บทที่ 152 ท่านเทพ X เริ่มแสดงฝีมืออีกครั้ง

“เทพ X?”

“หืม ขึ้นเป็นอันดับหนึ่งได้แล้วเหรอ?”

บนหน้าผาของเขตแผนที่ระดับ 30 ผู้เล่นหนุ่มซึ่งมีชื่อไอดีว่า ‘เจ้าเวหา’ กำลังก้มเก็บสมุนไพรที่ขึ้นอยู่ริมหน้าผา

เมื่อเห็นข้อความบนท้องฟ้า ชายหนุ่มก็ชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจ “รอให้ฉันทำภารกิจนี้เสร็จก่อนเถอะ ฉันจะได้เลื่อนระดับขึ้นไปอีกหลายเลเวล แล้วฉันก็จะต้องได้ขึ้นไปเป็นอันดับหนึ่งแน่นอน ต่อให้นายฆ่าสัตว์ประหลาดเลเวล 31 ได้สำเร็จ แต่ยังไงก็ไล่ตามฉันไม่ทันแน่”

ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่เขาทำอยู่คือภารกิจลับ เป็นไปได้ว่าสมุนไพรที่เขาต้องตามหานั้นเป็นของหายาก คงมีมูลค่าสามารถนำไปแลกเป็นคะแนนได้จำนวนมากมายมหาศาล

เพราะฉะนั้น ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาต้องกลัวเทพ X

‘เจ้าเวหา’ ยังคงทำภารกิจของตนเองต่อไป

…

เมื่อเห็นข้อความบนท้องฟ้า

ซูเย่ก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออก

ขนาดเขายังอดหมั่นไส้ตัวเองไม่ได้

เมื่อสักครู่นี้ ซูเย่เพิ่งสังหารสัตว์ประหลาดธรรมดาไปตัวหนึ่ง จำเป็นต้องออกประกาศใหญ่โตขนาดนี้เลยหรือ?

ขณะนี้ ทุกคนกำลังจ้องมองมาเป็นตาเดียว ซูเย่ก้มลงเก็บวัตถุสีเขียวที่ตกลงบนพื้นดิน ก่อนจะเดินตรงไปยังพื้นที่ปลอดภัย ซึ่งอยู่นอกเหนือเขตหากินของสัตว์ประหลาด

เขาจัดการสแกนข้อมูลของวัตถุที่อยู่ในมือ

[ผลึกวิญญาณ]

“สัตว์ประหลาดบางตัวในเกม Fantasy Dream จะทำการดร็อปไอเท็มลงมาเมื่อเสียชีวิต ผู้เล่นที่สามารถเก็บไอเท็มได้ สามารถนำไอเท็มนั้นมาแลกเปลี่ยนอาวุธวิเศษ หรือแลกเปลี่ยนเป็นค่าประสบการณ์ก็ได้เช่นกัน”

แลกเปลี่ยนกับค่าประสบการณ์อย่างนั้นหรือ?

ซูเย่รีบตรวจสอบลำดับคะแนนของตนเอง

หน้าต่างข้อมูลส่วนตัวเด้งขึ้นมาในอากาศ

ฝั่งซ้ายมือเป็นข้อมูลที่บอกถึงการเปิดจุดลมปราณได้ 300 จุด

ฝั่งขวามือเป็นข้อมูลที่บอกถึงระดับเลเวล ณ ปัจจุบัน

“เลเวล 30?”

ซูเย่ชะงักไปเล็กน้อย

นี่ขนาดฆ่าสัตว์ประหลาดเลเวล 31 ได้ทั้งตัว แต่ก็ยังไม่ได้รับค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้นเลยหรือ?

ชายหนุ่มส่งเสียงครางในลำคอ

ต้องก้มหน้ามองผลึกวิญญาณในมืออีกครั้ง

นี่หมายความว่าผู้เล่นจะสามารถเก็บค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้นได้ ก็ต่อเมื่อนำไอเท็มที่ดร็อปลงมาจากสัตว์ประหลาดที่ถูกฆ่าไปแลกเปลี่ยนเป็นค่าประสบการณ์ใช่ไหม?

นี่เป็นรูปแบบการเล่นพื้นฐานที่ทุกคนต้องเล่นตามกันหมด หรือว่าเป็นรูปแบบการเล่นเฉพาะผู้ฝึกยุทธ์เท่านั้นนะ?

ห่างออกไปไม่ไกล ผู้เล่นคนหนึ่งซึ่งทำภารกิจเก็บสมุนไพรก็เดินมายังจุดเซฟโซน และหยิบสมุนไพรออกจากถุงมาสำรวจดูด้วยความตื่นเต้น

ทันใดนั้น กองสมุนไพรที่เขาครอบครองก็เปลี่ยนสภาพกลายเป็นดาบยาวสะท้อนประกายวิบวาวเล่มหนึ่ง!

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ในที่สุดก็ได้มาแล้ว ฉันอุตส่าห์ทุ่มเทเวลาถึงสองวัน สุดท้ายดาบสวรรค์เลเวล 30 ก็เป็นของฉันสักที ต่อจากนี้ ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์ประหลาด ฉันก็ไม่ต้องกลัวใครหน้าไหนอีกแล้ว”

หลังจากนั้น ชายหนุ่มก็เดินถือดาบเข้าสู่เขตล่าสัตว์ประหลาดระดับ 31 อย่างมีความสุข

ผ่านไปเพียงครึ่งนาที ชายหนุ่มคนนั้นก็ถูกสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งฆ่าตาย…

ซูเย่ได้แต่กะพริบตาปริบ ๆ

ระบบไม่ควรมอบอาวุธอันตรายให้กับเด็กอมมืออย่างนี้สิ!

เขานึกสงสัยเรื่องระบบแลกเปลี่ยนในตัวเกมขึ้นมาอย่างประหลาด

ซูเย่จึงกดดูตัวเลือกการแลกเปลี่ยนไอเท็ม

พลัน หน้าต่างที่เหมือนหน้าร้านโรงรับจำนำก็ปรากฏขึ้นในอากาศ

บนประตูโรงรับจำนำ มีแถบข้อความให้เขาเลือกกดอยู่สามอย่าง

อุปกรณ์ ค่าประสบการณ์ ค่าวรยุทธ์

ซูเย่กดเข้าไปแลกเปลี่ยนค่าประสบการณ์

“ผู้ฝึกยุทธ์ไม่สามารถแลกเปลี่ยนได้!”

หน้าต่างข้อความสีแดงสดเด้งขึ้นมาเบื้องหน้าชายหนุ่ม

ซูเย่ถึงกับชะงักกึก

จากนั้นเขาจึงกดแลกเปลี่ยนค่าวรยุทธ์

“ผู้ฝึกยุทธ์ไม่สามารถแลกเปลี่ยนได้”

ข้อความแจ้งเตือนในรูปแบบเดิมเด้งขึ้นมาอีกครั้ง

“ผู้ฝึกยุทธ์ไม่สามารถแลกเปลี่ยนได้อย่างนั้นหรือ?”

หมายความว่าต้องเป็นผู้เล่นธรรมดาเท่านั้นสินะ ถึงจะแลกเปลี่ยนไอเท็มกับค่าประสบการณ์หรือค่าวรยุทธ์ได้?

แสดงว่าการฆ่าสัตว์ประหลาดต่อจากนี้ไป ผู้เล่นจะไม่ได้รับค่าประสบการณ์โดยอัตโนมัติอีกแล้วสินะ?

ทันใดนั้น ซูเย่นึกถึงคำพูดของหวังเหาเมื่อตอนกลางวันขึ้นมาทันที

“แต่ระบบเซตติ้งของเกมนี้ เป็นมิตรกับผู้ฝึกยุทธ์มากเลยนะ เดี๋ยวนายลองเข้าไปเล่นก็รู้เองนั่นแหละ”

ซูเย่เข้าใจทุกอย่างโดยทันที

ระบบการเล่นเช่นนี้เป็นมิตรกับผู้ฝึกยุทธ์ซะที่ไหนกันเล่า!

เพราะมันทำให้ช่องว่างระหว่างผู้เล่นธรรมดากับผู้เล่นที่เป็นผู้ฝึกยุทธ์ลดน้อยลงมา เมื่อเล่นเกมต่อไป ผู้เล่นธรรมดาจะสามารถเก็บค่าประสบการณ์และค่าวรยุทธ์เพิ่มขึ้นได้เรื่อย ๆ ในขณะที่ผู้เล่นที่เป็นผู้ฝึกยุทธ์จะไม่ได้อะไรตอบแทนเลย

“ฝั่งผู้ผลิตเกมดูแลผู้เล่นธรรมดาดีเกินไปหน่อยไหมเนี่ย”

ซูเย่ถอนหายใจและกดเข้าไปในตัวเลือกแลกเปลี่ยนอุปกรณ์

ครั้งนี้ เขาพบว่าตนเองสามารถแลกเปลี่ยนไอเท็มได้แล้ว

ผลึกวิญญาณหนึ่งชิ้นสามารถแลกเปลี่ยนดาบได้หนึ่งเล่ม

มันเป็นดาบสีขาวขนาดยาวใหญ่ จัดเป็นอาวุธเลเวล 30 พลังทำลายล้างสูงมากกว่าดาบเบื้องต้นที่มากับตัวเกมหลายเท่า

แต่ซูเย่ก็พบว่าอาวุธที่อยู่ในโหมดอุปกรณ์แลกเปลี่ยน ยังไม่มีอาวุธชิ้นไหนมีระดับพลังสูงกว่าดาบขาวเล่มนี้เลย

หลังจากชั่งใจอยู่เล็กน้อย ชายหนุ่มก็ลงความเห็นว่าเขาใช้ดาบพื้นฐานต่อไปนั่นแหละดีแล้ว

“แต่เราไม่ได้ลงทะเบียนกับทางราชการ ไอดี X ไม่น่าจะถูกจัดให้อยู่ในหมวดผู้ฝึกยุทธ์อย่างเป็นทางการนี่นะ”

ดังนั้น ซูเย่จึงลองกดเข้าไปแลกเปลี่ยนค่าประสบการณ์อีกรอบ

และครั้งนี้ เขาสามารถกดแลกเปลี่ยนได้สำเร็จ

…

หลังจากที่มีข้อความแจ้งเตือนบนท้องฟ้าว่าท่านเทพ X สามารถสังหารสัตว์ประหลาดเลเวล 31 ได้เป็นคนแรก เหล่าผู้เล่นที่เหลืออยู่ก็รีบตรวจสอบกระดานคะแนนด้วยความตื่นเต้น

พวกเขาอยากรู้ว่าการฆ่าสัตว์ประหลาดหนึ่งตัวจะสามารถเก็บค่าประสบการณ์ได้เท่าไหร่

ผลก็คือ รอแล้วรอเล่า พวกเขาก็ยังไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงบนกระดานคะแนนสักที

แต่ในจังหวะที่ทุกคนกำลังสงสัยอยู่นั้น

ตารางคะแนนก็มีการเคลื่อนไหว!

ผู้เล่นอันดับหนึ่งยังคงเป็น X เลเวล 30 ค่าประสบการณ์ 30%

ผู้เล่นอันดับสอง ‘เจ้าเวหา’ เลเวล 30 ค่าประสบการณ์ 10%

…

“ท่านเทพ X ยังเป็นอันดับหนึ่งจริง ๆ ด้วย สมแล้วที่ได้รับการเคารพบูชาจากฉัน!”

“ฆ่าสัตว์ประหลาดตัวเดียวก็ได้ค่าประสบการณ์ตั้ง 30% ให้ตายเถอะ ว่าแต่ฉันจะมีวาสนาได้ฆ่าสักตัวไหมเนี่ย”

“ที่น่าตกใจก็คือเจ้าเวหาคนนั้นน่ะสิ หมอนั่นใช้เวลาแค่สองวันเองนะก็ไล่ตามหลังท่านเทพ X ไม่ห่างแล้ว!”

เกิดเสียงอุทานด้วยความตื่นเต้นดังออกมาอย่างต่อเนื่อง

แต่ถึงจะตื่นเต้น พวกเขาก็ไม่ได้หยุดเล่น

ในเมื่อฆ่าสัตว์ประหลาดไม่ได้ ขอเดินเก็บไอเท็มก็แล้วกัน

ถ้ายังเดินเก็บไอเท็มไม่ได้อีก อย่างน้อยก็ยังมีสมุนไพรให้เก็บละนะ!

ถึงจะได้ค่าประสบการณ์แค่นิดหน่อย แต่พวกเขาก็ไม่ได้หยุดอยู่กับที่!

ซูเย่ไม่ได้สนใจเรื่องลำดับคะแนนเลยแม้แต่น้อย ชายหนุ่มยังคงถือดาบพื้นฐานเดินตะลุยสำรวจพื้นที่เขตใหม่ต่อไปเรื่อย ๆ

เขาเผชิญหน้ากับนางไม้เกราะเหล็กอีกครั้ง

ครั้งนี้ ชายหนุ่มพบเจอถึงสามตัว

แต่ก็ยังสามารถใช้ดาบพื้นฐานสังหารนางไม่ได้อย่างง่ายดายเช่นเดิม

ผู้เล่นที่ยืนจับกลุ่มกันอยู่โดยรอบอ้าปากค้าง

นี่มันอะไรกัน?

สามารถฆ่าตายได้ในดาบเดียวเชียวหรือ?

ทำไมถึงดูง่ายดายขนาดนี้นะ?

ซูเย่ไม่สนใจผู้ใด เดินเข้าไปเก็บผลึกวิญญาณชิ้นใหม่ และมุ่งหน้าเข้าไปหานางไม้เกราะเหล็กตัวที่สอง

ดาบในมือของเขาตวัดขึ้น ใช้งานอีกหนึ่งกระบวนท่า

นางไม้ล้มตายบนพื้นดิน

กลุ่มผู้เล่นคนอื่น ๆ เบิกตาโต

ซูเย่เดินตรงเข้าไปหานางไม้ตัวที่สาม

บรรดาผู้เล่นที่อยู่โดยรอบพร้อมใจอุทานออกมาว่า “หมอนั่นจะกินเรียบคนเดียวหมดเลยหรือไง?”

วินาทีต่อมา

แน่นอนว่า…นางไม้ตัวที่สามได้ล้มตายไปแล้ว