ตอนที่ 574 ส่งไปที่บ้านคุณพ่อคุณแม่  

 

 

“ฉันไม่ได้กลัวเรื่องนั้นแค่กลัวว่าเสี่ยวอวี่อยู่ที่นั่นแล้วจะไม่ค่อยสบายเท่านั้น” เพราะยังไงเสี่ยวอวี่ตั้งแต่เด็กจนโตก็ไม่เคยออกห่างจากเธอมาก่อน ถังโจวโจวก็รู้สึกห่วงด้วยความรู้สึกของคนเป็นแม่เท่านั้น  

 

 

“กลัวอะไรล่ะ เสี่ยวอวี่ก็โตแล้ว เขารู้เรื่องมากแล้ว พ่อแม่ผมรักเขาจนไม่รู้จะรักยังไงแล้ว อย่างนี้แล้วก็ไม่ต้องกังวลอะไรอีกแล้ว” ลั่วเซ่าเชินก็กลัวว่าพอถึงเวลาเสี่ยวอวี่จะติดบ้านออกไปไหนไม่ได้  

 

 

“อือ ที่โรงเรียนลั่วอิงมีประชุมผู้ปกครอง คุณจะไปหรือให้ฉันไป” เมื่อถังโจวโจวคิดถึงเรื่องงานที่ยุ่งเหยิงแล้วเดิมทีเธอคิดว่าลั่วเซ่าเชินไปก็ดี เพียงแต่ลั่วอิงก็อยากให้เธอไป เป็นภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริงๆ  

 

 

“ทำไม คุณไม่อยากไปเหรอ” ลั่วเซ่าเชินเมื่อฟังความหมายของเธอแล้ว ดูเหมือนจะไม่อยากไป คงไม่ใช่หรอก เหมือนก่อนถังโจวโจวยินดีมากที่ได้ไปร่วมงานนี้ ทำไมถึงตั้งประเด็นเรื่องนี้ขึ้นมา จะไม่อยากไปแล้วเหรอ  

 

 

“ไม่ใช่ฉันไม่อยากไป เพียงแต่เหมือนก่อนคุณไปเองตลอด ทำไมจู่ๆ ถึงเปลี่ยนให้ฉันไป รู้สึกแปลกๆ”   

 

 

“ไม่เป็นไร ตอนนี้คุณเป็นแม่เธอ ไปดูหน่อยทำไมจะไม่ได้ พอถึงเวลาผมจะมารับพวกคุณ พอดีกับที่ฝากเสี่ยวอวี่ไว้กับคุณพ่อคุณแม่แล้ว คุณมีเวลาว่างแล้ว ลั่วอิงอยากให้คุณไปคุณก็ไปเถอะ”  

 

 

ช่วงนี้เวลาของแม่ลูกไม่เหมือนที่เคยเป็นมา สำหรับลั่วอิงที่โตขึ้นทั้งร่างกายและจิตใจ ลั่วเซ่าเชินรู้สึกว่ายังต้องจับตาให้มากหน่อย เค้าไม่ได้อยากบังคับให้เธอทำ เพียงแต่กลัวว่าลูกอายุยังน้อย ยังไม่ค่อยเข้าใจจะเข้าใจผิดได้ง่าย  

 

 

“ได้ เอาอย่างนั้นก็ได้” ถังโจวโจวคิดอยู่ครู่หนึ่ง อย่างนี้ก็ดี ลั่วอิงเองก็อยากให้เธอไปด้วย  

 

 

วันรุ่งขึ้นมาถึงอย่างรวดเร็ว ถังโจวโจวรอให้ถึงบ่ายสี่โมงก็ออกจากบ้าน ครั้งนี้เพราะคะแนนมีปัญหาถึงได้ประชุมผู้ปกครอง ไม่เหมือนกับที่เชิญพ่อแม่ลั่วอิงร่วมกิจกรรมเมื่อครั้งก่อนๆ ที่ต้องใช้เวลาทั้งวันหรือตลอดบ่าย  

 

 

ครั้งนี้ใช้เวลาแค่ช่วงสั้นๆ เพียงหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น เพราะอย่างไรสถานการณ์ก็ขึ้นอยู่กับรายละเอียดของการประชุมผู้ปกครองเป็นหลัก  

 

 

ตอนถังโจวโจวไปถึงก็ยังค่อนข้างเร็วกว่าเวลานัด เหมือนยังมีผู้ปกครองที่ยังมาไม่ถึง ลั่วอิงถูกเหล่าอาจารย์พามาให้ต้อนรับผู้ปกครองของตัวเอง ตอนที่ลั่วอิงเห็นถังโจวโจวก็วิ่งไปหาทันที “คุณแม่คะ”  

 

 

เธอฉลาดพอที่จะหยุดวิ่งเมื่อยืนห่างจากถังโจวโจวหนึ่งก้าว ถึงแม้ใจจะตื่นเต้น ไม่มีอะไรมากกว่านั้นแต่เพื่อปกป้องถังโจวโจวที่ท้องอยู่ เธอจึงไม่ได้ตรงเข้ามา เพียงแค่ดึงมือถังโจวโจวไว้  

 

 

“เป็นยังไงบ้าง แม่ไม่ได้มาสายใช่ไหม” ถังโจวโจวเห็นว่าในห้องเรียนของลั่วอิงไม่มีใคร ดูเหมือนคนยังไม่มากัน ดูเหมือนเธอจะมาเร็วไป  

 

 

“ไม่ค่ะ ไม่ค่ะ แม่คะ แม่มาเร็วที่สุดเลยค่ะ” ลั่วอิงเป็นเหมือนนกน้อยที่บินอยู่รอบๆ ตัวถังโจวโจว นำเธอไปที่นั่งของตัวเอง ต่อมาลั่วอิงก็นั่งอยู่ข้างๆ ถังโจวโจว เล่าเรื่องสนุกของห้องเธอให้ฟัง  

 

 

ครูประจำห้องของลั่วอิงซึ่งคือครูเหวินเข้ามาพบว่าที่นั่งของลั่วอิงมีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ เธอสูดลมหายใจลึก เพราะกลัวว่าคนอื่นจะเห็นอาการของเธอ เมื่อสีหน้ากลับมาเป็นปกติจึงค่อยๆ เดินไปที่ถังโจวโจว  

 

 

“คุณคือคุณแม่ของลั่วอิงใช่ไหมคะ” สีหน้าครูเหวินไม่ได้แย่ นอกจากนี้ยังเป็นครูที่มีคุณภาพ ดูอ่อนโยน ผมยาวสีดำ ในมือไม่รู้ว่าถือหนังสือเรียนหรือบันทึก ดูเหมือนจะมีกลิ่นอายของความกร้าวแกร่งอยู่  

 

 

“ใช่ค่ะ คุณคือ” เมื่อก่อนถังโจวโจวไม่เคยเจอครูเหวิน ดังนั้นไม่รู้จักเธอก็ไม่แปลก  

 

 

“แม่คะ เธอเป็นครูประจำชั้นของหนูเองค่ะ ครูเหวินคะ นี่คือแม่ของหนูค่ะ วันนี้ท่านมาประชุมผู้ปกครอง” จะว่าไปแล้วมีลั่วอิงอยู่ด้วยก็ดี เพราะครั้งนี้แม่มาพ่อไม่ได้มา เธอสามารถแนะนำแม่ให้หลายๆ คนได้รู้จัก  

 

 

 

 

 

ตอนที่ 575 ทุกอย่างแปลกไปหมด  

 

 

“อ้อ เมื่อก่อนคุณพ่อมาใช่ไหม ทำไมครั้งนี้เปลี่ยนเป็นคุณแม่มาล่ะ” ถังโจวโจวมีความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้เมื่อครูเหวินถามถึงคุณพ่อ น้ำเสียงอีกฝ่ายดูแปลก เหมือนไม่ได้ตั้งใจมาทำความรู้จักกับเธออย่างนั้น  

 

 

ถังโจวโจวหาเหตุผลได้ทันที ใบหน้าของลั่วเซ่าเชินคงทำให้ใครหลายคนหลงเสน่ห์สินะ ดูเหมือนครูเหวินเองก็ยังเด็กมาก ได้เจอไม่กี่ครั้งก็มีใจให้ลั่วเซ่าเชินแล้วเหรอ  

 

 

และแต่ไหนแต่ไรเธอก็ไม่เคยมาปรากฏตัวที่โรงเรียนของลั่วอิงมาก่อน เมื่อก่อนลั่วอิงก็ไม่อยากบอกว่ามีเธออยู่ด้วย ท้ายที่สุดถังโจวโจวเลยกลายเป็นคนไร้ตัวตนไป ลั่วเซ่าเชินคงทำให้ใครหลายคนอกหักเป็นแน่  

 

 

“วันนี้คุณพ่อเขามีธุระค่ะเลยให้ฉันมาแทนเขา วันนี้คุณครูเหวินมีธุระอะไรถึงถามหาสามีฉันเหรอคะ” ปกติถังโจวโจวก็ไม่ชอบถามอะไรที่มันชัดเจนอย่างนี้หรอก เพียงแต่เธอฟังคำพูดของครูเหวินแล้วเหมือนตนไปแย่งของของอีกฝ่ายไปอย่างนั้น นี่ทำให้ถังโจวโจวไม่สบายใจเท่าไหร่  

 

 

“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรหรอก คุณแม่ลั่วอิงอย่าเข้าใจผิดนะคะ แค่จู่ๆ ฉันก็ได้เจอคุณเลยคิดถึงคุณพ่อของลั่วอิงขึ้นมาเท่านั้น เพราะเมื่อก่อนเขาจะเป็นคนมา ครั้งนี้ไม่ได้มา ฉันถามไถ่ก็ถือว่าสมควรอยู่ ว่าแต่ทำไมเมื่อก่อนไม่เห็นคุณมาเลยล่ะคะ”  

 

 

ครูเหวินค่อนข้างฉลาด รู้ว่าไม่สามารถแสดงอาการออกมาชัดเจนเกินไปได้ ถ้าความคิดของเธอเผยออกมาหมดและลั่วเซ่าเชินเองก็ไม่เล่นด้วย เชื่อว่าอาชีพการสอนของเธอในชีวิตนี้คงต้องสิ้นสุดลงแล้ว  

 

 

“อ๋อ เมื่อก่อนฉันไปอยู่ต่างประเทศน่ะค่ะ คุณเลยไม่เคยเจอ แต่ฉันเชื่อว่าต่อไปพวกเราจะได้เจอกันมากขึ้น หวังว่าต่อไปคุณครูเหวินจะแนะนำฉันให้มากขึ้นนะคะ”  

 

 

“แน่นอนค่ะ คุณแม่ลั่วอิง ฉันยังมีเรื่องต้องทำ ขอตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวคุณรอก่อน เราจะประชุมกันตอนห้าโมงค่ะ” ครูเหวินคิดว่าวันนี้ลั่วเซ่าเชินจะมา เลยตั้งใจออกจากห้องพักครูมาที่ห้องเรียนเร็วหน่อย ที่ไหนได้ต้องมาเสียเที่ยวเสียอย่างนั้น  

 

 

“ค่ะ” ยังเหลือเวลาอีกยี่สิบนาทีถึงจะเริ่มประชุม ผู้ปกครองหลายคนก็ทยอยเข้ามา เมื่อพวกเธอเข้ามาในห้องเรียนก็รู้สึกแปลกใจ ทุกคนมองมาที่เธอจนถังโจวโจวเริ่มรู้สึกไม่ปกติ  

 

 

“ลูกรัก ลูกรู้ไหมว่าพวกเธอมองแม่ทำไม”  

 

 

พอลั่วอิงเงยหน้ามามองพวกเธอ ผู้ปกครองพวกนั้นก็หยุดมองแล้วกลับไปนั่งที่นั่งของลูกตัวเองอย่างเงียบๆ “แม่คะ น่าจะเป็นเพราะเมื่อก่อนคุณพ่อเป็นคนมา ครั้งนี้เปลี่ยนเป็นคุณแม่มา พวกเธอเลยตกใจน่ะค่ะ”  

 

 

“ใช่เหรอ…” ถังโจวโจวรู้สึกว่าทุกอย่างดูแปลก จู่ๆ เธอก็นึกบางอย่างออก ทั้งหมดนี้คงไม่ได้เกี่ยวกับครูเหวินหรอกนะ  

 

 

ในที่สุดผู้ปกครองของเพื่อนร่วมโต๊ะลั่วอิงก็มา เป็นคุณพ่อที่อายุค่อนข้างมากแล้ว  

 

 

เขามองถังโจวโจว แม้มีคนมากมายในการประชุมผู้ปกครอง แต่ก็ไม่เคยเห็นใครที่สวยเหมือนถังโจวโจวเลย นอกจากนี้ตอนนี้ถังโจวโจวก็ท้องอยู่ ตามความคิดของเขาท้องเธอควรจะใหญ่ ใบหน้าและร่างกายบวมสิ  

 

 

แต่ถังโจวโจวกลับไม่เป็นแบบนั้น ไม่เพียงแต่ไม่เหมือนกับที่เขาคิดไว้ ยังมีกลิ่นกายที่หอมสดชื่น ทำให้เขาไม่กล้าเข้าใกล้   

 

 

“สวัสดีค่ะ ฉันคือแม่ของลั่วอิงค่ะ” ถังโจวโจวเห็นเขามองเธอและไม่นั่งลงก็คิดว่าถ้าเขายังยืนอยู่นานกว่านี้อีกนิด คิดว่าทุกคนต้องมองมาแน่ นั่นคงทำให้ตะขิดตะขวงใจน่าดู  

 

 

“ครับ สวัสดีครับ ผมเป็นพ่อของหมินหมินครับ” เขาคิดอยากจะยื่นมือไป แต่กลัวว่าถังโจวโจวจะรู้สึกแปลกๆ เลยดึงมือกลับเงียบๆ และหันตัวกลับไปนั่งที่ของลูกสาว  

 

 

เมื่อเห็นว่าเขานั่งลงแล้ว ถังโจวโจวก็วางใจและไม่พูดคุยกับเขาอีก วันนี้เธอรู้สึกว่าทุกอย่างแปลกไปหมด เธอจะต้องรู้ให้ได้ว่าแท้จริงแล้วว่ามันเรื่องอะไรกันแน่  

Related