ชายหล่อเหลาภูมิฐานตรงหน้า ไม่คิดว่าลูกสาวตัวเองจะโชคดีแบบนี้ เขาเกือบจะลืมไปแล้วว่าเขายังมีลูกสาวอยู่อีกคน

 

 

“เรื่องนี้คุณคุยกับเหยาเหยารึยัง ผมกลัวว่าเธอจะไม่ยินดีถ้าผมไปที่นั่น”