ในตอนนี้เจี่ยนอีหลิงอยู่ที่บ้านเหอเยี่ยน

 

เธอมาเพียงลำพัง

 

เมื่อเห็นเจี่ยนอีหลิง เหอเยี่ยนก็รู้สึกแปลกใจมาก

 

แต่เธอก็ยังเผยรอยยิ้ม

 

“ทำไมเซี่ยวหลิงถึงมาที่นี่ได้ ย่าบอกว่าเธออยู่ที่โรงพยาบาล ทำไมเธอถึงออกมาเสียหละ มานี่สิ ทำไมไม่บอกให้อารองไว้ก่อนล่วงหน้า อาสองจะได้เตรียมตัว”

 

“วิดีโอ คุณซ่อนมัน”

 

เจี่ยนอีหลิงพูดตรงเข้าประเด็น

 

“เซี่ยวหลิง หนูพูดเรื่องอะไร ทำไมอารองฟังไม่เข้าใจ” เกิดความปั่นป่วนระลอกแล้วระลอกเล่าในใจของเหอเยี่ยน แต่เธอยังทำสีหน้าเรียบเฉย

 

“ดู WeChat ของคุณ” เจี่ยนอีหลิงเตือนเหอเยี่ยน

 

เมื่อตอนก่อนที่เจี่ยนอีหลิงจะเข้ามาในบ้านของเหอเยี่ยน เธอได้ส่งบางสิ่งเข้าโทรศัพท์มือถือของเหอเยี่ยน

 

เหอเยี่ยนนั้นวุ่นวายอยู่กับอย่างอื่นเมื่อกี้นี้ และไม่มีเวลาที่จะตรวจสอบข้อมูลล่าสุด

 

เมื่อเจี่ยนอีหลิงเตือน เธอก็เปิดโทรศัพท์มือถือของตนเองด้วยความสงสัย

 

ก่อนนั้นเธอเป็นเพื่อนที่ดีของเจี่ยนอีหลิง และเจี่ยนอีหลิงก็ได้เพิ่มเธอเป็นเพื่อน

 

เมื่อเหอเยี่ยนเปิดข้อความที่ยังไม่ได้อ่านและเห็นภาพกับวิดีโอ ใบหน้าเธอก็เจื่อนลงไปเล็กน้อย

 

นั่นเป็นภาพสมุดบันทึกการลงทะเบียนของโรงแรมเฮ่อหยุนซาน วิดีโอการโต้เถียงกันที่โรงแรมจากผู้ดูแลวิดีโอกล้องวงจรปิด และวิดีโอที่เธอกับเจี่ยนหยู่เจี๋ยทะเลาะกันในห้องเมื่อคืนนี้

 

“เจี่ยนอีหลิง”

 

เธอก้าวไปข้างหน้า ปฏิกิริยาแรกของเธอก็คือคว้าโทรศัพท์ในมือของเจี่ยนอีหลิง

 

เจี่ยนอีหลิงก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าวอย่างเยือกเย็น และกล่าวกับเหอเยี่ยนว่า

 

“มีแบคอัพในมือจ๋ายหวินเชิ่ง ถ้าฉันเป็นอะไร เขาจะเปิดเผย”

 

คำพูดของเจี่ยนอีหลิงเหมือนกับเทน้ำผสมน้ำแข็งถังใหญ่ลงบนหัวของเหอเยี่ยน ทำให้เธอหนาวยะเยือกไปตั้งแต่หัวจรดเท้า

 

แบคอัพนั้นอยู่ในมือของจ๋ายหวินเชิ่ง และไม่ว่าเหอเยี่ยนจะยิ่งใหญ่เพียงใด ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะฉวยของเหล่านั้นจากมือของจ๋ายหวินเชิ่ง

 

ความสัมพันธ์ระหว่างเจี่ยนอีหลิงกับจ๋ายหวินเชิ่งนั้น เหอเยี่ยนก็ได้เห็นแล้ว และก็เป็นไปได้ที่เธอจะทิ้งสิ่งของไว้ในมือของจ๋ายหวินเชิ่งเพื่อความปลอดภัย

 

เพียงประโยคเดียว เจี่ยนอีหลิงก็ปิดกั้นความคิดทั้งหมดของเหอเยี่ยนที่จะแก้ทางเจี่ยนอีหลิงในเวลานั้น

 

เหอเยี่ยนถึงกับนิ่งขึงไปเป็นเวลานาน

 

เธอมองไปยังใบหน้าอ่อนวัยของเจี่ยนอีหลิง และเป็นครั้งแรกที่เธอกลัวหลานน้อยคนนี้

 

หลังจากที่กลับฟื้นคืนสติแล้ว เหอเยี่ยนก็ยิ้มและพูดด้วยถ้อยคำอ่อนหวานกับเจี่ยนอีหลิง

 

“เซี่ยวหลิง หนูเข้าใจผิด อารองไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่น อารองได้วิดีโอนั่นโดยบังเอิญ เซี่ยวหลิง หนูต้องเชื่ออารองนะ อารองไม่มีเจตนาที่จะซ่อนมัน เป็นพี่ชายสามของหนู เขากลัวว่าเขาจะสูญเสียทุกอย่างในบ้านนี้หลังจากที่วิดีโอนี้เผยแพร่ออกไป ดังนั้นเขาจึงขอให้อารองซ่อนวิดีโอ อารองรู้ว่ามันผิด อารองไม่น่าที่จะเชื่อพี่ชายสามของหนู หนูได้โปรดยกโทษให้อารองนะ เซี่ยวหลิง”

 

เหอเยี่ยนไม่รู้ว่าเจี่ยนอีหลิงได้ของมากมายนี้มาอย่างไร

 

เธอรู้แต่เพียงว่าถ้าเจี่ยนอีหลิงเผยแพร่ของพวกนี้ออกไปจริงๆ เธอก็จะจบสิ้นอย่างแท้จริง

 

ด้วยอารมณ์ของชายชรา ไม่เพียงแต่ตระกูลเจี่ยนไม่มีที่ยืนให้เธอ แต่กระทั่งทั้งเมืองเหิงเหย่วนก็จะไม่มีที่ให้เธอด้วยเช่นกัน

 

เจี่ยนอีหลิงมองดูเธออย่างเย็นชาไม่มีความหวั่นไหวกับการอธิบายพร้อมกับการสอพลอของเธอ

 

“หนึ่ง ไม่กดดันพี่ชายหยู่เจี๋ยอีกต่อไป สอง ยอมให้เขาเลือกอาชีพอย่างอิสระ สาม ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของคนอื่นในตระกูลเจี่ยนอีกต่อไป”

 

เจี่ยนอีหลิงพูดอย่างชัดเจนปราศจากข้อสงสัย

 

เหอเยี่ยนมองดูเจี่ยนอีหลิงด้วยความตกใจและหวาดหวั่น ไม่อยากเชื่อว่านี่จะเป็นเงื่อนไขของอีกฝ่าย

 

หลังจากผ่านไปเนิ่นนาน เหอเยี่ยนก็ถามเจี่ยนอีหลิง “หมายความว่า ตราบเท่าที่อาให้คำสัญญาสามข้อนี้ เธอจะไม่เผยแพร่วิดีโอนี้เหรอ”

 

“ให้เวลาสามวินาที ตอบฉัน” เจี่ยนอีหลิงพูด “สาม สอง…”